Έξοδος

Εισαγωγή

Με τη χάρη του Θεού ξεκινάμε τη μελέτη του βιβλίου της Εξόδου, του οποίου το κύριο θέμα είναι η απολύτρωση. Ο Εβραϊκός τίτλος του βιβλίου είναι (Σεμώθ) που σημαίνει «ονόματα». Τον τίτλο «Έξοδος» τον έδωσαν οι Ο’ όταν μετέφρασαν την Παλαιά Διαθήκη από τα Εβραϊκά στα Ελληνικά.

Ο σκοπός του βιβλίου είναι:

1.  Να συνεχίσει την ιστορία της σχέσης του Θεού με τους απογόνους του Αβραάμ

2.  Να δείξει την εξέλιξη της διαθήκης που ο Θεός είχε κάνει με τον Αβραάμ.

3.  Να δείξει τη γέννηση του λαού Ισραήλ σαν έθνος, το Νόμο που ο Θεός έδωσε στο λαό Του, την οργάνωση της λατρείας και την πολιτική του κυβέρνηση.

4.  Να εδραιώσει οδηγίες και μαθήματα για την εκκλησία.

Το βιβλίο της Εξόδου είναι γνωστό σαν το βιβλίο της Απολύτρωσης, γιατί φανερώνει, σε τύπους, το σχέδιο του Θεού για την απολύτρωση των ψυχών μας, καθώς ελευθερώνει τον Ισραήλ από τα δεσμά της Αιγύπτου. Ο Φαραώ αντιπροσωπεύει το Σατανά που είναι απρόθυμος ν’ αφήσει τους Ισραηλίτες να φύγουν. Η κατάσταση των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο αντιπροσωπεύει την κατάσταση που βρίσκεται ο άνθρωπος πριν τη σωτηρία. Στην πραγματικότητα, μπορούμε ν’ ανακαλύψουμε σε τύπους τον κάθε χαμένο αμαρτωλό - άσχετα από τις περιστάσεις- την αναγνώριση ανάγκης κάποιου που θα τον ελευθερώσει, την απελευθέρωσή του από τα δεσμά του Σατανά, τη ζωή του πριν και μετά την πλήρωση με Άγιο Πνεύμα και μέσα από τις πολλές δοκιμασίες, την προετοιμασία του για τον ουρανό.

Ο Ισραήλ μπαίνει τώρα στην «καπνίζουσα κάμινο» που ο Θεός έδειξε στον Αβραάμ (Γέν.ιε:17 & Δευτ.δ:20). Φαινόταν σαν κίνηση προς την ευδαιμονία όταν πήγαν για πρώτη φορά στην Αίγυπτο, αλλά δεν ήταν αυτός ο τόπος που ο Θεός τους είχε υποσχεθεί σαν κληρονομιά και συνεπώς η ευδαιμονία τους δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Αυτοί που περιφρονούν και απορρίπτουν την αγάπη του Θεού παραμένοντας στον κόσμο, ίσως προς στιγμή να φαίνεται ότι κάνουν καλά κι ότι περνάνε όμορφα, επειδή ο Θεός είναι μακρόθυμος και «βρέχει επί δικαίους και αδίκους». Όμως η περιοχή του Σατανά, θαμπώνει τόσο τα μάτια, που γίνεται επικίνδυνο έδαφος και στον καιρό του θα οδηγήσει τον άνθρωπο σε θλίψεις και βάρη που θα είναι δύσκολο να τα σηκώσει.

Χρονικά διαστήματα που καλύπτει το βιβλίο: (χρονολογίες κατά προσέγγιση)

1.  Έξοδ.α:1-6 Από την είσοδο του Ιακώβ στην Αίγυπτο (1876 π.Χ.) μέχρι το θάνατο του Ιωσήφ (1805 π.Χ.) = 71 χρόνια.

2.  Έξοδ.α:7-β:1 Από το θάνατο του Ιωσήφ (1805 π.Χ.) μέχρι τη γέννηση του Μωυσή (1526 π.Χ.) = 279 χρόνια.

3.  Έξοδ.β:2-ιβ:40 Από τη γέννηση του Μωυσή (1526 π.Χ.) μέχρι την έξοδο (1446 π.Χ.) = 80 χρόνια.

Σύνολο 430 χρόνια από την είσοδο του Ιακώβ στην Αίγυπτο μέχρι την Έξοδο (Έξοδ.ιβ:40).

4.  Έξοδ.ιβ:40-ις:1 Από την Έξοδο μέχρι την έρημο Σιν περίπου 1 μήνας.

5.  Έξοδ.ις:1-ιθ:1,2 Από την έρημο Σιν μέχρι το Σινά περίπου 1 μήνας.

6.  Έξοδ.ιθ:1,2-μ:17 Από το Σινά μέχρι την κατασκευή της Σκηνής του Μαρτυρίου περίπου 11 ½ μήνες.

·     Τα πρώτα 12 κεφάλαια περιγράφουν το λαό Ισραήλ στην Αίγυπτο.

·     Τα επόμενα 6 κεφάλαια μιλάνε για τον Ισραήλ στην έρημο.

·     Το υπόλοιπο βιβλίο αναφέρεται στις συνδιαλλαγές του Θεού με τον Ισραήλ στο όρος Σινά.

Βλέπουμε ότι το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου καλύπτει μια περίοδο ενός έτους που σημαίνει ότι εδώ θέλει να δώσει έμφαση το Πνεύμα του Θεού. Η Έξοδος είναι συνέχεια της Γένεσης. Στη Γένεση είδαμε τη φυσική δημιουργία του Θεού και τώρα θα δούμε το Θεό να εργάζεται την πνευματική δημιουργία μέσα στο λαό Του.

Είναι αξιοσημείωτο το μεγάλο κενό που υπάρχει από το τέλος της Γένεσης μέχρι την αρχή της Εξόδου (350 χρόνια) και πόσο ελάχιστα ασχολείται ο λόγος του Θεού μ’ αυτό. Ο λόγος είναι ότι τα βιβλία αυτά δεν είναι χρονολογική ιστορία, αλλά η ιστορία της απολύτρωσης του λαού του Θεού. Ο Θεός συγκεντρώνει την προσοχή μας στο σχέδιο της σωτηρίας, όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Αιώνες εξελίξεων του λαού στην Αίγυπτο καλύπτονται με λίγα εδάφια, αντίθετα με λίγες μέρες από τη ζωή του Μωυσή που παίρνουν αρκετά κεφάλαια. Η Γένεση καλύπτει 2270 χρόνια που είναι οι Πατριαρχικοί χρόνοι, ενώ η Έξοδος καλύπτει σχεδόν ένα χρόνο, τον Θεοκρατικό. Ο θάνατος του Ιακώβ σημειώνει το τέλος της Πατριαρχίας και η έμφαση δίνεται σε μία οικογένεια. Αυτή η οικογένεια πολλαπλασιάζεται σε πολλές φυλές και αργότερα γίνεται ένα ολόκληρο έθνος, για να εκπληρωθεί ο λόγος που ο Θεός είχε πει στον Αβραάμ (Γέν.ιε:13-14).