Γένεση (099)

Γέν.κε:24-26 Και ότε επληρώθησαν αι ημέραι αυτής διά να γεννήση, ιδού, ήσαν δίδυμα εν τη κοιλία αυτής. Εξήλθε δε ο πρώτος ερυθρός και όλος ως δέρμα δασύτριχος· και εκάλεσαν το όνομα αυτού, Ησαύ. Και έπειτα εξήλθεν ο αδελφός αυτού· και η χειρ αυτού εκράτει την πτέρναν του Ησαύ· διά τούτο ωνομάσθη Ιακώβ· ο δε Ισαάκ ήτο ετών εξήκοντα, ότε εγέννησεν αυτούς.

Ησαύ σημαίνει τριχωτός, δασύτριχος, σκληρός. Γεννήθηκε μ’ ένα κόκκινο χνούδι σ’ όλο του το σώμα που αργότερα έγινε σκληρό σαν τις τρίχες της κατσίκας (Γεν.κζ:16). Ονομάζεται και Εδώμ (κόκκινος) επειδή πούλησε τα πρωτοτόκιά του για ένα πιάτο “κόκκινου” (Γεν.κε:30 & λς:8). Απ’ αυτό το όνομα ονομάστηκαν και οι απόγονοί του Εδωμίτες που κατοίκησαν νότια της Νεκρής Θάλασσας.

ΕΘΕΛΟΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Παλιά η ιστορία! Πολύ παλιά! Ο άνθρωπος, το πλάσμα του Θεού, από τότε που σήκωσε το κεφάλι του ενάντια στον Πλάστη και Δημιουργό του - για να ελευθερωθεί δήθεν, ενώ στην πραγματικότητα έγινε σκλάβος του εαυτού του - προσπαθεί να βρει τρόπους, σκέψεις και θεωρίες για να πείσει τον εαυτό του και τους άλλους, ότι δεν υπάρχει Θεός. Ο σκοπός είναι να μπορεί ανενόχλητος και «μακάριος» να ζει την εγωιστική του ζωή.

Η αθεΐα, η θεωρία που αποκρούει την πίστη στον υπερφυσικό κόσμο, δέχεται πως ο κόσμος μας δεν δημιουργήθηκε, αλλά είναι αιώνιος και άφθαρτος, όπως και ότι δεν υπάρχει καμία προσωπική ή θεία αιτία που τον διοικεί με πρόνοια. Ο Πρωταγόρας πίστευε πως η γνώση των θεών, αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν, είναι ακατόρθωτη. Πλάσματα της φαντασίας και του φόβου είναι οι θεοί, έλεγε ο Δημόκριτος.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (098)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΕΜΠΤΟ

Αυτό το κεφάλαιο ανοίγει με το δεύτερο γάμο του Αβραάμ, γεγονός που δεν είναι χωρίς σημασία αν το δούμε σε σχέση με το προηγούμενο κεφάλαιο. Τα προφητικά βιβλία της Καινής Διαθήκης μας διδάσκουν ότι το φυσικό σπέρμα του Αβραάμ θα εμφανιστεί και πάλι στο προσκήνιο μετά που η εκλεκτή νύμφη του Χριστού θα ετοιμαστεί και θα αρπαχτεί. Έτσι, μετά το γάμο του Ισαάκ, το Άγιο Πνεύμα μας μιλάει για την ιστορία των κατά σάρκα απογόνων του Αβραάμ σε σχέση μ’ ένα καινούριο γάμο που έκανε.

Γέν.κε:1-4 Έλαβε δε ο Αβραάμ και άλλην γυναίκα, ονομαζομένην Χεττούραν. Και αύτη εγέννησεν εις αυτόν τον Ζεμβράν και τον Ιοξάν και τον Μαδάν και τον Μαδιάμ και τον Ιεσβώκ και τον Σουά. και ο Ιοξάν εγέννησε τον Σεβά και τον Δαιδάν· οι δε υιοί του Δαιδάν ήσαν Ασσουρείμ και Λετουσιείμ και Λαωμείμ. Οι υιοί δε του Μαδιάμ ήσαν Γεφά και Εφέρ και Ανώχ και Αβειδά και Ελδαγά· πάντες ούτοι υιοί της Χεττούρας.

Βλέπουμε πώς ο Θεός ζωοποίησε τον Αβραάμ έτσι ώστε αν και τόσο γέρος να συνεχίζει να κάνει παιδιά. Ήταν 137 χρονών όταν πέθανε η Σάρρα.

Ο λόγος του Θεού (29)

ΝΕΕΜIAΣ

ΤΙΤΛΟΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ.

Ο τίτλος είναι το όνομα του συγγραφέα Νεεμία που θα πει «η παρηγοριά του Γιάχβε» ή «ο παράκλητος του Γιάχβε» (α:1). Ορισμένα από τα μέρη του βιβλίου προστέθηκαν αργότερα (ιβ:11-22).

Το βιβλίο καλύπτει περίπου 30 χρόνια, δηλ. από το 445 έως το 415 π.Χ. Φαίνεται ότι γράφτηκε το 430 π.Χ. περίπου.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.

Ο Νεεμίας ήταν ο ευνοούμενος αρχιτρίκλινος του βασιλιά Αρταξέρξη.

Καλημέρα

Γένεση (097)

Γέν.κδ:34-49

Ο υπηρέτης του Αβραάμ φέρνει μια καθαρή και σαφή μαρτυρία, αποκαλύπτοντας τον πατέρα και τον γιο. Μιλά για τον άπειρο πλούτο του πατέρα κι ότι αυτός έδωσε όλα τ’ αγαθά του στο γιο εξαιτίας του ότι είναι μονογενής και το αντικείμενο της αγάπης του πατέρα. Μ’ αυτή τη μαρτυρία ο υπηρέτης ζητά να κερδίσει τη νύμφη για το γιο. Ο Ελιέζερ προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά της Ρεβέκκας μιλώντας για τον Ισαάκ. Ο Ιησούς-ο νυμφίος- είναι το μόνο πρόσωπο που πρέπει να στρέφουμε τις ψυχές που μιλάμε.

Μιλά στη Ρεβέκκα για ένα μακρινό πρόσωπο, και της αποκαλύπτει την ευτυχία που θα έχει αν γίνει ένα μ’ αυτό το πρόσωπο που είναι τόσο αγαπητό και τόσο ευνοημένο. Ότι ανήκει στον Ισαάκ, θα ανήκε και στη Ρεβέκκα απ’ τη στιγμή που θα γινόταν ένα μ’ αυτόν. Το ίδιο ισχύει για τον Χριστό: όταν μιλάμε για τον Κύριο, μιλάμε για τη δόξα Του, για την ωραιότητά Του, για την πληρότητα και τη χάρη Του, για τον ανεξιχνίαστο πλούτο Του, για την αξία του προσώπου Του και την τελειότητα του έργου του. Αυτή είναι πάντοτε η μαρτυρία του Πνεύματος. Και είναι μια λυδία λίθος για να δοκιμάζουμε κάθε είδος διδασκαλίας και κηρύγματος. Αν λοιπόν κάποιος υπηρετεί το ευαγγέλιο με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, θα έχει πάντοτε στη διακονία του, περισσότερο τον Κύριο από κάθε τι άλλο. Οι συλλογισμοί της ανθρώπινης λογικής δεν έχουν να κάνουν εδώ, εκτός αν κάποιος θέλει να φανερώνει τον εαυτό του.

Πιστεύεις ότι ο Θεός εννοεί αυτό που λέει;

Στο κάτω κάτω της γραφής: δεν μπορείς να τιμήσει τον Θεό, ενώ δεν τιμάς τους γονείς σου.

Μερικοί Χριστιανοί τιμούν ασεβείς γονείς.

Και μερικοί Χριστιανοί δεν τιμούν τους ευσεβείς γονείς.

Κάθε ενήλικο παιδί κάνει την επιλογή του, να δείξει ενδιαφέρον ή αδιαφορία, ευγένεια ή σκληρότητα, συγχώρεση ή πικρία, σεβασμό ή ασέβεια, τιμή ή ατίμωση προς τους γονείς του.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (096)

Γέν.κδ:10-11 Και έλαβεν ο δούλος δέκα καμήλους εκ των καμήλων του κυρίου αυτού και ανεχώρησε, φέρων μεθ' εαυτού από πάντων των αγαθών του κυρίου αυτού· και σηκωθείς, υπήγεν εις την Μεσοποταμίαν, εις την πόλιν του Ναχώρ. Και εγονάτισε τας καμήλους έξω της πόλεως παρά το φρέαρ του ύδατος, προς το εσπέρας, ότε εξέρχονται αι γυναίκες διά να αντλήσωσιν ύδωρ.

Ο υπηρέτης πηγαίνει σε άγνωστα μέρη με τα δώρα του Πατέρα για να τα προσφέρει στη νύμφη που δεν την γνωρίζει!  Όμως θα τη συναντήσει γιατί ο άγγελος του Κυρίου προπορεύεται (εδ.7).

Σήμερα, ο Θεός μας έχει δώσει τα δώρα Του, είμαστε οικονόμοι Του, και όποιον συναντάμε μπροστά μας που να έχει την καρδιά της νύμφης κι ανταποκρίνεται στην πρόσκληση, του δίνουμε τα δώρα που έχουμε: σωτηρία, αιώνια ζωή, βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα, χαρίσματα του Πνεύματος, χαρά, ειρήνη, αγάπη...

Η Μεσοποταμία συμβολίζει τον κόσμο και η πόλη του Ναχώρ είναι η Χαράν που σημαίνει καμένο, ξερό. Η Ρεβέκκα ήταν εγγονή του Ναχώρ, του αδελφού του Αβραάμ. Ο πατέρας της Βαθουήλ είναι πρώτος ξάδερφος του Ισαάκ. Γεν.κζ:43 αυτά τα λόγια τα λέει η Ρεβέκκα στον Ιακώβ. Ο Λάβαν ήταν εγγονός του Ναχώρ που κατοικούσε στη Χαράν. Η νύμφη δηλαδή, προέρχεται από μια ξερή γη! 

Ο Αβραάμ δεν ήξερε ότι μπορούσε να το κάνει.

3 λόγοι που ο Θεός μας ζητά να κάνουμε το ακατόρθωτο.

– Ο Αβραάμ θυσιάζει τον Ισαάκ

Γιατί ο Θεός ζήτησε από τον Αβραάμ να θυσιάσει τον Ισαάκ;

Ο Θεός ξέρει τι θα συμβεί πριν συμβεί, ήξερε ότι ο Αβραάμ θα περνούσε τη δοκιμασία.

Και ο Θεός δεν είχε καμία πρόθεση να αφήσει τον Αβραάμ να σκοτώσει τον Ισαάκ.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (095)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

Αυτό το κεφάλαιο της Γένεσης περιέχει μια απ’ τις πιο όμορφες ιστορίες της Βίβλου. Η σχέση που υπάρχει μεταξύ αυτού του κεφαλαίου και των δύο προηγούμενων είναι αξιοπρόσεχτη. Στο κεφ.κβ ο γιος προσφέρθηκε πάνω στο θυσιαστήριο. Στο κεφ.κγ η Σάρρα πέθανε. Στο κεφ.κδ ο υπηρέτης διατάσσεται να βρει γυναίκα για εκείνον τον οποίο ο Αβραάμ «έλαβε οπίσω παραβολικώς» απ’ τους νεκρούς. Η αλληλουχία αυτών των γεγονότων συμπίπτει κατά θαυμαστό τρόπο με τη σειρά των γεγονότων που σχετίζονται με την κλήση της εκκλησίας.

Πρώτα ο θάνατος του Ιησού, μετά η απόρριψη του κατά σάρκα Ισραήλ και μετά η κλήση της εκκλησίας στην ένδοξη θέση της νύμφης του Αρνίου.

Έπρεπε ο θάνατος του Χριστού να είναι ένα τετελεσμένο γεγονός πριν κληθεί η εκκλησία. Ακόμα έπρεπε να καταργηθεί «ο μεσότοιχος του φραγμού» πριν σχηματιστεί ο «είς νέος άνθρωπος». Είναι σημαντικό να καταλάβουμε όλα αυτά για να γνωρίσουμε ποια είναι η θέση της εκκλησίας στα σχέδια του Θεού.

Γιατί δεν υπάρχουν γυναίκες ιερείς στην Παλαιά Διαθήκη;

Οι εβραϊκές Γραφές μας φανερώνουν τρεις μεγάλες θέσεις εξουσίας. Όταν συνέβαιναν διάφορες καταστάσεις, η λύση του προβλήματος προερχόταν από  αυτές τις τρεις θεόδοτες θέσεις που σκοπός τους ήταν να ποιμάνουν να προμηθεύσουν και να σώσουν τον λαό του Θεού: ο προφήτης, ο βασιλιάς και ο ιερέας. Υπάρχει μια κραυγαλέα ασυμμετρία μεταξύ ανδρών και γυναικών στην Παλαιά Διαθήκη: ο Θεός καλούσε μόνο άντρες για τις δύο τελευταίες  θέσεις. Η κλήση μόνο αντρών από τον Θεό, ήταν ιδιαίτερα περίεργη όταν επρόκειτο για ιερείς (Έξοδ.κθ:9, 29–30, μ:13–15).

Κ α λ η μ έ ρ α

Έτσι μπορούν να χαθούν όλα και για πάντα

«Επειδή, εάν αφού απέφυγον τα μολύσματα του κόσμου,… ενεπλέχθησαν πάλιν εις ταύτα  και νικώνται, έγιναν εις αυτούς τα έσχατα χειρότερα των πρώτων. Επειδή καλύτερον ήτο εις αυτούς να μη γνωρίσωσι την οδόν της δικαιοσύνης παρά αφού εγνώρισαν να επιστρέψωσιν…» (Β΄ Πέτρ.β:19–22)

Όσο η πόρτα της χάρης του Θεού είναι ανοιχτή, το βασικό, το κύριο, το μοναδικό θέμα είναι ένα. Η σωτηρία του αμαρτωλού ανθρώπου από τον αιώνιο θάνατο. Από το ξεκίνημα της Παλαιάς Διαθήκης μέχρι το τέλος της Καινής αυτό το θέμα εξαγγέλλεται και υπηρετείται.

Ποιος κάθεται στο τιμόνι;

Πολλοί πιστοί σήμερα υπερηφανεύονται για τη φυλή τους, υπερηφανεύονται για το πρόσωπό τους, υπερηφανεύονται για την χάρη - είναι υπερήφανοι που έχουν σωθεί με την χάρη! Φίλε μου, η σωτηρία σου δεν πρέπει να σε κάνει περήφανο, δεν είναι καν κάτι για να καυχιέσαι. Είναι κάτι που κανονικά πρέπει να δοξάζει τον Θεό κι εσένα να σε κρατάει ταπεινό. Δεν ντρέπεσαι που πρέπει να σωθείς από την χάρη του Θεού, επειδή είσαι ένας τόσο άθλιος αμαρτωλός; Μακάρι να είχα κάτι να προσφέρω στον Θεό για τη σωτηρία, αλλά δεν έχω τίποτα. Ως εκ τούτου, σώζομαι με την χάρη και δεν μπορώ καν να καυχηθώ για αυτό.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (094)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΡΙΤΟ

Αυτό το μικρό κεφάλαιο περιέχει ωφέλιμες διδασκαλίες για την ψυχή μας. Το Άγιο Πνεύμα μας περιγράφει μια ωραία εικόνα του τρόπου που ο πιστός πρέπει να φέρεται πάντοτε προς τους έξω. Αν είναι αλήθεια ότι η πίστη μας κάνει ανεξάρτητους απ’ τους ανθρώπους του κόσμου, δεν είναι λιγότερο αλήθεια ότι αυτή μας διδάσκει να περπατάμε πάντοτε με τίμιο τρόπο προς τους έξω. Α’ Θεσ.δ:12  Β’ Κορ.η:21  Ρωμ.ιγ:8.

Η Σάρρα πεθαίνει 127 χρονών και ο Αβραάμ μας φανερώνεται τώρα διαφορετικά, σαν ο άνθρωπος που πενθεί. Και οι πιστοί καλούνται να περάσουν πένθος, όχι όμως όπως οι άλλοι. Το γεγονός της ανάστασης παρηγορεί και μεταδίδει ένα τελείως διαφορετικό χαρακτήρα στον πόνο (Α’ Θεσ.δ:13-14). Η απολύτρωση της ψυχής εξασφαλίζει και την απολύτρωση του σώματος. Έχουμε την πρώτη και περιμένουμε τη δεύτερη (Ρωμ.η:23).

Υπάρχει κάποιο σημείο ότι έχεις λάβει το Άγιο Πνεύμα;

Πιστεύουμε ότι το αρχικό σημείο ότι κάποιος βαπτίστηκε με το Άγιο Πνεύμα είναι η ομιλία σε άγνωστες γλώσσες.

«Αρχικό» σημαίνει είσοδος, αρχή ή ξεκίνημα, η πρώτη απόδειξη. Θυμηθείτε, ότι υπάρχουν πολλά σημεία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή ενός ατόμου, αλλά μιλάμε για την πρώτη απόδειξη ή αρχή. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές ότι το Άγιο Πνεύμα θα μαρτυρούσε όταν θα ερχόταν και αυτοί περίμεναν αυτό το αποδεικτικό στοιχείο. Οι μαθητές είχαν ήδη αγάπη, αφιέρωση και ομοψυχία. Τι είναι αυτό που όλοι έκαναν που δεν το είχαν κάνει προηγουμένως;

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (093)

Γέν.κβ:4 Την δε τρίτην ημέραν υψώσας ο Αβραάμ τους οφθαλμούς αυτού, είδε τον τόπον μακρόθεν.

την τρίτη ημέρα: Ο Αβραάμ ουσιαστικά θυσίασε τον Ισαάκ την πρώτη μέρα και την τρίτη τον πήρε πίσω ζωντανό. Αυτές οι τρεις μέρες ήταν μέρες θλίψης για τον Αβραάμ. Τύπος της ανάστασης του Ιησού την τρίτη μέρα.

Ο Αβραάμ είδε τον τόπο από μακριά, όπως ο Θεός είδε τη θυσία από καταβολής κόσμου.

Γέν.κβ:5 Και είπεν ο Αβραάμ προς τους δούλους αυτού, Σεις καθίσατε αυτού μετά της όνου· εγώ δε και το παιδάριον θέλομεν υπάγει έως εκεί· και αφού προσκυνήσωμεν, θέλομεν επιστρέψει προς εσάς.

Στην Εβρ.ια:17-19 διαβάζουμε ότι ο Αβραάμ σκέφτηκε “ότι ο Θεός δύναται και εκ νεκρών να ανεγείρη”. Αυτή η πίστη έβαλε στο στόμα του τα λόγια “εγώ δε και το παιδάριον θέλομεν υπάγει έως εκεί και αφού προσκυνήσωμεν θέλομεν επιστρέψει πρός εσάς”. Αυτή η πίστη είναι αξιοσημείωτη γιατί δεν είχε συμβεί ανάσταση μέχρι εκείνη τη στιγμή!

10 λόγοι που η γκρίνια είναι τοξική

– Φιλιπ.β:14-16

Η γκρίνια είναι επιβλαβής για το σώμα και την ψυχή...

Βέβαια, μερικές φορές απολαμβάνουμε ένα «καλό παράπονο».

Ξέρεις, λίγη συμπάθεια, αυτολύπηση, κριτική….

Αλλά ένα «καλό παράπονο» δεν είναι πραγματικά καλό.

10 λόγοι για τους οποίους τα παράπονα είναι «τοξικά», ειδικά σε μια ομάδα:

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (092)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Γέν.κβ:1 Μετά δε τα πράγματα ταύτα ο Θεός εδοκίμασε τον Αβραάμ, και είπε προς αυτόν, Αβραάμ· ο δε είπεν, Ιδού, εγώ.

Το να έρχεται ο Κύριος των δυνάμεων, ο ΓΙΑΧΒΕ ΣΑΒΑΩΘ και να σε φωνάζει με το μικρό σου όνομά, σημαίνει ότι θέλει να έχει μια προσωπική σχέση μαζί σου.

εδοκίμασε: όχι για να αμαρτήσει, αλλά δοκίμασε την αγάπη του (Ιάκ.α:12-15).

Γέν.κβ:2 Και είπε, Λάβε τώρα τον υιόν σου τον μονογενή, τον οποίον ηγάπησας, τον Ισαάκ, και ύπαγε εις τον τόπον Μοριά, και πρόσφερε αυτόν εκεί εις ολοκαύτωμα, επί ενός των ορέων, το οποίον θέλω σοι ειπεί.

Ερώτηση:

«Κάποιες  αμαρτίες που έχουν να κάνουν με την κουλτούρα, μπορούν να μη θεωρηθούν αμαρτίες σε ορισμένες περιπτώσεις»;

Επιτρέψτε μου να σας δώσω μια σύντομη απάντηση.

Μια αμαρτία, είναι αμαρτία!

Αμαρτίες διάπραξης

Υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι εξ ορισμού αμαρτία. Όταν διαπραχτούν, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, είναι αμαρτία.

Αμαρτίες παράλειψης

Μερικά πράγματα που είναι σωστά και δίκαια, είναι αμαρτία όταν δεν τα κάνουμε.

Κανόνες και κανονισμοί

Είναι κάποιοι κανόνες που δεν ισχύουν πλέον.  Έτσι, και η ευθύνη μας σ’ αυτές τις απαγορεύσεις δεν ισχύει.

Απλά, μερικοί κώδικες, απαγορεύσεις και προσδοκίες που έχουν περάσει, αντικαταστάθηκαν από άλλους κώδικες, απαγορεύσεις και προσδοκίες.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (091)

Γέν.κα:9,10 Και είδεν η Σάρρα τον υιόν της Άγαρ της Αιγυπτίας, τον οποίον εγέννησεν εις τον Αβραάμ, περιγελώντα τον Ισαάκ. Και είπε προς τον Αβραάμ, Δίωξον την δούλην ταύτην και τον υιόν αυτής· διότι δεν θέλει κληρονομήσει ο υιός της δούλης ταύτης μετά του υιού μου, του Ισαάκ.

Τα προβλήματα της πολυγαμίας κάνουν τη Σάρρα να επαναστατήσει. Ζηλοτυπίες και καβγάδες για το πιο παιδί έχει την προτεραιότητα.

Γέν.κα:11-12 Εφάνη δε σκληρόν σφόδρα το πράγμα εις τους οφθαλμούς του Αβραάμ περί του υιού αυτού. Και είπεν ο Θεός προς τον Αβραάμ, Ας μη φανή σκληρόν εις τους οφθαλμούς σου περί του παιδίου και περί της δούλης σου· κατά πάντα όσα είπη προς σε η Σάρρα, άκουε τους λόγους αυτής· διότι εν τω Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα·

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 30 - Να τιμάς τους εργάτες και να δίνεις τα δέκατά σου.

Ξέρουμε ότι ο Κύριος απαιτεί από τους εργάτες Του ορισμένα προσόντα, και τους δίνει οδηγίες για το έργο και τη συμπεριφορά τους. Τώρα θα δούμε τη Βιβλική διδασκαλία για το πώς η διακονία πρέπει να αντιμετωπιστεί από την εκκλησία.

Α’ Θεσ.ε:12,13 Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, να γνωρίζητε τους όσοι κοπιάζουσι μεταξύ σας και είναι προεστώτές σας εν Κυρίω και σας νουθετούσι, και να τιμάτε αυτούς εν αγάπη υπερεκπερισσού διά το έργον αυτών. Ειρηνεύετε μεταξύ σας.

Αυτό είναι ένα νικηφόρο κεφάλαιο, και διακρίνουμε ότι ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνεις για να είσαι εξ ολοκλήρου αγιασμένος, είναι να τιμάς πολύ ιδιαίτερα (υπερεκπερισσού) αυτούς που είναι από πάνω σου, για χάρη του έργου τους.

Κ α λ η μ έ ρ α