«Ιδών δε ο Ιησούς πολλούς όχλους περί
εαυτόν, προσέταξε να αναχωρήσωσιν εις το πέραν. Και
πλησιάσας εις γραμματεύς είπε προς αυτόν, Διδάσκαλε, θέλω σοι ακολουθήσει όπου
αν υπάγης. Και λέγει προς αυτόν ο
Ιησούς· Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας, ο δε
Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνη την κεφαλήν. Άλλος δε εκ των μαθητών αυτού είπε προς αυτόν· Κύριε,
συγχώρησόν μοι να υπάγω πρώτον και να θάψω τον πατέρα μου. Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν· Ακολούθει μοι και άφες
τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυτών νεκρούς».
Ο Ιησούς είδε πολύ όχλο να Τον περιτριγυρίζει και σαν αποτέλεσμα πρόσταξε
να φύγουν στην απέναντι μεριά της λίμνης! Αναρωτιέται βέβαια κανείς γιατί;
Γιατί όταν βλέπει ο Χριστός τα πλήθη, αντί να μείνει σηκώνεται να φύγει; Πολύ
πιθανόν να χρειαζόταν ξεκούραση, ανανέωση, ο ίδιος και οι μαθητές.
Αυτή η στάση του Ιησού, δεν είναι χωρίς προηγούμενο. Και σε άλλες
περιπτώσεις φεύγει ακριβώς όταν έρχονται τα πλήθη:
«Αλλ' έτι μάλλον διήρχετο η φήμη περί αυτού, και
συνηθροίζοντο όχλοι πολλοί, διά να ακούωσι και να θεραπεύωνται υπ' αυτού από
των ασθενειών αυτών· αυτός δε απεσύρετο εις τας
ερήμους και προσηύχετο» (Λουκ.ε:15-16).