Σημεία των καιρών;

 Χριστιανική γιόγκα, το λένε!

Υπάρχει κανείς που μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτή η εικόνα ευχαριστεί το Θεό της Βίβλου;

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ

Ιεζεκ.α:1-28

Τα δυο πρώτα εδάφια, είναι ίσως το κλειδί όλου του προφητικού λόγου του βιβλίου του Ιεζεκιήλ. Ο προφήτης βρισκόταν «μεταξύ των αιχμαλώτων» και ήταν τότε που ο Θεός του φανερώθηκε και του αποκάλυψε τα μελλούμενα να συμβούν. Του μίλησε για την έπαρση του λαού, που έφερε την κρίση και για την ταπείνωση και αναγνώριση, που θα κινούσε τον κραταιό βραχίονα του Θεού, για απελευθέρωση και δόξα.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.ιδ:8 Και άλλος άγγελος ηκολούθησε λέγων, 'Επεσεν, έπεσε Βαβυλών, η πόλις η μεγάλη διότι εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής επότισε πάντα τα έθνη

Αυτή είναι μια τρομερή διακήρυξη για την καταστροφή του ψεύτικου θρησκευτικού συστήματος. Στα κεφάλαια ιζ & ιη περιγράφεται αυτή η καταστροφή. Ο Θεός αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος από το βιβλίο της Αποκάλυψης για να περιγράψει το τέλος της Βαβυλώνας, της πόρνης εκκλησίας.

Το σύστημα της παγκόσμιας εκκλησίας πρόκειται να καταστραφεί!

Καλημέρα

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΒΩΜΟΣ

 Ιεζεκ.ιδ:1-23

Σε πολλές περιπτώσεις στην Παλιά Διαθήκη διαβάζουμε για την πνευματική εκτροπή λαού και ηγετών, που άλλοτε χωριστά κι άλλοτε μαζί, έστησαν βωμούς, πάνω στους οποίους τοποθέτησαν ποικιλώνυμα είδωλα. Στο σημερινό μας όμως ανάγνωσμα διαβάζουμε για έναν ιδιότυπο βωμό, που δεν είναι άλλος από την... καρδιά του ανθρώπου.

Τι είναι σωτηρία;

Αρχικά, θα εδραιώσουμε τι εννοούμε με τον όρο σωτηρία. Γενικά, αυτός ο όρος, μπορεί να αναφέρεται σε κάθε είδους απελευθέρωση. Σε θεολογικό πλαίσιο σημαίνει απελευθέρωση «από τη δύναμη και την επιρροή της αμαρτίας». Μέσα από την Αγία Γραφή, είναι φανερό ότι η σωτηρία έχει να κάνει με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Μπορούμε να πούμε σωθήκαμε, με την έννοια, ότι κάποια στιγμή στο παρελθόν συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες μας, ελευθερωθήκαμε από τον έλεγχο της αμαρτίας στη ζωή μας, και πήραμε δύναμη να ζήσουμε για το Θεό. Για παράδειγμα, ο Παύλος είπε: «Ουχί εξ έργων δικαιοσύνης, τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς, δια λουτρού παλιγγενεσίας, και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος» (Τίτ.γ:5).

Καλημέρα

Μορμόνοι (Τι πρέπει να ξέρεις γι’ αυτή την αίρεση)

Τι είναι οι Μορμόνοι

Οι Μορμόνοι είναι μια θρησκεία που ισχυρίζεται ότι ιδρύθηκε από το θεό με θεία αποκάλυψη. Ιδρυτής της είναι ο Τζόσεφ Σμιθ που γεννήθηκε στην Πολιτεία VERMONT των Η.Π.Α. Το 1823, όταν ήταν 18 ετών, του παρουσιάστηκε ένας «άγγελος» με το όνομα Μορόνι και του φανέρωσε το σημείο πάνω σε ένα βουνό, όπου ήταν θαμμένες από το 421 μ.Χ. χρυσές πλάκες που περιείχαν την ιστορία της Αρχαίας Αμερικής, γραμμένες με Αιγυπτιακούς χαρακτήρες. Ο Τζόσεφ ισχυρίστηκε ότι βρήκε τις πλάκες και αφού τις μετάφρασε με τη βοήθεια του «αγγέλου» και τις έδειξε σε ορισμένους μάρτυρες, ο «άγγελος» τις πήρε ξανά πίσω και δεν βρέθηκαν πλέον. Τη μετάφραση αυτή την έκανε βιβλίο που ονομάστηκε το βιβλίο τον Μόρμον.

Ο ΕΝΔΟΞΟΣ ΚΥΡΙΟΣ

Ιεζεκιήλ

«Ενώ ήμην μεταξύ των αιχμαλώτων» (α:11). Αυτό είναι το εδάφιο - κλειδί του βιβλίου. Νέος ο Ιεζεκιήλ, βρισκόταν κιόλας αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα (το 606 π.Χ.), όπου και δούλεψε ανάμεσα στους αιχμαλώτους ομοεθνείς του, επί 22 ολόκληρα χρόνια. Το «έγεινε λόγος Κυρίου προς εμέ», επαναλαμβάνεται 49 φορές στο βιβλίο του. Όλοι δε τούτοι οι λόγοι του Κυρίου, σκοπό έχουν όχι τόσο να ερμηνέψουν τη συμφορά, όσο να βεβαιώσουν ότι οι υποσχέσεις του Θεού θα πραγματοποιηθούν. Θα επανέλθουν δηλ. στη χώρα τους, την πόλη τους, το Ναό τους.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.ιδ:4 Ούτοι είναι οι μη μολυθέντες με γυναίκας διότι περθένοι είναι ούτοι είναι οι ακολουθούντες το Αρνίον όπου αν υπάγη, ούτοι ηγοράσθησαν από των ανθρώπων, απαρχή εις τον θεόν και εις το Αρνίον.

ούτοι είναι οι μη μολυθέντες με γυναίκας

Αναφέρεται συμβολικά σε γυναίκες με πνευματική έννοια. Οι 144.000 δεν μολύνθηκαν με τις διάφορες ψευδοεκκλησίες και τη μεγάλη πόρνη εκκλησία, τη μεγάλη Βαβυλώνα, τη μητέρα των πορνών και των βδελυγμάτων της γης, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Α/Χ. Φύλαξαν τους εαυτούς τους αγνούς και αμόλυντους από την πνευματική πορνεία και μοιχεία.

Kαλημέρα

Μετάνοια

«ΙΣΩΣ ΠΡΟΣΕΞΩΣΙ»

Ιεζεκ.ιβ:1-20
Και στο σημερινό μας ανάγνωσμα, την ίδια εποπτική γλώσσα χρησιμοποιεί ο Θεός, για να μιλήσει σε κείνους, που «έχουν μάτια για να βλέπουν και δεν βλέπουν και αυτιά έχουν για ν’ ακούν και δεν ακούν» (2). Ίσως η «παράξενη» συμπεριφορά του προφήτη να τους έκανε να σκεφτούν. «Ίσως, προσέξωσι» (3).
 

Δείπνο του Κυρίου = Ενότητα

Το να φας μαζί με κάποιον ήταν πολύ σημαντικό. Σήμερα, το να φάμε μαζί δεν σημαίνει τίποτα. Πάμε σε ένα εστιατόριο και τρώμε μαζί με ένα σωρό ανθρώπους που δεν τους ξέρουμε ούτε τους είδαμε, και μπορεί και να μην τους ξαναδούμε ποτέ. Στο βιβλικό κόσμο όμως έτρωγες μόνο μαζί με την οικογένεια σου. 

Καλημέρα

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΟΙΧΕΙΑ

Ιεζεκιήλ ις:1-22
 
Τολμηρή η γλώσσα του προφήτη, στο σημερινό ανάγνωσμα. Ελεύθερος από κάθε σεμνότυφη συμβατικότητα, χρησιμοποιεί μια πολύ κοινή και πολύ ανθρώπινη ιστορία, για να περιγράφει κατά τρόπο πολύ ρεαλιστικό, τη συμπεριφορά του Ιουδαϊκού Έθνους.
 
Το παρομοιάζει μ’ ένα νεογέννητο έκθετο, που κανένας δεν το ’χει στην αγκαλιά του, καμιά φροντίδα δεν του προσφέρουν, ώσπου ο ίδιος ο Θεός σκύβει και το αγκαλιάζει. Τέτοιο δεν ήταν το ξεκίνημα του λαού του Θεού!..

Είναι σύνδρομο....

ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

«Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί;» (Πράξ.β:37)
 

«Κύριοι, τι πρέπει να κάμω δια να σωθώ;» (Πράξ.ις:30)

Κάθε άνθρωπος είναι αμαρτωλός κι έχει ανάγκη από σωτηρία. Δια μέσου των αιώνων, πολλοί άνθρωποι έχουν καταλάβει αυτό το γεγονός κι έχουν αναρωτηθεί «Πως μπορώ να σωθώ;». Ο χριστιανισμός διακηρύττει ότι ο Θεός έχει προμηθεύσει τη σωτηρία δια Ιησού Χριστού. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει:

«Πως εγώ μπορώ να λάβω τη σωτηρία που ο Ιησούς Χριστός προμηθεύει;».
 

Κ α λ η μ έ ρ α

ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟΥΣ «ΚΗΡΥΚΕΣ»

Ιεζεκιήλ ιγ:1-6

Αποτελεί ύστατη βαθμίδα συμφοράς για ένα έθνος, όταν οι πνευματικοί ηγέτες του, όχι μόνον δεν του προσφέρουν τίποτα θετικό, όχι μόνο γκρεμίζουν με το αρνητικό τους παράδειγμα, αλλά και - συνειδητά πολλές φορές - πλανούν κι εξαπατούν το λαό.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.ιδ:2 Και ηκουσα φώνήν εκ του ουρανού ως φωνήν υδάτων πολλών, και ως φωνήν βροντής μεγάλης και ήκουσα φωνήν κιθαρωδών, οίτινες εκιθάριζον με τας κιθάρας αυτών.

Με την πρώτη ματιά φαίνεται σαν να υπάρχουν πολλές φωνές στον ουρανό. Φωνή υδά­των πολλών, φωνή βροντής, φωνή κιθαρωδών. Όμως στην πραγματικότητα στο εδάφιο αυτό περιγράφεται μια φωνή. Ο Ιωάννης άκουσε μια Φωνή από τον ουρανό που την περιγράφει σαν φωνή υδάτων πολλών, και σαν φωνή βροντής, και ήταν σαν να κιθάριζαν κιθαρωδοί με τις κιθάρες τους.

Κ α λ η μ έ ρ α

365 φορές

Ο Πνευματικός Αγωνιστής

Κανείς δε μπορεί να ζει αληθινή πνευματική ζωή αν δεν είναι αγωνιστής στον πνευματικό αγώνα. Όμως «τον καλόν αγώνα της πίστεως» (Α’ Τιμ. ς:12), δεν τον διεξάγουν οι ερασιτέχνες, οι καιροσκόποι και οι ιδιοτελείς χαρακτήρες, αλλά οι αληθινοί αγωνιστές.

Μόνο εκείνοι που πιστεύουν στις αξίες και αρετές, έλκονται από τον πνευματικό αγωνιστικό στίβο και στο στάδιο των πνευματικών αγώνων υπάρχουν μόνο αγωνιστές. Δε θα συναντήσεις ανθρώπους που πήγαν εκεί για να βρουν ανταλλαγή φιλοφρονήσεων, την επιδοκιμασία των ανθρώπων ή τα καλά τους λόγια ούτε ανθρώπους που πήγαν εκεί για να τα έχουν καλά με όλους. Αυτά όλα είναι ενάντια στον ανιδιοτελή και γενναίο μαχητή.

ΑΣΤΡΑΠΕΣ ΚΡΙΣΗΣ

Ιεζ.ις:35-52, 59-63
 
Με την έκφραση· «δια τούτο...», αρχίζει το σημερινό μας ανάγνωσμα. Κι ενώ τα πρώτα 34 εδάφια του κεφαλαίου, μας περιέγραψαν τη γέννηση και την πορεία πτώσης του λαού του Θεού, (απομάκρυνση από του Θεού τις εντολές και παγίδευση στις αφομοιωτικές δυνάμεις των γύρω εθνών), σήμερα το λόγο παίρνει ο Θεός.
 

Κ α λ η μ έ ρ α

5 άτομα, που δεν χρειάζεται να προσπαθείς να τα ευχαριστήσεις πια.

Έχω προσπαθήσει, στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, να είμαι ευχάριστος στους ανθρώπους που είναι γύρω μου. Νομίζω ότι σαν παιδί, είχα την τάση να θέλω να υπακούω αυτούς που ήταν ανώτεροι μου (γονείς, δάσκαλοι). Όταν μεγάλωσα, κατάφερα να προσθέσω σ’ αυτή τη στάση, την τάση να αποφεύγω οποιαδήποτε διόρθωση ή σύγκρουση. Η μόνη εναλλακτική λύση είναι να κάνω χαρούμενους όλους γύρω μου ενώ εγώ καταπιέζω τα συναισθήματά μου, τις απογοητεύσεις μου και διαφωνίες μου. Και ό, τι κατακρατάμε μέσα μας... τελικά διαρρέει, ή εκρήγνυται, και αισθάνομαι τόσο ένοχος.

Θρίαμβος πίστης

Δαν.γ:1-30

«Ο βασιλεύς προεβίβασε τους τρεις νέους» (εδ.30). 
Προβιβασμός λοιπόν, κατόπιν εξετάσεων δια πυράς. Πρωτότυπη διαδικασία, θα πεις. Όχι και τόσο, γιατί τα καμίνια της η ζωή, εύκολα και συχνά τα στήνει μπροστά μας. Κι εμείς ή τα αποφεύγουμε και τα προσπερνάμε ή δεχόμαστε την πρόκληση και δεν τ’ αρνούμαστε, βέβαιοι ότι «και εν κοιλάδι σκιάς θανάτου... ο Κύριος θα 'ναι μεθ’ ημών» (Ψαλμ.κγ:4).
 

Το αιώνιο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία

Το Ρωμ.η:28-30 περιγράφει πέντε βήματα όσο αφορά στο αιώνιο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία της πεσμένης ανθρωπότητας:

 

  (1) Πρόγνωση. Ο Θεός προγνώριζε ότι ο άνθρωπος θα αμαρτήσει και θα χρειαζόταν σωτηρία. Επίσης προγνώριζε ότι τη σωτηρία που θα προμήθευε, κάποιοι θα την αποδεχόταν.

  

Κ α λ η μ έ ρ α

Φεμινισμός: Η μεταστροφή των Βιβλικών αρχών.

Ο Σατανάς νιώθει μεγάλη ευχαρίστηση και το απολαμβάνει, όταν σπέρνει όλεθρο και καταστροφή μέσα στην εκκλησία. Μεταστρέφει την αλήθεια σε κάθε θέμα, δημιουργώντας έτσι δογματική σύγχυση, όπου μπορεί.

Αυτό το έχει καταφέρει ιδιαίτερα, στη στρέβλωση των ρόλων που ο Θεός έχει σχεδιάσει για τους άνδρες και τις γυναίκες. Όλα αυτά τα χρόνια, το πολιτιστικό ιδεώδες της ισότητας των φύλων έχει ενσταλαχτεί σε πολλές εκκλησίες — και οι χριστιανοί πέσανε σ’ αυτή την παγίδα. Σε πολλές συναθροίσεις, οι άντρες κάθονται πίσω και χαλαρώνουν ενώ οι γυναίκες κηρύττουν το λόγο και οδηγούν την εκκλησία. Στην πραγματικότητα, είναι ανησυχητικό να βλέπει κανείς πόσο άνετα αισθάνονται οι χριστιανοί με την υιοθέτηση των προτύπων του κόσμου.

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΒΟΛΗΣ

Ιεζεκ.ε:1-17
Η Ιερουσαλήμ και πιο συγκεκριμένα ο λαός του Θεού, αμάρτησαν και απομακρύνθηκαν από το Θεό. Αυτό ήταν βέβαια, ολέθριο. Υπάρχει όμως και ένα ακόμη σκαλοπάτι, πιο κάτω κι από τη λάσπη του πυθμένα. Κάτι, που λες - «μα, γιατί;». Κάτι, που προκαλεί την πλήρη αποδοκιμασία του Θεού. Τονίζεται στο εδ.7. Ας το προσέξουμε.
 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αποκ.ιδ:1 Και είδον και ιδού Αρνίον ιστάμενον επί το όρος Σιών, και μετ' αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες έχουσαι το όνομα του Πατρός αυτού γεγοαμμένο επί των μετώπων αυτών.

Και είδον, και ιδού Αρνίον ιστάμενον επί το όρος Σιών

Ο Ιωάννης βλέπει όλο το βιβλίο της Αποκάλυψης να αποκαλύπτεται μπροστά του σε όραση. Εδώ βλέπει πάλι σε όραση το μοναδικό Αρνίο του Θεού, το οποίο εί­δε στο κεφ.ε:6 και τώρα το βλέπει να στέκεται στο όρος Σιών.

Το ερώτημα όμως είναι αν αυτό το όρος Σιών είναι η επίγεια ή η επουράνια Σιών, αν ο Ιωάννης βλέπει το Χριστό με τους 144.000 στην Ιερουσαλήμ στη Δεύτερη Έλευση, ή τους βλέπει στον ουρανό. Η απάντηση είναι ότι πρόκειται για την επουράνιο Σιών, την παρουσία του Θεού, και όχι για το επίγειο όρος Σιών, για πέντε κυρίως λόγους:

Καλημέρα

Η μεγάλη ευθύνη

Ιεζεκ.γ:12-27
 
Ο Ιάκωβος στην επιστολή του μας πληροφορεί ότι «εκείνος που ξέρει να κάνει το καλό και δεν το κάνει, εις αυτόν είναι αμαρτία» (δ:17). Είναι η αμαρτία, όχι της παράβασης, αλλά της παράλειψης. Τούτη η ιδιαίτερη μορφή αμαρτίας, μπορεί να σημειωθεί σε πολλούς τομείς: την αγαθοεργία, το κοινωνικό παρόν κλπ. Στο ανάγνωσμά μας όμως, αναφέρεται σε σχέση με τον Εργάτη του Θεού.
 

Οι τέσσερεις πτυχές της σωτηρίας - (4) Αγιασμός

Αγιασμός κυριολεκτικά σημαίνει ξεχώρισμα. Στο θέμα μας, σημαίνει αποχωρισμός από την αμαρτία και αφιέρωση στο Θεό. Αγιασμός είναι η διαδικασία να γίνει κανείς δίκαιος – ουσιαστικά σαν το Χριστό.
 

Κατά την αναγέννηση ο Θεός μας αγιάζει (Α΄Κορ.ς:11), αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή της όλης διαδικασίας. Ο Θεός συνεχίζει να εργάζεται στη ζωή μας για να μας τελειοποιήσει και να μας κάνει άγιους. Η Γραφή διδάσκει ότι μπορούμε να πετύχουμε την ωριμότητα σ’ αυτή τη ζωή (Β΄Κορ.γ:18, ζ:1,  Εφες.δ:11-15, Β΄πέτρ.γ:18). Αυτό δεν σημαίνει απόλυτη αναμάρτητη τελειότητα όπως το παράδειγμα του Ιησού, αλλά μια σχετική τελειότητα, εφόσον η αμαρτωλή φύση και η πιθανότητα να αμαρτήσει κανείς παραμένουν μέσα στον άνθρωπο.
 

Κ α λ η μ έ ρ α

Επιλογές

Η δυνατότητα να επιλέγουμε

Καμιά φορά σκέφτομαι τη δυνατότητα που ο Θεός έβαλε μέσα μας να μπορούμε να αποφασίζουμε. Ή με άλλα λόγια να μπορούμε να επιλέγουμε. Ολόκληρη η ζωή μας, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, αποτελείται από αποφάσεις που παίρνουμε και επιλογές που κάνουμε. Αυτό που καταλαβαίνω και που είναι πολύ σημαντικό, είναι πως ο Θεός δεν αποφασίζει για μας, εμείς αποφασίζουμε. Ο ίδιος ο Θεός έβαλε  αυτή τη δυνατότητα μέσα μας, αυτή την ελεύθερη βούληση να μπορούμε να εκλέγουμε και  να αποφασίζουμε.

Όλη η ωριμότητα και το μεγάλωμα μας με το Θεό,  εξαρτάται από το πώς χρησιμοποιούμε αυτή τη δυνατότητα που έχουμε, δεν είμαστε μηχανήματα ή ρομπότ αλλά έχουμε σαν άνθρωποι, ελεύθερη βούληση. Αυτό είναι που μας διαφοροποιεί από όλη τη φύση γύρω μας και είναι ένα πολύ θαυμαστό πράγμα.

Κ α λ η μ έ ρ α