Ψαλμός ριθ:161-168
Φωτισμένη από μια άλλη πλευρά μας δίνεται στο σημερινό μας ανάγνωσμα, η μελέτη του λόγου του Θεού. Πρόκειται εδώ, όχι για μια θεωρητική γνώση, ή για μια δογματική κατάρτιση, αλλά για μια βαθιά- όσο και προσωπική - επίδραση του λόγου του Θεού στον ευσεβή μελετητή του:
«Αγάλλομαι εις τον λόγον σου» (162). Η προσέγγιση στο λόγο του Θεού, γίνεται με μια προετοιμασμένη καρδιά. Με μια χαρά και λαχτάρα, επίσης. Ξέρει ότι θ’ ανεύρει σ’ αυτόν «λάφυρα», θησαυρούς, πολύτιμα μαργαριτάρια. Ναι, τέτοιος είναι ο λόγος του Θεού.
«Ηγάπησα σφόδρα τα μαρτύριά Σου» (167). Δεν είναι το καθήκον ή η ρουτίνα που ανοίγουν το βιβλίο Σου, Θεέ μου, μπροστά μου. Είναι το τηλεφώνημα στον αγαπημένο Πατέρα και η προσδοκία ν’ ακούσω από Σένα, λόγια αγάπης, προτροπής, σοφίας, χάρης και καθοδήγησης. Το κάνω κάθε μέρα, πολλές φορές την ημέρα, κάθε φορά που η καρδιά μου σκιρτάει ν’ ακούσει τη φωνή Σου.
Και κάτι τώρα, το ιδιαίτερα σημαντικό: «Όλοι όσοι αγαπούνε το λόγο Σου, έχουνε... πολλήν ειρήνη» (165). Που σημαίνει ότι κάθε περιστατικό, οποιαδήποτε αντιξοότητα, την εξωτερική προσβολή και τον εσωτερικό φόβο, τα αντιμετωπίζω με τις αιώνιες αλήθειες και τις υποσχέσεις του Θεού. Σ’ αυτές ακουμπάω και εφησυχάζω. Σ’ αυτές προστρέχω, στην ώρα της ανάγκης και του κινδύνου.
Ποια δύναμη και πόση θωράκιση, μας προσφέρει η μελέτη του λόγου του Θεού! Μια μελέτη, που ας είναι σοβαρή, τακτική και συνειδητή.
