Τα χαρίσματα δεν είναι σημάδι πνευματικής ωριμότητας
Πράξ.γ:12 Ιδών δε ο Πέτρος, απεκρίθη προς τον λαόν Άνδρες Ισραηλίται, τι θαυμάζετε διά τούτο, ή τι ατενίζετε εις ημάς, ως εάν εκάμομεν από ιδίας ημών δυνάμεως ή ευσεβείας να περιπατή αυτός;
Ενώ πρέπει να ζητάμε τα πνευματικά χαρίσματα και να μάθουμε να ανοίγουμε τη ζωή μας σ’ αυτά, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι, από μόνη της, η ενέργεια ενός πνευματικού χαρίσματος, δεν είναι απαραίτητα σημάδι πνευματικής ωριμότητας. Αυτή η σκέψη εκπλήσσει πολλούς γιατί λανθασμένα νομίζουν ότι εάν ο Θεός χρησιμοποιεί ένα άτομο με θαυματουργικό τρόπο, το άτομο αυτό πρέπει να είναι εξαιρετικά πνευματικό.
Τα πνευματικά χαρίσματα, είναι πραγματικά δώρα: έρχονται δωρεάν από τη χάρη του Θεού. Εξ ορισμού, δώρο δεν είναι κάτι που κάποιος έχει αγοράσει ή κερδίσει.
Η ποιότητα ενός δώρου δεν αποκαλύπτει και πολλά πράγματα για τον παραλήπτη, αλλά μπορεί να μας δείξει πολλά για το δωρητή. Αν ένα δώρο είναι ακριβό και περίτεχνο, ο παραλήπτης θα μπορούσε να είναι πλούσιος ή φτωχός, άξιος ή ανάξιος, ευγενής ή αγενής χαρακτήρας. Αυτό που μαθαίνουμε από ένα τέτοιο δώρο είναι ότι ο δωρητής είναι πλούσιος, είναι γενναιόδωρος, και ενδιαφέρεται πολύ για τον αποδέκτη.
Το ίδιο ισχύει και με τα πνευματικά χαρίσματα. Η ενέργειες των πνευματικών χαρισμάτων πρέπει να μας υπενθυμίζουν πόσο ισχυρός και γενναιόδωρος είναι ο Θεός. Δεν πρέπει να εστιάζουμε στο άτομο που έχει το χάρισμα, συμπεραίνοντας ότι είναι μεγάλος προφήτης ή πολύ πνευματικό άτομο στην εκκλησία. Βέβαια, είναι προφανές ότι έχει πίστη για το χάρισμα και ότι έχει μάθει να παραχωρείται στο Πνεύμα του Θεού. Μπορούμε να εκτιμήσουμε την ευαισθησία του σ’ αυτό τον τομέα, αλλά μπορεί να έχει ή να μην έχει τον ίδιο βαθμό πίστης και παράδοσης σε άλλους τομείς της ζωής του.
Σύμφωνα με τον Ιησού, μερικοί άνθρωποι θα έχουν πίστη για να προφητεύουν, να εκβάλουν δαιμόνια, και να κάνουν θαύματα στο όνομά Του, αλλά λόγω ανυπακοής τους στο θέλημα του Θεού δεν θα μπουν στη Βασιλεία των ουρανών (Ματθ.ζ:21-27).
Είναι δυνατόν λοιπόν, κάποιος να έχει και να ασκεί ένα πνευματικό χάρισμα και την ίδια στιγμή να είναι προσκολλημένος σε μια ψευδοδιδασκαλία ή να συμμετέχει σε αμαρτωλές πράξεις.
Στο τρίτο κεφάλαιο των Πράξεων, πλήθη ανθρώπων μαζεύτηκαν γύρω από τον Πέτρο και τον Ιωάννη λόγω της θεραπείας του χωλού. Ο Πέτρος τους επίστησε την προσοχή, να μην νομίζουν ότι αυτό το θαύμα συνέβη εξαιτίας της δύναμης ή της αγιότητας των αποστόλων και τους έστρεψε στον Ιησού. Με άλλα λόγια, το θαύμα δεν έδειχνε ότι ο Πέτρος και ο Ιωάννης ήταν πιο πνευματικοί από κάποιον άλλο. Προσευχήθηκαν στο όνομα του Ιησού, πίστεψαν, και Αυτός έκανε το θαύμα.
Η ίδια αρχή μπορεί να εφαρμοστεί και στις εκφράσεις λατρείας. Αν κάποιος αρχίζει να τραντάζεται και να πέφτει στο πάτωμα, κάτω από τη δύναμη του Θεού (;), δεν μαθαίνουμε κάτι σχετικά με την πνευματική του κατάσταση. Συχνά, σαρκικά άτομα, συναισθηματικά φορτισμένα, ή με σκοπό να τραβήξουν την προσοχή των άλλων, επιδίδονται σε τέτοιου είδους επιδείξεις.
Κατανοώντας αυτή την αρχή, θα οδηγηθούμε σε μία καλύτερη άσκηση των πνευματικών χαρισμάτων. Όταν οι πιστοί σταματήσουν να εστιάζουν στις αδυναμίες και την έλλειψη προσόντων και αντί αυτού επικεντρωθούν στη χάρη και τη δύναμη του Θεού, γίνεται ευκολότερο γι’ αυτούς να έχουν πίστη για πνευματικά χαρίσματα.
Επιπλέον, ίσως ο Θεός περιορίζει ή αναχαιτίζει κάποια χαρίσματα σε ορισμένες περιπτώσεις, λόγω των ανθρώπων που είναι επιρρεπείς να τα παρεξηγήσουν ή να μεγαλοποιήσουν τη σημασία τους.
Δεδομένου ότι το Πνεύμα εξυψώνει πάντα τον Ιησού, θα υπάρξει μεγαλύτερη ελευθερία και εκδηλώσεις του Πνεύματος, όταν οι άνθρωποι δεν επιτρέψουν τα πνευματικά χαρίσματα να τους οδηγήσουν σε υπερηφάνεια, λατρεία του χαρισματούχου, ή την έγκριση ψευδοδιδασκαλίας ή λάθος τρόπου ζωής.
