Καινούρια αρχή

Ο προβληματισμός

Συγκλίνει η ζωή μας, με αυτό που θέλει ο Θεός, ή αποκλίνει; Ο Κύριός μας, θέλει να επανεξετάσουμε πολλά πράγματα. Και να μην αρκεστούμε στην επανεξέταση, αλλά να επιστρέψουμε εκεί που Εκείνος θέλει να είμαστε.

Ο πειρασμός που έχω και που νομίζω κάθε χριστιανός έχει, είναι να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τι θέλει ο Θεός να «κάνουμε». Και σε ένα βαθμό είναι λογική αυτή η σκέψη. Πως αλλιώς θα φανεί αν αγαπάμε το Χριστό; Υπηρετώντας. Πριν προχωρήσουμε όμως, πρέπει να είμαστε σίγουροι, ατομικά και συλλογικά που στεκόμαστε στη σχέση μας με το Θεό.

Να «κάνω» ή να «είμαι»;

Για να «κάνω» πράγματα για τον Κύριο, πρέπει πρώτα να «είμαι» του Κυρίου, και να περπατώ με τον Κύριο. Για να «κάνω» πρέπει να «είμαι».

Αν δεν είμαι γεμάτος με το Θεό και το Πνεύμα Του, ό,τι κάνω θα είναι σάρκα, ανθρώπινη σοφία, θα είναι ξύλα και άχυρα που μια μέρα θα καούν. Ποτέ μη μας φύγει από το μυαλό η λεπτομέρεια στο Μάρκ.γ:14, όπου ο Χριστός διάλεξε 12 τους οποίους ονόμασε αποστόλους για να «είναι» μαζί Του, και μετά να τους στείλει να κηρύξουν.

Δεν είμαστε εδώ για να χτίσουμε τη δική μας βασιλεία. Δεν είμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε και να πουν μπράβο στην «Εκκλησία του Ιησού Χριστού», κάνει πολλά. Είμαστε εδώ για να ακούμε τη φωνή του Θεού, να περπατάμε σε κοινωνία μαζί Του, να «είμαστε» μαζί Του, και τότε Εκείνος θα μας κατευθύνει.

Έλλειψη «πνευματικής πείνας»

Πιστεύω πως η Εκκλησία του Χριστού, εμείς, πρέπει να αναθεωρήσουμε τη σχέση μας με το Θεό, και να μετανοήσουμε από το γεγονός ότι έχουμε μειώσει το Θεό στη ζωή μας. Από 'Αγιο, Κυρίαρχο, Πάνσοφο και Παντοδύναμο Πατέρα, Τον έχουμε αλλάξει σε ένα απλό προμηθευτή, ή κουβαλητή για τις ανάγκες μας.

Θέλουμε να έχουμε τόση σχέση μαζί του, όσο εξυπηρετεί τις ανάγκες μας. Και μόλις αυτές εκπληρωθούν του λέμε «άντε γεια». Δεν επιθυμούμε πλέον το Θεό, επιθυμούμε τα δώρα του Θεού. Δεν «πεινάμε» πνευματικά, δεν «εκζητούμε» το Θεό γι' αυτό που είναι, αλλά για τα δώρα Του. Δεν είναι καθόλου κακό να πηγαίνουμε στο Θεό με τις ανάγκες μας. Εκείνος μας διδάσκει μας προτρέπει να πάμε και να του μιλάμε. Είναι κακό όμως, να Τον χρησιμοποιούμε και μετά να αδιαφορούμε γι' Αυτόν.

Πρέπει να δούμε το λόγο του Θεού, για να θυμηθούμε ότι ο Θεός περιμένει η πρώτη μας αγάπη, η πρώτη μας προτεραιότητα, να είναι ο ίδιος, όχι τα δώρα Του, ούτε το έργο Του. Και όταν αποκλίνουμε από αυτή την αρχή γινόμαστε οι πιο επικίνδυνοι ειδωλολάτρες από όλους. Είμαστε τόσο κοντά Του, και όμως, τόσο μακριά Του.

 Η πρώτη μας αγάπη: ο ίδιος ο Θεός

Σκεφτείτε την πρώτη εντολή από τις 10, (Έξ.κ:3): «μη έχεις άλλους θεούς πλην εμού». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει άραγε να δίνω στο Θεό ό,τι μου περισσεύει; Όχι βέβαια. Σημαίνει πως το ύψιστο πρόσωπο της λατρείας μου και της αφοσίωσής μου, είναι Αυτός. Πηγαίνω στο Θεό γιατί ο ίδιος ο Θεός είναι θαυμαστός, όχι μόνο γιατί κάνει θαύματα. Γιατί ο ίδιος είναι μοναδικός, άγιος, αξιέπαινος, ανεξάντλητος, απροσδόκητος, απρόβλεπτος, κυρίαρχος, ελεήμων, μακρόθυμος, δίκαιος και τόσα άλλα.

Ψαλμ.ξγ:1-3:

Θεέ, συ είσαι ο Θεός μου από πρωΐας σε ζητώ σε διψά η ψυχή μου, σε ποθεί η σαρξ μου, εν γη ερήμω, ξηρά και ανύδρω διά να βλέπω την δύναμίν σου και την δόξαν σου, καθώς σε είδον εν τω αγιαστηρίω.Διότι το έλεός σου είναι καλήτερον παρά την ζωήν τα χείλη μου θέλουσι σε επαινεί.

Το έχεις πει ποτέ στο Θεό αυτό; Του έχεις πει, «Κύριε εσένα θέλω!» Πότε ήταν η τελευταία φορά που προσευχήθηκες και είπες, (εννοώντάς το), «Καθώς επιποθεί η έλαφος τους ρύακας των υδάτων, ούτως η ψυχή μου σε επιποθεί, Θεέ. Διψά η ψυχή μου τον Θεόν, τον Θεόν τον ζώντα πότε θέλω ελθεί και θέλω φανή ενώπιον του Θεού;» (Ψαλμ.μβ:1).

Ψαλμ.84:2, «η καρδία μου και η σάρκα μου αγαλλιώνται διά τον Θεό τον ζώντα».

Ψαλμ.ις:11, «Εφανέρωσας εις εμέ την οδόν της ζωής. Χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπόν σου, τερπνότητες διαπαντός εν τη δεξιά σου».

Χαίρεται  η καρδιά σου και το σώμα σου ολόκληρο για το Θεό; Θέλεις να είσαι στην παρουσία Του; Είναι ο Θεός Αυτός τον οποίο επιθυμείς πάνω από όλα; Πως να μεταδώσεις Χριστό στους άλλους όταν Αυτός δεν είναι Αυτός που λατρεύεις και επιθυμείς; Όταν δεν είσαι ενθουσιασμένος μαζί Του;

Ιωάν.ς:35, «είπε προς αυτούς ο Ιησούς· Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής· όστις έρχεται προς εμέ, δεν θέλει πεινάσει, και όστις πιστεύει εις εμέ, δεν θέλει διψήσει πώποτε.»

ς:51, «εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα».

Ο Χριστός δεν είπε, ελάτε και έχω να σας δώσω δώρα. Ο Χριστός πρόσφερε τον εαυτό Του. Ο ίδιος ο Χριστός είναι το μεγαλύτερο δώρο, είναι Αυτός που γεμίζει τη ζωή μας.

Γαλ.β:20, Μετά του Χριστού συνεσταυρώθην· ζώ δε ουχί πλέον εγώ, αλλ' ο Χριστός ζή εν εμοί· καθ' ό δε τώρα ζώ εν σαρκί, ζώ εν τη πίστει του Υιού του Θεού, όστις με ηγάπησε και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ εμού.

Δεν ζω εγώ, αλλά ο Χριστός μέσα μου. Ο Χριστός είναι ο θησαυρός.

Φιλιπ.α:21 «εις εμέ το ζειν είναι ο Χριστός και το αποθανείν κέρδος».

Θέλω να φύγω να πάω μαζί Του, γιατί εκεί είναι πολύ πλέον καλύτερα.

Κολ.γ:4, «ο Χριστός, η ζωή ημών» και είμαστε «πλήρεις εν αυτώ» (β:10). Ο Χριστός μας φτάνει με άλλα λόγια.

Και ο στόχος του Θεού δεν είναι άλλος στη ζωή μας, παρά να γίνουμε σαν τον Χριστό, να μορφωθεί Αυτός μέσα μας (Γαλ.δ:19, Ρωμ.η:29).

Όμως, αμαρτάνουμε. Δεν ζητάμε το Θεό. Δεν πεινάμε για το Θεό. Τον θέλουμε όμως. Τον θέλουμε για να μας πηγαίνουν τα πράγματα καλά. Ο Θεός δεν είναι «αξεσουάρ» το οποίο όταν το έχουμε γινόμαστε ακόμη καλύτεροι σαν άνθρωποι. Η αναγέννηση δεν είναι σαν ένα ακόμη προσόν για να γίνουμε πετυχημένοι στην κοινωνία μας. Ο Θεός μας αναγεννά με το πνεύμα Του για να ζήσουμε μαζί με Εκείνον και από αυτή την πηγή να αναβλύζει υπηρεσία, προσφορά και μαρτυρία.

Έχουμε κάνει το Θεό, τον προσωπικό μας Θεό, και τον κουβαλάμε μαζί μας, όπως κουβαλούσε τα είδωλα του πατέρα της η Ραχήλ. Να είναι εκεί στη ζωή μας κάπου όταν θα τον χρειαστούμε. Και όμως... Το μεγαλύτερο δώρο του Θεού είναι ο Χριστός. Είναι ο Θεός ο ίδιος. Το μεγαλύτερο προνόμιο, δεν είναι να κηρύξουμε, δεν είναι να υπηρετήσουμε. Είναι το γεγονός ότι μπορούμε να μπαίνουμε στα άγια των αγίων στο Όνομα του Ιησού. Το γεγονός ότι το πλάσμα μπορεί να έχει κοινωνία με τον δημιουργό. Και αυτή την κοινωνία, τη βαριόμαστε. Γιατί έχουμε άλλα πιο σημαντικά.

Νομίζω φτάνουν αυτά που διαβάσαμε για να πειστούμε πως το πρώτο που μας ζητάει ο Θεός είναι να είμαστε μαζί Του και Αυτός να είναι το ύψιστο αντικείμενο της λατρείας μας.

Τώρα είναι ώρα να ακούσουμε από τι φαίνεται ότι δεν επιθυμούμε το Θεό. Φαίνεται από πολλά αδελφοί. Είμαι σίγουρος βέβαια, πως η σάρκα μας, προσπαθεί να αντισταθεί, και θα μας κάνει να αμυνθουμε στο μυαλό μας. Καθώς τα ακούμε αυτά, το μυαλό μας θέλει να μας πάει στους άλλους, που πρέπει να τα ακούσουν, όχι σε μας. Ο σαρκικός άνθρωπος δεν θέλει την αυτοεξέταση. Και όμως, αυτό είναι το ζητούμενο. Να σταθούμε στο Θεό μπροστά. Να σταθούμε στον καθρέφτη που λέγεται λόγος Θεού και να δούμε τον εαυτό μας.

Ζητάμε τον Θεό; Εκζητούμε την παρουσία Του; Όχι. Δυστυχώς όχι. Και γι' αυτό δεν έχουμε δύναμη. Δεν έχουμε σοφία, δεν έχουμε οδηγία. Δεν αγόμαστε από το Πνεύμα του Θεού, άρα μας λείπει η πνευματικότητα. Κοιτάξτε τα συμπτώματα της έλλειψης πείνας για το Θεό:
Συμπτώματα της έλλειψης πνευματικής πείνας

Πρώτο σύμπτωμα οι προσευχές μας. Στην καθημερινότητά μας είναι σύντομες, όσο το δυνατόν γρηγορότερα, να καθησυχάσουμε τα πολλά συναισθήματα ενοχής που μπορεί να έχουμε. Να κάνουμε το μέρος μας, τέλος πάντων, και γρήγορα στις υποχρεώσεις μας. Και κυρίως, το περιεχόμενο των προσευχών μας. Γεμάτες από αιτήματα, και καθόλου ή πολύ λίγη, λατρεία.

Και ο Θεός ρωτάει; Εμένα με θες;  Από την άλλη είμαι σίγουρος, πως ο σατανάς έχει ήδη πει στον καθένα μας, «έλα εντάξει, εσύ είσαι πιο καλά. Δεν ζητάς θερμαινόμενη πισίνα. Δεν ζητάς γήπεδο τέννις, ούτε αυτοκίνητο».

Ζητάμε όμως, άλλα. Ο καθένας μας έχει το δικό Του κατάλογο. Το πρόβλημα δεν είναι ο κατάλογος. Το πρόβλημα είναι πως μέσα απ' αυτό τον κατάλογο, ο Θεός και η παρουσία Του, λείπουν. Προσευχόμαστε όχι γιατί θέλουμε το Θεό, αλλά μόνο τα δώρα Του. Και αυτό είναι ειδωλολατρικός χριστιανισμός. Ο πιο επικίνδυνη ειδωλολατρία.

Η δεύτερη ένδειξη του ότι δεν πεινάμε για το Θεό, είναι ο εκκλησιασμός μας. Πάμε εκκλησία, όποτε δεν έχουμε κάτι άλλο. Καμιά φορά ούτε και τότε γιατί φροντίζουμε να υπάρξει κάτι άλλο.

'Αλλα ακόμη και αν πάμε εκκλησία, ούτε αυτό αποδεικνύει αν διψάμε για το Θεό. Γιατί μπορεί να το κάνουμε από συνήθεια. Ή να πιστεύουμε πως αφού του δώσαμε τις 2 ώρες το πρωί, ε, οι υπόλοιπες μπορεί να είναι δικές μας.

Σήμερα, οι άνθρωποι της νεότερης γενιάς τουλάχιστον, στο μεγαλύτερο ποσοστό πάνε εκκλησία όποτε μπορούν.

Δεν πεινάμε για το Θεό. Αλλά δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Γιατί πολύ απλά βρίσκουμε χρόνο για ό,τι θέλουμε. Δεν πεινάμε και για αυτό δεν είμαστε εδώ.

Πάλι τα ίδια θα ακούσουμε;

Το πρόβλημα κυρίως εστιάζεται στο ότι δεν θέλουμε να πάμε. Γιατί βαθιά μέσα μας, ο Θεός είναι βαρετός.

Μια τρίτη ένδειξη, είναι το πως μελετάμε τη Γραφή. Όχι η ποσότητα, αλλά η διάθεση της καρδιάς μας. Το βράδυ, λίγο πριν κοιμηθούμε.

Ας ακούσουμε όμως, πως ένοιωθε ο ψαλμωδός για το λόγο του Θεού: Ψαλμός ριθ:24, Τα μαρτυριά σου βεβαίως είναι η τρυφή μου και οι σύμβουλοί μου. Εδάφιο 40, Ιδού, επεθύμησα τας εντολάς σου ζωοποίησόν με διά της δικαιοσύνης σου. Εδάφιο 97, Πόσον αγαπώ τον νόμον σου όλην την ημέραν είναι μελέτη μου. Εδάφιο 103, Πόσον γλυκείς είναι οι λόγοι σου εις τον ουρανίσκον μου είναι υπέρ μέλι εις το στόμα μου.

Το κύριο σημάδι ενός πραγματικού μαθητή, δεν είναι τα πόσα κάνει. Αλλά το γεγονός ότι έχει αναπτύξει καινούργιες πνευματικές ορέξεις. Το γεγονός ότι γεννήθηκε στην καινούργια οικογένεια του Θεού και τώρα λαχταράει να περπατάει με το Θεό.

Η πνευματικότητα που είναι μόνο δραστηριότητα, μπορεί να είναι επιφανειακή. Ο άνθρωπος όμως που διψάει για το Θεό, όσα λάθη και να κάνει, τελικά θα προχωρήσει με τον Κύριο. Γιατί θα έχει τη σωστή διάθεση καρδιάς. Δεν θα είναι χριστιανός ειδωλολάτρης, αλλά γνήσιος.

Ψαλμ.λδ,

Θέλω ευλογεί τον Κύριον εν παντί καιρώ η αίνεσις αυτού θέλει είσθαι διαπαντός εν τω στόματί μου. Εις τον Κύριον θέλει καυχάσθαι η ψυχή μου οι ταπεινοί θέλουσιν ακούσει, και θέλουσι χαρή. Μεγαλύνατε τον Κύριον μετ' εμού, και ας υψώσωμεν ομού το όνομα αυτού. Εξεζήτησα τον Κύριον, και επήκουσέ μου, και εκ πάντων των φόβων μου με ηλευθέρωσεν.

Θέλεις να το ζήσεις αυτό; Να γιατί ο Δαβίδ ήταν άνθρωπος κατά την καρδιά του Θεού. Ζητούσε τον Κύριο.

Ψαλμό κζ: 1-5.

Ο Κύριος είναι φως μου και σωτηρία μου τίνα θέλω φοβηθή; ο Κύριος είναι δύναμις της ζωής μου από τίνος θέλω δειλιάσει; Οτε επλησίασαν επ' εμέ οι πονηρευόμενοι, διά να καταφάγωσι την σάρκα μου, οι αντίδικοι και οι εχθροί μου, αυτοί προσέκρουσαν και έπεσον. Και αν παραταχθή εναντίον μου στράτευμα, η καρδία μου δεν θέλει φοβηθή και αν πόλεμος σηκωθή επ' εμέ, και τότε θέλω ελπίζει. Εν εζήτησα παρά του Κυρίου, τούτο θέλω εκζητεί το να κατοικώ εν τω οίκω του Κυρίου πάσας τας ημέρας της ζωής μου, να θεωρώ το κάλλος του Κυρίου και να επισκέπτωμαι τον ναόν αυτού. Διότι εν ημέρα συμφοράς θέλει με κρύψει εν τη σκηνή αυτού Θέλει με κρύψει εν τω αποκρύφω της σκηνής αυτού θέλει με υψώσει επί βράχον
Τι θα ζητούσαμε εμείς αν μας πλησίαζαν οι πονηροί, αυτοί που θέλουν να μας φάνε ζωντανούς; Την ελευθερία μας. Κύριε σώσε μας, θα λέγαμε. Ο Ψαλμωδός όμως, δεν ζητάει αυτό. Ένα ζήτησα λέει, και αυτό θα το ζητάω με επιμονή. Να κατοικώ στον οίκο του Κυρίου. Τι ήταν στον οίκο του Κυρίου τότε; Η παρουσία Του!! Κύριε, μέσα σε όλο αυτόν τον χαμό, θέλω την παρουσία Σου. Θέλω να μπορώ να βλέπω την ομορφιά Σου! Και να βρίσκομαι κοντά Σου!

Εσύ τι επιθυμείς πιο πολύ; Το Θεό ή τα δώρα Του; Μην πεις εύκολα, εγώ θέλω το Θεό. Εξέτασε τις προσευχές σου. Τη μελέτη σου. Τον εκκλησιασμό σου. Την επιθυμία σου να μεγαλώσεις. Τον πόθο σου για το Θεό.
 

Η κλήση του Θεού: μετάνοια και επιστροφή

Πιστεύω ειλικρινά πως ο Θεός μας καλεί σε μετάνοια. Σε μετάνοια από την χριστιανική μας ειδωλολατρία. Να ζητήσουμε συγνώμη γιατί διαλέγουμε τα δώρα Του και όχι Εκείνον. Να ζητήσουμε συγνώμη γιατί δεν μας είναι αρκετός! Έχουμε μικρή εικόνα για το Θεό μας. Να ζητήσουμε συγνώμη γιατί για μας, ο Θεός του Σύμπαντος είναι μικρός και βαρετός. Είναι μικρότερος από τα μαθήματα του παιδιού μας, από ένα αγώνα μπάσκετ, από μια ταινία στο βίντεο, από 15 λεπτά έξτρα πρωινού ύπνου, είναι μικρότερος από την παρέα μας, μικρότερος από το γυμναστήριο, μικρότερος από τον απογευματινό καφέ.

Αν ο Θεός σου μιλάει, μη σκληραίνεις την καρδιά σου. Μη σκέφτεσαι πως οι άλλοι πρέπει να υπακούσουν. Μετανόησε και έλα σ' αυτό τον καταπληκτικό Θεό, να γνωρίσεις πως το πρόσωπό Του είναι χορτασμός ευφροσύνης. Ξεκίνησε να δίνεις λίγα λεπτά κάθε πρωί, σε λατρεία. Ζήτα το Θεό!!

Θα αποκτήσεις πνευματική δύναμη. Δύναμη για υπακοή, θάρρος για μαρτυρία. Σοφία στη μαρτυρία σου, και στις σχέσεις σου. Και καθώς θα πηγαίνεις και θα μελετάς, το 'Αγιο Πνεύμα θα σου βάζει περισσότερη ακόμη όρεξη.

Το πρώτο βήμα είναι να παραδεχτείς, ό,τι δεν ζητάς το Θεό. Το δεύτερο να αρχίσεις να Τον ζητάς. Σήκω αύριο το πρωί και άρχισε να Τον ευχαριστείς γιατί σου βάζει επιθυμία στην καρδιά. Δια πίστεως κάντο. Ζήτησε από το Θεό να σε κάνει να πεινάσεις γι' Αυτόν, και άρχισε να ζεις στο αμέσως επόμενο λεπτό σαν να το έχει κάνει. Και τρίτο, ζήτησε από κάποιον να σε βοηθήσει. Μπορεί ο σύζυγος, η σύζυγος, ή κάποιος φίλος και αδελφός εν Χριστώ. Κάπου να είσαι υπόλογος.

Ξεκίνα σήμερα. Γιατί υπάρχει ομορφιά που σε περιμένει, και τη χάνεις. Υπάρχει απόλαυση, ανάπαυση, δύναμη, όραμα, αλήθεια, φως, στην παρουσία του Θεού. Μην αρκείσαι στα λίγα. Αρκούμαστε στα λίγα και δεν θέλουμε το τέλειο. Ζήτησε το Θεό. Και όταν θα έχουμε τη σωστή σχέση μαζί Του, τότε από το περίσσευμα της καρδιάς θα μιλάει το στόμα. Και η όποια διακονία έχουμε θα είναι ξεχείλισμα Αγίου Πνεύματος. Θα είναι δική Του οικοδομή, όχι δική μας.
Η ομορφιά που σε περιμένει

Όταν πηγαίνουμε κάποιο ταξίδι, ιδιαίτερα σε μέρος που δεν έχουμε πάει πρωτύτερα, ψάχνουμε να βρούμε τα όμορφα τοπία. Και όταν δούμε κάτι όμορφο αμέσως, αυθόρμητα λέμε «Α!» «Κοίτα». Ο Θεός μας έχει βάλει μέσα μας την επιθυμία για ομορφιά. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση και ομορφιά από τον Ιησού. Δεν είναι προβλέψιμος στα δικά μας μέτρα, αλλά σου κόβει την ανάσα με τη δόξα Του, το μεγαλείο, την αγιότητα, την ομορφιά Του. 'Αρχισε να ζητάς το Θεό, να Τον απολαμβάνεις. Αυτή η πείνα για την απόλαυση του Θεού είναι ένα επικίνδυνο αλλά πανέμορφο ταξίδι.

Τόλμησε να ζητήσεις και να απολαύσεις το Θεό: Ευφραίνου εν Κυρίω και θέλει σοι δώσει τα αιτήματα της καρδίας σου (Ψαλμός 37:4).

Ο Χριστός είπε, Ταύτα ελάλησα προς εσάς δια να μείνει εν υμίν η χαρά μου, και η χαρά σας να είναι πλήρης (Ιωάν.ιε:11). Πες όχι στα ημίμετρα. Πέταξε όποια αμαρτία σε βαραίνει και ζήτησε το Θεό.

Ψαλμός ρε:4  Ζητείτε τον Κύριον και την δύναμιν αυτού εκζητείτε το πρόσωπον αυτού διαπαντός.