Β΄Κορ.ε:20 «Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι' ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν»
Ιωάν.ιζ:18 «Καθώς εμέ απέστειλας εις τον κόσμον, και εγώ απέστειλα αυτούς εις τον κόσμον»
Ιωάν.ιζ:23 «εγώ εν αυτοίς και συ εν εμοί, διά να ήναι τετελειωμένοι εις εν, και να γνωρίζη ο κόσμος ότι συ με απέστειλας και ηγάπησας αυτούς καθώς εμέ ηγάπησας»
Ιωάν.κ:21 «Είπε δε πάλιν προς αυτούς ο Ιησούς· Ειρήνη υμίν· καθώς με απέστειλεν ο Πατήρ, και εγώ πέμπω εσάς»
Όπως ο Ιησούς αποκάλυψε τον αληθινό χαρακτήρα του Πατέρα, έτσι κι εμείς οφείλουμε ν’ αποκαλύψουμε το Χριστό σ’ ένα κόσμο που δεν έχει γνωρίσει ακόμα την αγάπη Του.
Β΄Κορ.γ:3 «και φανερόνεσθε ότι είσθε επιστολή Χριστού, γενομένη διά της διακονίας ημών, εγγεγραμμένη ουχί με μελάνην, αλλά με το Πνεύμα του Θεού του ζώντος, ουχί εις πλάκας λιθίνας, αλλ' εις πλάκας σαρκίνας της καρδίας»
Ο Ιησούς στέλνει μια επιστολή στον κόσμο με κάθε παιδί Του χωριστά.
Κατοικώντας μέσα σου, θέλει να μιλήσει στις καρδιές αυτών που δεν Τον γνωρίζουν.
Όταν σε βλέπουν οι άνθρωποι, θα πρέπει να σχηματίζουν τη σωστή εικόνα για το Χριστό.
Α΄Πέτρ.γ:15 «αλλά αγιάσατε Κύριον τον Θεόν εν ταις καρδίαις υμών, και εστέ πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν»
Θλίψη, κατήφεια, γογγυσμοί, παράπονα, δεν χρειάζονται και βέβαια όχι υποκριτικά.
Ο Σατανάς θριαμβεύει όταν εμείς δυσπιστούμε, αμφιβάλουμε, για την αγάπη, την προθυμία και την ικανότητα του Θεού.
Κάποιοι δίνουν τόσο μεγάλη σημασία στα λάθη, τις αποτυχίες, τις απογοητεύσεις που η καρδιά τους είναι γεμάτη θλίψη και αποθάρρυνση. Σαν να μην είχαν ποτέ λαμπρές, πολύτιμες στιγμές στη χριστιανική τους ζωή.
Ρωμ.η:32 «Επειδή όστις τον ίδιον εαυτού Υιόν δεν εφείσθη, αλλά παρέδωκεν αυτόν υπέρ πάντων ημών, πως και μετ' αυτού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα;»
Πως θα μας βλέπει ο Θεός όταν δυσπιστούμε για την αγάπη Του που Τον οδήγησε να θυσιάσει το Χριστό;
Όταν εξωτερικεύεις τις πονηρές σου υπόνοιες, δεν επηρεάζεσαι μόνο εσύ. Λειτουργεί σαν σπόρος που φυτεύεται, βλαστάνει και καρποφορεί στις ζωές άλλων.
Κι εσύ ίσως μπορέσεις να γλυτώσεις, αν όμως οι άλλοι δεν τα καταφέρουν…….;
Όλοι έχουμε δοκιμασίες, θλίψεις και πειρασμούς.
Χωρίς να το καταλαβαίνουμε, μπορούμε με τη συμπεριφορά μας να ενθαρρύνουμε ή να αποθαρρύνουμε τους άλλους, απομακρύνοντας τους από το Χριστό.
Αν προσέχουμε υπέρμετρα τα λάθη των άλλων, είναι αδύνατον να τους αγαπήσουμε.
Δυσκολίες; Μην αποθαρρύνεσαι. Ανάθεσε το πρόβλημα στον Κύριο. Προσευχήσου για σοφία. Κάνε ότι περνά απ’ το χέρι σου και ετοιμάσου να δεχτείς τα αποτελέσματα.
Ιωάν.ιζ:15 «Δεν παρακαλώ να σηκώσης αυτούς εκ του κόσμου, αλλά να φυλάξης αυτούς εκ του πονηρού»
Ιωάν.ις:33 «Ταύτα ελάλησα προς εσάς, διά να έχητε ειρήνην εν εμοί. Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν· αλλά θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον»
Έχουμε ανάγκη να εμπιστευόμαστε το Θεό.
Ματθ.ς:26, 28, 30 «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι δεν σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά· σεις δεν είσθε πολύ ανώτεροι αυτών; ..Και περί ενδύματος τι μεριμνάτε; Παρατηρήσατε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνουσι· δεν κοπιάζουσιν ουδέ κλώθουσι…. Αλλ' εάν τον χόρτον του αγρού, όστις σήμερον υπάρχει και αύριον ρίπτεται εις κλίβανον, ο Θεός ενδύη ούτω, δεν θέλει ενδύσει πολλώ μάλλον εσάς, ολιγόπιστοι;»
Ο Κύριος θέλει, όλα Του τα παιδιά να είναι ευτυχισμένα, νηφάλια, υπάκουα.
Ιωάν.ιδ:27 «Ειρήνην αφίνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς· ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ. Ας μη ταράττηται η καρδία σας μηδέ ας δειλιά»
Ιωάν.ιε:11 «Ταύτα ελάλησα προς εσάς διά να μείνη εν υμίν η χαρά μου και η χαρά υμών να ήναι πλήρης»
Ης.κς:3 «Θέλεις φυλάξει εν τελεία ειρήνη το πνεύμα το επί σε επιστηριζόμενον, διότι επί σε θαρρεί»
Από το βάθος της φυλακής της Ρώμης φτάνει μέχρις εμάς η
φωνή του δεσμώτη Παύλου: «χαίρετε εν
Κυρίω πάντοτε, πάλιν θέλω ειπεί χαίρετε». Για τον Παύλο, η χαρά αυτή ήταν
μία ζωντανή πραγματικότητα, η φυλακή ήταν γι’ αυτόν ουρανός.
Χαιρόταν για την κληρονομιά, που είχε αποκτήσει εν
Χριστώ. Στην προς Εφες.α:14 λέει ότι
το Άγιο Πνεύμα είναι «ο αρραβών της
κληρονομίας ημών» - Αρραβώνας ονομάζεται στην νομική γλώσσα, η προκαταβολή
που δίνεται σαν εγγύηση για την εκπλήρωση κάποιας υπόσχεσης. Και την
προκαταβολή αυτή, την έλαβε ο απ. Παύλος σε εξαιρετική δόση.
Χαιρόταν γιατί του δόθηκε το δικαίωμα να γνωρίζει
καθημερινά τελειότερα το Χριστό και «την
δύναμη της αναστάσεως αυτού, και την κοινωνία των παθημάτων Του» (Φιλιπ.γ:10).
Χαιρόταν στο έργο, το οποίο εργαζόταν για το Χριστό. Σεις
είσθε, λέγει, προς τα πνευματικά του παιδιά στη Θεσσαλονίκη, «η δόξα ημών και η χαρά» (Α’ Θεσς.β:20). Και χαιρόταν
απολαμβάνοντας προκαταβολικά το «αιώνιον
βάρος δόξης» (Β’ Κορ.δ:17), το
οποίον τον περίμενε σαν αμοιβή για τα παθήματά του υπέρ του Χριστού.
Η προτροπή αυτή του Παύλου, που προέρχεται από τη βαθιά
πείρα του, ας γίνει αφορμή ανανέωσης της χαράς μας. «Την χαράν σας ουδείς
αφαιρεί από σας». Τη χάνουμε όμως εμείς οι ίδιοι, όταν απομακρυνόμαστε από
την πηγή της χαράς. Ας ζητήσουμε από Εκείνον, που ήταν του Παύλου η χαρά, να
πληρώσει και τη δική μας ζωή με την ίδια ευτυχία, και να λαμπρύνει και τα δικά
μας πρόσωπα με την ίδια χαρά, που τον μεταμόρφωνε «από δόξης είς δόξαν, καθώς από του Πνεύματος του Κυρίου».
