Η οικογένεια κατά το Βιβλικό πρότυπο - Γονείς (2)

Η θλιβερή πραγματικότητα και τα αίτιά της.

Ο καρκίνος είναι μια πολύ κακή αρρώστια, όχι μόνο γιατί μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει βρεθεί κάποιο αποτελεσματικό φάρμακο, αλλά και γιατί είναι μια ύπουλη αρρώστια. Αρχίζει σιγά σιγά και συνήθως για πολύ καιρό δεν δίνει καμιά ενόχληση που θα έκανε τον άνθρωπο να τον υποπτευθεί. Όταν τον αντιλαμβάνεται είναι κάποτε πολύ αργά. Η αργή ανάπτυξή του τον κάνει να μένει για αρκετό καιρό απαρατήρητος.

Το ίδιο συχνά συμβαίνει στη ζωή. Μια ξαφνική αλλαγή, είτε αυτή είναι σεισμός, πόλεμος, ξαφνική αλλαγή στην πολιτική ή κοινωνική ζωή, στα ήθη και έθιμα του τόπου προκαλεί εντύπωση και δημιουργεί αντιδράσεις. Μια βαθμιαία όμως αλλαγή που επέρχεται με βραδύ ρυθμό άλλοτε δεν γίνεται καθόλου αντιληπτή και άλλοτε, όταν πέφτει στην αντίληψή μας, δεν προκαλεί αντίδραση.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με την ηθική κατάσταση του ατόμου, των παιδιών, της οικογένειας, της εκκλησίας και της κοινωνίας γενικά.

Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο γονέων που τρίβουν τα μάτια τους, όταν μετά από κάποιο απρόοπτο γεγονός, συνειδητοποιούν το τρομερό κατάντημα των παιδιών τους. Φυσικά τα παιδιά δεν πήδησαν ξαφνικά μέσα στο βρώμικο λάκκο. Μόνο που το γλίστρημά τους δεν έγινε έγκαιρα αντιληπτό από τους γονείς, επειδή έγινε με αργό ρυθμό, βαθμιαία, κι επειδή όλοι οι γονείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι τα παιδιά μας είναι πολύ καλύτερα απ’ ό,τι είναι. Σιγά σιγά και αθόρυβα κατεβαίνει κανείς από το ένα σκαλοπάτι στο άλλο κι από κείνο στο επόμενο.

Δεν είναι μόνο τα ναρκωτικά ή το αλκοόλ που έχουν καταστρέψει μια μερίδα νέων. Υπάρχουν κι άλλες καταστάσεις, μάλιστα πιο διαδεδομένες και όχι λιγότερο επικίνδυνες για τους νέους.

α) Έλλειψη ηθικών αρχών.

Η ηθική χαλάρωση επιδεινώνεται από χρόνο σε χρόνο και λίγο απέχει από του να γίνει απελπιστική. Δεν είναι μόνο το ψέμα που λίγοι το θεωρούν απρέπεια ή ντροπή όταν το χρησιμοποιούν και πολύ λιγότερο να συνειδητοποιούν ότι εκείνη τη στιγμή αμαρτάνουν μπροστά στο Θεό. Χειρότερα από το ψέμα είναι η αδικία και η απάτη. Πολλά παιδιά αγανακτούν όταν βλέπουν πόσο φανερά τα αδικούν, τα ξεγελούν και τα απατούν. Η έλλειψη ευθύτητας από τους άλλους προκαλεί φοβία σε μερικούς και αηδία σε άλλους.

Σε κάθε στιγμή ο νέος που θέλει να μείνει καθαρός είναι υποχρεωμένος να προχωρεί μ’ επιφυλακτικότητα και προσοχή προσπαθώντας να διαπιστώσει τις πραγματικές διαθέσεις των άλλων που κινούνται γύρω του. Κάποτε οι μητέρες συμβούλευαν τα παιδιά τους να προσέχουν το πορτοφόλι τους όταν βγάνουν στο δρόμο και βρεθούν ανάμεσα σε κόσμο. Τώρα η κατάσταση έφτασε στο σημείο να μην τους πολυνοιάζει αν έχει χαθεί το πορτοφόλι, αρκεί να έρθουν τα παιδιά τους πίσω σώα και αβλαβή. Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να βρεθεί ο καλοθελητής που θα προσπαθήσει να πληγώσει, να παρασύρει ή να κακοποιήσει.

Απ’ την άλλη μεριά η ζήλια και ο φθόνος, ακόμα και από φίλους, είναι κάτι που ξαφνιάζει πολλά παιδιά και νέους. Τέλος, η ηθική χαλάρωση σε σχέση με το σεξ έχει φτάσει σε τρομερό σημείο στις μέρες μας. Όχι τόσο ότι όλοι οι νέοι και οι νέες έχουν δεσμούς και σεξουαλικές σχέσεις με άτομα του άλλου φύλου, όσο το κλίμα και η νοοτροπία που γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί στη νέα γενιά.

Άτομα της προηγούμενης, συνήθως γενιάς, που αυτοαποκαλούνται σοφοί ή ειδικοί και που στην πραγματικότητα είναι διεφθαρμένοι τύποι ή τελείως πωρωμένοι, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να προσπαθούν να διαφθείρουν τους νέους. Άλλοτε με τη μορφή ειδικών συμβούλων, ψυχολογικών αναλύσεων ή επιστημονικών δήθεν αντιλήψεων και άλλοτε με τη μορφή εκλαϊκευμένων ψεύτικων και κούφιων ειδώλων της εποχής μας, προσπαθούν να επιβάλλουν ένα κλίμα δήθεν σεξουαλικής ελευθερίας που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από μια κτηνώδη σεξουαλική συμπεριφορά, ακολασία και διαφθορά. Αυτό είναι ένα πολύ ανησυχητικό φαινόμενο γιατί ήδη επηρεάζει αρκετά παιδιά της εφηβικής ηλικίας.

β) Η απουσία υψηλών ιδανικών

γ) Ο αποπροσανατολισμός

Η απουσία υψηλών ιδανικών, μαζί με την έλλειψη αξιόλογου βασικού σκοπού στη ζωή, προβληματίζει αρκετά παιδιά της νέας γενιάς. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι νέοι που αισθάνονται σαν χαμένοι, με απορίες που δεν μπορούν να βρουν τη λύση, με αβεβαιότητα για την αξία της ζωής και για τη σκοπιμότητα της ύπαρξής τους και μ’ ένα ακαθόριστο γι’ αυτούς εσωτερικό κενό.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, γίνεται από ορισμένες ομάδες της κοινωνίας μια συστηματική προσπάθεια ολοκληρωτικού αποπροσανατολισμού των νέων. Άλλοτε με τη μορφή αλλόκοτων ή εξεζητημένων φιλοσοφικών ιδεών ή αναρχικών αντιλήψεων, άλλοτε με την αναφορά σε αναχρονιστικές υλιστικές θεωρίες που παρουσιάζονται με διαφορετικές από πρώτα μορφές για να δοθεί η εντύπωση του καινούριου, άλλοτε με την προσπάθεια δημιουργίας κλίματος πολιτικομανίας και άλλοτε με έμφαση στο «φάγομεν πίομεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν».