Γραφές και παραδόσεις (24)

ΓΡΑΦΕΣ: Ο ΒΡΑΧΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Ο Κύριος Ιησούς διατάσσει: «Ερευνάτε τας Γραφάς» 

Η Ορθόδοξη Εκκλησία διατάσσει: «υπακούτε στις Παραδόσεις».

Ο Κύριος Ιησούς επιπλήττει: «Πλανάσθε μη γνωρίζοντες τις Γραφές»

Η Ορθόδοξη Εκκλησία επιπλήττει: Πλανάσθε μη γνωρίζοντες τας αποφάσεις των συνόδων.

Ναι. Έρχου. Κύριε Ιησού

Είσαι ο ερχόμενος Κύριος. Αυτός που ήλθε και ξαναήλθε και θα ξαναέλθει. Και έρχεται κάθε στιγμή που θα τον θελήσουμε και θα τον ζητήσουμε, και θα του ανοίξουμε την πόρτα της καρδιάς μας.

Ναι έρχου Κύριε Ιησού. Κάνε να λάμψει το φως του προσώπου Σου, η δοξασμένη Σου παρουσία και να διώξει τα σαμιαμίδια και τους σκορπιούς, που γυροφέρνουν στις καρδιές.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γραφές και παραδόσεις (23)

Η Λυδία λίθος που δοκιμάζει τη Χριστιανική αλήθεια είναι οι Γραφές. Οι Γραφές πρέπει ν’ αποδεικνύουν το κύρος των προφορικών παραδόσεων. Το Ευαγγέλιο που οι απόστολοι κήρυξαν προφορικά δεν είναι διαφορετικό από εκείνο που έγραψαν.

Ο μακρύς χρόνος δέκα εννέα αιώνων που μας χωρίζει από την αποστολική εποχή, οι οξείς και φανατισμένες διαμάχες που έγιναν διά μέσου των δέκα - εννέα αυτών αιώνων γύρω από το Χριστιανικό δόγμα, ακόμα και μεταξύ αναγνωρισμένων θεολόγων της Εκκλησίας- οι συγκρούσεις πολλών εκκλησιαστικών Συνόδων ακόμα και σε ουσιώδη θέματα πίστης, τα σχίσματα των εκκλησιών καθώς και η δημιουργία και η εξάπλωση κάθε λογής αιρέσεων, όλ' αυτά είναι παράγοντες που σε κάθε λογικό Χριστιανό είναι επόμενο να γεννήσουν δικαιολογημένη υποψία και δυσπιστία απέναντι στο κύρος των προφορικών παραδόσεων. Σαν να μην ήταν όλ' αυτά αρκετά, έρχεται και η ιστορία για να μας ομολογήσει τις αλλοιώσεις και πλαστογραφίες των Πατερικών έργων πάνω στα όποια στηρίζεται κατά μεγάλο μέρος η Παράδοση, προσθέτοντας έτσι στη σύγχυση και αβεβαιότητα ακόμα περισσότερη σύγχυση και αβεβαιότητα.

Καρπός που να μένει

Στον κήπο του πατρικού σπιτιού είχαμε μια ροδακινιά. Παράξενο και ασυνήθιστο δέντρο για την περιοχή. Όλοι όσοι περνούσαν μπρος από το σπίτι το κοιτούσαν απορημένοι. Συχνά μας ρωτούσαν να μάθουν τί είδους δέντρο ήταν. Όταν όμως, κατά το καλοκαίρι, έβγαζε τους καρπούς του, κανένας δεν ρωτούσε πιά. Όλοι βλέποντας τους καρπούς το αναγνώριζαν και το θαύμαζαν χαμογελώντας.

Η καρποφορία για το πιστό παιδί του Θεού δεν είναι κάτι το προαιρετικό. Μερικοί πιστεύουν και κηρύττουν πως αν έρθει ο καρπός και όταν έρθει, όσος κι αν είναι, είναι ευπρόσδεκτος. Σαν να πρόκειται για κάτι τυχαίο. Λάθος τραγικό.

Κ α λ η μ έ ρ α

Κάτι πρακτικό

Οι άνθρωποι είναι έξυπνοι και κάνουν διασταυρώσεις. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνουν επιθυμητά αποτελέσματα.

Προβληματίζει μερικούς το «αδιαλείπτως προσεύχεσθε». 

Είναι, πολλοί αδελφοί που το ζουν, χωρίς καμιά δυσκολία. Λοιπόν, για τους άλλους χρειάζεται κάτι πρακτικό. Μια διασταύρωση. Είναι τόσο απλό και εύκολο. Λοιπόν.

Όλη τη μέρα η σκέψη μας, αδιάκοπα, λειτουργεί. Είναι ένας τεράστιος μηχανισμός. Δεν είναι της ώρας να τον αναλύσουμε. Λοιπόν αυτήν την αδιάκοπη σκέψη, που ποτέ δεν σταματά, και σαν μια ταινία, διαρκώς, μας παρουσιάζει πρόσωπα και πράγματα, αυτήν την σκέψη θα την παντρέψουμε με την προσευχή.

Γραφές και παραδόσεις (22)

Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα της ανάγκης που υπάρχει να επικυρώνεται η προφορική παράδοση από τις Γραφές είναι η μέθοδος που εφάρμοσαν στην αποστολική περίοδο οι νεοπροσήλυτοι Χριστιανοί της Βέροιας.

Οι άνθρωποι εκείνοι, αν και ήταν αυτήκοοι μάρτυρες του κηρύγματος του αποστόλου Παύλου, δεν παρέλειψαν εν τούτοις να ερευνούν τις Γραφές για να οδηγηθούν από τις Γραφές αν έπρεπε να δεχτούν η ν' απορρίψουν την προφορική διδασκαλία του Παύλου. Γι' αυτούς λοιπόν το κριτήριο που ξεχώριζε τον λόγο του ανθρώπου από τον λόγο του Θεού ήταν κατά πόσον η διδασκαλία του ανθρώπου, άσχετα αν ο άνθρωπος αυτός ήταν ο απόστολος Παύλος, βρισκόταν σε ομοφωνία με τις μαρτυρίες των Γραφών.

Καλημέρα

Η αγάπη του Θεού

Πως κερδίζεται η χάρη του Θεού;

ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΕΙ! 

Εφεσ.β:4,5 ο Θεός όμως πλούσιος ων εις έλεος, διά την πολλήν αγάπην αυτού με την οποίαν ηγάπησεν ημάς, και ενώ ήμεθα νεκροί διά τα αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού· κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι·

Εφεσ.α:3-5 Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια διά Χριστού, καθώς εξέλεξεν ημάς δι' αυτού προ καταβολής κόσμου, διά να ήμεθα άγιοι και άμωμοι ενώπιον αυτού διά της αγάπης, προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν διά Ιησού Χριστού εις εαυτόν, κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού,

Πρέπει να αισθανόμαστε ασφάλεια στην αγάπη του Θεού μας!

Ο διάβολος θέλει να διασαλεύσει αυτή την ασφάλεια.

Ψαλμός πθ:1

Προς Ρωμαίους (082)

Η βιβλική έννοια της χριστιανικής ελευθερίας είναι τρίπτυχη.

(1) Ελευθερία από την αμαρτία. Πριν πιστέψουμε ήμασταν δούλοι της αμαρτίας. Τώρα, σαν άτομα μέσα στα οποία κατοικεί το Άγιο Πνεύμα, έχουμε δύναμη ενάντια στην αμαρτία (Ιωάν.η:32-36, Ρωμ.ς:1-23).

(2) Ελευθερία από το νόμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός έχει καταργήσει τον ηθικό νόμο, αλλά ότι είμαστε ελεύθεροι από το νόμο της Παλαιάς Διαθήκης σε συγκεκριμένες περιπτώσεις: 

(α) απαλλαγή από την κατάρα του Νόμου, που ήταν θάνατος (Γαλ.γ:13). Χριστός πέθανε στη θέση μας κι έτσι ο νόμος δεν έχει καμία εξουσία να μας καταδικάσει. 

Καλημέρα

Γραφές και παραδόσεις (21)

Διδάσκεται ότι η πίστις μας πρέπει να είναι θεμελιωμένη όχι μόνον στις Γραφές αλλά και στις παραδόσεις.

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία» γράψει ο Ανδρούτσος  «δοξάζει ότι πηγαί της Χριστιανικής διδασκαλίας είναι δύο, ένθεν μεν η Αγία Γραφή, ένθεν δε η Ιερά Παράδοσις, η άγραφος δηλαδή διδασκαλία, η διά ζώσης φωνής εις την Εκκλησίαν υπό των Αποστόλων παραδοθείσα, και εν ταις Συνόδοις, τοις Πατράσι και τη πράξει της Εκκλησίας φερομένη».

Είναι μάλλον περιττό να επανέλθουμε στο θέμα των πηγών της Χριστιανικής πίστης, επειδή δείξαμε ήδη ότι τόσο η Αγία Γραφή όσο και οι αποστολικοί Πατέρες και ιδιαίτερα ο Ειρηναίος, δεν αναγνωρίζουν παρά μία πηγή της Χριστιανικής πίστης, τις Γραφές.

Ας δούμε, όμως, πώς ο παραπάνω συγγραφέας, δεχόμενος τη θεωρία των δύο πηγών, διατυπώνει τη σχέση που υπάρχει μεταξύ των Γραφών αφενός και των Παραδόσεων αφετέρου:

Τα τούβλα

Θα σας πω μια ιστορία.

Αυτή η ιστορία, στάθηκε για μένα σταθμός στην πνευματική μου ζωή.

Αυτή η ιστορία, για μένα ήτανε απάντηση προσευχών, δώρο του Κυρίου, που Τον ευχαρίστησα, και Τον ευχαριστώ, σχεδόν κάθε μέρα.

Μπορεί σε σας να μην κάνει εντύπωση, να σας φανεί παράξενη, μυστήρια, κουτή. Δεν πειράζει. Την κρατώ για τον εαυτό μου και για όσους θα πιάσουν το μήνυμά της.

Λοιπόν, ένα βραδινό, σε μια πόλη της Γερμανίας, παλιά ιστορία, λίγο πριν κλείσουν τα εμπορικά μαγαζιά, ένας φτωχός νέος, πηγαίνει μπροστά στο γραφείο ενός πλούσιου έμπορου και του ζήτησε βοήθεια. Ο γέρο έμπορος τον αγριοκοίταζε και του λέει. «Βοήθεια δεν έχει. Εάν θες δουλειά, έλα αύριο το πρωί». «Ναι αφεντικό, είπε, αυτός θα έλθω».

Καλημέρα

Γραφές και παραδόσεις (20)

Αν ο Κύριος Ιησούς πράγματι συνέδεσε τη σωτηρία των ανθρώπων με τη συγχώρηση των αμαρτιών από άλλους ανθρώπους, παραμένει ανεξήγητο γιατί οι απόστολοι δεν εννόησαν έτσι το ζήτημα κι' άφησαν τους πιστούς δεμένους στις αμαρτίες τους, μολονότι είχαν την εξουσία να τους συγχωρήσουν.

Για ν' αποδειχτεί λοιπόν το κύρος του μυστηρίου της μετάνοιας, χρειάζεται πρώτα ν' αποδειχτούν τα εξής:

Εσύ το λες; Γιατί;

Ο Παύλος το είπε απλά και καθαρά. Τελείως αβίαστα.

Μέσα μου, μέσα στο σώμα μου, δεν ζώ εγώ, ζει κάποιος άλλος, ζει ο Χριστός.

Μπορείς να το πεις και σύ;

Λες πως είσαι Χριστιανός, δηλαδή ακόλουθος του Χριστού, δηλαδή δικός Του, δηλαδή πως Του ανήκεις.

Πολύ καλά όλα αυτά. Μα γιατί δεν μπορείς να επαναλάβεις τα ίδια λόγια; Να έχεις την ίδια εμπειρία;

Μα βέβαια αυτό είναι κάτι άλλο. Ίσως είναι το απόλυτο κάτι άλλο.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γραφές και παραδόσεις (19)

Η ΔΙΑΔΟΧΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Οι απόστολοι αποτέλεσαν έναν κύκλο προσώπων, στα οποία ο Κύριος Ιησούς απένειμε εξουσία ιδιώνυμη, προσωπική κι' αμεταβίβαστη σε άλλους. Ήταν οι αυτήκοοι και αυτόπτες μάρτυρες των λόγων και των έργων του Κυρίου. Γι’ αυτό άλλωστε στην αποστολική Εκκλησία γεννήθηκαν οι γνωστές διαφωνίες ως προς την αποστολική ιδιότητα του Παύλου, ο όποιος δεν είχε συναναστραφεί τον Κύριο. Και όμως, ο Παύλος υπερασπίζεται την αποστολική του εξουσία, διακηρύσσοντας ότι είδε τον Κύριον στη δόξα Του και ότι Αυτός τον απέστειλε στα Έθνη. Η οπτασία αυτή και η αποστολή του έδινε το δικαίωμα να ονομάζεται απόστολος (Α’ Κορ.θ:ι).

Το αντε…

 «Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει» (Α’ Πέτρ.β:23).

Το τι ακριβώς έχει μέσα του ένας άνθρωπος και φυσικά, ένας χριστιανός, θα το δεις καθαρά, την ώρα που θα τον προσβάλουν, θα τον αδικήσουν, θα τον λασπώσουν, θα του πάρουν κάτι δικό του. Ο λαός το λέει αυτό, «όταν του πατήσουν τον κάλο.

Υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο κάποια στοιχεία, τα λεγόμενα φυσικά αντανακλαστικά. Αυτά δουλεύουν και χωρίς την συμμετοχή της σκέψης, του λογικού. Με ένα τρόπο αυθόρμητο και ανεξέλεγκτο βγαίνουν στο προσκήνιο και κάνουν τη ζημιά.

Καλημέρα

Ο Χριστός στην καρδιά μας

Κάθομαι και σκέφτομαι, πως μπορούν να γίνουν αυτά που λες μέσα στο λόγο σου; Πώς μπορείς να κατοικήσεις μέσα στην καρδιά μου;

Που βλέπεις τη δυσκολία; Στο χώρο ή στην κατάσταση της καρδιάς σου;

Στο χώρο όχι. Μα σαν κάτι το υπερβολικό το βλέπω. Μα μου λες και να κάνω, το καταλαβαίνω. Μα να καταλάβεις την ύπαρξή μου, το βλέπω κάτι σαν πολύ μεγάλο και αφύσικο.

Γυναίκα απόστολος;

Αναφέρει η Αγία Γραφή ένα θηλυκό απόστολο με το όνομα Ιουνία; Στο τέλος της επιστολής προς Ρωμαίους, φωλιασμένος ανάμεσα σε μια σειρά από χαιρετισμούς που ο Παύλος απευθύνει σε διάφορους άντρες και γυναίκες, βρίσκεται και ο χαιρετισμός, «ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ἰουνιᾶν τοὺς συγγενεῖς μου καὶ συναιχμαλώτους μου, οἵτινες εἰσιν ἐπίσημοι ἐν τοῖς ἀποστόλοις, οἳ καὶ πρὸ ἐμοῦ γέγοναν ἐν Χριστῷ» (Ρωμ.ις:7).

Δυστυχώς, αυτό το ενδιαφέρον μικρό εδάφιο, είναι όλες οι πληροφορίες που έχουμε για τα δύο αυτά ονόματα. Δεν αναφέρονται σε κανένα  άλλο έγγραφο απ’ όσα υπάρχουν. Οι περισσότεροι μελετητές υποθέτουν ότι ήταν ένα παντρεμένο ζευγάρι ή αδέλφια, και αυτό είναι πιθανώς σωστό, αν και παραμένει μια υπόθεση γιατί ο Παύλος δεν το ξεκαθαρίζει.

Καλημέρα

Γραφές και παραδόσεις (18)

Ιδού οι διαβεβαιώσεις:

«Είναι γεγραμμένον εν τοις προφήταις· Και πάντες θέλουσιν είσθαι διδακτοί του Θεού. Πας λοιπόν, όστις ακούση παρά του Πατρός και μάθη, έρχεται προς εμέ» (Ιωάν.ς:45).

«αλλά τούτο είναι το ρηθέν διά του προφήτου Ιωήλ· Και εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, Θέλω εκχέει από του Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας, και οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις, και οι πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια· και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις θέλω εκχέει από του Πνεύματός μου, και θέλουσι προφητεύσει» (Πράξ.β:16-18).

Η άπατη του έργου

Αδελφέ μου, φοβούμαι πως πέσαμε θύματα απάτης. Μάς ξεγέλασε ο εσωτερικός εχθρός μας, η καρδιά μας.

Η σκέψη μας είναι, διαρκώς να κάνουμε έργο. Να κάνουμε έργο εμείς. Για τον Κύριο. Και να σώσουμε, εμείς ψυχές. Και να χαρίσουμε, εμείς, τον Χριστό στους άλλους.

Το πρώτο μας μεγάλο λάθος είναι που η Κ.Δ. μιλάει για καρποφορία και όχι για έργο. Ο καρπός βγαίνει φυσιολογικά, χωρίς προσπάθεια, από την ένωσή μας, την ταύτισή μας με τον Κύριο. Ποτέ, κανένα κλίμα δεν κάθισε να σκεφτεί, να λογαριάσει, να σχεδιάσει τί θα κάνει. Οργάνωση δεν ξέρει τι θα πει. Αποφάσεις δεν λαμβάνει. Απλούστατα ζει ενωμένο με τον κορμό. Και ο καρπός έρχεται στον καιρό του.

Καλημέρα

Διάλογος

 —Πατέρα μου.

—ΤΙ είναι παιδί μου;

— Έχω μια μεγάλη σύγκρουση μέσα μου. Δεν είναι όμορφο πράγμα να έχω συγκρούσεις μέσα μου. Έτσι δεν είναι;

—Ναι, έτσι είναι. Όταν όμως έχεις ξεκάθαρες αντιλήψεις, τότε δεν υπάρχουν συγκρούσεις. Τί θέλεις ακριβώς;

—Μέσα στην καρδιά μου πλημμυρίζουν, όνειρα, σχέδια, οραματισμοί. Για λίγο κάθομαι και τα χαζεύω. Είναι τόσο όμορφα καθώς παρελαύνουν μπροστά μου. Μα αμέσως αρχίζω να φοβάμαι. Θέλω να κλείσω το κουμπί. Αισθάνομαι να με συνεπαίρνουν.

Γραφές και παραδόσεις (17)

Σχετικά με τον κανόνα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης.

Όταν ερευνάμε το θέμα της διαμόρφωσης του κανόνα της Καινής Διαθήκης, δηλαδή του καταλόγου που περιλαμβάνει τα θεόπνευστα βιβλία της Χριστιανικής αποκάλυψης, πρέπει να έχουμε υπόψη τα έξης δύο βασικά γεγονότα:

Πρώτο, ότι με την αναχώρηση και του τελευταίου αποστόλου από τη ζωή, η Οικουμενική Εκκλησία, το Σώμα του Χρίστου, ήδη είχε τα γρα­πτά που είχαν συντάξει οι απόστολοι. (Με τον όρο «Οικουμενική Εκκλησία» δεν εννοούμε κανένα από τους γνωστούς κλάδους της Χριστιανοσύνης, αλλά την Εκκλησία σαν σώμα Χρίστου, στην πνευματική του ενότητα, όπως την ορίζει ο απόστολος Παύλος (Εφεσ.α:23, ε:30 κλ.).