Είναι σημαντικό να λειτουργούν τα πνευματικά χαρίσματα σύμφωνα με το σκοπό
που ο Θεός τα έδωσε. Μια σειρά από άλλα θέματα είναι επίσης σημαντική καθώς
εξετάζουμε τη χρήση τους.
Διαθεσιμότητα των πνευματικών χαρισμάτων
Α’ Κορ.α:2 & 5-7 «προς
την εκκλησίαν του Θεού την ούσαν εν Κορίνθω, τους ηγιασμένους εν Χριστώ Ιησού,
τους προσκεκλημένους αγίους, μετά πάντων των επικαλουμένων εν παντί τόπω το
όνομα Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών, αυτών τε και ημών….. κατά πάντα επλουτίσθητε δι' αυτού, κατά πάντα
λόγον και πάσαν γνώσιν, καθώς η μαρτυρία του Χριστού εστηρίχθη μεταξύ σας, ώστε
δεν μένετε οπίσω εις ουδέν χάρισμα, προσμένοντες την αποκάλυψιν του Κυρίου ημών
Ιησού Χριστού».
Κατ' αρχάς, πρέπει να καταλάβουμε τη διαθεσιμότητα των πνευματικών
χαρισμάτων. Με απλά λόγια, ο Θεός τα έχει δώσει στην εκκλησία. Προορίζονται για
κάθε τοπική συνάθροιση πιστών μέχρι την επιστροφή του Κυρίου Ιησού Χριστού για
τη νύφη Του.
Σύμφωνα με το Α’ Κορ.α:2, ο Παύλος έγραψε αυτή την επιστολή, όχι μόνο για
την εκκλησία του Ιησού Χριστού στην Κόρινθο αλλά προς όφελος «πάντων των επικαλουμένων εν παντί τόπω το
όνομα Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών». Αυτές οι λέξεις περιγράφουν κάθε τοπική
συνάθροιση πιστών χωρίς όρια χώρου ή χρόνου. Επιπλέον, το εδ.7 επιβεβαιώνει ότι
οι αναγνώστες της επιστολής πρέπει να κατέχουν όλα τα πνευματικά χαρίσματα
καθώς περιμένουν «την αποκάλυψιν του
Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Είναι καθαρό λοιπόν, ότι η συζήτηση περί των
πνευματικών χαρισμάτων στην Α’ Κορ.ιβ-ιδ ισχύει για κάθε χριστιανική συνάθροιση
από την αποστολική εποχή μέχρι το τέλος του παρόντα αιώνα.
Κάποιοι, όπως οι παραδοσιακοί Προτεστάντες, πιστεύουν ότι τα χαρίσματα
σταμάτησαν με τους αποστόλους ή λίγο αργότερα. Οι Μεταρρυθμιστές Μαρτίνος
Λούθηρος και Ιωάννης Καλβίνος είχαν αυτή την άποψη. Άλλοι, όπως οι
Ρωμαιοκαθολικοί, πιστεύουν ότι ακόμα μπορεί να γίνουν θαύματα, αλλά σε γενικές
γραμμές δεν αναμένεται να συμβούν σε μια τοπική εκκλησία.
Σε αντίθεση με αυτή την άποψη, η Α’ Κορ. απεικονίζει κάθε τοπική συνάθροιση
πιστών να είναι γεμάτη με το Πνεύμα και να εξασκεί τα πνευματικά χαρίσματα. Ο
Γραφικός σκοπός και η ανάγκη για τα χαρίσματα δεν τελείωσε με την αποστολική
εποχή, ούτε μπορούμε να περιορίσουμε το σκοπό και την ανάγκη σε ορισμένους
τόπους. Αφού η εκκλησία είναι παγκόσμια, κάθε τοπική εκκλησία πρέπει να
επιδιώκει και να περιμένει τη λειτουργία των πνευματικών χαρισμάτων για όσο
διάστημα είναι σ’ αυτό τον κόσμο.
Όταν ο Κύριος επιστρέψει για την εκκλησία Του, δεν θα υπάρχει κανένας
περαιτέρω λόγος για τα χαρίσματα του πνεύματος. Δεν θα χρειαζόμαστε θαύματα και
θεραπείες επειδή στην Ανάσταση θα έχουμε ένδοξα, αθάνατα σώματα. Δεν θα
χρειαζόμαστε το λόγο Σοφίας και το λόγο γνώσης γιατί στην αιωνιότητα θα
κατέχουμε την πληρότητα της θείας σοφίας και γνώσης. Μέχρι τότε, όμως, χρειαζόμαστε
τα χαρίσματα του Πνεύματος.
Ο καθένας που είναι βαπτισμένος με το Άγιο Πνεύμα μπορεί να λειτουργήσει
οποιοδήποτε χάρισμα, γιατί τα χαρίσματα είναι του Πνεύματος. Αυτό δεν σημαίνει
ότι όλοι μπορούν να εξασκήσουν όλα τα χαρίσματα, γιατί το Πνεύμα «διανέμει ιδία εις έκαστον καθώς θέλει»
(Α’ Κορ.ιβ:11), αλλά σε κάθε συνάθροιση πρέπει να λειτουργούν τα χαρίσματα.
Κάθε πιστός βαπτισμένος με Πνεύμα Άγιο έχει τη δυνατότητα για κάτι τέτοιο (Α’
Κορ.ιδ:31.) και πρέπει να είναι ανοικτός σε κάθε εκδήλωση που ο Θεός θα
επιλέξει.
