Την πρώτη κίνηση την έκανε ο Θεός
Πρώτα απ' όλα, δεν είμαστε εμείς, αλλά η χάρη του Θεού, και δεύτερο, ο Θεός μας αγάπησε πρώτα πριν Τον αγαπήσουμε εμείς:
Α΄Ιωάν.δ:19 Ημείς αγαπώμεν αυτόν, διότι αυτός πρώτος
ηγάπησεν ημάς.
Ο Θεός έκανε την πρώτη
κίνηση, οπότε πρέπει να κάνουμε και εμείς την πρώτη κίνηση.
Οφείλουμε να
αισθανόμαστε συμπόνια για εκείνους που έχουν απορρίψει τον Χριστό, επειδή η
αιωνιότητά τους θα είναι απερίγραπτα φρικτή.
Δεν θα το θέλαμε αυτό
για τον χειρότερο εχθρό μας, έτσι δεν είναι; Φυσικά και όχι.
Γνωρίζουμε ότι η κρίση
αρχίζει από τον οίκο του Θεού, την
εκκλησία. Ο Θεός θα κρίνει εκείνους που βρίσκονται έξω από την εκκλησία, έτσι
δεν μπορούμε και δεν έχουμε το δικαίωμα να τους κρίνουμε εμείς.
Μπορούμε να κρίνουμε
αν αυτό που κάνουν είναι καλό ή όχι, αλλά πέρα από αυτό, πρέπει να αφήσουμε την
κρίση στον Θεό και ο θρόνος του Θεού είναι μονοθέσιος.
Μόνο Αυτός γνωρίζει
τις καρδιές τους και μόνο Αυτός μπορεί να τους σώσει, αλλά είναι καθήκον μας να
μοιραστούμε το ευαγγέλιο με τους χαμένους και μετά είναι δουλειά του Θεού.
Να κρίνουμε τους
αμαρτωλούς;
Ο απόστολος Πέτρος
έγραψε:
Α’ Πέτρ.δ:17 Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η
κρίσις από του οίκου του Θεού· και αν αρχίζη πρώτον αφ' ημών, τι θέλει είσθαι
το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του Θεού;
Ο Θεός περιμένει η κυβέρνηση
της Εκκλησίας να πειθαρχεί τα μέλη που αμαρτάνουν ανοιχτά και δεν μετανοούν για
αυτή την αμαρτία μόλις έρθει στο φως, αλλά ο Θεός θα κρίνει εκείνους που
βρίσκονται εκτός της εκκλησίας.
Αυτή είναι δουλειά
Του, όχι δική μας. Είναι δικαίωμά Του, όχι δικό μας, αλλά είναι δικαίωμά μας,
στην πραγματικότητα καθήκον μας, να κρίνουμε την αμαρτία μέσα στην εκκλησία.
Εκκλησιαστική
πειθαρχία
Στο Ματθ.ιη, υπάρχουν οδηγίες
για την εκκλησία, πως να πειθαρχεί τα μέλη του σώματος του Χριστού.
Το βασικό μοντέλο για
την εκκλησιαστική πειθαρχία βρίσκεται στο Ματθ.ιη:15-20.
Το πρώτο βήμα
εκκλησιαστικής πειθαρχίας που δίδαξε ο Ιησούς, λέει:
Ματθ.ιη:15 Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε
και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου· εάν σου ακούση, εκέρδησας τον
αδελφόν σου·
Ας ελπίσουμε ότι
μπορείς να τον πείσεις για το σφάλμα του και μετανοήσει γι' αυτό, αλλά:
Ματθ.ιη:16 εάν όμως δεν ακούση, παράλαβε μετά σου έτι
ένα ή δύο, διά να βεβαιωθή πας λόγος επί στόματος δύο μαρτύρων ή τριών.
Αυτό δεν σημαίνει να
πάρετε μαζί σας ένα καταδιωκτικό απόσπασμα και να εμφανιστείτε στην εξώπορτα
τους ή να τους αντιμετωπίσετε στην εκκλησία δημόσια.
Αυτό εξακολουθεί να
είναι ένα ιδιωτικό θέμα, ωστόσο, αν ακόμη και μετά από όλα αυτά, αυτός ή αυτή «παρακούση
αυτών, ειπέ τούτο προς την εκκλησίαν· αλλ' εάν και της εκκλησίας παρακούση, ας
είναι εις σε ως ο εθνικός και ο τελώνης» (Ματθ.ιη:17).
Αυτό ακούγεται σκληρό,
αλλά ξέρουμε ότι ο Θεός πειθαρχεί κάθε παιδί που αγαπά:
Α’ Κορ.ια:32 αλλ' όταν κρινώμεθα, παιδευόμεθα υπό του
Κυρίου, διά να μη κατακριθώμεν μετά του κόσμου.
Εβρ.ιβ:5-8 και ελησμονήσατε την νουθεσίαν, ήτις λαλεί
προς εσάς ως προς υιούς, λέγουσα· Υιέ μου, μη καταφρονής την παιδείαν του
Κυρίου, μηδέ αθυμής ελεγχόμενος υπ' αυτού. Διότι όντινα αγαπά Κύριος παιδεύει
και μαστιγόνει πάντα υιόν, τον οποίον παραδέχεται. Εάν υπομένητε την παιδείαν,
ο Θεός φέρεται προς εσάς ως προς υιούς· διότι τις υιός είναι, τον οποίον δεν
παιδεύει ο πατήρ; Εάν όμως ήσθε χωρίς παιδείαν, της οποίας έγειναν μέτοχοι
πάντες, άρα είσθε νόθοι και ουχί υιοί,
Να έχετε συμπόνια
Δεν πρέπει ποτέ, μα
ποτέ να θυμώνουμε με τους αμαρτωλούς, επειδή κι εμείς ήμασταν κάποτε στη θέση
τους, με την οργή του Θεού πάνω μας.
Ακόμη και σε περίπτωση
έντονου διωγμού εναντίον μας, σκεφτείτε το εξής: Θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς
οι άπιστοι και να κατευθυνόμαστε προς την κρίση του Θεού (Αποκ.κ:12-15).
Θα μπορούσαμε να
είμαστε εμείς οι διώκτες εκείνων που πιστεύουν. Αν δεν ήταν ο Θεός, δεν θα
είχαμε ξεφύγει από την οργή που μας βάραινε. Ο Θεός παρενέβη υπερφυσικά για
λογαριασμό μας (Εφες.β:1-5).
Μόνο το Πνεύμα του
Θεού μπορεί να τους δείξει ποιος είναι ο Χριστός και να ανοίξει τα μάτια τους
και να ξεβουλώσει τα αυτιά τους. Είναι σαν να είναι αβοήθητα θύματα...
ανήμποροι να δουν την ανάγκη να μετανοήσουν και να ζητήσουν τον Χριστό.
Ο λόγος του Θεού μας
λέει:
Α’ Κορ.β:14 Ο φυσικός όμως άνθρωπος δεν δέχεται τα του
Πνεύματος του Θεού· διότι είναι μωρία εις αυτόν, και δεν δύναται να γνωρίση
αυτά, διότι πνευματικώς ανακρίνονται.
Σκεφτείτε το γεγονός
ότι ο Θεός μας αγάπησε πρώτα, όταν ήμασταν ασεβείς, κακοί, αμαρτωλοί, εχθροί
του Θεού (Ρωμ.ε:6-10).
Πώς μπορούμε να
μισούμε ή να θυμώνουμε με τους αμαρτωλούς, αφού ακόμη και οι Χριστιανοί
εξακολουθούν να πέφτουν σε αμαρτία;
Διάσωση των χαμένων
Τι μπορούμε λοιπόν να
κάνουμε για εκείνους που κατευθύνονται προς την κόλαση;
- Μπορούμε
να μοιραστούμε το Ευαγγέλιο...
- Μπορούμε
να τους αγαπήσουμε πρώτα εμείς όπως μας έκανε ο Θεός (Α ́ Ιωάν.δ:19).
- Μπορούμε
να προσευχηθούμε για να σωθούν.
Ο Θεός θέλει να
ασχοληθούμε με τη σωτηρία των αμαρτωλών. Άλλωστε, κάποιος δεν μας μίλησε για τον
Χριστό κάποτε, ενώ ήμασταν ακόμα χαμένοι;
Πώς μπορούμε να μην
κάνουμε το ίδιο και για τους άλλους; Όταν βλέπουμε ανθρώπους που δεν έχουν
σωθεί, κανονικά η καρδιά μας πρέπει να ραγίζει γιατί ξέρουμε ότι ο Θεός δεν θέλει
να χαθεί κανείς (Β ́ Πέτρ.γ:9) και δεν ευχαριστιέται στον θάνατο των ασεβών (Ιεζεκ.λγ:11).
Ούτε κι εμείς θα έπρεπε.
Φύτευση σπόρων
Μόνοι μας, δεν
μπορούμε να σώσουμε κανέναν. Δεν μπορούμε. Δεν είναι δική μας ευθύνη να σώσουμε
κανέναν. Είναι η ανταπόκρισή τους στην ικανότητά του Θεού, αλλά είναι δική μας
ευθύνη να φυτέψουμε τους σπόρους:
Ματθ.κη:18-20 Και προσελθών ο Ιησούς, ελάλησε προς
αυτούς, λέγων· Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες
λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός
και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα
παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της
συντελείας του αιώνος. Αμήν.
Κάποιος άλλος μπορεί
να έρθει και να ποτίσει τον σπόρο που φυτέψαμε, ή κάποιος άλλος μπορεί να ρίξει
λίπασμα... αλλά πρέπει να φυτέψουμε τον σπόρο του λόγου του Θεού.
Χρειάζεται ένας άνθρωπος
του Θεού, ο λόγος του Θεού με το Πνεύμα του Θεού για να γεννηθεί ένα παιδί του
Θεού:
Ιωάν.γ:3-7 Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν·
Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την
βασιλείαν του Θεού. Λέγει προς αυτόν ο Νικόδημος· Πως δύναται άνθρωπος να
γεννηθή γέρων ων; μήποτε δύναται να εισέλθη δευτέραν φοράν εις την κοιλίαν της
μητρός αυτού και να γεννηθή; Απεκρίθη ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν
τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την
βασιλείαν του Θεού. Το γεγεννημένον εκ της σαρκός είναι σαρξ και το
γεγεννημένον εκ του Πνεύματος είναι πνεύμα. Μη θαυμάσης ότι σοι είπον, Πρέπει
να γεννηθήτε άνωθεν.
Μόνο ο Θεός σώζει
(Πράξ.δ:12), αλλά ο Θεός μπορεί να μας χρησιμοποιήσει σαν μέσο για το σκοπό Του,
για να φυτέψει τον σπόρο, και αν θελήσουν να τους σώσει.
Σε παρακαλώ, μη
θυμώνεις με τους αμαρτωλούς... Να έχεις συμπόνια και να μοιράζεσαι τον Χριστό.
Αγάπησέ τους και προσευχήσου γι’ αυτούς και άφησε τα αποτελέσματα στον Θεό.
Μόνο ο Θεός μπορεί να δώσει την αύξηση:
Ο δε Κύριος
προσέθετε καθ' ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους (Πράξ.β:47).
Συμπέρασμα
Να αγαπάτε τους
εχθρούς σας και να προσεύχεστε για τους χαμένους, γιατί κάποτε, «τοιούτοι
υπήρχετέ τινες· αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ' εδικαιώθητε διά του
ονόματος του Κυρίου Ιησού και διά του Πνεύματος του Θεού ημών» (Α ́ Κορ.ς:11).
Αν κάποιος δεν είναι σωσμένος,
σήμερα είναι η ημέρα, γιατί σήμερα, ακόμη και τώρα, «είναι καιρός
ευπρόσδεκτος» (Β ́ Κορ.ς:2).
Μετά την Αρπαγή, ή αν
πεθάνεις (Εβρ.θ:27), θα είναι πολύ αργά.
