ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (8)

Εβρ.β:11 Ο αγιάζων είναι ο Ιησούς. Και οι αγιαζόμενοι είναι οι πιστοί. Τόσο ο Χριστός όσο και όλη η εκκλησία του Χριστού είμαστε όλοι εξ ενός, του Πατρός. Και αυτό είναι ένα τρομερό επιχείρημα εναντίον αυτών που πιστεύουν σε τριάδα, γιατί εδώ έχουμε το Χριστό να είναι εκ του Πατρός με τον ίδιο τρόπο που είναι και οι άγιοι. Ο Χριστός γεννήθηκε από τον Πατέρα, κι εμάς μας έπλασε ο Πατέρας. Είμαστε κι εμείς γένος του Θεού. Είμαστε παιδιά Του. Γιοί και θυγατέρες Του. Και ο Χριστός σαν άνθρωπος είναι από τον Πατέρα.

Η θεωρία της τριάδας λέει ότι: Π=Υ=ΠΑ. Απαιτεί ισότητα. Το ότι εδώ λέει ότι και ο αγιάζων και οι αγιαζόμενοι είναι από ΕΝΑΝ, ανεβάζει αμέσως τον Πατέρα πάνω από τον Υιό, άρα χαλάει η ισότητα και η τριάδα.

Επειδή είμαστε από ένα όλοι, ο Χριστός δεν ντρέπεται να μας λέει αδελφούς. Αυτός ο μεγαλειώδης Θεός μας, αγαπάει τόσο πολύ το λαό Του που δεν ντροπιάζεται να μας λέει αδελφούς. Μπορούμε να καταλάβουμε τώρα πόσο στενή σχέση έχει μ’ εμάς ο Χριστός.

Έχει την αδελφική σχέση τη συζυγική σχέση (νυμφίος-νύμφη) την πατρική, τη φιλική.

Εβρ.β:12 Ο Ιησούς πράγματι απήγγειλε το όνομα του Πατέρα του ανάμεσα στους αδελφούς.

Ιωάν.ιζ:6 Το όνομα του Θεού είναι ΓΙΑΧΒΕ, που σημαίνει ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ. Όταν όμως ο Θεός λέει το όνομά Του δεν λέει ΓΙΑΧΒΕ αλλά ΕΧΓΙΕ που σημαίνει ΕΓΩ ΕΙΜΙ. Αυτό έλεγε συνέχεια ο Χριστός. Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια, η ζωή, η θύρα, το φως του κόσμου. Αυτό είναι το όνομα και το απήγγειλε πάρα πολλές φορές ο Χριστός. Ιωάν.η:23 η:12 η:28 η:58 Έξοδ.γ:13.

Μετά από όλα αυτά είναι εύκολο να καταλάβουμε πού πάνε όσοι δεν δέχονται τον Ιησού Χριστό (ΜΤΙ).

Ο Θεός έχει ένα μήνυμα, μία θυσία, ένα όνομα, ένα κήρυγμα, και αυτό οι ΜΤΙ το αρνήθηκαν.

Εν μέσω εκκλησίας ο Θεός θέλει να εκκλησιαζόμαστε, να μαζευόμαστε μαζί. Θέλει να Τον λατρεύουμε σαν σύνολο, σαν εκκλησία.

Εβρ.β:13 Τα λόγια αυτά είναι προφητείες που έχουν να κάνουν με τον Ιησού Χριστό. Ο Χριστός ποτέ δεν έχασε την πεποίθησή του προς τον Πατέρα, την αφιέρωσή του. Μιλάει για τους μαθητές μετά αλλά και για μας γιατί κι εμείς είμαστε μαθητές του Χριστού. Τα παιδιά του Θεού πρέπει να είναι άδολα και καθαρά όπως τα μικρά παιδιά, όπως είπε ο Κύριος για το Ναθαναήλ: Να, ένας Ισραηλίτης χωρίς δόλο.

Εβρ.β:14 Μετείχαν από σάρκα και αίμα δηλαδή από αμαρτία. Και ο Χριστός γεννήθηκε σαν άνθρωπος με σάρκα και αίμα για να σώσει εμάς από την αμαρτία.

Κράτος = ισχύς, δύναμις. Και αυτή η ισχύς του Σατανά έχει νικηθεί και δεν είναι το ίδιο να πολεμάς με κάποιο που τον έχει ήδη νικήσει κάποιος με το να πολεμάς με κάποιον αήττητο. Ο Σατανάς λοιπόν αισθάνεται αυτή την ηττοπάθεια γιατί έχει νικηθεί.

Εβρ.β:15 Με το θάνατό Του ο Χριστός κατάργησε αυτόν που είχε την ισχύ του θανάτου και ελευθέρωσε εκείνους που είχαν το φόβο του θανάτου. Όταν ο άνθρωπος έχει το φόβο του θανάτου τότε ο εαυτός του γίνεται το κέντρο της προσοχής. Μη πάθει κάτι, μην αρρωστήσει και γι’ αυτό συνέχεια τρέχει στους γιατρούς. Αυτό όμως είναι δουλεία, ειδωλολατρία.

Απ’ όλα αυτά μας ελευθέρωσε ο Χριστός. Εγώ λέει ήρθα για να έχουν ζωή κι αυτήν εν αφθονία. Όταν ο άνθρωπος πάρει τα λόγια του Χριστού και τα εγκολπωθεί και τα πιστέψει δεν θα έχει κανένα πρόβλημα.

Αν κάποιος πιστός φοβάται το θάνατο, σημαίνει ότι δεν έχει πιστέψει σωστά. Αν αισθάνεται ο χριστιανός φόβο θανάτου, το Ευαγγέλιο είναι άκυρο.

Εβρ.β:16 Ο Χριστός δεν πήρε αγγελική φύση. Και αυτό είναι εναντίον αυτών που λένε ότι ο Χριστός ήταν άγγελος. Και εναντίον των γνωστικιστών που λέγανε ότι ο Χριστός ήταν πνεύμα και ότι δεν είχε σάρκα και οστά (η ύλη είναι πονηρή). Γι’ αυτό ο Ιωάννης λέει ότι όποιο πνεύμα δεν ομολογεί ότι ο Χριστός ήρθε εν σαρκί, αυτό είναι πνεύμα του Α. Χ.

Εβρ.β:17 Ότι δυσκολία περνάμε εμείς, την πέρασε κι ο Χριστός. Ο Θεός μπορούσε να φέρει το Χριστό μέσα σ’ ένα παλάτι με σκλάβους χρήμα και εξουσία να διατάζει. Ο Χριστός πάλι άγιος θα ήταν. Προτίμησε όμως ο Θεός να φέρει το Χριστό μέσα σ’ ένα σταύλο. Κανείς μας δεν γεννήθηκε μέσα σε σταύλο. Ήταν μαραγκός. Είχε τουλάχιστον άλλα 7 αδέλφια και αυτός ήταν πρωτότοκος. Είχε να φροντίσει την οικογένεια του. Μέχρι 30 χρονών ο Χριστός ήταν στην ίδια ρουτίνα που είμαστε κι εμείς. Και ο Θεός αν είναι να κάνει κάποιον εργάτη, θα τον περάσει πρώτα απ’ αυτή τη ρουτίνα. Ο εργάτης του Θεού πρέπει να μπορεί να στηρίζει, κι όχι όταν κάποιος πάει να στηριχτεί πάνω του να πέφτει κι αυτός.

Εξομοιώθηκε δε με τους αδελφούς, Αυτή είναι η χάρη και η ομορφιά του Θεού. Ο Θεός καταλαβαίνει κάθε μας πόνο, κάθε μας πρόβλημα, διά μέσω του Ιησού Χριστού. Για μας ο Θεός είναι τώρα εν Χριστώ Ιησού. Δοκιμάστηκε, πέρασε από όλα για να γίνει ελεήμων και πιστός αρχιερέας. Μεσίτης. Κι από εδώ αρχίζει να εξάρει τη θέση του Χριστού σαν αρχιερέα. Σαν του μεγάλου μεσίτη.

Εβρ.β:18 Ο Χριστός έπαθε αλλά δεν αμάρτησε, κι έτσι τώρα μπορεί να βοηθήσει.

Εβρ.γ:1 είμαστε μέτοχοι ουρανίου και όχι επιγείου προσκλήσεως (ΜΤΙ). Αν οι ΜΤΙ θέλουν τα επίγεια, θα πρέπει να περάσουν από τη βασιλεία του Α.Χ, να περάσουν απ’ τον Αρμαγεδώνα, να μείνουν ζωντανοί και να μπουν στη χιλιετή βασιλεία, αλλά πάλι δεν θα μπορούν να απολαύσουν τίποτα από το Θεό γιατί θα είναι σφραγισμένοι.

Και λέει να κατανοήσουμε τον Ιησού Χριστό, να Τον ζήσουμε να γίνουμε ένα μ’ Αυτόν. Να Τον αφήσουμε να μας πλάσει και να μας κάνει όπως είναι εκείνος.

Να μην κρατάω κακία όταν κάποιος μου κάνει κάτι, να μην κρατάω πείσματα, να μην έχω αδικία μέσα στην καρδιά μου να μην έχω λύπη ενώ ο Χριστός λέει: Χαίρετε πάντοτε.

Ανακεφαλαίωση: Στο πρώτο κεφάλαιο ο Παύλος αποδεικνύει ότι ο Χριστός όχι μόνο δεν είναι άγγελος αλλά ο ίδιος ο Κύριος. Στο δεύτερο κεφάλαιο μας δείχνει το Χριστό σαν άνθρωπο, ότι ήταν ο πρώτος μεταξύ πολλών αδελφών. Ότι πρώτα Αυτός και μετά εμείς είμαστε ο λαός του Θεού, και ότι διά μέσου Αυτού μας αγόρασε. Στο τρίτο κεφάλαιο χτίζει ένα καινούριο επιχείρημα. Προσπαθεί να διορθώσει τη λανθασμένη εντύπωση που είχαν οι Εβραίοι για τον Ιησού Χριστό.

Στό γ:2 συγκρίνει τον Κύριο Ιησού Χριστό με το Μωυσή.