Γέν.ιζ:2
Και θέλω στήσει την διαθήκην μου αναμέσον
εμού και σού· και θέλω σε πληθύνει σφόδρα σφόδρα.
Σφόδρα, σφόδρα Δεν υπάρχει μεγαλύτερο μέτρο
απ’ αυτό. Ο Θεός το έχει κάνει και θα το κάνει ακόμα περισσότερο και σαρκικά
και πνευματικά. Λέγει στον Αβραάμ τί θέλει να κάνει 7 φορές (ιζ:2,2,6,6,7,8,8)
όπως είχε πει στους Ισραηλίτες στην Αίγυπτο (Εξ.ς:6-8). Αυτή την τέλεια
υπόσχεση, εμείς την έχουμε εν Χριστώ Ιησού.
Γέν.ιζ:3-5
Και έπεσεν ο Άβραμ επί πρόσωπον αυτού· και
ελάλησε προς αυτόν ο Θεός, λέγων, Εγώ, ιδού, η διαθήκη μου είναι προς σέ· και
θέλεις γείνει πατήρ πλήθους εθνών· και δεν θέλει καλείσθαι πλέον το όνομά σου
Άβραμ, αλλά το όνομά σου θέλει είσθαι Αβραάμ· διότι πατέρα πλήθους εθνών σε
κατέστησα·
Μακάρια θέση! Η μόνη που αρμόζει σ’ ένα
αδύνατο ενδεή και άχρηστο αμαρτωλό μπροστά στο ζώντα Θεό, το Δημιουργό του
ουρανού και της γης, τον Παντοκράτορα.
Επειδή ο Αβραάμ πίστεψε όλα αυτά που ο Θεός
του υποσχέθηκε και επειδή αισθάνθηκε τελείως ανάξιος γι’ αυτά, ταπεινώνει τον
εαυτό του πέφτοντας κάτω. Οι Ανατολίτες συνήθιζαν να το κάνουν αυτό μπροστά σε
υψηλά πρόσωπα.
Όταν ο άνθρωπος είναι στο χώμα, ο Θεός μπορεί
να του μιλήσει μέσα από τη χάρη Του. Η θέση που παίρνει εδώ ο Αβραάμ είναι ο
ασφαλής δρόμος για να αποκαλυφθεί ο Θεός στον άνθρωπο. Όταν το πλάσμα στέκεται
έτσι μπροστά στο Θεό, ο Θεός μπορεί να φανερωθεί όπως είναι, σε όλη Του τη
δόξα. Πόσο διαφορετικός είναι ο Αβραάμ σ’ αυτό το κεφάλαιο σε σχέση με το
προηγούμενο! Πριν, ενεργούσε. Τώρα, λατρεύει. Πριν, είχε καταφύγει στα δικά του
τεχνάσματα και της Σάρρας. Τώρα, παραδίδει τον εαυτό του με ό,τι αφορά το παρόν
και το μέλλον του στα χέρια του Θεού. Γι’ αυτό ο Θεός μπορεί να πει:
Θέλω...Θέλω...Θέλω...
Ο Θεός αλλάζει το όνομα από Άβραμ σε Αβραάμ.
Αυτή η ενέργεια φανερώνει μια καινούρια, πληρέστερη σχέση. ΑΒΡΑΜ = Υψηλός
πατέρας ΑΒΡΑ(Χ)ΑΜ = Πατέρας πλήθους.
Γέν.ιζ:6
και θέλω σε αυξήσει σφόδρα σφόδρα, και θέλω
σε καταστήσει εις έθνη, και βασιλείς θέλουσιν εξέλθει εκ σού·
Οι περισσότερες επαγγελίες του Θεού
εκπληρώθηκαν στον Ισαάκ, αλλά και στον Ισμαήλ. Αργότερα που ο Αβραάμ έκανε
παιδιά και με τη Χαιτούρα, βγήκαν κι από κει έθνη.
Βασιλείς: Σαούλ, Δαβίδ, Ασά,
Αμασίας, Οσίας και πολλοί άλλοι, αλλά μάλλον εννοεί τον Βασιλιά των βασιλιάδων
που είναι ο Ιησούς.
Γέν.ιζ:7,8
και θέλω στήσει την διαθήκην μου αναμέσον
εμού και σου, και του σπέρματός σου μετά σε εις τας γενεάς αυτών, εις διαθήκην
αιώνιον, διά να ήμαι Θεός εις σε και εις το σπέρμα σου μετά σέ· και θέλω δώσει
εις σε, και εις το σπέρμα σου μετά σε, την γην της παροικίας σου, πάσαν την γην
Χαναάν, εις κατάσχεσιν αιώνιον· και θέλω είσθαι ο Θεός αυτών.
Ο Θεός, στον Οποίο ανήκει όλη η γη, επειδή οι
λαοί που κατοίκησαν αυτά τα μέρη εναντιώθηκαν στο θέλημά Του, σαν ιδιοκτήτης
τους βγάζει έξω και τα κατάσχει.
Γέν.ιζ:9
Και είπεν ο Θεός προς τον Αβραάμ, συ δε την
διαθήκην μου θέλεις φυλάξει, συ και το σπέρμα σου μετά σε εις τας γενεάς αυτών.
Ο Αβραάμ ήταν δεμένος με τη διαθήκη, κι εμείς
σήμερα είμαστε δεμένοι με την καινούρια διαθήκη του Θεού. Γι’ αυτό δεν πρέπει
να κοιτάμε τί κάνουν οι άλλοι γιατί μ’ αυτούς ο Θεός δεν έχει κάνει ακόμα
διαθήκη. Δεν έχουν δεχτεί ακόμα το αίμα του Ιησού Χριστού στο οποίο είναι η Νέα
Διαθήκη. Όλα είναι μια φιλοσοφία ίσως και τίποτα παραπάνω. Όμως μ’ εμάς ο Θεός
έχει κάνει διαθήκη, έχουμε μπει μέσα σ’ αυτή.
Γέν.ιζ:10,11
Αύτη είναι η διαθήκη μου την οποίαν θέλετε
φυλάξει, αναμέσον εμού και υμών και του σπέρματός σου μετά σέ· παν άρσεν υμών
θέλει περιτέμνεσθαι. Και θέλετε περιτέμνει την σάρκα της ακροβυστίας υμών, και
θέλει είσθαι εις σημείον της διαθήκης μεταξύ εμού και υμών·
Τώρα δίνεται η διαθήκη της περιτομής.
Περιτομή είναι η αφαίρεση της σάρκας (ακροβυστίας) από το ανδρικό γεννητικό
όργανο και συμβολίζει την αφαίρεση του σαρκικού εαυτού.
Κολ.β:11 Στην Καινή Διαθήκη έχουμε την
αχειροποίητο περιτομή του Χριστού, όταν απεκδυόμαστε το σώμα των αμαρτιών της
σάρκας, στο βάπτισμα.
Κάποιοι προσπαθούν να στηρίξουν εδώ το
νηπιοβάπτισμα επειδή στη Γέν.ιζ:12 λέει ότι η περιτομή έπρεπε να γίνεται την
όγδοη μέρα. Όμως η περιτομή είναι σύμβολο μιας φυσικής διαθήκης στην αρχή μιας
φυσικής ζωής. Αντίθετα, το βάπτισμα στο νερό είναι η αρχή της πνευματικής ζωής.
Στην Ρωμ.δ:11 βλέπουμε ότι η περιτομή ήταν η
σφραγίδα της δικαιοσύνης της εκ πίστεως. Όμως σήμερα, ο πιστός σφραγίζεται με
το Άγιο Πνεύμα του Θεού (Εφεσ.δ:30).
Η περιτομή σήμερα, το ίδιο και τότε, δεν έχει
καμιά ισχύ αν δεν συνοδεύεται από μια καρδιά υπακοής στο θέλημα του Θεού. Όλοι
αυτοί που σύρθηκαν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα ήταν περιτετμημένοι, αλλά ο Θεός
τους είπε ότι δεν θα είναι λαός Του πια. Όλοι αυτοί που αρνήθηκαν τον Κύριο
Ιησού ήταν περιτετμημένοι, αλλά η περιτομή τους δεν τους ωφέλησε επειδή η
καρδιά τους ήταν μακριά απ’ το Θεό. Δευτ.ι:16
Ρωμ.β:25 Κολ.β:9
