Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

5 τοξικές συνήθειες του γάμου



Αφού αρραβωνιαστήκαμε, ξεκινήσαμε να διαβάζουμε βιβλία σχετικά με το γάμο. Είχαμε ένα μακροχρόνιο δεσμό μπροστά μας και θέλαμε να είμαστε προετοιμασμένοι, όσο το δυνατόν, για να ζήσουμε μαζί μια ζωή για τη δόξα του Θεού.


Ένα ζευγάρι μπορεί να είναι καλά προετοιμασμένο, να έχουν συμφωνήσει σε πολλά θέματα, αλλά να εξακολουθούν να βρίσκουν συμπεριφορές που δηλητηριάζουν το γάμο τους στον οποίο ήθελαν να επενδύσουν τόσο πολύ. Όλα αυτά τα χρόνια έχω προσέξει 5 τοξικές συνήθειες που δηλητηριάζουν το γάμο.



Αυτές οι τοξίνες είναι κοινές σε όλους, εύκολα συμβαίνουν, και κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από ό, τι πολλοί πιστεύουν.



Γκρίνια


Δεν ξέρω πραγματικά γιατί πολλές από εμάς γκρινιάζουμε. Τελικά, ποτέ δεν έχει αποτέλεσμα. Ενοχλεί τον σύντροφο χωρίς να αποφέρει πολύ καρπό και προκαλεί απογοήτευση στη γκρινιάρα. Όμως το κάνουμε, ούτως ή άλλως.


Μερικές φορές η γκρίνια μπορεί να βγει μέσα από σαρκαστικά λόγια (κάτι που είμαι ένοχη). «Οι βρώμικες κάλτσες σου δεν πρόκειται να περπατήσουν και να πάνε στο καλάθι με τα άπλυτα».


Η Αγία Γραφή έχει μια σκληρή λέξη για τον γκρινιάρη, ιδίως τις γυναίκες (ίσως επειδή είμαστε πιο επιρρεπείς στη γκρίνια).


Παρ.κα:19 Καλήτερον να κατοική τις εν γη ερήμω παρά μετά γυναικός φιλέριδος και θυμώδους.


Πω πω, καλύτερα να ζει στην έρημο; Καλύτερα να αποκοπεί από όλες τις ανθρώπινες επαφές παρά να ζει με μια γκρινιάρα; Αλήθεια; Γιατί; Η γκρίνια είναι το αντίθετο της ενθάρρυνσης. Μια γκρινιάρα γυναίκα κάνει τη ζωή του συζύγου της αγχωτική και δυσάρεστη και δεν του κάνει καλό, αυτό που έχει καλεστεί να κάνει (Παρ.λα). Δεν είναι βοηθός (Γεν.β:18). Αν εγώ γκρινιάζω στον άντρα μου, το πιο πιθανό είναι να μην θέλει να κάνει αυτό που του ζητώ. Η γκρίνια είναι υποτιμητική, απογοητευτική, ενοχλητική, αγενής, και λάθος.



Συνεχόμενα παράπονα


Όλοι παραπονιόμαστε, από τον άσχημο καιρό μέχρι το γεγονός ότι κανείς δεν βάζει τα πιάτα στο πλυντήριο πιάτων. Ποτέ δεν θα εξαντληθούν οι λόγοι για να παραπονιόμαστε, αλλά το πρόβλημα έχει δύο πλευρές.


Πρώτο, όταν παραπονιόμαστε συχνά, είναι σαν να λέμε στο Θεό ότι είμαστε δυσαρεστημένοι με το πώς έχει κανονίσει τη μέρα μας και τη ζωή μας. Είναι σαν να Του λέμε ότι έχει κάνει λάθος και ότι εμείς ξέρουμε καλύτερα.


Δεύτερο, το παραπονιάρικο πνεύμα είναι καρπός υπερηφάνειας. Πιστεύουμε ότι αξίζουμε κάτι καλύτερο. Θεωρούμε ότι έχουμε το δικαίωμα για κάτι περισσότερο, και επομένως όταν παραπονιόμαστε αισθανόμαστε δικαιωμένοι.


Μέσα στο γάμο, τα παράπονα συχνά ισοδυναμούν με κάτι περισσότερο από εκτόνωση των εγωιστικών και ασεβών συναισθημάτων μας. Πολύ συχνά έχω αρχίσει να παραπονιέμαι μπροστά στον άντρα μου χωρίς να σκεφτώ τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν τα λόγια μου σ ' αυτόν.  Με το να παραπονιέσαι μπορεί να ξεθυμαίνεις, αλλά δεν ξέρεις τι φωτιά μπορεί να ανάψεις γύρω σου.


Φιλ.β:14 Πράττετε τα πάντα χωρίς γογγυσμών και αμφισβητήσεων



Εγωισμός


Ω ναι, ξέρω καλά αυτή την αμαρτία! Αυτή η επιθυμία να πηγαίνουν τα πράγματα όπως εγώ θέλω, τείνει να τεντώνει το άσχημο κεφάλι της πολύ συχνά. Αλλά ο εγωισμός δεν έχει θέση μέσα στο γάμο.


Ο Ιησούς πρέπει να είναι το παράδειγμα μας. Δεν ύψωνε τον Εαυτό Του. Πέθανε για άλλους, αγάπησε όταν ήταν ενοχλητικό και υπηρέτησε όταν ήταν κουρασμένος.


Ο εγωισμός προέρχεται από την υπερηφάνεια (όπως οι περισσότερες αμαρτίες). Όταν είμαστε εγωιστές, θεωρούμε τον εαυτό μας πάρα πολύ ψηλά, και πάρα πολύ χαμηλά όλους τους άλλους. Ο εγωισμός μέσα στο γάμο δείχνει ότι πιστεύω ότι είμαι πολύ πιο σημαντική από ό, τι ο σύζυγός μου, αλλά δεν είναι αυτό αντίθετο απ’ αυτό που ο Θεός μας καλεί να κάνουμε;


Φιλ.β:3-4 μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ' εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών. Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ' έκαστος και τα των άλλων.


Πρέπει να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα ταλέντα μας, τα χαρίσματά μας, τα λόγια μας και τα ενδιαφέροντά μας για το καλό των άλλων, ιδιαίτερα του συζύγου μας, και σ’ αυτό θα βρούμε χαρά και ικανοποίηση.



Θυμός


Όλοι ξέρουμε το εδάφιο που λέει  (Εφεσ.δ:26) Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε· ο ήλιος ας μη δύη επί τον παροργισμόν σας. Αυτό είναι τόσο αληθινό, αλλά ξέρουμε γιατί ο θυμός είναι τόσο επικίνδυνος;


Πόσες φορές δεν έχουμε θυμώσει με τον άντρα μας, και αυτός από τη μεριά του μας έχει ανταποκριθεί γλυκά και ευγενικά; Πιθανόν να μην είναι πολύ συχνά επειδή η οργή προκαλεί οργή. Αντίθετα, πρέπει να προσευχόμαστε για κάθε τι και να ασκούμε αυτοέλεγχο. Να μπορούμε να δαγκώνουμε τη γλώσσα μας, να ελέγχουμε τον τόνο μας, και την ένταση της φωνής μας.


Ιακ.α:19-20 Λοιπόν, αδελφοί μου αγαπητοί, ας είναι πας άνθρωπος ταχύς εις το να ακούη, βραδύς εις το να λαλή, βραδύς εις οργήν· διότι η οργή του ανθρώπου δεν εργάζεται την δικαιοσύνην του Θεού.


Ο θυμός μέσα στο γάμο είναι επικίνδυνος, επειδή συνήθως όταν είσαι θυμωμένη με κάποιον δεν θέλεις να περνάς πολύ χρόνο μαζί του. Αξεδιάλυτος θυμός μπορεί να οδηγήσει δύο άτομα να απομακρυνθούν μεταξύ τους, να ριζώσει πικρία και η αγάπη να κρυώσει.



Κρατώντας το σκορ (μετρώντας τα λάθη)


Με την πάροδο του χρόνου είναι εύκολο να αρχίσουμε να μετράμε το σκορ. Δηλαδή, τι εσύ έχεις κάνει γι’ αυτόν και τι αυτός έχει κάνει (ή δεν έχει κάνει) για σένα. Όσο περισσότερο κρατάμε σκορ τόσο περισσότερο βάρος επισωρεύουμε στους ώμους μας που κάποια στιγμή θα γίνει αβάσταχτο.


Ένα από τα κύρια προβλήματα αυτής της κατάστασης είναι ότι είναι η αμαρτία της ασυγχωρητικότητας που το δηλητήριο της ξεθάβει συνεχώς από το παρελθόν, ποτέ δεν αφήνει τα περασμένα  να παραμείνουν περασμένα ξεχασμένα. Αυτό δεν είναι το αντίθετο από ό, τι έκανε ο Χριστός για μας; Ποτέ δεν μας «χτυπά» στα μούτρα παρελθοντικές αμαρτίες. Οι αμαρτίες μας έμειναν στο σταυρό κι εμείς πρέπει να δείξουμε ανάλογη συγχωρητικότητα για τους άλλους. Αν αφεθεί ανεξέλεγκτο το μέτρημα των λαθών θα επιφέρει πίκρα και μιζέρια.


Γάμος είναι η ένωση δύο αμαρτωλών που φέρνουν στο γάμο τους αρκετές τοξίνες. Είναι εύκολο να κατηγορήσεις τον άλλο, αλλά πρέπει να δαπανήσουμε περισσότερο χρόνο να ξεριζώσουμε τις δικές μας τοξικές συνήθειες και ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να μείνουμε κάτω από το σταυρό.


Στο φως του έργου που ο Ιησούς έχει κάνει για μας, ο θυμό καλμάρει, τα παράπονα γίνονται ευγνωμοσύνη και ο εγωισμός πεθαίνει από πείνα. Είναι εύκολο; Σε καμιά περίπτωση! Αλλά είναι δυνατόν, επειδή έχουμε τη δύναμη του Χριστού.