ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Στην Αποκ.ζ:5-8 αναφέρονται τα ονόματα όλων των φυλών Ισραήλ. Από κάθε φυλή ήταν σφραγισμένοι 12.000. Μερικά ενδιαφέροντα σημεία είναι τα εξής:

1.  Η φυλή Δαν δεν αναφέρεται μεταξύ των 12 φυλών.

2.  Η φυλή Εφραΐμ δεν αποκαλείται φυλή του Εφραΐμ, αλλά του Ιωσήφ. Γνωρίζουμε ότι ο Ιωσήφ είχε δύο γιους, το Μανασσή και τον Εφραΐμ, και κάθε ένας απ’ αυτούς κληρονόμησε μερίδιο μεταξύ των υιών Ισραήλ, και έτσι ήταν σαν να γεννήθηκε πρώτος ο Ιωσήφ. Απέκτησε διπλή ευλογία με τους δύο γιους του.

Κανονικά πρωτότοκος ήταν ο Ρουβήν, (Γεν.μθ:3) αλλά επειδή μίανε την κοίτη του πατέρα του ο Ιακώβ δεν του έδωσε την υπεροχή (Α’ Χρον.ε:1,2 ).

Ακόμα ο Ρουβήν ήταν γιος του Ιακώβ από την Λεία, τη γυναίκα που δεν αγάπησε αλλά αναγκαστικά πήρε. Η καρδιά του Ιακώβ ήταν στη Ραχήλ, και ο πρώτος γιος που απέκτησε ο Ιακώβ από την αγαπημένη του ήταν ο Ιωσήφ.

Κάθε μία φυλή Ισραήλ αντιπροσωπεύεται από 12.000. Από τις 12 φυλές εξαιρείται του Δαν, γιατί ήταν η φυλή εκείνη που πρώτη έπεσε στην ειδωλολατρία επί βασιλείας Ιεροβοάμ. Αλλά και πιο πριν η φυλή του Δαν είχε πέσει στην ειδωλολατρία. Πιθανόν να διασκορπίστηκαν και να χάθηκαν μεταξύ των ειδωλολατρικών εθνών όταν φέρθηκαν στην αιχμαλωσία μέσα στην ειδωλολατρική Βαβυλώνα, και ποτέ δεν επέστρεψαν πίσω στον αληθινό Θεό.

Η φυλή του Λευί είχε μόνο μια μερίδα του κλήρου στη γη Ισραήλ, όμως εδώ αναφέρεται εξίσου με τις άλλες φυλές.

Δώδεκα φυλές με 12.000 από κάθε φυλή, μπορεί να σημαίνει 12.000 άτομα ή 12.000 οικογένειες, ή αντιπροσώπους οικογενειών, ή αρχηγούς οικογενειών από κάθε φυλή. Έτσι συνολικά θα είναι 144.000 οικογένειες ή οικογενειακά ονόματα. Το ίδιο βλέπουμε όταν ο Ισραήλ απαριθμήθηκε, όταν βγήκαν από την Αίγυπτο και πάλι πρίν μπουν στη γη της επαγγελίας. Ήταν 600.000 αλλά μας λέει ότι ήταν άνδρες που μπορούσαν να πάνε στον πόλεμο, που σημαίνει ότι ήταν πολλοί περισσότεροι από 600.000 Ισραηλίτες, γιατί είχαν μαζί τους τις γυναίκες και τα παιδιά τους.

Ο Ιωάννης άκουσε τον αριθμό των σφραγισμένων, 144.000, που σημαίνει ότι ήταν ορισμένος αριθμός, γιατί σε άλλα σημεία μας μιλάει για πολύ όχλο που κανείς δεν μπορούσε να αριθμήσει, ενώ εδώ δίνεται ακριβώς ο αριθμός. Πώς θα γίνει αυτό; Ο Θεός ξέρει !

Όσο αφορά στο σφράγισμα των 144.000 και την ερμηνεία των γεγονότων που διαδραματίζονται, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί ώστε να πούμε ό,τι η Αγία Γραφή λέει, και να σιωπούμε εκεί που ο λόγος του Θεού σιωπά. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο να ξεχωρίζουμε τα γεγονότα από τις πιθανότητες, γιατί τελικά θα βρεθούμε να περιγράφουμε εικόνες και καταστάσεις που ο λόγος του Θεού δεν έχει περιγράψει.

Πρώτα βλέπουμε ότι οι 144.000 είναι σφραγισμένοι στα μέτωπά τους, κι αυτό αναφέρεται στην Αποκ.ζ:3. Ήταν ένα σφράγισμα μεταξύ των οφθαλμών. Ένα παράλληλο εδάφιο υπάρχει στον Ιεζ.θ:4-6.

Εκείνο που θέλουμε να τονίσουμε εδώ είναι ότι ένα πραγματικό ορατό σημείο δεν ήταν αναγκαίο να υπάρχει λόγω των γεγονότων που διαδραματίζονται εδώ.

Πιθανόν αυτό το σημείο να είναι συμβολικό, ο Θεός τους σφραγίζει λόγω της πνευματικής σχέσης που έχουν μαζί Του. Έτσι συμβολικά είναι ένα σημείο που σημαίνει ότι ο Θεός τους τοποθετεί πνευματικά ξεχωριστά από τους υπόλοιπους ανθρώπους, γιατί ζουν για τον Ιησού Χριστό και έχουν παραδώσει τα πάντα σ΄ Αυτόν. Ίσως το σημείο να είναι το Πνεύμα το Άγιο !

Η επίγνωση που έχουν για το Θεό, γίνεται η βάση για την προστασία τους.

Τώρα είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι αυτό το σφράγισμα των 144.000, δεν αναφέρεται στην εμπειρία της αναγέννησης, στη σωτηρία τους. Δεν αναφέρεται στη στιγμή που σώθηκαν. Δεν είναι μια αυθαίρετη εκλογή κάποιων που θα σωθούν. Στην Αποκ.ζ:3 λέει ότι είναι ήδη δούλοι του Θεού όταν εξέρχεται η προσταγή για να σφραγιστούν, επομένως σφραγίζονται ακριβώς γιατί είναι δούλοι του Θεού. Δεν γίνονται δούλοι του Θεού επειδή σφραγίζονται. Έχουν ήδη φτάσει στην επίγνωση του Θεού μέσω της μαρτυρίας των μαρτύρων της θλίψης, οι οποίοι έχουν ήδη πεθάνει.

Όχι μόνο η μαρτυρία των αγίων της θλίψης, αλλά και η ανάστασή και η αρπαγή τους στον ουρανό, έγιναν σημείο γι' αυτούς, ώστε να παραδοθούν στο Θεό και να έχουν πλήρη επικοινωνία μαζί Του.

Ένα μέρος των αγίων της θλίψης είναι Ιουδαίοι χριστιανοί. Θα δούμε περισσότερες λεπτομέρειες, όταν θα μελετήσουμε το κεφ.ια σχετικά με τους 2 μάρτυρες. Έτσι οι 144.000 μπαίνουν στη διαθήκη του Θεού κάποια χρονική στιγμή κατά την περίοδο της μεγάλης θλίψης, ή πιθανόν μετά την ανάσταση των μαρτύρων της θλίψης.

Ένα πράγμα είναι βέβαιο, ότι το σφράγισμα των 144.000 έχει σκοπό να τους προστατέψει από τις πληγές που πρόκειται να επακολουθήσουν.

Στην Αποκ.ζ:1-3 ένας άγγελος είπε στους 4 αγγέλους που επρόκειτο να εκχέουν τις πληγές πάνω στη γη, να μην κάνουν τίποτα πριν σφραγιστούν οι δούλοι του Θεού στα μέτωπά τους. Στο κεφ.θ:3-4 βλέπουμε ότι είναι σφραγισμένοι, προστατευμένοι από κάθε δαιμονική πληγή.

Ένα ερώτημα που γεννιέται εδώ, είναι που βρίσκονται οι 144.000. Είναι στο Ισραήλ, στην Ευρώπη, ή σε όλο το πρόσωπο της γης; Η απάντηση είναι η εξής:

Αναφέραμε παραπάνω ότι οι 144.000 σφραγίζονται για να προστατευτούν από τις πληγές που πρόκειται να εκχυθούν πάνω στα έθνη. Και αυτό δείχνει ότι είναι διασκορπισμένοι σε όλο το πρόσωπο της γης, ότι βρίσκονται ανάμεσα σε διάφορα έθνη πάνω στη γη.

Στο κεφ. ζ:1 μας λέει ο Ιωάννης ότι είδε τους 4 αγγέλους να στέκονται στις 4 γωνίες της γης.

Ο αριθμός 4 συμβολίζει παγκοσμιότητα, επομένως θα είναι κάτι που περιλαμβάνει όλη τη γη. Ακόμα λέει ότι αυτοί οι 4 άγγελοι κρατούσαν τους 4 ανέμους της γης, ώστε να μην πνεύσει άνεμος πάνω στη γη, σε όλη τη γη, ούτε στην θάλασσα, ούτε στα δέντρα.

Όμως υπάρχουν αρκετές ενδείξεις μέσα στο λόγο του Θεού ότι αυτό τον καιρό η γη Ισραήλ θα μείνει ουσιαστικά ανέπαφη από τις πληγές, αν εξαιρέσουμε τη μάχη του Αρμαγεδώνα, η οποία είναι μέρος μιας από τις πληγές της 7^ης σάλπιγγας.

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που συνηγορούν σ’ αυτό:

Ιεζ. λη:10-13 αναφέρεται στη μάχη του Αρμαγεδώνα και λέει ότι θα κατοικούν με ασφάλεια, θα ησυχάζουν και θα έχουν αποκτήσει κτήνη και αγαθά.

Αυτό αναφέρεται μετά την έκχυση των πληγών πάνω στη γη. Δείχνει τον λαό Ισραήλ να ευημερεί και να κατοικεί με ασφάλεια, όταν τα έθνη συνάγονται για να εκστρατεύσουν εναντίον τους.

Στον Ιωήλ β:3 αναφέρει πάλι αυτά τα έθνη που εκστρατεύουν εναντίον του Ισραήλ για τη μάχη του Αρμαγεδώνα. Όταν έρχονται εναντίον του λαού Ισραήλ, η γη είναι σαν παράδεισος της Εδέμ μπροστά τους, και πίσω τους πεδιάδα αφανισμένη.

Δεν καταστρέφονται τα πάντα από τις πληγές της φωτιάς, των υδάτων που πικράθηκαν και των υδάτων που έγιναν αίμα. Κατά τη διάρκεια αυτών των πληγών, οι 144.000 είναι διασκορπισμένοι ανάμεσα στα έθνη. Διαφορετικά δεν θα υπήρχε λόγος να σφραγιστούν, αν βρισκόταν στη γη Ισραήλ, η οποία μέχρι να γίνει η μάχη του Αρμαγεδώνα είναι σαν παράδεισος.

Όμως δεν μπορούμε να απορρίψουμε και μια άλλη πιθανότητα, ότι δηλαδή μπορεί να ήταν πράγματι στη γη Ισραήλ και να σφραγίστηκαν, και γι’ αυτό το λόγο το Ισραήλ εξαιρείται από την καταστροφή των πληγών και ευλογείται, εξαιτίας των 144.000.

Γνωρίζουμε ότι πρέπει να υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ των 144.000 και του Ισραήλ. Στην Αποκ.ιδ:4 αποκαλούνται απαρχή στο Θεό και το Αρνίο, και είναι οι πρώτοι καρποί μέσα από το έθνος Ισραήλ. Πριν απ’ αυτό τον καιρό υπάρχουν οι Ιουδαίοι χριστιανοί της θλίψης, που έχουν αρπαχτεί προς το Θεό. Όμως αυτοί δεν αποτελούν τον πρώτο καρπό μέσα από τον Ισραήλ σαν έθνος.

Είναι 12.000 από κάθε φυλή αυτοί που θα στερεώσουν τη διαθήκη. Αποτελούν μέρος της στερέωσης της διαθήκης προς το λαό Ισραήλ, που περιλαμβάνει τη γη Ισραήλ και τις ευλογίες πάνω σ’ αυτή.

Θα πρέπει να υπάρχει κάποια αντιληπτή έννοια, ώστε καθένας μέσα στο έθνος Ισραήλ να μπορεί να τους δει και να καταλάβει ότι πραγματικά αποτελούν στερέωση αυτής της διαθήκης προς το έθνος τους.

Ήδη υπήρχαν Ιουδαίοι χριστιανοί και πολλοί απ’ αυτούς θανατώθηκαν κατά τη Μεγάλη θλίψη, όμως δεν στερέωσαν αυτοί τη διαθήκη του Θεού προς τον Ισραήλ, αλλά οι 144.000. Επομένως αυτοί οι 144.000 πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από Ιουδαίοι προσήλυτοι μεταξύ των εθνών, διότι υπήρχαν αρκετοί Ιουδαίοι προσήλυτοι, πολλοί περισσότεροι από 144000, πριν από αυτούς, και κατά την εκκλησιαστική περίοδο δια μέσου των αιώνων, και αυτή την περίοδο που ζούμε, και κατά τη Μεγάλη θλίψη.

Ζαχ.ιβ:10-14 και θέλουσιν επιβλέψει πρός εμέ τον οποίον εξεκέντησαν, και θέλουσι πενθήσει δι αυτόν ως πενθεί τις δια τον μονογενή αυτού, και θέλουσι λυπηθεί δι αυτόν ως ο λυπούμενος δια τον πρωτότοκον αυτού.

Ζαχ.ιγ:1-2 Εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι πηγή ανεωγμένη εις τον οίκον Δαβίδ και τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, δια την αμαρτίαν, και δια την ακαθαρσίαν.

Όταν έρθει ο Χριστός στη 2^η έλευσή Του, θα πατήσει πάνω στο όρος των Ελαιών, και τότε οι Ισραηλίτες θα επιβλέψουν σ’ Εκείνον τον οποίο εξεκέντησαν και θα θρηνήσουν γι’ Αυτόν. Και τότε θα υπάρχει η πηγή η ανεωγμένη για τον καθαρισμό των κατοίκων του Ισραήλ. Πρόκειται να υπάρξει μια πνευματική αναζωπύρωση στον Ισραήλ η οποία συμβαίνει όταν επιβλέψουν σαν έθνος σ’ Αυτόν τον οποίον εξεκέντησαν, και οι 144.000 είναι οι πρώτοι καρποί αυτής της μεγάλης εθνικής αναζωπύρωσης.

Οι 144.000 δεν πρέπει να ήταν σε καλή πνευματική κατάσταση τον καιρό της Αρπαγής, διαφορετικά θα είχαν αρπαχτεί τότε. Πρέπει να σώθηκαν κάποια στιγμή μετά την Αρπαγή, όχι όμως αργότερα από την ανάσταση και Αρπαγή των αγίων της θλίψης. Κατά κάποιο τρόπο απέφυγαν να λάβουν το χάραγμα του θηρίου, αγοράστηκαν από τη γη και δεν έλαβαν το χάραγμα (Αποκ.ιδ:4).

Στην Αποκ.ιδ:4 μας λέει για τους 144.000, ότι ούτοι είναι οι μη μολυνθέντες με γυναίκας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχαν ποτέ παντρευτεί, γιατί αυτό δεν είναι μόλυνση, αλλά ευλογία από το Θεό. Αναφέρεται στο ότι δεν έχουν μολυνθεί με ανήθικες γυναίκες, ή με τη γυναίκα την πόρνη, η οποία συμβολίζει το ψευδοθρησκευτικό σύστημα της γης.

Ο λόγος του Θεού λέει στην Αποκ.ιγ:16-17 ότι όποιος δεν λάβει το χάραγμα δεν θα μπορεί ούτε να αγοράσει ούτε να πουλήσει. Θ’ αναγκαστεί να πεθάνει από την πείνα, αν δεν θανατωθεί από το σύστημα του Α/Χ. Οποίος όμως λάβει το χάραγμα του θηρίου θα καταδικαστεί αιώνια. Όμως δεν μας αναφέρει ο λόγος του Θεού ότι κάποιος δεν μπορεί ποτέ να μετανοήσει.

Λέει μόνο ότι αν κάποιος λάβει το χάραγμα του θηρίου, που σημαίνει ότι θα υποταχτεί με τη θέλησή του στο σύστημα του Α/Χ, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι η αιώνια καταδίκη.

Εννοεί ότι αυτός ο άνθρωπος ακολουθεί μια ορισμένη πορεία. Παίρνει ένα ορισμένο δρόμο, που το τέλος του είναι η απώλεια και η αιώνια καταδίκη. Όμως η Αγία Γραφή δεν λέει ότι το να λάβει κάποιος το χάραγμα του θηρίου, αυτό είναι αμαρτία ασυγχώρητη και θανάσιμη.

Υπάρχει η πιθανότητα κάποιος να πήρε το χάραγμα, και αργότερα να μετανόησε, γιατί δεν γνώριζε τι σήμαινε αυτό.

Το ίδιο έκαναν πολλοί άγιοι τον καιρό των διωγμών. Έπαιρναν πίσω την δήλωση αποκήρυξης που είχαν κάνει και έπαιρναν την απόφαση ν’ ακολουθήσουν το Θεό.

Τώρα οι 144.000 δεν πήραν το χάραγμα γιατί τους είχαν παραχωρηθεί ειδικά προνόμια, επειδή ήταν Ιουδαίοι ή κατά πάσα πιθανότητα επειδή βρισκόταν στη γη τους. Η γη Ισραήλ κατά τη Μεγάλη Θλίψη θα εξαιρεθεί από την πίεση του συστήματος και θα τους επιτραπεί να συνεχίσουν να λατρεύουν το Θεό μέσα στο ναό. Όμως προς το τέλος των πρώτων 3 ½ χρόνων της θλίψης ο Α/Χ θα καταστρέψει και το ψευδοθρησκευτικό σύστημα και θα αξιώσει λατρεία στο πρόσωπό του σαν Θεός.