Α'& Β' ΧΡΟΝΙΚΩΝ
Ο ΤΙΤΛΟΣ
Η λέξη «χρονικών» θα πει αφήγηση ιστορικών γεγονότων μόνο
κατά χρονική σειρά. Ακριβώς αυτό βλέπουμε μέσα στα δύο αυτά βιβλία. Είναι η αφήγηση
της ιστορίας των γεγονότων που έλαβαν χώρα στο Α' & Β' Σαμουήλ και Α' &
Β' Βασιλέων. Οι 70ήκοντα τα ονόμασαν «παραλειπόμενα» δηλ. αυτά που παραλήφθηκαν
από την αφήγηση των Α' Β' Σαμουήλ και Α' Β' Βασιλέων.
Ο Εβραϊκός τίτλος είναι «Ντιβρε χαγιαμίμ» που θα πει «Οι λόγοι των ημερών»» ή «Οι λόγοι των χρόνων».
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ.
Ο συγγραφέας σύμφωνα με την παράδοση είναι ο Έσδρας. Άλλη έγκυρη
πηγή δεν αναφέρει τίποτε συγκεκριμένο.
Τα βιβλία αρχίζουν από τον θάνατο του Σαούλ και τελειώνουν
στον γυρισμό των Ιουδαίων από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας, (δηλ. από το 1040 -
536 π.Χ.).
Τα βιβλία αυτά καθαυτά γράφτηκαν λίγο μετά την περίοδο της
επιστροφής των Ιουδαίων από την Βαβυλώνα. Το Α' ΧΡΟΝΙΚΩΝ αρχίζει από το 1040
και τελειώνει το 971 π.Χ. Το Β' ΧΡΟΝΙΚΩΝ αρχίζει από το 971 και τελειώνει το
536 π.Χ.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ
Τα βιβλία των Χρονικών ασχολούνται μόνον με τον Ιούδα και
όχι με τον Ισραήλ, εκτός από τις περιπτώσεις που ο Ισραήλ περιπλέκεται με τον
Ιούδα.
Τα βιβλία των Χρονικών πρέπει να μελετηθούν σε συνδυασμό με
τα βιβλία του Σαμουήλ και των Βασιλέων. Αλλιώς θα σχηματίσουμε μια λανθασμένη
εικόνα της ιστορίας του Εβραϊκού λαού.
Ο ίδιος ο συγγραφέας των Χρονικών, φαίνεται ότι προϋποθέτει
την γνώση των βιβλίων του Σαμουήλ και των Βασιλέων εκ μέρους του αναγνώστη.
Τα βιβλία αυτά προσθέτουν την θεία άποψη της ιστορίας καθώς
περιγράφεται στην Β' Σαμουήλ.
Είναι μια καινούργια ανασκόπηση της Ισραηλίτικης ιστορίας
για τους νεοφερμένους Ισραηλίτες από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας.
Ακόμα, σκοπό έχει να υπενθυμίσει ξανά στον λαό το έλεος του Θεού με το οποίο ξαναγύρισαν στην
πατρίδα τους. Όλες οι αμαρτίες και οι τιμωρίες του Ισραήλ και του Ιούδα σκόπιμα
δεν αναφέρονται. Είναι βιβλία που όταν τα διαβάζει κανείς ενώνεται με τον
Κύριο.
Τα βιβλία των χρονικών μας προμηθεύουν πολλές λεπτομέρειες
που λείπουν από την αφήγηση των βιβλίων του Σαμουήλ και των Βασιλέων.
Τα βιβλία του Σαμουήλ και των Βασιλέων γράφτηκαν από το βήμα
του προφήτη, ενώ τα βιβλία των Χρονικών γράφτηκαν από το βήμα του ιερέα. Αυτό σημαίνει
ότι η έμφαση στα χρονικά είναι δοσμένη στον Ναό και στους ιερατικούς νόμους που
έθεσε ο Μωυσής των οποίων η τήρηση σημαίνει ευημερία και πρόοδο, ενώ στα άλλα
τέσσερα βιβλία η έμφαση είναι στον θρόνο.
Γενικά, ο Θεός στα βιβλία των Χρονικών αφήνει έξω τις
αποτυχίες, που σημαίνει ότι η ιστορία του Σαούλ, οι αμαρτίες του Δαβίδ, η
επανάσταση του Αβεσαλώμ, οι αμαρτίες του Σολομώντα, και όλη η κατάσταση με το
Βόρειο βασίλειο του Ισραήλ, δεν αναφέρονται καθόλου.
Τα κυριότερα στοιχεία που προστέθηκαν στα βιβλία των Χρονικών
είναι:
- Οι προπαρασκευές που έκανε ο Δαβίδ για το χτίσιμο του Ναού.
- Η απαρίθμηση και η καταχώρηση των Λευιτών.
- Οι διάφορες τάξεις των μουσικών, των ψαλμωδών και άλλων τελετών που είχαν σχέση με τον Ναό, που έκανε ο Δαβίδ.
- Προετοιμασία των αξιωματούχων του Ναού.
ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ.
Όταν γράφτηκαν αυτά τα βιβλία ο λαός του Θεού μετά από την
αιχμαλωσία βρισκόταν σε μεγάλη απορία και δυσκολία, γι’ αυτό και ο Κύριος
προσπαθεί να τους δώσει την δική Του άποψη πάνω στα γεγονότα της ιστορίας τους.
ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΕΣ (κεφ.α-θ). Υπήρχε το πρόβλημα της απώλειας της
γενεαλογίας τους γι’ αυτό και ο Κύριος τους υπενθυμίζει ότι Αυτός δεν τους έχει
ξεχάσει, αλλά μάλλον είναι ο εκλεκτός λαός Του.
Ο θάνατος του Σαούλ (κεφ.ι) χρησιμοποιείται σαν αίτιο ώστε
να συστηθεί η αληθινή εκλογή του Θεού ο Δαβίδ. Η απόρριψή του από το να είναι
βασιλιάς είναι επακόλουθο της ανυπακοής και της απιστίας του στον Κύριο (κεφ.ιγ,
ιδ).
ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ.
Δίνεται μεγάλη έμφαση στην πνευματική ζωτικότητα της
βασιλείας του Δαυίδ (κεφ.ιγ, ιε, ις).
Η διαθήκη που έκανε ο Θεός με τον Δαυίδ, αναφέρεται σαν βάση
για κάθε μελλοντική ευλογία (κεφ.ιζ).
Αναφέρει πολύ περιληπτικά τους πολέμους του και τα πολιτικά
του κατορθώματα (κεφ.ιδ:8-17)
Ο Δαυίδ δίνει εντολές στον γιό του Σολομώντα, για την
κατασκευή του ναού (κβ:1-11) και της λατρείας στον Κύριο (22-27) και προστίθεται
στους πατέρες του.
Η βασιλεία του Σολομώντα (Β' Χρον. κεφ.α-θ)
Οι βασιλιάδες του Ιούδα (Β’ Χρον. κεφ.ι-λς).
Η κυρία έμφαση δίνεται στον λαό του Ιούδα και στην εξέλιξη
της δυναστείας του Δαυίδ.
Καταγράφει 5 κύκλους αναζωπύρωσης και μεταρρύθμισης που κάθε
μία από αυτές ακολουθείται από μια αντίστοιχη περίοδο καταρροής και απομάκρυνσης
από τον Κύριο.
Οι αναζωπυρώσεις αυτές έγιναν από τους εξής βασιλιάδες:
α. Τον Ασά (Β’ Χρον. κεφ.ιε)
β. Τον Ιωααφάτ (Β’ Χρον. κεφ.κ)
γ. Τον Ιωάς (Β’ Χρον. κεφ.κγ, κδ)
δ. Τον Εζεκία (Β’ Χρον.κεφ.κθ-να)
ε. Τον Ιωσία (Β’ Χρον. κεφ.λε)
Το φυσικό αποτέλεσμα της επιμονής του Ιούδα στην αμαρτία,
ήταν η Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία και στην συνέχεια η καταστροφή της Ιερουσαλήμ και
του Ναού.
