ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.ιζ

 

Ο Ισραήλ στην Ραφιδείν.

 

ΧΤΥΠΙΕΤΑΙ Ο ΒΡΑΧΟΣ.

Οι Ισραηλίτες συνεχίζουν το ταξίδι τους από την Αιλείμ προς τη Ραφιδείν όπου συναντούν καινούριες δυσκολίες (Έξοδ.ιζ:1).

Λόγω έλλειψης νερού, αρχίζουν πάλι να μουρμουρίζουν αντί ν’ αφήσουν την πίστη τους να εργαστεί. Κανονικά θα έπρεπε να είχαν μάθει ότι «το ακατόρθωτο, είναι το πρώτο σκαλοπάτι για ένα θαύμα», κι ότι κάθε δυσκολία είναι μόνο μια ευκαιρία για να φρεσκάρει ο Θεός τη δύναμή Του. Οι ενέργειες των υιών Ισραήλ, μας αποδεικνύουν την τάση της ανθρώπινης καρδιάς να δυσπιστεί, να ξεχνά και να λοιδορεί.

ΕΞΟΔΟΣ - ιζ

ιζ:1

Ραφιδείν

Σημαίνει υποστηρίξεις ή σταθμός ανάπαυσης. Σύμφωνα με τη γνώμη των περισσοτέρων σχολιαστών, αναφέρεται σε μια τοποθεσία που βρίσκεται στην είσοδο του Χωρήβ, μια μέρα δρόμος από το Σινά. Είναι καλλιεργήσιμος τόπος με άφθονο νερό και φοίνικες, αλλά μερικές φορές ξεραίνεται τελείως.

Οι Ισραηλίτες συνεχίζουν το ταξίδι τους από την Αιλείμ προς τη Ραφιδείν (στους Αριθ.λγ:12-14 αναφέρονται δύο ενδιάμεσες στάσεις) όπου συναντούν καινούριες δυσκολίες.

Αν οι Ισραηλίτες είχαν μεταφερθεί κατ’ ευθείαν από την Αίγυπτο στη Χαναάν, δεν θα είχαν δώσει τόσο θλιβερές αποδείξεις της κατάστασης της ανθρώπινης καρδιάς, που σημαίνει ότι δεν θα είχαμε εμείς αυτά τα θαυμαστά παραδείγματα και τύπους. Τα 40 χρόνια που πέρασαν περιπλανώμενοι στην έρημο, είναι για μας πλούσια πηγή διδασκαλίας. Βλέπουμε και πάλι την αδιόρθωτη τάση της ανθρώπινης καρδιάς να δυσπιστεί στο Θεό, να ξεχνά και να παραπονιέται. Με όλα μπορεί να συμφωνήσει ο άνθρωπος, εκτός απ’ το Θεό. Προτιμά να στηρίζεται στο ελάχιστο ανθρώπινο μέσο, που δεν έχει μεγαλύτερη αντοχή απ’ τον ιστό της αράχνης, παρά στον ισχυρό βραχίονα του Θεού. Δίκαια λοιπόν η καρδιά του ανθρώπου ονομάζεται «πονηρά καρδία απιστίας», έτοιμη «να αποστατήση από του ζώντος Θεού» (Εβρ.γ:12).