Ψαλμός ριθ:169-176
«Πάντα τα προστάγματά σου είναι δικαιοσύνη».
Η παρακάτω ιστορία, αναφέρεται στους χρόνους που άκμαζε το δουλεμπόριο. Ο άνθρωπος του Θεού, προσπαθούσε να οδηγήσει ένα γαιοκτήμονα στο Θεό. Ο τελευταίος απόρριπτε κάθε πίστη και ειρωνευόταν. Σε μια στιγμή ο οικονόμος του μπήκε στο δωμάτιο, ζήτησε συγνώμη και ανάγγειλε ότι ήταν ώρα που «οι δούλοι θα πήγαιναν στην εκκλησία».
- Εκκλησία; απόρησε ο πιστός. Μα αφού εσείς δεν πιστεύετε.
- Δεν έχει σχέση, απάντησε ο άλλος. Είναι καλό να πηγαίνουν, γιατί εκεί διδάσκονται τη δικαιοσύνη και την τιμιότητα.
Ναι, «πάντα τα προστάγματά σου, είναι δικαιοσύνη» (172). Και μόνο την επί του Όρους Ομιλία να παίρναμε, θα βλέπαμε ότι «αν οι καταστατικοί χάρτες των κρατών καταριόντουσαν και στη θέση τους γινόταν δεκτή η επί του Όρους Ομιλία, η ζωή στον πλανήτη μας θα 'ταν πολύ διαφορετική».
Ας μελετάμε με σύστημα και συνέπεια το λόγο του Θεού. Στον κόσμο της αδικίας και βίας, είναι η μόνη πηγή έμπνευσης. Η μόνη αναφορά στη γνήσια δικαιοσύνη. Γι’ αυτό κι όπως λέχθηκε: «η Βίβλος θα σε εμποδίσει από την αμαρτία, όπως και η αμαρτία θα σ’ εμποδίσει από τη Βίβλο».
Όσο αφορά τώρα για την προσωπική ευθύνη αυτών που ενώ εκτιμούν τη δικαιοσύνη του Θεού, μένουν εντούτοις έξω απ’ αυτή - μάλιστα συνειδητά - να πούμε πως είναι μεγάλη και συντριπτική.
