ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΒΔΟΜΟ
Γέν.ιζ:1
Και ότε ήτο ο Άβραμ ενενήκοντα εννέα ετών,
εφάνη ο Κύριος εις τον Άβραμ και είπε προς αυτόν, Εγώ είμαι Θεός ο Παντοκράτωρ·
περιπάτει ενώπιόν μου, και έσο τέλειος.
Αυτό το κεφάλαιο μας δείχνει πώς ο Θεός
θεραπεύει το σφάλμα του Αβραάμ, που είναι τώρα 99 χρονών !!! Έχουν περάσει 13 χρόνια από τη γέννηση του
Ισμαήλ δίχως τίποτα να έχει συμβεί ενδιάμεσα. Ο Θεός δοκιμάζει την πίστη του
Αβραάμ. Έχουν περάσει 25 χρόνια από τότε που εγκατέλειψε την Ουρ και ο Θεός του
υποσχέθηκε σπέρμα που όμως ακόμα δεν έχει φανεί. Πολλές φορές ο Θεός περιμένει
να φθάσουμε στα όρια των δυνατοτήτων μας πριν επέμβει για να ευλογήσει γιατί
αυτή είναι η ώρα μας (Γαλ.δ:4), χωρίς όμως ποτέ να καθυστερεί χωρίς να υπάρχει
κάποιος λόγος. Η σάρκα του Αβραάμ εδώ έχει νεκρωθεί τελείως.
Ο Κύριος φανερώνεται εδώ στον Αβραάμ σαν Θεός
ο Παντοκράτωρ ή Ελ Σαντάϊ από μια ρίζα που έχει την έννοια του δυνατού, του
πανίσχυρου. Θέλει να δώσει την αίσθηση στον Αβραάμ ότι Αυτός είναι ικανός και
επαρκής γι’ αυτόν.
Όταν ο Αβραάμ δέχτηκε το τέχνασμα της Σάρας,
είναι φανερό ότι δεν περπατούσε μπροστά στο Θεό τον Παντοκράτορα! Μόνο η πίστη μας κάνει ικανούς να ζούμε με
παρρησία μπροστά στον Παντοκράτορα. Η απιστία πάντοτε θ’ ασχοληθεί με το εγώ,
τις περιστάσεις, κάποιες ίσως δευτερεύουσες αιτίες κτλ, στερώντας μας έτσι τη
χαρά, την ειρήνη, την ψυχική γαλήνη και την ανεξαρτησία που αισθάνεται αυτός
που στηρίζεται στο βραχίονα του Παντοκράτορα.
περιπάτει ενώπιόν μου: Η αληθινή δύναμη
εξαρτάται από το αν περπατάμε ενώπιον του ισχυρού Θεού. Γι’ αυτό πρέπει η
καρδιά να μην είναι απασχολημένη με τίποτε άλλο εκτός το Θεό. Αν αναπαυόμαστε
στο πλάσμα αντί στον πλάστη, δεν περπατάμε ενώπιον του Θεού, αλλά ενώπιον του
πλάσματος (Ψαλμ.ξβ:5-6).
Είναι καλό να προσέξουμε ότι ο Θεός δεν
μοιράζεται καθόλου τη δόξα Του με το πλάσμα, σε ότι αφορά τις λεπτομέρειες της
καθημερινής μας ζωής, καθώς και σε ότι αφορά τη σωτηρία. Απ’ την αρχή μέχρι το
τέλος πρέπει Αυτός να παίρνει τη δόξα γιατί είναι ο ενεργών τα πάντα.
και έσο τέλειος: Ο λόγος αυτός δεν
είναι μια σκληρή και απαιτητική φράση του Θεού για τον άνθρωπο, αλλά προτροπή
γεμάτη αγάπη. Ο Θεός εξαγγέλλει την καθαρή πρόθεσή Του για τον Αβραάμ και το
σπέρμα του. Μας καλεί σε μια πνευματική τελειότητα, σε μια συνεχή πίστη και
κοινωνία με το πρόσωπό Του. Όχι πια επιστροφές στην Αίγυπτο, ούτε να έχουμε
Ισμαήλ στη ζωή μας, αλλά να εμπιστευόμαστε Αυτόν να εκπληρώσει την υπόσχεσή Του
σ’ εμάς.
Όταν, με τη χάρη, η ψυχή σταματήσει να
ελπίζει στο δημιούργημα, τότε και μόνο τότε, είναι σ’ αυτή τη θέση που ο Θεός
μπορεί να ενεργήσει. Και όταν ο Θεός ενεργεί, τότε όλα πάνε καλά. Όταν η
υπέρτατη σοφία, η παντοδυναμία και η άπειρη αγάπη ενεργούν μαζί, η πιστή καρδιά
μπορεί να απολαμβάνει μια γλυκιά ανάπαυση.
Ποιο κατώτερο μέτρο θα μπορούσε να ζητήσει ο
Τέλειος για όλους αυτούς που αγαπά και τους θέλει να γίνουν όμοιοι με Αυτόν για
να τους παραλάβει μέσα στον Εαυτό Του;
Δεν είναι ακατόρθωτο, γιατί το είπε ο Ελ Σαντάϊ που σημαίνει ότι
σχεδιάζει να βοηθήσει γι’ αυτό!
Εφεσ.γ:20 Σ’ αυτό το Θεό πίστευε ο απόστολος
Παύλος. Όταν ζητήθηκε από τον Αβραάμ να είναι τέλειος, πρώτα του αποκαλύφθηκε
Ποιος το λέει! Και βέβαια είναι πάνω από
τις δικές μας δυνάμεις αυτό, που σημαίνει ότι ο Θεός θα το κάνει, αλλά χρειάζεται
λαό που θα πιστέψει σ’ αυτό το λόγο. Ο Θεός θέλει να αποδείξει το μεγαλείο του
σήμερα. Να αποδείξει ότι είναι ο Ελ Σαντάϊ, και περιμένει αυτούς που θα σταθούν
και θα πουν: Ιδού εγώ Κύριε, απόδειξέ το!
Φιλιπ.γ:12
Ψαλμ.ιη:31 Παρ.γ:5 Β’Κορ.ιβ:9
Εβρ.ς:1
Είμαστε τόσο συνηθισμένοι στις αποτυχίες, σαν
άτομα, που μια τέτοια υπόσχεση μας φαίνεται τόσο καλή και μεγάλη, ώστε να
πραγματοποιηθεί. Όμως ο Θεός δεν έχει γνωρίσει ποτέ αποτυχία! Είναι τέλειος, κι
αυτή την τελειότητα θέλει να έχουμε κι εμείς (Ματθ.ε:48).
Γέν.ιζ:1
ΕΝΩΠΙΟΝ ΜΟΥ ΑΒΡΑΑΜ Σαν τέκνο
Δευτ.ιγ:4
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΙΣΡΑΗΛ
Σαν υπηρέτης
Γέν.ε:24,ς:9
ΜΕΤΑ ΕΝΩΧ-ΝΩΕ Σαν
φίλοι
Κολ.β:6
ΕΝ ΑΓΙΟΙ Κ.Δ. Σαν
μέλη του σώματός Του.
