ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - Θεραπεία

Ο λόγος του Θεού μας λέει ότι «δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και διά της αμαρτίας ο θάνατος» (Ρωμ.ε:12). Πριν αμαρτήσει ο άνθρωπος, δεν έχουμε αναφορές ασθενειών, θλίψεων ή βασάνων. Όταν όμως συνέβη αυτό, την αμαρτία ακολούθησε η κατάρα με αποτέλεσμα να έρθουν πάνω στην ανθρωπότητα αρρώστιες, θλίψεις, βάσανα και θάνατος. Το διπλό αποτέλεσμα της πτώσης ήταν πνευματικός θάνατος και φυσική ασθένεια. Η αρρώστια έγινε η φυσική τιμωρία της αμαρτίας. Από κει και πέρα, βλέπουμε την αμαρτία με την αρρώστια να πηγαίνουν χέρι - χέρι. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα, ότι όταν κάποιος είναι άρρωστος, ότι έχει αμαρτήσει προσωπικά. Ήταν η αμαρτία του Αδάμ, της επίσημης κεφαλής του ανθρώπινου γένους, η αιτία που οι αρρώστιες ήρθαν πάνω στους ανθρώπους.

Καθώς μελετάμε το λόγο του Θεού, βρίσκουμε πολλές περιπτώσεις θεραπείας σ’ ολόκληρη τη Βίβλο. Ο Θεός θεράπευσε απαντώντας προσευχές του Αβραάμ, του Μωυσή και άλλων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης (Γεν.κ:17  Αριθ.ιβ:13,14 κτλ). Αν ψάξουμε μέσα στα ευαγγέλια, θα δούμε ότι ο Ιησούς θεράπευσε πάρα πολλές φορές όσο καιρό ήταν εδώ στη γη. Προχωρώντας στη μελέτη μας, βλέπουμε ότι στην πρώτη εκκλησία, πολλά θαύματα θεραπείας ακολουθούσαν τη διακονία των αποστόλων. Σήμερα, έχουμε δει κι έχουμε ακούσει εκατοντάδες ομολογίες ανθρώπων που έχουν θεραπευτεί απ’ τον Κύριο.

Όλες αυτές οι μαρτυρίες εδραιώνουν το γεγονός ότι ο Θεός θεραπεύει, αλλά η απλή γνώση αυτής της ικανότητας του Θεού δεν είναι αρκετή να δημιουργήσει την πίστη που χρειάζεται στην καρδιά του πάσχοντα ώστε να σιγουρευτεί ότι κι αυτός μπορεί να θεραπευτεί. «Άρα η πίστις είναι εξ ακοής η δε ακοή διά του λόγου του Θεού» (Ρωμ.ι:17). Το μέρος του λόγου του Θεού που δημιουργεί πίστη για θεραπεία, είναι αυτό που μας διδάσκει ότι η θεραπεία έχει αγοραστεί, έχει πληρωθεί το αντίτιμο κι ανήκει σ’ αυτούς που θα τη δεχτούν, όπως δεχόμαστε τη σωτηρία των ψυχών μας. Είναι σχεδόν αδύνατον για τους ανθρώπους να ζητήσουν με θάρρος κάτι απ’ το Θεό, αν δεν είναι σίγουροι ότι ο Θεός θέλει να τους το δώσει. Δεν μπορείς να κάνεις ένα αμαρτωλό να πιστέψει στη σωτηρία, αν πρώτα δεν του δείξεις ότι μπορεί να σωθεί. Το ίδιο δεν μπορείς να εμπνεύσεις πίστη για θεραπεία σε κάποιον, αν πρώτα δεν του δείξεις μέσα από το λόγο του Θεού τα μέρη αυτά που μιλάνε γι’ αυτό το θέμα.

Η διπλή απολύτρωση

Ας ρίξουμε μια ματιά στο έργο του Ιησού προκειμένου να εξαγοράσει την ψυχή και το σώμα μας. Είναι σημαντικό να προσέξουμε ότι, όπως η αμαρτία επηρέασε το πνευματικό και φυσικό μέρος του ανθρώπου, έτσι και η απολύτρωση από την αμαρτία έχει να κάνει και με τα δύο μέρη. Θα δούμε πρώτα το έργο της απολύτρωσης σε μερικούς εξέχοντες τύπους

Το πάσχα

Το βιβλίο της Εξόδου, ονομάζεται και βιβλίο της «Απολύτρωσης», γιατί σε πάρα πολλά σημεία η εξαγορά από την αμαρτία φαίνεται σε τύπους. « 3 Λαλήσατε προς πάσαν την συναγωγήν του Ισραήλ, λέγοντες, Την δεκάτην τούτου του μηνός ας λάβωσιν εις εαυτούς έκαστος έν αρνίον, κατά τους οίκους των πατριών αυτών, εν αρνίον δι’ έκαστον οίκον. 4 Εάν όμως ήναι οι εν τω οίκω ολιγοστοί διά το αρνίον, αυτός και ο γείτων αυτού ο πλησιέστερος της οικίας αυτού ας λάβωσιν αυτό κατά τον αριθμόν των ψυχών, έκαστος θέλει συναριθμείσθαι διά το αρνίον αναλόγως με το αρκετόν εις αυτόν να φάγη. 5 Το δε αρνίον σας θέλει είσθαι τέλειον, αρσενικόν ενιαύσιον εκ των προβάτων ή εκ των αιγών θέλετε λάβει αυτό. 6 Και θέλετε φυλάττει αυτό μέχρι της δεκάτης τετάρτης του αυτού μηνός και τότε άπαν το πλήθος της συναγωγής του Ισραήλ θέλει σφάξει αυτό προς το εσπέρας. 7 Και θέλουσι λάβει εκ του αίματος και βάλει επί τους δύο παραστάτας, και επί το ανώφλιον της θύρας των οικιών, όπου θέλουσι φάγει αυτό. 8 Και θέλουσι φάγει το κρέας την νύκτα εκείνην, οπτόν εν πυρί με άζυμα, και με χόρτα πικρά, θέλουσι φάγει αυτό. 9 Μη φάγητε απ’ αυτού ωμόν, μηδέ βραστόν εν ύδατι, αλλά οπτόν εν πυρί την κεφαλήν αυτού μετά των ποδών αυτού και μετά των εντοσθίων αυτού 10 και μη αφήσητε υπόλοιπον απ’ αυτού έως το πρωί, ό,τι δε περισσεύση απ’ αυτού έως το πρωί, καύσατε εν πυρί. 11 Και ούτω θέλετε φάγει αυτό, Εζωσμένοι τας οσφύας σας, έχοντες τα υποδήματά σας εις τους πόδας σας και θέλετε φάγει αυτό μετά σπουδής, είναι πάσχα του Κυρίου. 12 Διότι την νύκταν ταύτην θέλω περάσει διά μέσου της γής της Αιγύπτου, από ανθρώπου έως κτήνους και θέλω κάμει κρίσεις εναντίον πάντων των θεών της Αιγύπτου. Εγώ ο Κύριος. 13 Και το αίμα θέλει είσθαι εις εσάς διά σημείον επί των οικιών, εις τας οποίας κατοικείτε και όταν ίδω το αίμα, θέλω σας παρατρέξει, και η πληγή δεν θέλει είσθαι εις εσάς διά να σας εξολοθρεύση, όταν πατάξω την γήν της Αιγύπτου» (Eξ.ιβ:3-13).

Ας σημειώσουμε τα οφέλη που πήραν οι Ισραηλίτες απ’ το σφαγμένο αρνί. Διατάχθηκαν να πάρουν το αίμα και μ’ αυτό να ραντίσουν τους δύο παραστάτες και το ανώφλι των σπιτιών τους, ώστε όταν ο εξολοθρευτής άγγελος διαπερνούσε τη χώρα, όπου έβλεπε το αίμα δεν θα έμπαινε μέσα κι έτσι θα σωζόταν τα πρωτότοκα. Πολλά κηρύγματα έχουν γίνει και πολλοί ύμνοι έχουν γραφτεί για το αίμα του Αμνού και τη θαυμαστή ελευθερία που φέρνει στις καρδιές που το εμπιστεύονται. Όμως, υπάρχει άλλη μία ωφέλεια απ’ το σφαγμένο αρνί που φοβάμαι ότι συχνά παραβλέπεται.

Διατάχθηκαν ακόμα να φάνε τη σάρκα του αρνίου για να πάρουν σωματική δύναμη. Ο Ψαλμ.ρε:37 μας λέει: «Και εξήγαγεν αυτούς μετά αργυρίου και χρυσίου, και δεν υπήρχεν ασθενής εν ταις φυλαίς αυτών». Παράξενο πράγμα, ανάμεσα σε πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους να μην υπάρχει ούτε ένας άρρωστος! Σήμερα, σ’ όποιο σπίτι κι αν πάμε, κάποιον θα βρούμε που θα είναι άρρωστος ή θα περνά κάποια ίωση. Τι άνθρωποι ήταν αυτοί! Ούτε ένας σκύλος δεν κούνησε τη γλώσσα του εναντίον τους (Εξ.ια:7). Αυτή η εξαγγελία υγείας ανάμεσα στον Ισραήλ κράτησε μέχρι που αμάρτησαν στην έρημο.

Ο απόστολος Παύλος, μας λέει στην Α’ Κορ.ε:7 ότι το αρνί του πάσχα ήταν ένας τύπος του Χριστού: «Διότι το πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών ο Χριστός». Πιστεύει κανείς ότι αυτοί οι Ισραηλίτες θα είχαν περισσότερα οφέλη απ’ το αρνί του πάσχα, που είναι μόνο ένας τύπος του Χριστού, απ’ όσα εμείς μπορούμε να περιμένουμε απ’ το Χριστό που είναι το δικό μας πάσχα; Δεν θα ήταν αληθινός τύπος αν δεν μπορούσαμε να βρούμε στο αντίτυπο (στην ουσία που ο τύπος απόβλεπε) όλα αυτά που συμβόλιζε ο τύπος. Καθώς μελετάμε προσεκτικά τη Γραφή μας, βρίσκουμε ότι το αίμα και το σώμα του Χριστού εξαγόρασαν διπλό όφελος όπως το αρνί του πάσχα.

«Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς τον άρτον, και ευλογήσας, έκοψε, και έδιδεν εις τους μαθητάς, και είπε, Λάβετε, φάγετε τούτο είναι το σώμα μου. Και λαβών το ποτήριον, και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων, Πίετε εξ αυτού πάντες διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ.κς:26-28).

Ο Ιησούς μας λέει καθαρά εδώ ότι η ωφέλεια απ’ το χυμένο αίμα Του είναι η άφεση των αμαρτιών μας. Δεν μας λέει αρκετά πράγματα για το σώμα Του, όμως ο απόστολος Παύλος λέει: «Διότι εγώ παρέλαβον από του Κυρίου εκείνο το οποίον και παρέδωκα εις εσάς, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί καθ’ ην παρεδίδετο, έλαβεν άρτον, 24 και ευχαριστήσας έκοψε, και είπε, Λάβετε, φάγετε τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον» (Α’ Κορ.ια:23,24). Για ποιο λόγο κόπηκε το σώμα Του, ή με άλλα λόγια τι ωφελούμαστε εμείς, τι μπορούμε να πάρουμε απ’ το τραυματισμένο σώμα του Χριστού; Ο Ησαΐας απαντά: «Διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν» (Ησ.νγ:5). Ο απόστολος Παύλος προχωράει λίγο ακόμα στο ίδιο κεφάλαιο και λέει ότι επειδή κάποιοι δεν διακρίνουν το σώμα Του (να θυμόμαστε ότι μιλούσε για το σώμα «το υπέρ ημών κλώμενον»), «Δια τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αποθνήσκουσιν ικανοί» (εδ.29 & 30). Κάποιοι ήταν άρρωστοι και άλλοι πέθαιναν, γιατί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι έχει εξαγοράσει γι’ αυτούς το πληγωμένο σώμα του Ιησού.

Το Εβραϊκό πάσχα και τα οφέλη του αποσκοπούσαν στη θυσία που επρόκειτο να γίνει και το δείπνο του Κυρίου με τον άρτο και τον οίνο μας πηγαίνει εκεί πίσω στο Γολγοθά, για να μην ξεχνάμε τη διπλή ωφέλεια που εξαγοράστηκε εκεί για μας. Η θεραπεία και η συγχώρηση αγοράστηκαν την ίδια στιγμή και προσφέρονται πάνω στην ίδια βάση. Ο άρτος αντιπροσωπεύει το δικαίωμα της θεραπείας, όπως καθαρότατα το κρασί συμβολίζει την άφεση των αμαρτιών. Αυτή η αλήθεια κάνει το ευαγγέλιο ακόμα πιο μεγαλοπρεπές, γιατί καλύπτει κάθε ανάγκη του ανθρώπου, άσχετα με ποια είναι αυτή.

Το ιωβηλαίο έτος

Ένας άλλος τύπος που απεικονίζει το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία είναι το Ιωβηλαίο έτος. Ο ίδιος ο Ιησούς παρομοίωσε τη θαυμάσια οικονομία του ευαγγελίου με το έτος της αφέσεως όταν είπε: «Πνεύμα Κυρίου είναι επ’ εμέ διά τούτο με έχρισε με απέστειλε διά να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, διά να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν, και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, διά να κηρύξω ευπρόσδεκτον Κυρίου ενιαυτόν......Και ήρχισε να λέγη προς αυτούς, Ότι σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών» (Λουκ.δ:18,19,21).

Ήταν έθιμο στον Ισραήλ, αν κάποιος δεν μπορούσε να πληρώσει τα χρέη του, να μπορούσε ο δανειστής να του πάρει τη γη για να πληρωθεί. Ακόμα μπορούσε να πάρει τον ίδιο, τον οφειλέτη, σαν δούλο. Όμως κατά το έτος της αφέσεως, το Ιωβηλαίο έτος, μια σάλπιγγα σάλπιζε σ’ όλη τη χώρα με το εξής μήνυμα: «Εις το έτος τούτο της αφέσεως, θέλετε επιστρέψει έκαστος εις το κτήμα αυτού» (Λευιτ.κε:13). Τότε, αν κάποιος είχε χάσει τα κτήματά του έπρεπε να του επιστραφούν ή αν είχε παρθεί σαν δούλος, έπρεπε ν’ αφεθεί ελεύθερος υπό τον όρο ότι ήθελε την ελευθερία του.

Όταν ο άνθρωπος εξέπεσε, έχασε τα πάντα κι έγινε δούλος του Σατανά και της αμαρτίας. Όμως στην ένδοξη οικονομία του ευαγγελίου, ότι έχασε με την πτώση αποκαθίσταται. Τα δύο βασικά πράγματα που χάσαμε τότε είναι η υγεία της ψυχής και του σώματος. Στις μέρες εκείνες, στον Ισραήλ, αυτό το μήνυμα έπρεπε να κηρυχτεί «προς πάντας τους κατοίκους» (εδ.10), όπως σήμερα το ευαγγέλιο πρέπει να κηρυχτεί «εις πάσαν την κτίσιν» (Κολ.α:23).  Ο λόγος που σήμερα πολλοί είναι δεμένοι απ’ το διάβολο ή είναι άρρωστοι, είναι ότι δεν έχουν ακούσει το μήνυμα του ευαγγελίου της απελευθέρωσης.

Ησαίας  νγ

Αφού είδαμε κάποιους τύπους που διδάσκουν θεραπεία, τώρα θα εξετάσουμε τον αντίτυπο ή την εξιλέωση. Το έργο της αντικατάστασης που τόσο όμορφα και καθαρά βλέπουμε στην προφητεία του Ησαΐα. Υπήρχε μόνο ένας τρόπος με τον οποίο το ανθρώπινο γένος θα μπορούσε να αποφύγει το μισθό της αμαρτίας κι αυτός ήταν να βρισκόταν κάποιος να πάρει τη θέση μας και να πληρώσει αυτός για μας. Ακριβώς αυτό έκανε ο Ιησούς όταν υπέφερε στη θέση μας, μέχρι να ικανοποιηθεί η παραμικρή απαίτηση της δικαιοσύνης του Θεού.

Ο προφήτης ξεκινάει με τα εξής λόγια: «Τις επίστευσεν εις το κήρυγμα ημών; και ο βραχίων του Κυρίου εις τίνα απεκαλύφθη;» Το κήρυγμα για το οποίο μιλάει είναι τα καλά νέα ότι με το θάνατο του Ιησού, ο Θεός προμήθευσε λύτρωση για την ψυχή και το σώμα του ανθρώπου. Ο Ησαΐας κοιτάζει δια μέσου των αιώνων και περιγράφει εκ των προτέρων τα παθήματα που ο Αμνός του Θεού έπρεπε να πάθει για ν’ αγοράσει τη δική μας λύτρωση. Πραγματικά ήταν ένα θαυμάσιο γεγονός που συνέβη περίπου πριν 2.000 χρόνια, που αν το κηρύξουμε σήμερα σε όποιον έχει ανάγκη θεραπείας ψυχής ή σώματος θα τον θεραπεύσει, αν τηρήσει τους όρους. Η απάντηση στη δεύτερη ερώτηση του προφήτη είναι ότι ο βραχίων του Κυρίου αποκαλύπτεται σ’ αυτούς που ακούν το κήρυγμα και το πιστεύουν.

Το 5^ο εδάφιο μας λέει ότι «διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν». Δες ακόμα Α’ Πέτρ.β:24. «Τότε λοιπόν έλαβεν ο Πιλάτος τον Ιησούν και εμαστίγωσε» (Ιωάν.ιθ:1). Αυτό το μαστίγωμα ήταν ένας τρόπος τιμωρίας για όσους είχαν κάνει κάποιο κακό. Τους έσχιζαν τα ρούχα και τους έδεναν σ’ ένα πάσαλο κι εκεί τους χτυπούσαν άγρια, χωρίς έλεος, μ’ ένα μαστίγιο φτιαγμένο από λουριά που στην άκρη τους είχαν στερεωμένα αιχμηρά αντικείμενα όπως κόκαλα ή γυαλιά. Αυτά όταν έπεφταν πάνω στο σώμα, ξέσχιζαν τις σάρκες και τις απομάκρυναν απ’ τα κόκαλα, αφήνοντας το θύμα να μοιάζει περισσότερο με σφαγμένο θηρίο παρά με άνθρωπο.

Όλα αυτά ο Ιησούς τα υπέφερε για να μας προμηθεύσει τη θεραπεία του σώματος. Φαίνεται ότι ο Πιλάτος σκόπευε να μαστιγώσει τον Ιησού σαν μια συμβιβαστική λύση με τους Εβραίους, ανάμεσα σε μια καταδίκη θανάτου και μια ετυμηγορία αθώωσης. Είχε πει τότε: «ουδεμίαν αιτίαν θανάτου εύρον εν αυτώ αφού λοιπόν παιδεύσω αυτόν θέλω απολύσει» (Λουκ.κγ:22). Όμως ο Θεός δεν είχε την ίδια γνώμη και το ίδιο σχέδιο, επειδή καθώς ο Ιησούς εκείνη τη στιγμή εξαγόραζε διπλά οφέλη για τον άνθρωπο, την απελευθέρωση της ψυχής και του σώματος, έπρεπε να υποστεί διπλή τιμωρία.

Αφού μαστιγώθηκε, οδηγήθηκε στο Γολγοθά για να σταυρωθεί. Εκεί «ετραυματίσθη δια τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη δια τας ανομίας ημών». Πάνω στο σταυρό έχυσε το αίμα Του για να εξαγοράσει την απολύτρωση των ψυχών μας. Εκεί, πήρε τις αμαρτίες μας πάνω Του και υπέφερε μέχρι που ικανοποίησε κάθε δικαιοσύνη. Εκεί δέχτηκε την τιμωρία που δίνει σήμερα σ’ εμάς το δικαίωμα να είμαστε ελεύθεροι.

Είναι αλήθεια, ότι ο Ιησούς θεράπευε αρρώστους πριν το Γολγοθά και ακόμα συγχώρεσε αμαρτίες, αλλά και τα δύο δόθηκαν στη βάση της εξιλέωσης. Ο Δαβίδ, κοίταξε στα βάθη των αιώνων και με το προφητικό μάτι είδε το έργο που έκανε ο Ιησούς για μας στο Γολγοθά, γι’ αυτό λέει: «Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον, και μη λησμονής πάσας τας ευεργεσίας αυτού. Τον συγχωρούντα πάσας τας ανομίας σου, τον ιατρεύοντα πάσας τας αρρωστίας σου» (Ψαλμ.ργ:2,3).

Μπορούν όλοι να θεραπευτούν;

Πολλοί πιστεύουν ότι ο Θεός θεραπεύει ορισμένους και άλλους όχι. Έτσι δεν είναι σίγουροι αν ο Θεός θέλει να τους θεραπεύσει. Υπάρχουν κι αυτοί που διδάσκουν ότι είναι στο θέλημα του Θεού κάποια παιδιά Του να υποφέρουν, ώστε να δοξαστεί ο Θεός απ’ την αρρώστια τους. Όταν ο Ιησούς ήταν εδώ, στη γη, του έφερναν πλήθη ασθενών με διάφορες αρρώστιες. Πουθενά δεν βλέπουμε τον Ιησού να θεραπεύει κάποιους απ’ αυτούς και στους άλλους να λέει: «Δεν μπορώ να σας θεραπεύσω τώρα, θέλω να υποφέρετε λίγο ώστε να δοξαστώ απ’ την αρρώστια σας». Αντίθετα, βλέπουμε να είναι γραμμένο ότι «εθεράπευσεν αυτούς πάντας» (Ματθ.ιβ:15). Δες ακόμα Ματθ.ιε:30,31. Ήταν η θεραπεία αυτών των ανθρώπων που έδινε δόξα στο Θεό, παρά η ασθένειά τους.

Αυτή την ιδέα, ότι ο Θεός θέλει κάποια απ’ τα παιδιά Του να παραμένουν άρρωστα και να υποφέρουν για τη δόξα Του, δεν την μετέδωσε ο Ιησούς ούτε οι απόστολοι. Γιατί αυτοί που πιστεύουν έτσι δεν προσεύχονται για λίγο περισσότερη αρρώστια, ώστε ο Θεός να δοξαστεί πιο πολύ, παρά τρέχουν στους γιατρούς για ν’ απαλλαχτούν απ’ ό,τι έχουν;

Το γεγονός ότι σήμερα κάποιος προσεύχεται αλλά δεν θεραπεύεται δεν είναι απόδειξη ότι ο Θεός δεν θέλει να τον θεραπεύσει. Κάποτε, ένας πατέρας έφερε το γιο του που ήταν μουγκός στους μαθητές του Ιησού για να τον ελευθερώσουν, αλλά δεν μπόρεσαν να εκβάλουν το ακάθαρτο πνεύμα. Μετά, έφερε το παιδί στον Ιησού, κι όλα τακτοποιήθηκαν (Μάρκ.θ:17-29). Θα ήταν λάθος να συμπεράνουμε ότι επειδή το παιδί δεν θεραπεύτηκε όταν οι μαθητές προσευχήθηκαν, ίσως να μην ήταν στο θέλημα του Θεού αυτή η θεραπεία. Ο Ιησούς απέδειξε ότι εξαιτίας της απιστίας δεν μπόρεσαν να ελευθερώσουν το παιδί. Η απιστία είναι φοβερό πράγμα, εμποδίζει το Θεό να κάνει πράγματα: «Και δεν ηδύνατο εκεί ουδέν θαύμα να κάμη, ειμή ότι επί ολίγους αρρώστους επιθέσας τας χείρας, εθεράπευσεν αυτούς. Και εθαύμαζε διά την απιστίαν αυτών. Και περιήρχετο τας κώμας κύκλω διδάσκων» (Μάρκ.ς:5,6).

Ακόμα δεν βλέπουμε να πλησίασε κάποιος τον Ιησού για θεραπεία μάταια. Τα παρακάτω εδάφια, βεβαιώνουν και αποδεικνύουν ότι θεράπευε όλους όσους Τον πλησίαζαν κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας Του: Ματθ.δ:24,  ιβ:15,  ιδ:35,36,  Μάρκγ:10,  Λουκ.ς:19.

Υπάρχουν κι άλλα πολλά εδάφια με το ίδιο περιεχόμενο που μπορεί κανείς να διαβάσει. Οι Γραφές ακόμα μας δείχνουν, ότι όταν ο Ιησούς έβλεπε αρρώστους, τους σπλαχνιζόταν, δες Ματθ.ιδ:14, κ:30-34,  Μάρκ.ε:19. Στους Εβρ.ιγ:8 μας λέει ότι ο Ιησούς είναι ο ίδιος χθες, σήμερα και στους αιώνες. Η γεμάτη αγάπη καρδιά του Κυρίου μας είναι και σήμερα έτοιμη να σπλαχνιστεί καθένα που είναι άρρωστος και υποφέρει.

Ο Ιησούς, ποτέ δεν άφησε να εννοηθεί ότι η διακονία της θεραπείας θα τελείωνε με την επίγεια ζωή Του. Μετά την ανάληψή Του διαβάζουμε: «Συνήρχετο δε και το πλήθος των πέριξ πόλεων εις Ιερουσαλήμ, φέροντες ασθενείς και ενοχλουμένους υπό πνευμάτων ακαθάρτων οίτινες εθεραπεύοντο άπαντες» (Πράξ.ε:16). Ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του στο Ιωάν.ιδ:12 «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω, και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου».

Κάποιοι παραδέχονται ότι οι απόστολοι έκαναν θαύματα και θεραπείες, αλλά υποστηρίζουν ότι αυτή η δύναμη είχε δοθεί μόνο στους δώδεκα. Αν προσέξουμε όμως, ο Ιησούς στο Μάρκ.ις:17,18 λέει: “Σημεία δε εις τους πιστεύσαντας (όχι μόνο στους αποστόλους) θέλουσι παρακολουθεί ταύτα, εν τω ονόματί μου θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια θέλουσι λαλεί νέας γλώσσας όφεις θέλουσι πιάνει και εάν θανάσιμόν τι πίωσι, δεν θέλει βλάψει αυτούς επί αρρώστους θέλουσιν επιθέσει τας χείρας, και θέλουσιν ιατρεύεσθαι”.

Άλλη μία απόδειξη ότι η θεραπεία είναι και για τις μέρες μας, είναι το γεγονός ότι ο Κύριος έχει δώσει χαρίσματα ιαμάτων στην εκκλησία (Α’ Κορ.ιβ:9). Το Άγιο Πνεύμα μέσα στο Χριστό ενεργούσε αυτές τις θεραπείες (Πράξ.ι:38). Ο Κύριος, θα κάνει το ίδιο διά μέσου των παιδιών Του που είναι γεμάτα με το Πνεύμα Του και υποτάσσονται σ’ Αυτόν.

Ο απόστολος Ιάκωβος, γράφοντας στην εκκλησία λέει: «“Ασθενεί τις μεταξύ σας; (δεν το λέει για ορισμένους, αλλά για οποιοδήποτε - τις) ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας και ας προσευχηθώσιν επ’ αυτόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον εν τω ονόματι του Κυρίου. Και η μετά πίστεως ευχή θέλει σώσει τον πάσχοντα» (Ιάκ.ε:14,15). Την ίδια αντωνυμία -τις - χρησιμοποίησε κι ο Ιησούς όταν κάλεσε ανθρώπους σε σωτηρία στο Ιωάν.ζ:37: «Εάν τις διψά, ας έρχηται πρός εμέ και ας πίνη».

Ο Ιάκωβος προχωράει ακόμα πιο πολύ και μας λέει ότι η προσευχή της πίστης «σώζει τον πάσχοντα». Λέει ακόμα ότι η δέηση του δίκαιου όταν γίνεται ένθερμα έχει πολύ ισχύ. Μετά μας φέρνει τον Ηλία σαν παράδειγμα ανθρώπου που προσευχήθηκε ένθερμα και με πίστη. Ο Ηλίας ήταν άνθρωπος ομοιοπαθής μ’ εμάς (εδ.17). Πόσο μας ανακουφίζει να ξέρουμε ότι αν και ήταν προφήτης του Θεού είχε τις ίδιες απογοητεύσεις, αδυναμίες και αποτυχίες μ’ εμάς! Συχνά, ο διάβολος έρχεται να μας πει ότι επειδή μερικές φορές πέφτουμε, ο Κύριος δεν θ’ ακούσει την προσευχή μας και γι’ αυτό είναι μάταιο να προσευχόμαστε, αλλά οι προσευχές του Ηλία εισακούστηκαν απ’ το Θεό.

Ας προσέξουμε τον τρόπο με τον οποίο προσευχήθηκε ο Ηλίας, «προσηυχήθη ενθέρμως να μη βρέξη» και δεν έβρεξε για τρία χρόνια και έξι μήνες. Προσευχήθηκε ξανά κι ο ουρανός έδωσε βροχή και η γη έφερε τον καρπό της και πάλι (Ιάκ.ε:17,18). Στο Α’ Βασ.ιη:42-45 διαβάζουμε ότι «έκυψεν εις την γην και έβαλε το πρόσωπον αυτού αναμέσον των γονάτων αυτού». Προσευχήθηκε για βροχή και μετά έστειλε τον υπηρέτη του έξω να κοιτάξει για κάποιο σύννεφο ή κάτι που να προμηνύει βροχή. Αυτός πήγε αλλά όταν γύρισε είπε: «δεν είναι ουδέν». Ο Ηλίας προσευχήθηκε ξανά και ξανά και κάθε φόρά έστελνε τον υπηρέτη να κοιτάξει τον ουρανό. Η απάντηση ήταν η ίδια, μέχρι την έβδομη φορά που γυρίζοντας είπε: «Ιδού νέφος μικρόν ως παλάμη ανθρώπου». Σε λίγο, ο ουρανός σκοτείνιασε και άρχισε να βρέχει για τα καλά.

Αν και ο Θεός είχε πει στον Ηλία ότι θα στείλει βροχή (Α’ Βασ.ιη:1), έπρεπε να προσευχηθεί πιεστικά πριν να έρθει η βροχή. Πολλές φορές ισχύει το ίδιο σε περιπτώσεις προσευχής για θεραπεία. Ο Θεός έχει υποσχεθεί να θεραπεύσει, αλλά πολλές φορές χρειάζεται να επιμείνουμε, ίσως εφτά φορές όπως ο Ηλίας, πριν πάρουμε την απάντηση. Ο λόγος που πολλοί δεν παίρνουν απάντηση στις προσευχές τους είναι γιατί σταματάνε να προσεύχονται πριν έρθει η απάντηση.

Η θεραπεία αποκαλύπτεται από τα λυτρωτικά ονόματα του Θεού

Οι μελετητές της Γραφής μας λένε ότι ΓΙΑΧΒΕ είναι το καθαρά λυτρωτικό όνομα του Κυρίου. Ο Θεός έχει πολλά ονόματα, αλλά μόνο εφτά είναι σύνθετα κι έχουν να κάνουν με τη λύτρωση. Είναι μια συνεχής εξελισσόμενη αποκάλυψη του Θεού και της σχέσης Του με τον άνθρωπο, καθώς καθένα απ’ αυτά φαίνεται να καλύπτει μια συγκεκριμένη ανάγκη του ανθρώπου. Η σωτηρία μας συνίσταται από την κατοχή και απόλαυση όλων των ευλογιών που προκύπτουν από τα εφτά λυτρωτικά ονόματα του Θεού, που στην πραγματικότητα είχαν δοθεί για να μας φανερώσουν τι περιλαμβάνει η σωτηρία μας.

ΓΙΑΧΒΕ - ΙΡΕ, ο Κύριος θα προμηθεύσει (Γέν.κβ:13,14). Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Κύριος θα προμηθεύσει τις ανάγκες μας. Αυτό ισχύει, αλλά εδώ σκιαγραφείται μια πολύ πιο βαθιά αλήθεια. Ο Γιάχβε μόλις έχει προμηθεύσει την αντικαταστατική θυσία, δια της οποίας ο Ισαάκ παραμένει ζωντανός, και η πίστη του Αβραάμ αντιλαμβάνεται την παγκόσμια αλήθεια ότι ο Γιάχβε - ιρέ θα προμηθεύσει τον Αμνό του Θεού που θα σηκώσει την αμαρτία του κόσμου.

ΓΙΑΧΒΕ ΝΙΣΙ, ο Κύριος είναι η σημαία μας (Έξ.ιζ:8-15). Ο Ισραήλ, με τη βοήθεια του Κυρίου, μόλις έχει νικήσει τον Αμαλήκ. Ο Μωυσής χτίζει θυσιαστήριο εκεί και το ονομάζει Γιάχβε - νισί, γιατί καταλαβαίνει ότι ήταν ο Κύριος που τους έδωσε τη νίκη. Αμφιβάλω όμως, αν ο Μωυσής καταλάβαινε την πλήρη έννοια αυτού του ονόματος, γιατί μιλούσε προφητικά. Ο Παύλος λέει ότι η μάχη μας δεν είναι ενάντια σε σάρκα και αίμα, αλλά ενάντια σε αρχές και εξουσίες. Πάνω στο σταυρό, ο Ιησούς θριάμβευσε εναντίον των αρχών και των εξουσιών (Κολ.β:14,15). Γράφει στους Κορίνθιους: «Πλήν χάρις εις τον Θεόν όστις πάντοτε κάμνει ημάς να θριαμβέβωμεν διά του Χριστού...» (Β’ Κορ.β:14).

ΓΙΑΧΒΕ - ΣΑΛΩΜ, ο Κύριος η ειρήνη μας (Κριτ.ς:24). Σ’ αυτό το κεφάλαιο, βλέπουμε τον άγγελο του Κυρίου να φέρνει ένα μήνυμα ειρήνης στο Γεδεών και μετά αυτός χτίζει θυσιαστήριο στον Κύριο και το ονομάζει Γιάχβε - σαλώμ. Είναι θαυμάσιο, ότι ο Κύριος αγόρασε την ειρήνη μας. «η τιμωρία ήτις έφερε την ειρήνην ημών ήτο επ’ αυτόν» (Ησ.νγ:5). Γι’ αυτό ο Ιησούς μπορούσε να λέει: «την ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς».

ΓΙΑΧΒΕ - ΡΑΑΧ, ο Κύριος είναι ο ποιμήν μου (Ψαλμ.κγ:1). Ολόκληρος αυτός ο ψαλμός είναι μια ανάλυση του ποιμενικού ονόματος του Γιάχβε. Μπορούμε να δούμε εδώ το τρομερό ενδιαφέρον και φροντίδα για τους δικούς Του πάνω σ’ όλη τη γη. Σαν ο Καλός Ποιμένας, έδωσε τη ζωή του για τα πρόβατα (Ιωάν.ι:11), εξαγοράζοντάς τα με το ίδιο Του το αίμα. Το προνόμιο να είναι κανείς πρόβατο της βοσκής Του αγοράστηκε με την εξιλέωση.

ΓΙΑΧΒΕ - ΤΣΙΝΤΚΕΝΟΥ, ο Κύριος η δικαιοσύνη μας (Ιερ.κγ:6). Αυτό το όνομα δόθηκε προφητικά και αποσκοπούσε σ’ ένα άλλο μεγάλο όφελος που ο Ιησούς αγόρασε για μας. Έγινε η δικαιοσύνη μας με το να βαστάσει τις αμαρτίες μας στο σταυρό. «Διότι τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν, δια να γείνωμεν ημείς δικαιοσύνη του Θεού δι’ αυτού» (Β’ Κορ.ε:21).

ΓΙΑΧΒΕ - ΣΑΛΑΧ. ο Κύριος είναι εκεί, παρών (Ιεζεκ.μη:35). Αυτό το όνομα μας αποκαλύπτει το λυτρωτικό προνόμιο ν’ απολαμβάνουμε την παρουσία Του. Είπε: «Ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας». Το ότι αυτή η ευλογία προμηθεύτηκε με την εξιλέωση αποδεικνύεται απ’ το γεγονός ότι «εγείναμεν πλησίον διά του αίματος του Χριστού» (Εφεσ.β:13).

ΓΙΑΧΒΕ - ΡΑΦΑ, Εγώ είμαι ο Κύριος ο θεραπεύων σε (Εξ.ιε:26). Αυτό το όνομα δόθηκε για να μας αποκαλύψει το λυτρωτικό προνόμιο να είμαστε υγιείς. Κατά τον ίδιο τρόπο κι αυτό το προνόμιο εξαγοράστηκε κατά την εξιλέωση από το Χριστό, γιατί λέγει: «Αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε, και τας νόσους εβάστασεν» (Ματθ.η:17). Αυτός που δεν είχε αρρώστια από δικού Του, πήρε τις δικές μας αρρώστιες και μας έδωσε την υγεία Του.

Οι ευλογίες που αποκαλύπτονται από τα λυτρωτικά ονόματα του Θεού, είναι ασφαλισμένες με το σταυρό κι ό,τι έγινε στο Γολγοθά, έγινε για όλους. Πιστεύω ότι όλοι συμφωνούμε ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να περιμένει το δώρο της δικαίωσης επειδή ο Κύριος είναι η δικαιοσύνη μας. Συμφωνούμε ακόμα ότι ο Γιάχβε - ιρέ έχει γίνει η αντικαταστατική θυσία για τον καθένα που θα Τον δεχτεί. Όπως αυτά τα προνόμια εξαγοράστηκαν για όλους, κατά τον ίδιο τρόπο ο καθένας έχει το δικαίωμα να περιμένει θεραπεία από τον Γιάχβε - ραφά. Αυτό μπορεί να είναι ενθαρρυντικό για τον καθένα που αμφιβάλει αν ο Θεός θέλει να τον θεραπεύσει.

Συμπέρασμα

Μπορεί να πει κανείς, Γιατί τόση έμφαση στη θεραπεία; Η σωτηρία της ψυχής δεν είναι πολύ πιο σημαντική από τη θεραπεία του σώματος; Πραγματικά έτσι είναι, αλλά και η διακονία της θεραπείας έχει τη θέση της.