Ματθ.κζ:5 Και
ρίψας τα αργύρια εν τω ναώ, ανεχώρησε και απελθών εκρεμάσθη.
Πράξ.α:18 Ούτος
λοιπόν απέκτησεν αγρόν εκ του μισθού της αδικίας, και πεσών πρόμυττα εσχίσθη
εις το μέσον, και εξεχύθησαν όλα τα εντόσθια αυτού·
Κάποιοι υποθέτουν εσφαλμένα ότι ο Ματθαίος και ο Λουκάς (ο συγγραφέας
των Πράξεων) αντιφάσκουν στην αναφορά τους για το θάνατο του Ιούδα. Δεδομένου
ότι η Βίβλος είναι αλάθητος, ο Ιούδας δεν μπορεί να έχει πεθάνει και με
απαγχονισμό και από πέσιμο. Μάλλον πρόκειται για δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες
του ίδιου γεγονότος. Για παράδειγμα, αν δω ένα αυτοκίνητο να χτυπά ένα πεζό, είναι
φυσικό να πω απλά ότι ο πεζός πέθανε επειδή τον χτύπησε το αυτοκίνητο. Ο ιατροδικαστής
που θα εξετάσει το πτώμα αργότερα, αλλά δεν είδε το ατύχημα, μπορεί να δώσει
μια γραφική περιγραφή των τραυματισμών του πεζού. Τόσο εγώ όσο και ο ιατροδικαστής
περιγράφουμε το ίδιο γεγονός από διαφορετικές πτυχές του.
Ο Ματθαίος μας λέει ότι ο Ιούδας πέθανε με απαγχονισμό. Ο Λουκάς,
σαν γιατρός, μας δίνει μια γραφική περιγραφή του τι συνέβη μετά τον απαγχονισμό.
Ο λόγος που τοποθετούνται έτσι τα γεγονότα, είναι διπλός. Κατ ' αρχάς, αν
κάποιος πέσει και εκχυθούν τα εσωτερικά του όργανά, θα πεθάνει και έτσι δεν θα
μπορεί να πεθάνει στη συνέχεια με απαγχονισμό. Δεύτερο, ακόμη κι όταν ένας άνθρωπος
έχει ένα άσχημο πέσιμο, συνήθως δεν σκάσει έτσι ώστε να χυθούν τα εσωτερικά του
όργανα έξω, εκτός αν πέσει από πολύ μεγάλο ύψος. Το δέρμα είναι πολύ ανθεκτικό,
ακόμα και όταν κοπεί στην περιοχή της κοιλιάς, τα εντόσθια δεν χύνονται συνήθως
έξω. Έτσι, είναι απίθανο ότι ο Ιούδας θα μπορούσε να πεθάνει κατ’ αυτό τον τρόπο
μόνο από την πτώση.
Είναι φρικτό να το σκέφτεται κανείς, αλλά το νεκρό σώμα του
Ιούδα κρεμόταν στον καυτό ήλιο της Ιερουσαλήμ, και τα βακτήρια στο εσωτερικό
του σώματος έχουν αρχίσει να διασπούν τους ιστούς και τα κύτταρα. Ένα υποπροϊόν
του βακτηριακού μεταβολισμού είναι συχνά αέρια. Η πίεση που δημιουργείται από τα
αέρια, πιέζει το υγρό έξω από τα κύτταρα και τους ιστούς στις κοιλότητες του
σώματος, με αποτέλεσμα να πρηστεί. Επιπλέον, η αποσύνθεση των ιστών αποδυναμώνει
την ακεραιότητα του δέρματος. Το σώμα του Ιούδα ήταν σαν ένα παραφουσκωμένο μπαλόνι,
και όπως χτύπησε το έδαφος (όταν το κλαδί ή το σχοινί έσπασε), το δέρμα έσπασε
εύκολα και ξεχύθηκαν έξω τα εντόσθιά του.
Δεν υπάρχει καμία αντίφαση στο θάνατο του Ιούδα, απλά έχουμε δύο
περιγραφές του ίδιου γεγονότος από δύο διαφορετικούς συγγραφείς.
