Η ζωή του Χριστού στα 4 ευαγγέλια (1)

Σκοπός του μαθήματος

Να εξοικειωθούμε με το περιβάλλον του Χριστού.

α) Να μάθουμε γεωγραφικά  τους τόπους  που έζησε ο Χριστός, πως ήταν τα χωριά και οι πόλεις που πήγε.

β) Να καταλάβουμε το έθνος μέσα στο οποίο έζησε ο Χριστός, τον εθνι­κισμό και την πίστη τους.

γ) Να εξοικειωθούμε με το πνεύμα των ευαγγελίων, το πνεύμα μέσα στο οποίο έζησε ο Χριστός. Γιατί έλεγε αυτά που έλεγε και γιατί έκανε αυτά που έκανε.

Δηλαδή θα γνωρίσουμε την καρδιά του Χριστού, την καρδιά του Θεού, έτσι ώστε να εφαρμόσουμε τη ζωή Του στη δική μας καθημερινή ζωή. Αυτός είναι ο τρόπος να γίνουμε όμοιοι με Αυτόν.

Θα μας δώσει το μάθημα αυτό μια ώθηση ώστε να προτρέψει ο ένας τον άλλο να γί­νουμε σαν τον Χριστό, να βλέπουμε το Χριστό να ζει μπροστά μας.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Ο Ιησούς είναι η τέλεια έκφραση και φανέρωση του Θεού στον άνθρωπο. Γι’ αυ­τό λέει στο Ιωάν.α:1 «Εν αρχή ήν ο λόγος, και ο λόγος ην πρός τον Θεόν, και Θεός ήν ο λόγος». Εδώ το Πνεύμα του Θεού μας παρουσιάζει το Χριστό - γιατί γι’ Αυτόν μιλάει - πριν την δημιουργία, και μας Τον δείχνει σαν λόγο του Θεού.

Ο λόγος είναι το θέλημα, η ενδόμυχη σκέψη του ανθρώπου που εκφράζεται με λόγια η με έργα. Κι αυτό σημαίνει ότι όλο το θέλημα του Θεού συγκεντρώνεται στο πρόσω­πο του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός είναι η προσωποποίηση του θελήματος του Θεού για μας. Ο λόγος του Θεού προϋπήρχε μέσα στον Πατέρα και γι’ αυτό ο Χριστός είπε ότι «εκ του Πατρός εξήλθον».

Ο λόγος αυτός, που ήταν μέσα στον Πατέρα, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και εκφρά­στηκε στο πρόσωπο του ανθρώπου Ιησού Χριστού για μας και όπως λέει στο Ιωάν.α:14 «καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός».

Ο Χριστός είναι ο ζωντανός λόγος του Θεού. Ο Θεός είπε και έγινε, ποοσέταξε και εστερεώθη (Ψαλμ.λγ:9). Ο Θεός βέβαια δεν έχει στόμα για να εκφραστεί όπως εμείς, αλλά δείχνει ότι εκπληρώνει τη βουλή Του, το λόγο Του, κι εκφράζεται μέσα από το Θεό κάτι που λαμβάνει, χώρα.

Η τελειοποίηση της έκφρασης του Θεού, του λόγου Του, έγινε όταν ο λόγος έγινε σάρκα. Όταν ο Θεός επισκίασε την παρθένο Μαρία και γέννησε τον Ιη­σού Χριστό, το γιο Του.

Ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός λοιπόν, είναι η τέλεια έκφραση του θελήματος του Θεού σε μας.

Εβρ.α:1-3 Πολυμερώς και πολυτρόπως πάλαι ο Θεός λαλήσας τοις πατράσιν εν τοις προφήταις επ’ εσχάτου των ημερών τούτων ελάλησεν ημίν εν υιώ, όν έθηκεν κληρονόμον πάντων, δι ού και εποίησεν τους αιώνας ός ων απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού, φέρων τε τα πάντα τω ρήματι της δυνάμεως αυτού, καθαρισμού των αμαρτιών ποιησάμενος εκάθισεν εν δεξιά της μεγαλωσύνης εν υφηλοίς

Ο Θεός μίλησε «εν υιώ». Δηλαδή ο Θεός εκφράστηκε κι οι άνθρωποι ακούσανε τα λόγια Του. Η τέλεια έκφραση του Θεού, είναι ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς.

Όμως ο Χριστός δεν είναι απλά άνθρωπος και τίποτα παραπάνω. Ο Θεός τον έθεσε «κληρονόμο πάντων» και «δι ου και εποίησεν τους αιώνας».

Ο Θεός προκειμένου να δημιουργήσει τα πάντα, προείδε την εκκλησία, και για να δει την εκκλησία σημαίνει ότι προείδε τη θυσία, τον άνθρωπο Χριστό που θα πέθαινε για την εκκλησία (Εφεσ.α:4-6).

Επειδή αυτή η πρόγνωση υπήρχε μέσα στο Θεό, για τον Ιησού Χριστό, ο Θεός δι’ αυτού έκανε τα πάντα (Α’ Πέτρ.α:19-20 & Κολ.α:14-19).

«απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού» ο Χριστός είναι η ακτινοβολία της δόξας του Θεού.  Η λέξη «χαρακτήρ» σημαίνει: «το χαραχθέν», «το αποτύπωμα», το αχνάρι που αφήνει η σφραγίδα. Η λέξη «υπόσταση» σημαίνει: «η οντότης, η ουσία, η φύση πράγματος τινός» (Λεξικό Ι. Σταματάκου).

Ο Χριστός λοιπόν είναι το ορατό αποτύπωμα του αόρατου Θεού (Κολ.α:15). Ακόμα, δεν λέει ότι είναι «ο χαρακτήρ των υποστάσεων αυτού» αλλά, της μίας και μόνης υπόστασης του Θεού.

Αυτή τη στιγμή ο Χριστός είναι μέσα στη δόξα και το μεγαλείο του Θεού όπως μας λέει στην Αποκ.ε:6 & ζ:17

Είδαμε μέχρι τώρα ότι ο Χριστός είναι ο λόγος του Θεού, ότι είναι ο χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού, και τώρα θα δούμε ότι είναι η σωματική φανέρωση του Θεού.

Κολ.β:9 ότι εν αυτώ κατοικεί πάν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς.

Κολ.α:19 ότι εν αυτώ ευδόκησεν πάν το πλήρωμα κατοίκησαι.

Όλο το πλήρωμα της θεότητας που είναι ο Πατέρας, ευδόκησε να κατοικήσει μέσα στο Χριστό.

Δεν είναι ο Χριστός κάποιος άγγελος ή ο άγγελος του Γιάχβε όπως λένε οι μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά είναι τέλειος άνθρωπος με σάρκα, αίμα, ψυχή και πνεύμα όπως ο καθένας από εμάς (Λουκ.κδ:36-40 & Α’ Θεσ.ε:23).

Ήταν τέλειος άνθρωπος γιατί βλέπουμε ότι έφαγε και ήπιε (Ματθ.ια:19), πείνασε (Ματθ.δ:2), ίδρωσε (Λουκ.κβ:44), έκλαψε (Ιωάν.ια:35), κουράστηκε (Ιωάν.δ:6), γεννήθηκε (Πράξ.ιγ:33), πέθανε (Α’ Κορ.ιε:3).

Η δόξα του Θεού ήταν δια του Ιησού Χριστού.

Β’ Κορ.δ:6 ότι ο θεός ο ειπών, εκ σκότους φως λάμψει, ός έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών πρός φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού εν προσώπω (Ιησού) Χριστού.

Η δόξα του Θεού φανερώθηκε σ’ εμάς στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, μας φανέρωσε τη φύση του Θεού.

Ιωάν.ιδ:6 λέγει αυτώ (ο) Ιησούς, Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή ουδείς έρχεται πρός τον Πατέρα ει μη δι εμού

Τα είπε αυτά ο Χριστός για να μην έχει κανείς καμιά αμφιβολία και να μη βαττολογεί σε πράγματα που δεν γνωρίζει φυσιούμενος υπό του νοός της σαρκός αυτού (Κολ.β:18).

Μιλάει εδώ ο Χριστός για τη σχέση του ανθρώπου με το Θεό, πώς ο άνθρωπος μπορεί να έρθει σε επαφή με τον Πατέρα και λέει ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά με τον μόνο παράκλητο μεταξύ Θεού και ανθρώπων τον άνθρωπο Ιησού Χριστό (Α’ Τιμ.β:5) που είναι σαν Πνεύμα Άγιο ανάμεσα μας.

Αυτό τονίζει εδώ ο Κύριος, ότι δεν υπάρχει άλλο πρόσωπο που μπορεί να μας φέρει στον Πατέρα παρά μόνο Αυτός (Πράξ.δ:12).

Ιωάν.ιδ:8 λέγει αυτώ Φίλιππος, Κύριε, δείξον ημίν τον πατέρα, και αρκεί ημίν.  λέγει αυτώ ο Ιησούς, Τοσούτω χρόνω μεθ'υμων ειμί και ουκ εγνωκάς με, Φίλιππε; ο εωρακώς εμέ εώρακεν τον πατέρα, πώς συ λέγεις, Δείξον ημίν τον πατέρα; ου πιστεύεις ότι εγώ εν τω πατρί και ο πατήρ εν εμοί εστίν; τα ρήματα α εγώ λεγω υμίν απ’ εμαυτού ου λαλώ ο δε πατήρ εν εμοί μένων ποιεί τα έργα αυτού.

Όποιος με τα μάτια του είδε το Χριστό, είδε τον Πατέρα σε πλήρη ταύτιση με τον Υιό. Ακόμα ο Χριστός εδώ βεβαιώνει το Φίλιππο, αλλά και τον καθένα που δεν πιστεύει, ότι μέσα στο Χριστό κατοικούσε πλήρως ο Πατέρας, και αυτός ήταν που εκτελούσε τα έργα και έδιδε τους λόγους.

O Χριστός λοιπόν μας φανέρωσε τον εαυτό Του και δεν μας τον έκρυψε. Ο Πατέρας κατοικούσε μέσα Του ανεμπόδιστα, έτσι ώστε το θέλω του Πατέρα να είναι απόλυτα ταυτισμένο με το θέλω του Χριστού, έτσι ώστε όταν μιλούσε, μιλούσε ο Πατέρας.  Και γι’ αυτό ο Χριστός είναι ο λόγος του Θεού.

Ιωάν.ε:18 δια τούτο ούν μάλλον εζήτουν αυτόν οι Ιουδαίοι αποκτείναι, ότι ου μόνον έλυεν το σάββατον αλλά και πατέρα ίδιον έλεγεν τον Θεόν, ίσον εαυτόν ποιών τω Θεώ.

Οι Ιουδαίοι γνώριζαν ότι ο Μεσσίας θα ήταν η φανέρωση του Γιάχβε.  Όταν λέει ότι έκανε τον εαυτό Του ίσο με το Θεό, δεν εννοεί ένα δεύτερο θεό, αλλά έλεγε ότι μέσα Του κατοικεί ο Θεός, ότι Αυτός ήταν ο Θεός γι’ αυτούς. Αυτό ήταν που έκανε τους Ιουδαίους να παίρνουν πέτρες για να Τον λιθοβολήσουν.

Φιλιπ.β:6 ός εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα θεώ

Ο Χριστός δεν παρίστανε το Θεό, αλλά έλεγε ότι ήταν ο Θεός εν σαρκί. Αυτό καταλάβαιναν οι Ιουδαίοι και θέλανε να Τον σκοτώσουν.  Ο Χριστός δεν το έκρυβε γιατί είχε όλη την εξουσία να το ομολογεί.

Κανείς άλλος δεν έχει τολμήσει να πει: ΕΓΩ ΕΙΜΙ Η ΟΔΟΣ, ΕΓΩ ΕΙΜΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ Η ΖΩΗ. Και αν κάποιος τολμήσει, τι θα κάνει αν του φέρουν ένα νεκρό μπροστά του;

Ιωάν.ι:28 καγώ δίδωμι αυτοίς ζωήν αιώνιον, και ου μη απόλωνται εις τον αιώνα και ουχ αρπασει τις αυτά εκ της χειρός μου, ο πατήρ μου ο δεδωκέν μοι πάντων μείζον εστίν, και ουδείς δύναται αρπάζειν εκ της χειρός του πατρός. εγώ και ο πατήρ έν εσμέν.

Είναι σαν να τους έλεγε: Εγώ ο άνθρωπος που εσείς βλέπετε και ο Πατήρ, είμαστε ένα. Άρα, έκανε τον εαυτό Του ίσο με το Θεό. Ποτέ ο Χριστός δεν τους είπε ότι είναι κάποιος άλλος θεός, αλλά πάντοτε διακήρυττε ότι ο Πατέρας είναι μέσα Του και ότι Αυτός και ο Πατέρας είναι ένα. Έπιασαν λοιπόν πάλι πέτρες και ο Χριστός με σοφία στρέφει τη συζήτηση για να αποφύγει τις πέτρες, και τους ρωτάει γιατί τον λιθοβολούν.

Ιωάν.ι:33 απεκρίθησαν αυτώ οι Ιουδαίοι, Περί καλού έργου ου λιθάζομέν σε αλλά περί βλασθημίας, και ότι συ άνθρωπος ών ποιείς σεαυτόν Θεόν.