ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΙΗΣΟΥΣ (05)

 

Ο Βράχος των αιώνων

 

«...και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής» (Ματθ.ις:18).

Ο Παύλος μιλώντας για τους Ισραηλίτες την εποχή του Μωυσή έγραψε:

«Και πάντες το αυτό πνευματικόν ποτόν έπιον διότι έπινον από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης, η δε πέτρα ήτο ο Χριστός» (Α’ Κορ.ι:4).

Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε ότι δεν ήταν ο Υιός του ανθρώπου, το σπέρμα της γυναικός που υπήρχε τότε, αλλά ήταν η θεότητα του Ιησού που προϋπήρχε.

ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.ιζ

 

Ο Ισραήλ στην Ραφιδείν.

 

ΧΤΥΠΙΕΤΑΙ Ο ΒΡΑΧΟΣ.

Οι Ισραηλίτες συνεχίζουν το ταξίδι τους από την Αιλείμ προς τη Ραφιδείν όπου συναντούν καινούριες δυσκολίες (Έξοδ.ιζ:1).

Λόγω έλλειψης νερού, αρχίζουν πάλι να μουρμουρίζουν αντί ν’ αφήσουν την πίστη τους να εργαστεί. Κανονικά θα έπρεπε να είχαν μάθει ότι «το ακατόρθωτο, είναι το πρώτο σκαλοπάτι για ένα θαύμα», κι ότι κάθε δυσκολία είναι μόνο μια ευκαιρία για να φρεσκάρει ο Θεός τη δύναμή Του. Οι ενέργειες των υιών Ισραήλ, μας αποδεικνύουν την τάση της ανθρώπινης καρδιάς να δυσπιστεί, να ξεχνά και να λοιδορεί.

Το βιβλίο των αριθμών 30

ΕΙΚΟΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

κ:1 Είχαν περάσει από την έρημο Σίν (Έξοδ.ις:1) και γόγγυσαν ότι δεν έχουν να φάνε και ο Θεός τους έδωσε το μάνα. Τώρα ξαναπερνάνε από το ίδιο μέρος κάνοντας κύκλους μέσα στην έρημο επειδή αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τον Κύριο.

Βλέπουμε ότι η παλιά γενιά αρχίζει να πεθαίνει και μάλιστα από τα κυριότερα στελέχη της.

κ:2-6 Να πάλι η καρδιά που δεν έχει δεθεί και δεν έχει ευαρεστήσει το Θεό, αν και έχει δει τόσα μεγαλεία. και αυτό είναι κουραστικό και για το Θεό, και για τους εργάτες του Θεού.

Πρέπει να καταλάβουμε ένα πράγμα μια για πάντα: Να μην περιμένουμε σ’ αυτή τη ζωή να έρθει περίοδος, η να έρθουν έτσι τα πράγματα που να μην έχουμε ανάγκες, να μην υπάρχουν προβλήματα, να είναι όλα εντάξει.

Εγώ είμαι Ιησούς (4)

Ο Βράχος των αιώνων

«...και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής» (Ματθ.ις:18). Ο Παύλος μιλώντας για τους Ισραηλίτες την εποχή του Μωυσή έγραψε: «Και πάντες το αυτό πνευματικόν ποτόν έπιον διότι έπινον από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης, η δε πέτρα ήτο ο Χριστός» (Α’ Κορ.ι:4). Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε ότι δεν ήταν ο Υιός του ανθρώπου, το σπέρμα της γυναικός που υπήρχε τότε, αλλά ήταν η θεότητα του Ιησού που προϋπήρχε. Ο Παύλος λέει ότι ο Χριστός ήταν τότε εκεί, για να ψάξουμε εμείς το λόγο και να δούμε τι λέει γι’ αυτό το Βράχο που ήταν μαζί με τους Ισραηλίτες:

·     «Μη φοβείσθε, μηδέ τρομάζετε, έκτοτε δεν σε έκαμα να ακούσης και ανήγγειλα τούτο; σείς είσθε μάλιστα μάρτυρές μου. Εκτός εμού υπάρχει Θεός; βεβαίως δεν υπάρχει βράχος, δεν γνωρίζω ουδένα». (Ησ.μδ:8).

ΕΞΟΔΟΣ - ιζ

ιζ:1

Ραφιδείν

Σημαίνει υποστηρίξεις ή σταθμός ανάπαυσης. Σύμφωνα με τη γνώμη των περισσοτέρων σχολιαστών, αναφέρεται σε μια τοποθεσία που βρίσκεται στην είσοδο του Χωρήβ, μια μέρα δρόμος από το Σινά. Είναι καλλιεργήσιμος τόπος με άφθονο νερό και φοίνικες, αλλά μερικές φορές ξεραίνεται τελείως.

Οι Ισραηλίτες συνεχίζουν το ταξίδι τους από την Αιλείμ προς τη Ραφιδείν (στους Αριθ.λγ:12-14 αναφέρονται δύο ενδιάμεσες στάσεις) όπου συναντούν καινούριες δυσκολίες.

Αν οι Ισραηλίτες είχαν μεταφερθεί κατ’ ευθείαν από την Αίγυπτο στη Χαναάν, δεν θα είχαν δώσει τόσο θλιβερές αποδείξεις της κατάστασης της ανθρώπινης καρδιάς, που σημαίνει ότι δεν θα είχαμε εμείς αυτά τα θαυμαστά παραδείγματα και τύπους. Τα 40 χρόνια που πέρασαν περιπλανώμενοι στην έρημο, είναι για μας πλούσια πηγή διδασκαλίας. Βλέπουμε και πάλι την αδιόρθωτη τάση της ανθρώπινης καρδιάς να δυσπιστεί στο Θεό, να ξεχνά και να παραπονιέται. Με όλα μπορεί να συμφωνήσει ο άνθρωπος, εκτός απ’ το Θεό. Προτιμά να στηρίζεται στο ελάχιστο ανθρώπινο μέσο, που δεν έχει μεγαλύτερη αντοχή απ’ τον ιστό της αράχνης, παρά στον ισχυρό βραχίονα του Θεού. Δίκαια λοιπόν η καρδιά του ανθρώπου ονομάζεται «πονηρά καρδία απιστίας», έτοιμη «να αποστατήση από του ζώντος Θεού» (Εβρ.γ:12).

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΙΗΣΟΥΣ (2) - Ο Βράχος των αιώνων

«...και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής» (Ματθ.ις:18).

Ο Παύλος μιλώντας για τους Ισραηλίτες την εποχή του Μωυσή έγραψε: «Και πάντες το αυτό πνευματικόν ποτόν έπιον διότι έπινον από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης, η δε πέτρα ήτο ο Χριστός» (Α’ Κορ.ι:4).  

ὅτι καῖ ὁ ἄνεμος καὶ ἡ θάλασσα ὑπακούει αὐτῷ.