Γέν.ις:6
Ο δε Άβραμ είπε προς την Σάραν, Ιδού, η δούλη
σου είναι εις την χείρα σου· κάμε εις αυτήν όπως είναι αρεστόν εις τους οφθαλμούς
σου. Και μετεχειρίσθη η Σάρα αυτήν κακώς, και εκείνη έφυγεν από προσώπου αυτής.
Η Σάρρα ζητάει την άδεια του Αβραάμ να απαλλαγεί
από τη δοκιμασία της. Ο Αβραάμ ήταν ειρηνοποιός. Για να αποφύγει ζήλιες που
πολύ πιθανόν να είχε η Σάρρα για την Αγαρ, με σοφία της δείχνει ότι η Αγαρ δεν
τον ενδιαφέρει. Είναι μια δούλη που είναι στην εξουσία της Σάρρας, και μπορεί
να την κάνει ό,τι θέλει. Η Σάρρα φέρθηκε σκληρά στην Αγαρ. Αλλά δεν πετυχαίνει
κανείς τίποτα έτσι. Δεν απαλλάσσεται κανείς απ’ τη “δούλη” με την
κακομεταχείριση. Όταν κάνουμε λάθη και πρέπει να υποστούμε τις συνέπειες, δεν
μπορούμε να τις αποφύγουμε με βία και υπερηφάνεια. Αυτό που χρειάζεται είναι να
ταπεινωθούμε, να ομολογήσουμε το σφάλμα μας και να περιμένουμε την ελευθερία
από το Θεό. Σ’ αυτό το σημείο, μπορούμε να δούμε δύο όμορφες εικόνες μέσα από
το λόγο του Θεού. Στον Ιερ.λα:18 μας μιλάει για τον “αδάμαστο μόσχο” και στον Ψαλμ.ρλα:2 για το “απογεγαλακτισμένο παιδίο”. Ο αδάμαστος μόσχος συμβολίζει εκείνον
που αντιστέκεται και σφαδάζει απερίσκεπτα κάτω από το βάρος των περιστάσεων -
κάνοντας έτσι τον ζυγό οδυνηρότερο, προσπαθώντας να απαλλαγεί απ’ αυτόν - ενώ
το απογεγαλακτισμένο παιδίο είναι η εικόνα εκείνου που χαμηλώνει ταπεινά το
κεφάλι του υποτάσσοντας το πνεύμα του.
Γέν.ις:7
Εύρε δε αυτήν άγγελος Κυρίου πλησίον πηγής ύδατος,
εν τη ερήμω, πλησίον της πηγής κατά την οδόν Σούρ·
Πρώτη φορά αναφέρεται η έκφραση “Άγγελος Κυρίου” και δεν είναι τίποτε
άλλο, από τον Ίδιο τον Γιάχβε που φανερώνεται μέσω του αγγέλου της παρουσίας
Του. Η άπειρη χάρη του ευσπλαχνικού Σωτήρα φανερώνεται στην Αγαρ κοντά σε μια
πηγή ύδατος μέσα στην έρημο. Αυτή η πηγή συμβολίζει τις πηγές της σωτηρίας.
Βλέπουμε λοιπόν ένα προσωπικό Σωτήρα να έχει συμπόνια γι’ αυτόν που έχει
διωχτεί και ψάχνει, δίχως όμως να έχει και κάποια απαίτηση απ’ Αυτόν!
Σούρ: είναι μια έρημος
μεταξύ Αιγύπτου και Παλαιστίνης, που σημαίνει ότι η Αγαρ πήρε το δρόμο για την
Αίγυπτο. Είδαμε ότι η Αγαρ ενέργησε υπερήφανα, ενώ θα μπορούσε να μείνει ταπεινή
κοντά στη Σάρα και τον Αβραάμ, κοντά στο Θεό. Η υπερηφάνεια πάντοτε σπρώχνει
τον άνθρωπο πίσω στην Αίγυπτο. Όμως, παρ’ όλο που η Αγαρ έκανε κάτι κακό, ο
Θεός δεν την άφησε, αλλά πήγε να συναντήσει την ανάγκη της. Μπορεί εμείς να
φεύγουμε απ’ Εκείνον, Αυτός όμως θα τρέξει να μας βρει!
Γέν.ις:8,9
και είπεν, Άγαρ, δούλη της Σάρας, πόθεν έρχεσαι
και που υπάγεις; Η δε είπεν, Από προσώπου Σάρας της κυρίας μου φεύγω. Και είπε προς
αυτήν ο άγγελος του Κυρίου, Επίστρεψον προς την κυρίαν σου και ταπεινώθητι υπό τας
χείρας αυτής.
Η Αγαρ ήταν δούλη της Σάρας και έφυγε κάτω
από την εξουσία της. Όταν ο Θεός την συναντάει της λέγει να επιστρέψει με καλή
θέληση και να ταπεινωθεί κάτω από τη Σάρα.
Ο Θεός πάντοτε υποστηρίζει τις εξουσίες που
θέτει. Τί γίνεται όμως με τις εξουσίες που δεν είναι από το Θεό, όπως οι
κυβερνήσεις των ανθρώπων που κάθε άλλο παρά τον Θεό υπηρετούν; Ο Θεός εγκρίνει
τις ανθρώπινες κυβερνήσεις για την τάξη (Ρωμ.ιγ). Η Καινή Διαθήκη μας διδάσκει
να προσευχόμαστε γι’ αυτούς που μας κυβερνούν και είναι ό,τι καλύτερο μπορεί
ένας χριστιανός να προσφέρει στη χώρα του (Α’ Τιμ.β:1).
Αν και η Σάρα (εκδίκηση) και η Αγαρ
(υπερηφάνεια) είχαν πρόβλημα, ο Θεός στέλνει την Αγαρ κάτω από τη Σάρα. Πρέπει
να καταλάβουμε πώς πρέπει να στεκόμαστε απέναντι στις εξουσίες που ο Θεός
θέτει. Βέβαια, πρέπει να είναι άγια η στάση και των δύο πλευρών!
Γέν.ις:10,11
Είπεν έτι ο άγγελος του Κυρίου προς αυτήν, Θέλω
πληθύνει σφόδρα το σπέρμα σου, ώστε να μη αριθμήται διά το πλήθος. Και είπε προς
αυτήν ο άγγελος του Κυρίου, Ιδού, συ είσαι έγκυος, και θέλεις γεννήσει υιόν, και
θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ισμαήλ· διότι ήκουσεν ο Κύριος την θλίψιν σου·
Δεν βλέπουμε πνευματικές ευλογίες αλλά μόνο
γήινες όπως πληθυσμό του σπέρματός της προφανώς εξ αιτίας του Αβραάμ. Ο Ισμαήλ,
είναι η φύση του Σημ (Αβραάμ) και του Χαμ (Αγαρ) ανακατεμένες.
Ισμαήλ: Ο Θεός ακούει,
επειδή ο Θεός άκουσε και πλήρωσε την ανάγκη της.
Γέν.ις:12
και ούτος θέλει είσθαι άνθρωπος άγριος· η χειρ
αυτού θέλει είσθαι εναντίον πάντων, και η χειρ πάντων εναντίον αυτού· και κατά πρόσωπον
πάντων των αδελφών αυτού θέλει κατοικήσει.
άνθρωπος
άγριος:
Στα Εβραϊκά λέει “σαν άγριος όνος” και αναφέρεται στον ίδιο αλλά και στους
απογόνους του. Ο άγριος όνος είναι ένα δυνατό και γρήγορο ζώο. Είναι όμως
ξεροκέφαλο και ανυπάκουο, και του αρέσει η μοναξιά. Δεν εξημερώνεται και αγαπά
την ελευθερία. Είναι ο τύπος των Βεδουίνων Αράβων που είναι οι Ισμαηλίτες μέχρι
σήμερα, που τους αρέσει να περιφέρονται στην έρημο. Οι Άραβες ποτέ δεν κατακτήθηκαν
αλλά και δεν ανέχονται κυβερνήσεις από πάνω τους. Περιφρονώντας τη ζωή της
πόλης, ζουν νομαδικά μέσα στις ερήμους. Οι σημερινοί Άραβες ομολογούν ότι η
γενιά τους κρατάει από τον Αβραάμ μέσω του Ισμαήλ, και διεκδικούν την
κληρονομιά σαν πρωτότοκοι. Αυτός είναι και ο λόγος του μίσους μεταξύ Αράβων και
Ισραήλ.
η χείρ
αυτού θέλει είσθαι εναντίον πάντων: θα είναι άγριος, πολεμοχαρής, ανυπότακτος.
Οι Άραβες ήταν πάντοτε λαός του ξίφους και του πολέμου.
κατά
πρόσωπον πάντων:
και συνεχίζουν να ζουν ανεξάρτητοι μπροστά σ’ όλα τα έθνη που βγήκαν από τον
Αβραάμ. Ο τρόπος της ζωής τους, τους κάνει απόρθητους. Τί να το κάνεις να
κατακτήσεις ένα νομάδα Άραβα μέσα στην έρημο;
Γέν.ις:13
Και εκάλεσεν Άγαρ το όνομα του Κυρίου του λαλούντος
προς αυτήν, Συ Θεός όστις με είδες· διότι είπεν, Είδον έτι εγώ ενταύθα εκείνον όστις
με είδε;
σύ Θεός
όστις με είδες:
Ελ Ροί (Θεός ο βλέπων με). Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από το Θεό παρ’ όλο που
μπορεί να ξεφύγουμε από το λαό του Θεού. Η Αγαρ έφυγε μέσα από το λαό του Θεού,
δεν μπόρεσε όμως να ξεφύγει από το Θεό. Ο καλός Ποιμένας πάντοτε θα ψάξει να
μας βρει, και Τον ευχαριστούμε γι’ αυτό.
είδον
έτι εγώ ενταύθα:
Στα Εβραϊκά έχει την έννοια: “είδα αυτόν που με είδε (το Θεό) και ζω ακόμη;”
Γέν.ις:14-16
Διά τούτο ωνομάσθη το φρέαρ εκείνο, Φρέαρ Λαχαΐ-ροΐ·
ιδού, κείται μεταξύ Κάδης και Βαράδ. Και εγέννησεν η Άγαρ υιόν εις τον Αβραμ· και
ο Άβραμ εκάλεσε το όνομα του υιού αυτού, τον οποίον εγέννησεν Άγαρ, Ισμαήλ. Ήτο
δε ο Άβραμ ογδοήκοντα εξ ετών, ότε η Άγαρ εγέννησε τον Ισμαήλ εις τον Άβραμ.
Λα-χαί σημαίνει “ο ζών”. Φρέαρ λοιπόν του
ζώντος και βλέποντος. Ο Αβραάμ ήταν 86 χρονών όταν γεννήθηκε ο Ισμαήλ, δηλαδή
11 χρόνια μετά που έφυγε από τη Χαράν.
