7. Ποια πρέπει να είναι η σχέση του εργάτη με τη γνώση; Θα πρέπει να καλλιεργεί το νου του διαβάζοντας βιβλία που είναι πραγματικά ωφέλιμα και βοηθούν σ’ αυτό. Ο Παύλος το ήξερε αυτό όταν παρακάλεσε τον Τιμόθεο να του κρατάει τα βιβλία και μάλιστα τις μεμβράνες (Β’ Τιμ.δ:13).
Ο εργάτης
πρέπει πρώτα απ’ όλα να είναι ένας άπληστος αναγνώστης και μαθητής της ίδιας
της Γραφής. Μετά, μπορεί πολύ εκλεκτικά, ν’ αποκτήσει κι άλλα βιβλία που θα τον
βοηθήσουν στη μελέτη της Βίβλου. Η βιβλιοθήκη
του πρέπει να έχει τόσα βιβλία, όσα του χρειάζονται και να μην είναι δυσκίνητη
και δύσχρηστη. Η βιβλιοθήκη είναι για χρήση, όχι για διακόσμηση.
Κάθε εργάτης
χρειάζεται ένα μέρος που μπορεί να έχει μαζεμένα τα βιβλία του, να προσεύχεται
και να μελετά. Τα κυριότερα λάθη που μπορεί να κάνει και τα οποία θα πρέπει να
προσέχει ν’ αποφεύγει, είναι η σχολαστικότητα στη μελέτη, αλλά και η έλλειψη
μελέτης. Απ’ τη μια μεριά μπορεί ν’ ασχολείται και να ξοδεύει πολύ χρόνο με τα
βιβλία με αποτέλεσμα να αγγίζεται δύσκολα απ’ τη ζωή και τους ανθρώπους. Η
σκέψη του να είναι κατευθυνόμενη απ’ ότι έχει διαβάσει (μέσα στην αυλακιά) και
το κήρυγμά του πάντα στα ίδια πλαίσια. Απ’ την άλλη μεριά πάλι, μπορεί ν’
ασχολείται πάρα πολύ λίγο με τη μελέτη που κι αυτό είναι κακό.
Οι πρωινές
ώρες είναι γενικά οι καλύτερες για εντατική μελέτη κι εγκεφαλική δουλειά. Ο
μέσος όρος μελέτης πρέπει να είναι 3 ώρες την ημέρα. Ο χρόνος και κάποιο σύστημα
πρέπει να διέπουν τη μελέτη όπως και κάθε τι άλλο στη ζωή του εργάτη. Θα πρέπει
να προσέξει να μην αφιερώνει περισσότερο χρόνο σε βιβλία που είναι σχετικά με
τη Βίβλο ή που ερμηνεύουν τη Βίβλο απ’ ότι στην ίδια τη Γραφή. Στην
πραγματικότητα, η Βίβλος είναι αυτή που χύνει άπλετο φως σ’ αυτά τα ερμηνευτικά
σχόλια.
8. Η πνευματική
κατάσταση του εργάτη είναι πρωταρχικής σημασίας όπως λέει κι ο Παύλος στον
Τιμόθεο (Α’ Τιμ.δ:16).
Θα πρέπει να
πειθαρχήσει τον εαυτό του να μελετά, να προσεύχεται, και να
αγωνίζεται για την πίστη που παραδόθηκε μια φορά στους αγίους. Κανείς δεν
μπορεί να εκπληρώσει τη διακονία του όπως ο Θεός θέλει, εκτός εάν οι πηγές της
προσωπικής πνευματικής του ζωής αναβλύζουν κάθε μέρα! Δεν πάμε στη Γραφή για να
βρούμε υλικό για το κήρυγμα, ή κάποιο εδάφιο για να φέρουμε ένα μήνυμα, αλλά
για να βοηθηθούμε προσωπικά στην πνευματική μας ζωή.
Ο εργάτης του
Θεού θα πρέπει να προσέξει να μη γίνει τόσο εξοικειωμένος με τη χρήση της
Γραφής που να το πάρει σαν χάρισμα! Υπάρχουν κάποιοι κίνδυνοι όταν αισθάνεσαι
ότι είσαι πολύ εξοικειωμένος με κάτι. Οι γιοι του Ηλί είχαν εξοικειωθεί τόσο
πολύ με τα καθήκοντα των ιερέων που έγινε ρουτίνα κι επαγγελματισμός γι’
αυτούς. Έφτασαν στο σημείο να διαπράττουν αμαρτίες μέσα στο χώρο της Σκηνής του
Μαρτυρίου.
Πόσο οικείοι
μπορούμε να γίνουμε; Ο Ιούδας έγινε τόσο οικείος με άγια πράγματα, θαύματα,
θεραπείες και τα λόγια που έβγαιναν απ’ το στόμα του Ιησού, που πούλησε τον
Άρχοντα της ζωής για τριάντα αργύρια. Στην πραγματικότητα πούλησε τον εαυτό
του.
Όταν ο Ιησούς
ήρθε στη Ναζαρέτ, τον τόπο που είχε ανατραφεί, οι άνθρωποι τον άκουσαν για
λίγο, αλλά πριν τελειώσει το μήνυμά Του, προσπάθησαν να τον σπρώξουν για να τον
γκρεμίσουν απ’ την κορφή του λόφου (Λουκ.δ:16, 28-29).
Στο
Μαρκ.ς:3-4, οι άνθρωποι είναι δυσαρεστημένοι με τον Ιησού. Γιατί; Επειδή ήταν
τόσο οικείοι μ’ Αυτόν και την οικογένειά Του. Νόμιζαν ότι Τον ήξεραν. Η πολύ
οικειότητα με τον Ιησού, σαν σύντροφος, φίλος, συνεργάτης, έκλεισε τα μάτια
τους στην πνευματική έννοια της ζωής Του και βάρυνε τις καρδιές τους έτσι ώστε
η δύναμη της σωτηρίας να μην μπορεί να τους αγγίξει. Το ίδιο μπορεί να συμβεί
μ’ εμάς σχετικά με τη Γραφή.
Όμως αυτό δεν
πρέπει να γίνει! Δεν πρέπει να χάσουμε το σεβασμό μας για το λόγο του Θεού
εξαιτίας της συνεχούς σχέσης που έχουμε μαζί του. Ο Τιμόθεος είναι η απόδειξη
γι’ αυτό (Β’ Τιμ.γ:15).
9. Ποια πρέπει
να είναι η σχέση του εργάτη με το σπίτι και την οικογένειά του; Για να κρατήσει
τις προτεραιότητες ακριβώς, θα πρέπει να διατηρήσει τη σειρά:
- Πρώτα ο Θεός
- Μετά η οικογένεια
- Ύστερα η εκκλησία
Όταν ο Παύλος
έγραφε τα προσόντα που πρέπει να έχει ο επίσκοπος ή ο ποιμένας σημείωσε: «κυβερνών καλώς τον εαυτού οίκον, έχων τα
τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητος (διότι εάν τις δεν εξεύρει να κυβερνά
τον εαυτού οίκον, πώς θέλει επιμεληθή την εκκλησίαν του Θεού;)» (Α’
Τιμ.γ:4-5). Τι θα ωφελήσει τον ποιμένα να κερδίσει όλο τον κόσμο και χάσει την
οικογένειά του; Δεν του ζητείται να δώσει στην οικογένεια πλούτο και
πολυτέλεια, αλλά είναι υπεύθυνος να έχει ένα άνετο κι ευτυχισμένο σπίτι.
Μερικοί
εργάτες πιστεύουν ότι δεν μπορεί να είναι πνευματικοί και συγχρόνως να φροντίζουν
σωστά την οικογένειά τους. Όμως ο Ενώχ είναι ένα καλό παράδειγμα ανθρώπου που
μπόρεσε να το κάνει. Έζησε στο κατώφλι της κρίσης του κατακλυσμού κι όμως είχε
και διατήρησε την πίστη στο Θεό, όταν όλος ο κόσμος είχε απομακρυνθεί απ’ αυτή.
Η Βίβλος μας λέει ότι περπάτησε με το Θεό κι ότι απέκτησε γιους και θυγατέρες.
Δεν ήταν καλόγερος. Δεν κλειδώθηκε σ’ ένα κελί ζώντας με ξερό ψωμί και ρέγκα. Έζησε
μια άγια ζωή και περπάτησε με τον Κύριο άσχετα με τις όσες κακές επιρροές που
μπορεί να τον πρόσβαλλαν συνέχεια. Ο Ενώχ είναι η απόδειξη ότι κάποιος μπορεί
να ζήσει με το Θεό και παράλληλα να φροντίσει την οικογένειά του. Την ίδια
στιγμή ήταν προφήτης και μάρτυρας (Ιούδας 14-15).
Υπάρχει
ενθάρρυνση και βοήθεια για κάθε κήρυκα εδώ. Οι Γραφές δεν αποδίδουν κάποιο
μεγάλο έργο, ούτε φοβερά θαύματα, ούτε κάποιο επίκτητο προσόν στον Ενώχ.
Μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι μόνο οι επιφανείς εργάτες και μεγάλοι κήρυκες
μπορούν να το κάνουν. Όμως ο Ενώχ, ήταν
ένας απλός, αφιερωμένος άνθρωπος που περπάτησε με το Θεό (Εβρ.ια:5).
Ο Ενώχ περπάτησε μετά του Θεού. Το ρήμα περπατώ χρησιμοποιείται στη Γραφή για να
περιγράψει την καθημερινή, συνεπή, κανονική χριστιανική ζωή. Αναφέρεται σε κάτι
συνεχές, σταθερό, μόνιμο. Ο Ενώχ δεν ήταν μια πάνω μια κάτω. Το ρήμα περπατώ αναφέρεται σε κοινωνία, σχέση,
συμφωνία και απόλαυση. Μερικοί περπατάνε μπροστά απ’ το Θεό, αλλά ο Ενώχ
περπάτησε μαζί με το Θεό. Δεν ήταν
διαχειριστής όπως ο Μωυσής, ούτε πολέμαρχος όπως ο Δαβίδ, ούτε πολιτικός όπως ο
Δανιήλ. Αυτό δείχνει ότι και κάποιος απλός μπορεί να τα καταφέρει το ίδιο. Το μυστικό
της άγιας ζωής είναι να ζεις άγια μυστικά. Ο Ιησούς είπε: «Από των καρπών αυτών
θέλετε γνωρίσει αυτούς». Δεν είναι τα θαύματα, ούτε οι προφητείες που θα μας
συστήσουν στο Θεό (Ματθ.ζ:15-23).
