Η απροθυμία για δοξολογία και ευχαριστία εκπλήσσει το Θεό.
Πώς μπορούμε σαν Χριστιανοί να γίνουμε ευγνώμονες κάθε μέρα
της ζωής μας;
Σε έναν χαοτικό κόσμο που συχνά αναλώνεται από άγχος και
αρνητικότητα, η έμπρακτη ευγνωμοσύνη στέκεται σαν φάρος, προσφέροντας
παρηγοριά, προοπτική και ανανέωση.
Σαν χριστιανοί, το κάλεσμα για ευγνωμοσύνη αντηχεί βαθιά
μέσα στην παράδοση της πίστης μας, είναι υφασμένη στον ιστό των πεποιθήσεων και
των αξιών μας.
Πράγματι, η Αγία Γραφή βρίθει από προτροπές για ευχαριστία
σε όλες τις περιστάσεις, υπενθυμίζοντάς μας τη μεταμορφωτική δύναμη μιας
ευγνώμονας καρδιάς.
Λουκ.ς:31 Και καθώς θέλετε να πράττωσιν εις εσάς οι
άνθρωποι, και σεις πράττετε ομοίως εις αυτούς.
Α’ Θεσ.ε:18 κατά πάντα
ευχαριστείτε· διότι τούτο είναι το θέλημα του Θεού προς εσάς εν Χριστώ Ιησού.
Πώς, λοιπόν, μπορούμε να ενεργούμε με ευγνωμοσύνη στην
καθημερινή μας ζωή σαν Χριστιανοί;
Ας εξερευνήσουμε μερικά πρακτικά βήματα που θα μας βοηθήσουν
να το κάνουμε:
1. Ξεκινήστε με προσευχή:
Το θεμέλιο μιας ζωής ευγνωμοσύνης αρχίζει με την προσευχή.
Αφιερώστε χρόνο κάθε μέρα για να επικοινωνείτε με τον Θεό, εκφράζοντας
ευγνωμοσύνη για τις ευλογίες Του, τόσο τις μεγάλες όσο και τις μικρές.
Ξεκινήστε και τελειώστε τη μέρα σας με μια προσευχή
ευχαριστίας, αναγνωρίζοντας την καλοσύνη, την πιστότητα και την πρόνοια του
Θεού στη ζωή σας.
Αυτή η πράξη εκούσιας ευγνωμοσύνης θέτει
τον τόνο για την επόμενη ημέρα και καλλιεργεί μια βαθύτερη σύνδεση με την πηγή
όλων των ευλογιών.
Φιλ.δ:6 Μη μεριμνάτε περί μηδενός, αλλ' εν παντί
πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ' ευχαριστίας διά της
προσευχής και της δεήσεως.
2.
Κρατήστε ένα ημερολόγιο ευγνωμοσύνης:
Σκεφτείτε να κρατήσετε ένα ημερολόγιο για να καταγράφετε
στιγμές ευγνωμοσύνης καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας σας.
Αναλογιστείτε τους ανθρώπους, τις εμπειρίες και τα δώρα για
τα οποία είστε ευγνώμονες, ανεξάρτητα από το πόσο είναι φαινομενικά ασήμαντα.
Το να καταγράφετε τις ευλογίες σας, δεν χρησιμεύει μόνο σαν
απτή υπενθύμιση της καλοσύνης του Θεού, αλλά βοηθά στην καλλιέργεια μιας
συνήθειας ενσυνείδησης και εκτίμησης.
Κολ.α:3 Ευχαριστούμεν τον Θεόν και Πατέρα του
Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, προσευχόμενοι πάντοτε υπέρ υμών,
3.
Πρακτική ευγνωμοσύνη στις αντιξοότητες:
Ευχαριστώντας σε όλες τις περιστάσεις
Α’ Θεσ.ε:18 κατά πάντα ευχαριστείτε· διότι τούτο
είναι το θέλημα του Θεού προς εσάς εν Χριστώ Ιησού.
Η αληθινή ευγνωμοσύνη ξεπερνά τις ευνοϊκές περιστάσεις. Λειτουργεί
ακόμη και παρά τις αντιξοότητες.
Σαν χριστιανοί, καλούμαστε να ευχαριστούμε σε όλες τις
καταστάσεις, εμπιστευόμενοι ότι ο Θεός εργάζεται τα πάντα για το καλό.
Μέσα στις δοκιμασίες και τις δυσκολίες, να αναζητάτε
συνειδητά λόγους για να είστε ευγνώμονες, βρίσκοντας παρηγοριά στις υποσχέσεις
του Θεού και στη δύναμη της παρουσίας Του.
Ρωμ.η:28 Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το
αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν
αυτού·
4.
Μετρήστε τις ευλογίες σας:
Αφιερώστε χρόνο για να μετρήσετε τις ευλογίες σας,
κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Φτιάξτε μια λίστα ευλογιών, τόσο πνευματικών όσο και υλικών,
που συχνά θεωρείτε δεδομένες.
Από το δώρο της σωτηρίας μέχρι την ομορφιά της δημιουργίας,
από την αγάπη της οικογένειας και των φίλων στις απλές χαρές της καθημερινής
ζωής, οι ευλογίες αφθονούν.
Ο στοχασμός γύρω από αυτές τις ευλογίες καλλιεργεί μια
καρδιά ευγνωμοσύνης και βοηθά στην καλλιέργεια πνεύματος ικανοποίησης και
χαράς.
Παρ.ια:25 Η αγαθοποιός ψυχή θέλει παχυνθή· και
όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή και αυτός.
5.
Εκφράστε την ευγνωμοσύνη σας στους άλλους
Μην υποτιμάτε τη δύναμη της έκφρασης ευγνωμοσύνης στους
άλλους. Αφιερώστε χρόνο για να ευχαριστήσετε εκείνους που σας ευλόγησαν, σας
υποστήριξαν ή έκαναν τη διαφορά στη ζωή σας.
Μέσα από ένα εγκάρδιο μήνυμα, μέσα από ένα λόγο εκτίμησης ή
μιας απλής πράξης καλοσύνης, η έκφραση ευγνωμοσύνης όχι μόνο φωτίζει τη μέρα
κάποιου άλλου, αλλά και εμβαθύνει τη δική σας αίσθηση ευγνωμοσύνης και ενότητας
με τους άλλους.
Β’ Κορ.θ:12 Διότι η διακονία της υπηρεσίας ταύτης
ουχί μόνον προσαναπληροί τας στερήσεις των αγίων, αλλά και περισσεύει διά
πολλών ευχαριστιών προς τον Θεόν·
6.
Υπηρέτησε τους άλλους με ευγνωμοσύνη
Συμμετέχετε σε πράξεις υπηρεσίας με πνεύμα ευγνωμοσύνης. Σαν
Χριστιανοί, καλούμαστε να αγαπάμε και να υπηρετούμε τους άλλους, ακολουθώντας
το παράδειγμα του Ιησού Χριστού.
Προσεγγίστε τις ευκαιρίες υπηρεσίας με μια ευγνώμονα καρδιά,
αναγνωρίζοντας τις σαν ευκαιρίες να εκφράσετε ευγνωμοσύνη για τη χάρη του Θεού
και να μοιραστείτε την αγάπη Του με όσους έχουν ανάγκη.
Ψαλμ.ρ:4 Εισέλθετε εις τας πύλας αυτού εν
δοξολογία, εις τας αυλάς αυτού εν ύμνω· δοξολογείτε αυτόν· ευλογείτε το όνομα
αυτού.
7.
Συλλογιστείτε το λόγο του Θεού
Βυθιστείτε στις Γραφές και στοχαστείτε τις υποσχέσεις του
Θεού. Η Αγία Γραφή είναι ένας θησαυρός σοφίας και ενθάρρυνσης, που μας
υπενθυμίζει την πιστότητα, την προμήθεια και την αγάπη του Θεού.
Συλλογιστείτε εδάφια ευχαριστίας και αίνου, επιτρέποντας στο
λόγο του Θεού να θρέψει την ψυχή σας και να εμβαθύνει την ευγνωμοσύνη σας.
Ψαλμ.α:2 αλλ' εν τω νόμω του Κυρίου είναι το
θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύκτα.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΝΤΟΛΗ:
Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου
Ο Θεός θέλει να αγαπάμε ο ένας τον άλλο.
Όλοι έχουμε κρεμασμένη την αόρατη ταμπέλα: «Αγάπα με»!
Όλοι χρειαζόμαστε την αποδοχή και την αναγνώριση, αν και
είμαστε διαφορετικοί.
Θέλουμε να αισθανόμαστε ευπρόσδεκτοι.
Θέλουμε να αισθανόμαστε ότι ανήκουμε κάπου.
Όταν κτυπήσει κάποιος την πόρτα μας την μισανοίγουμε
ρωτώντας, ποιος είναι, ή την ανοίγουμε διάπλατα λέγοντας, περάστε!
Όταν πας σ’ ένα σπίτι και σε καλοδεχτούν και σε βάλουν να
καθίσεις αναπαυτικά και σου πουν πόσο χαίρονται που είσαι μαζί τους, πώς
αισθάνεσαι;
Σίγουρα αισθάνεσαι ασφάλεια, ότι είσαι σπουδαίος γι’ αυτούς,
ότι ανήκεις στην παρέα τους κι αυτό είναι βαθιά ανάγκη του καθένα.
Αγαπάμε αυτούς που μας «αγγίζουν», όχι αυτούς που κρατάνε
αποστάσεις.
Αγάπα τον πλησίον σου σημαίνει κράτα τον κοντά σου.
Ποιοι χρειάζονται αυτή την αγάπη; ΟΛΟΙ!
·
Οι γονείς από τα παιδιά
·
Τα παιδιά από τους γονείς
·
Ο γιος σου, η κόρη σου
·
Ο άντρας σου, η γυναίκα σου
·
Ο φίλος σου, ο δάσκαλός σου, το αφεντικό σου
·
Ο ποιμένας σου, ο συνάδελφος, ο αδελφός/η
Το έχουμε ανάγκη να μας εκτιμούν γιατί τότε αισθανόμαστε ότι
μας αγαπούν, ότι μας θέλουν, ότι είμαστε σημαντικοί γι’ αυτούς.
Πολλές φορές, ένας λόγος (σ’ αγαπώ, σ’ εκτιμώ, χαίρομαι που
σε γνωρίζω) μπορεί ν’ αξίζει όσο τίποτε άλλο σ’ αυτό τον κόσμο.
Όμως, γιατί δεν το κάνουμε συχνά;
Ø
Δεν έχουμε αγαπηθεί όσο νομίζουμε ότι θα έπρεπε
Ø
Δεν χαιρόμαστε, δεν είμαστε ευτυχισμένοι με τους
άλλους
Ø
Περιμένουμε απ’ τους άλλους να το κάνουν πρώτοι
Ø
Είμαστε ασυγχωρητικοί. Όταν μας πληγώσουν, μας
υποβιβάσουν, απογοητεύσουν, κριτικάρουν, ξεχνάμε το καλό που μας έχουν κάνει.
Κολ.γ:15 Και η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις
καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις εν σώμα· και γίνεσθε
ευγνώμονες.
Γαλ.ς:9 Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν·
διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ.
Αυτό μπορεί να γίνει από μια καρδιά που αγαπά. Τότε μόνο
μπορείς να είσαι ευγνώμων. Να πεις κάτι για να ευλογήσεις και να υψώσεις
κάποιον.
Ίσως κάποιος να σκεφτεί: ναι, αλλά μπορεί να υπερηφανευτεί!
Μη φοβάσαι, δεν ακούει τέτοια λόγια συχνά. Μάλλον θα βοηθήσει αν το κάνεις, δεν
κάνει κακό.
Δίνεις ό, τι έχεις: ένα χαμόγελο, το χρόνο σου, γράφοντας
δυο λόγια, κερνώντας ένα καφέ, ο τόνος της φωνής σου όταν μιλάς σε κάποιον,
ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!
Λουκ.ιζ: Αυτός που γύρισε πίσω, δεν ενοχλήθηκε που το
έκανε, δεν το είπε σιγά – σιγά, αλλά δόξασε με δυνατή φωνή.
Ήταν ταπεινός. Έπεσε στα πόδια του Ιησού και Τον λάτρευσε.
Του είπε, σ’ ευχαριστώ.
Δεν με έδιωξες, με έσωσες, άλλαξες τη ζωή μου, μου έδωσες
ελπίδα, με θεράπευσες, με ανέχεσαι….
Κι ο Ιησούς είπε με έκπληξη: Δεν εκαθαρίσθησαν οι δέκα; οι δε εννέα που είναι;
Αν εμείς σαστίζουμε όταν κάποιος μας φερθεί με αγνωμοσύνη,
το ίδιο και ο Ιησούς!
Όταν συνεχώς παραπονιόμαστε χωρίς να ευχαριστούμε, αυτό
δυσαρεστεί τον Θεό.
Αριθ.κα:4,5 Και εσηκώθησαν από του όρους Ωρ διά της οδού
της Ερυθράς θαλάσσης, διά να περιέλθωσι την γην Εδώμ· και ωλιγοψύχησεν ο λαός
εν τη οδώ. Και ελάλησεν ο λαός κατά του Θεού και κατά του Μωϋσέως, λέγοντες,
Διά τι ανεβίβασας ημάς εξ Αιγύπτου διά ν' αποθάνωμεν εν τη ερήμω; διότι άρτος
δεν είναι και ύδωρ δεν είναι και η ψυχή ημών αηδίασε τον άρτον τούτον, τον
ελαφρόν.
Οι Ισραηλίτες, βγαίνοντας από την Αίγυπτο δεν έδειξαν
ευγνωμοσύνη.
Παραπονιόταν συνέχεια για το μάνα, για το νερό, για τον
Μωυσή…
Αριθ.κα:6 Και απέστειλεν ο Κύριος επί τον λαόν τους
όφεις τους φλογερούς και εδάγκανον τον λαόν, και λαός πολύς εκ του Ισραήλ
απέθανε.
Από που ήρθαν; Ήταν πάντα εκεί, στην έρημο.
Αυτό που δεν είχαν καταλάβει ήταν ότι ο Θεός όχι μόνο τους
τάιζε, αλλά τους προστάτευε από κινδύνους που οι ίδιοι δεν έβλεπαν.
Αυτό που έκανε ο Θεός, ήταν να τραβηχτεί ένα βήμα πίσω: αφού
δεν με χρειάζεστε, αφού δεν σας αρέσει ο τρόπος που σας φροντίζω, εντάξει,
σώστε τους εαυτούς σας.
Βγήκαν τα φίδια, άρχισαν να δαγκώνουν κι όταν άρχισαν να
πεθαίνουν, κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα.
Η αμαρτία τους; Αγνωμοσύνη, διαμαρτυρόταν και μουρμούριζαν
συνέχεια.
Ψαλ.ργ:1,2 «Ψαλμός του Δαβίδ». Ευλόγει, η ψυχή μου, τον
Κύριον· και πάντα τα εντός μου το όνομα το άγιον αυτού. Ευλόγει, η ψυχή μου,
τον Κύριον, και μη λησμονής πάσας τας ευεργεσίας αυτού·
Ο Παύλος: Φιλ.β:14
Πράττετε τα πάντα χωρίς γογγυσμών και
αμφισβητήσεων,
Ο Πέτρος: Α’ Πέτρ.δ:9
γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους χωρίς
γογγυσμών·
Σίγουρα υπάρχουν αχάριστοι άνθρωποι: μόνο αυτό, δεν
μπορούσες κάτι περισσότερο;
Είμαστε ευγνώμονες ή εαυτούληδες;
Όταν δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας στον Θεό, απογοητεύουμε
τον Διάβολο.
Ο Ιώβ ήταν πλούσιος και τα έχασε όλα. Ο Διάβολος τον
κατηγόρησε στον Θεό.
Πλησίαζε τον Ιώβ για να ακούσει τι θα πει. «Βλασφήμησον τον Θεόν και απόθανε», του
έλεγε μέσα από τη γυναίκα του.
Ο Ιώβ όμως έβαζε το πρόσωπό του στο έδαφος: «και είπε, Γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός
μου και γυμνός θέλω επιστρέψει εκεί· ο Κύριος έδωκε και ο Κύριος αφήρεσεν· είη
το όνομα Κυρίου ευλογημένον».
Όταν ευχαριστείς, δοξάζεις και επαινείς τον Θεό, δείχνεις
ότι Τον εμπιστεύεσαι κι αυτό ενδυναμώνει την πίστη σου. Αυτοί που ευχαριστούν
δεν μπορούν και να γογγύζουν και το αντίστροφο.
Φιλ.δ:6,7 Μη μεριμνάτε περί μηδενός, αλλ' εν παντί
πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ' ευχαριστίας διά της
προσευχής και της δεήσεως. Και η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νούν θέλει
διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας διά του Ιησού Χριστού.
Έτσι ανοίγεται ο δρόμος της ειρήνης, αλλά χρειάζεται μια
μεγάλη καρδιά! Οι μικροί, εγωιστές άνθρωποι δεν μπορούν να είναι ευγνώμονες,
θέλουν πάντα περισσότερα.
Συμπέρασμα
Συμπερασματικά, η άσκηση ευγνωμοσύνης δεν είναι απλά μια
πρόταση, αλλά μια πνευματική πειθαρχία απαραίτητη για τη χριστιανική ζωή.
Γινόμενοι ευγνώμονες στην καθημερινή μας ζωή, καλλιεργούμε
μια βαθύτερη εκτίμηση για τις ευλογίες του Θεού, μια μεγαλύτερη αίσθηση χαράς
και ικανοποίησης και μια στενότερη σχέση με Εκείνον που αξίζει όλο τον έπαινό
μας.
Μπορούμε να δώσουμε προσοχή στην προτροπή του αποστόλου
Παύλου «κατά πάντα ευχαριστείτε» (Α ́ Θεσ.ε:18), ενσαρκώνοντας ένα
πνεύμα ευγνωμοσύνης που διαπερνά κάθε πτυχή της ζωής μας σαν ακόλουθοι του
Χριστού;
Κολ.γ:15 Και η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις
καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις εν σώμα· και γίνεσθε
ευγνώμονες.
