Το βιβλίο των αριθμών 30

ΕΙΚΟΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

κ:1 Είχαν περάσει από την έρημο Σίν (Έξοδ.ις:1) και γόγγυσαν ότι δεν έχουν να φάνε και ο Θεός τους έδωσε το μάνα. Τώρα ξαναπερνάνε από το ίδιο μέρος κάνοντας κύκλους μέσα στην έρημο επειδή αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τον Κύριο.

Βλέπουμε ότι η παλιά γενιά αρχίζει να πεθαίνει και μάλιστα από τα κυριότερα στελέχη της.

κ:2-6 Να πάλι η καρδιά που δεν έχει δεθεί και δεν έχει ευαρεστήσει το Θεό, αν και έχει δει τόσα μεγαλεία. και αυτό είναι κουραστικό και για το Θεό, και για τους εργάτες του Θεού.

Πρέπει να καταλάβουμε ένα πράγμα μια για πάντα: Να μην περιμένουμε σ’ αυτή τη ζωή να έρθει περίοδος, η να έρθουν έτσι τα πράγματα που να μην έχουμε ανάγκες, να μην υπάρχουν προβλήματα, να είναι όλα εντάξει.

Πάντοτε θα υπάρχει ανάγκη, πάντοτε θα υπάρχουν προβλήματα, καταστάσεις, αντιξο­ότητες. Κι αυτό, γιατί ο Θεός θέλει η πίστη μας να είναι συνέχεια ακονισμένη. Ακονίζεται η πίστη όταν δοκιμάζεται. Σε αντίθετη περίπτωση, θα μας έπιανε ύπνος. Η σάρκα είναι πάντοτε έτοιμη να κοιμηθεί. Επιτρέπει λοιπόν ο Θεός όλα αυτά για να μας κρατάει σε συνεχή προσευχή και εκζήτηση, έτσι ώστε να σωθούν οι ψυχές μας. Γιατί ο Θεός να περνάει το λαό Του μέσα από έρημο και όχι μέσα από καταπράσινα λιβάδια; Ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Να φανούν οι δόκιμοι, αυτοί που πραγματικά αγαπούν το Θεό.

Πάλι η ίδια δοκιμασία εδώ (δεν υπάρχει νερό) και η καινούρια γενιά παραπονιέται όπως και η παλιά. Όμως βλέπουμε ότι ο Θεός δεν τους καταδίκασε γιατί είναι υπο­μονετικός, αλλά όχι να ξεφεύγουμε από τα όρια της υπομονής του Θεού γιατί μετά κακομαθαίνει η καρδιά μας και απατάται συνέχεια μη μπορώντας να ορθοποδήσει.

Ο Θεός δεν απαιτεί απόλυτη τελειότητα, αλλά σιχαίνεται την απιστία.

Εδ.3 αναφέρεται στα γεγονότα του Κορέ.

Εδ.5 Μα, οι κατάσκοποι έφεραν ένα τσαμπί σταφύλι που έπρεπε να το σηκώνουν δύο άτομα! Βλέπουμε ότι όταν μπει μέσα στον άνθρωπο ένα πνεύμα απιστίας, αμφιβολίας διαβολής, πονηρίας, να είναι δηλαδή η καρδιά μαγκωμένη, κοιτάει να βρει οτιδήποτε για να πει. Εδώ, ο διάβολος έχει την ικανότητα να διαγράψει από την μνήμη του τις καλύτερες ευλογίες που έχει πάρει.

Και είναι κακό να βλέπεις την ιστορία αυτή να επαναλαμβάνεται σε ανθρώπους που έχουν δει και ακούσει τόσα πράγματα.

Ο Θεός αναφέρει όλα αυτά τα γεγονότα με λεπτομέρειες, γιατί είναι η ζωή μας. Είναι η πορεία της εκκλησίας.

Η απιστία κουράζει τα άτομα που την έχουν, και τα κάνει να μην καταλαβαίνουν αυτούς που έχουν πίστη.

Εδ.6 Όταν εκζητούμε τον Κύριο μέσα απ' όλη μας την καρδιά, τότε φαίνεται η δόξα του Κυρίου.

κ:7-12 Ο Θεός τους είπε να λαλήσουν προς την πέτρα, δεν είπε να τη χτυπήσει γιατί την είχε χτυπήσει την προηγούμενη φορά και έβγαλε νερά.

Η πέτρα συμβολίζει τον Χριστό, ο οποίος κτυπήθηκε μια φορά και άνοιξε, και τρέ­ξανε τα ύδατα της ζωής. 0 Χριστός θυσιάστηκε άπαξ, για όλες τις αμαρτίες. Δεν χρειάζεται να Τον ξανακτυπήσεις, να Τον ξαναθυσιάσεις, απλά μίλησέ Του, ζήτησέ Του, πες: Στο όνομα του Ιησού Χριστού.      

Ο Μωυσής έσπασε τον τύπο. Ενώ έπρεπε να μιλήσει στην πέτρα, αυτός την κτύπησε -παράκουσε το Θεό.

Είπε: «να σας εκβάλωμεν ύδωρ» σα να ήταν με δική του δύναμη.

Η Ρωμαιοκαθολικοορθόδοξη εκκλησία θυσιάζει το Χριστό κάθε Κυριακή. Ο «ιερέας», με τη λόγχη, λογχίζει το σώμα του Χριστού που σημαίνει ότι παίζει το ρόλο του στρατιώτη.

Καμιά φορά, όταν ταραχθείς ή κουραστείς, χάνεις την ειρήνη σου, τον ειρμό και τη σχέση σου με τον Κύριο, και αυτό είναι που έπαθε εδώ ο Μωυσής. Γι αυτό μίλησε έτσι αγανακτισμένα κάτι που δεν ήταν στον χαρακτήρα του.

Ο Θεός δεν προσωπολήπτησε υπέρ του Μωυσή που σημαίνει ότι είχε την απαίτηση να έχει αυτή την πίστη. Όμως ο Μωυσής, εξαιτίας των γογγυζόντων έμεινε κι αυτός απ’ έξω. Αυστηρή ποινή.

Aρ.κζ:14 δηλαδή ο Μωυσής έπρεπε να υπακούσει τον Κύριο τέλεια, για ν’ αγιάσει το όνομά Του ενώπιον του λαού. Αν πνευματικοί οδηγοί παίρνουν ελευθερίες να προ­σθέσουν η να αλλάζουν το λόγο του Θεού, θα το κάνει και ο λαός. Όμως, και οι δύο τιμωρούνται. Λουκ.ιβ:47,48  Ψαλμ.ρς:32,33  Ιάκ.α:20

κ:13  Μεριβά = λοιδορία. Δεν είναι ο ίδιος τόπος που είδαμε στην Έξ.ιζ:7. Μάλλον ήθελε να πει ότι είναι το ίδιο πνεύμα που τους έκανε να λοιδορήσουν εκεί που τους πείραξε κι εδώ.

κ:14-21  Ταύτα λέγει ο αδελφός σου: ήταν κατά σάρκά αδελφοί, γιατί ο Εδώμ (Ησαύ) ήταν δίδυμος αδελφός του Ιακώβ που είναι ο Ισραήλ.

Ο Θεός δεν ήθελε να έρθουν σε πόλεμο με τους Εδωμίτες γιατί ήταν κι αυτοί ευ­λογημένοι με τις ίδιες ευλογίες που ο Ισαάκ είχε ευλογήσει τον Ησαύ.

Οι Εδωμίτες δεν θα είχαν φθάσει σ’ αυτό το σημείο της αμαρτίας και γι αυτό ο Μωυσής ζητά την άδεια να περάσουν μέσα από τη χώρα τους για να μην θεωρηθεί ότι πάνε για πόλεμο.

Ο Εδώμ αρνήθηκε να αφήσει τον Ισραήλ να περάσει από τη γη του.

Ο Ησαύ, συμβολίζει το σαρκικό άνθρωπο που πάντοτε βάζει εμπόδια στον πνευμα­τικό άνθρωπο.

Βασιλική οδός: Δρόμος που έγινε για καραβάνια και στρατούς που περνούσε απ’ αυτή την περιοχή.

ΤΥΠΟΣ: Μην περιμένεις βοήθεια από τον σαρκικό άνθρωπο. Ιδιαίτερα αυτόν που φι­λοξενείς μέσα σου. Να ξέρεις ότι δεν θα σε διευκολύνει να περάσεις στη γη Χα­ναάν. Μάλλον θα σε δυσκολεύει και θα σου εναντιώνεται εν μαχαίρα!

Ο Ησαύ, ακόμα συμβολίζει μεν τέκνα του Ισαάκ αλλά σαρκικά. Έχουν χάσει τα ίχ­νη της επαγγελίας τα πρωτοτόκια, και έχουν κάνει κάποιο δικό τους εκκλησιαστικό παρασύστημα, που είναι οι σαρκικές εκκλησίες οι ονομαζόμενες Χριστιανικές. Δεν πρόκειται να βοηθήσουν τέτοιες εκκλησίες το λαό του Θεού. (Γαλ.ε:17)

κ:22-29 το όρος Ωρ δεν είναι το Χωρήβ (Σινά) αλλά κάποιο βουνό στα σύνορα του Εδώμ.

Ο Ααρών πήγαινε πάνω στο όρος με εντολή του Κυρίου για να πεθάνει! Παράξενα πράγματα που δεν έχουν συμβεί σε άλλο λαό και σε άλλους ανθρώπους. Αλλά στους πιστούς συμβαίνουν και δείχνει την απόλυτη κυριαρχία του Θεού πάνω στα παιδιά του. Το ίδιο αργότερα συνέβη και στο Μωυσή.

Εδ.28 εξέδυσεν  ΤΥΠΟΣ: Ο Θεός δεν δέχεται τους εργάτες και τις εκκλησίες που επαναστατούν και πηγαίνουν κόντρα στο θέλημα Του. Τους αφαιρεί τη δύναμη, την εξουσία και τη δόξα Του.

Ο Δαβίδ όταν αμάρτησε φοβόταν και γι αυτό προσευχόταν στο Θεό: Μη με αποστερήσεις το πνεύμα Σου το Άγιο. (Ψαλμ.να:11)

Εμείς δεν έχουμε ούτε και χρειαζόμαστε άμφια, γιατί ο Θεός θέλει να είμαστε ντυμένοι εσωτερικά με το λευκό ένδυμα της δικαιοσύνης, το μόνο που δίνει ο Χριστός.

Τα στολίδια που ο Θεός μας δίνει και λάμπουν πραγματικά, είναι τα χαρίσματα του πνεύματος. Όμως αν παρακούσουμε το Θεό και δεν σεβαστούμε τους νόμους Του, τό­τε έρχεται κάποια στιγμή που αποσύρει το Πνεύμα Του και χάνεται ο στολισμός μένοντας ένας ξερός τύπος.