Λουκ.ιε:11 Η παραβολή του
άσωτου γιου.
Ο άσωτος δεν έφτασε στους χοίρους
από την πρώτη μέρα.
Η πνευματική πτώση δεν είναι ένα
περιστατικό, αλλά μια φθίνουσα πορεία.
Ένα εμπόδιο αλλάζει τη ροή του
νερού. Μια αμαρτία μέσα στην καρδιά, αλλάζει την πορεία της ζωής.
Όταν ο Θεός μας καλεί, είναι
γεμάτος υποσχέσεις για μας. Αυτή είναι η φύση Του, θέλει και μπορεί να κάνει
ότι υπόσχεται, το εμπόδιο είμαστε εμείς.
Ο Θεός είναι ευγενικός και ξέρει
να μας μεταχειρίζεται: αρχίζει από τα λίγα (νήπια), για να μας φέρει στα πολλά.
Ματθ.κε:21 «Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ· εις τα ολίγα
εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει».
Βέβαια, υπάρχουν και «πονηροί
δούλοι», αλλά ο Θεός δεν εμπαίζεται.
Το δεν μπορώ δεν ισχύει, γιατί η
δύναμη δεν είναι δική μας.
Ιερεμ.β:2-3 Ύπαγε και βόησον εις τα ώτα της Ιερουσαλήμ
λέγων, Ούτω λέγει Κύριος· Ενθυμούμαι περί σου την προς σε ευμένειάν μου εν τη
νεότητί σου, την αγάπην της νυμφεύσεώς σου, ότε με ηκολούθεις εν τη ερήμω, εν
γη ασπάρτω· ο Ισραήλ ήτο άγιος εις τον Κύριον, απαρχή των γεννημάτων αυτού·
πάντες οι κατατρώγοντες αυτόν ήσαν ένοχοι· κακόν ήλθεν επ' αυτούς, λέγει Κύριος.
Τα πρώτα χρόνια, ήταν χρόνια
αγιότητας, αφθονίας και καρποφορίας!
Ιερ.β:13 Διότι δύο κακά έπραξεν ο λαός μου· εμέ
εγκατέλιπον, την πηγήν των ζώντων υδάτων, και έσκαψαν εις εαυτούς λάκκους,
λάκκους συντετριμμένους, οίτινες δεν δύνανται να κρατήσωσιν ύδωρ.
Να μην έχεις γνωρίσει….
δικαιολογείται. Αλλά να εγκαταλείψεις την πηγή των ζώντων υδάτων!
Ιερ.β:21 Εγώ δε σε εφύτευσα άμπελον εκλεκτήν, σπέρμα
όλως αληθινόν· πως λοιπόν μετεβλήθης εις παρεφθαρμένον κλήμα αμπέλου ξένης εις
εμέ;
Ο Θεός εδώ κάνει μια σύγκριση.
Αυτό δεν γίνεται σε μια νύχτα. Το αμπέλι χρειάζεται κατάλληλο έδαφος (Κολ.β:7 ερριζωμένοι και εποικοδομούμενοι εν Χριστώ).
Ιερ.β:33 Διά τι καλλωπίζεις την οδόν σου διά να ζητής
εραστάς; εις τρόπον ώστε και εδίδαξας τας οδούς σου εις τας κακάς.
Ιερ.β:35 Και όμως λέγεις, Επειδή είμαι αθώος, βεβαίως
ο θυμός αυτού θέλει αποστραφή απ' εμού. Ιδού, εγώ θέλω κριθή μετά σου, διότι
λέγεις, Δεν ημάρτησα.
Ιερ.β:23 Πως δύνασαι να είπης, δεν εμιάνθην, δεν
υπήγα οπίσω των Βααλείμ; ιδέ την οδόν σου εν τη φάραγγι, γνώρισον τι έπραξας·
είσαι ταχεία δρομάς διατρέχουσα εν ταις οδοίς αυτής·
Ανώφελες επικαλύψεις! Σαν να
μυρώνεις τον νεκρό ενώ πρέπει να ταφεί.
Πόσο εύκολα αφήνουμε τα του Θεού!
Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος στις
επιλογές του, όχι όμως από τις συνέπειες των επιλογών του. Γαλ.ς:8 διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού θέλει
θερίσει εκ της σαρκός φθοράν, αλλ' ο σπείρων εις το Πνεύμα θέλει θερίσει εκ του
Πνεύματος ζωήν αιώνιον.
Ιερ.β:16-17 Οι υιοί προσέτι της Νωφ και της Τάφνης
συνέτριψαν την κορυφήν σου. Δεν έκαμες τούτο συ εις σεαυτόν, διότι εγκατέλιπες
Κύριον τον Θεόν σου ότε σε ώδήγει εν τη οδώ;
Χαλάρωση σχέσεων με το Θεό,
σημαίνει αποτυχία στον πνευματικό αγώνα.
Όταν κέντρο και σημείο αναφοράς
δεν είναι ο Θεός, είναι το ΕΓΩ και τότε έχουμε φιλαυτία, καβουκισμό, απομόνωση,
γιατί απλά λείπει ο φόβος του Θεού. Β’ Τιμ.γ:1 Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί
κακοί·
Β’ Θεσ.β:3 Ας μη σας εξαπατήση τις κατ' ουδένα τρόπον·
διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και
αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας,
Α’ Τιμ.δ:1 Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις
καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα
πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων,
Β’ Τιμ.δ:3 Διότι θέλει ελθεί καιρός ότε δεν θέλουσιν
υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν, αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς
διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν,
Β’ Πέτρ.β:1 Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του
λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι
παρεισάξει αιρέσεις απωλείας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην,
επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν·
Β’ Πέτρ.γ:3 τούτο πρώτον γνωρίζοντες, ότι θέλουσιν ελθεί
εν ταις εσχάταις ημέραις εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ιδίας αυτών
επιθυμίας
