Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (10)

Την ίδια μαρτυρία διαβάζουμε και στην Εβρ.β:10 «Διότι έπρεπεν εις αυτόν, διά τον οποίον είναι τα πάντα και διά του οποίου έγειναν τα πάντα, φέρων εις την δόξαν πολλούς υιούς, να κάμη τέλειον τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών διά των παθημάτων». Αυτός που είναι ο αρχηγός της εκκλησίας, η κεφαλή της, είναι όπως βλέπουμε ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς και όχι ο «θεός Υιός».

Κολ.α:18 «….ὅς ἐστιν [ἡ] ἀρχή, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς πρωτεύων». Ο Ιησούς Χριστός είναι ΑΡΧΗ. Είδαμε ότι είναι η αρχή μέσα στο λόγο του Θεού, ότι όλα περικλείονται και «συνίστανται» μέσα σ' Αυτόν, είδαμε ότι Αυτός είναι προ πάντων και θα ήταν μια απλή επανάληψη των προηγουμένων, αν δεν είχε την επόμενη φράση που λέει «... πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν». Εδώ είναι που μπαίνουμε σε μια άλλη πτυχή του ΛΟΓΟΥ, που περιγράφει κάτι πολύ θαυμαστό.

Κ α λ η μ έ ρ α

Καρδιά καθαρή

Η Βίβλος μας πληροφορεί ότι ο άνθρωπος βλέπει μόνο το φαινόμενο:

Α’ Σαμ.ις:7 ….διότι δεν βλέπει ο Κύριος καθώς βλέπει ο άνθρωπος· διότι ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενον, ο δε Κύριος βλέπει την καρδίαν.

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον Θεό:

Λουκ.ις:15 Και είπε προς αυτούς· Σεις είσθε οι δικαιόνοντες εαυτούς ενώπιον των ανθρώπων, ο Θεός όμως γνωρίζει τας καρδίας σας· διότι εκείνο, το οποίον μεταξύ των ανθρώπων είναι υψηλόν, βδέλυγμα είναι ενώπιον του Θεού.

Προς Ρωμαίους (058)

Ρωμ.ι:19 Αλλά λέγω, Μη δεν εγνώρισεν ο Ισραήλ; Πρώτος ο Μωϋσής λέγει· Εγώ θέλω σας παροξύνει εις ζηλοτυπίαν με τους μη έθνος, Θέλω σας παροργίσει με έθνος ασύνετον.

Η Εβραϊκή απιστία οφείλεται σε έλλειψη γνώσης; Όχι, είχαν επαρκή γνώση της αλήθειας (ακόμα και στις δικές τους Γραφές). Στην πραγματικότητα, οι Γραφές ανέφεραν ότι ο Θεός θα στραφεί στους εθνικούς. Ο Παύλος χρησιμοποιεί το Δευτ.λβ:21 και εξάγει μια αρχή από αυτό.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (09)

Αυτός λοιπόν που είναι η εικόνα του Θεού του αοράτου, είναι πρωτότοκος πάσης κτίσεως. Επειδή η εικόνα αναφέρεται στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, όπως και όλα αυτά τα εδάφια, γι’ αυτό και το «πρωτότοκος πάσης κτίσεως» αναφέρε­ται στον άνθρωπο Ιησού Χριστό. Σαν άνθρωπος ο Χριστός είναι πρωτότοκος πάσης κτίσεως και όχι σαν θεός υιός.

Σαν άνθρωπος όμως, ο Χριστός δεν προϋπήρχε όπως είπαμε, ούτε οι άγιοι. Η Γραφή μας μιλά καθαρά για τη ΓΕΝΕΣΗ του Χριστού - όχι τη «Γέννηση» - που σημαίνει την αρχή Του, την αρχή της ύπαρξης Του σαν άνθρωπος.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (08)

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΥΠΗΡΧΕ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ξέρουμε ότι ο Χριστός, δεν προϋπήρχε στον ουρανό σαν άνθρωπος με προσωπικότητα, πριν γεννηθεί στη Βηθλεέμ, παρά μόνο μέσα στο λόγο, τη σκέψη του Πατέρα σαν το αρνίο το εσφαγμένο, όπως προϋπήρχαν και όλοι οι άγιοι, γιατί ο Παύλος λέει ότι:

Ρωμ.η:28-30  «….. εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών όσους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε, και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε, και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε».

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (07)

Κάτι άλλο που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι η σχέση του Ιησού Χριστού με την εκκλησία, μέσα σ’ αυτή την ευδοκία του θελήματος του Θεού.

Όπως είπαμε, πριν την υλική δημιουργία, ο Θεός έχει μια «ευδοκία» μέσα Του και αυτή είναι η εκκλησία. Όμως πώς είναι δυνατόν να υπάρξει η εκκλησία αν πρώτα δεν υπήρχε ο Ιησούς Χριστός, αυτός που θα θυσιαζόταν για να σωθεί η εκκλησία; Είναι επόμενο λοιπόν, πρώτα ο Θεός να είδε το Χριστό, το Αρνίο, διά του οποίου θα εξαγόραζε την εκκλησία και γι’ αυτό λέει ότι «εξέλεξε ημάς εν αυτώ».

Πώς οι αρχαίοι τριαδικοί θεοί επηρέασαν την υιοθέτηση της θεωρίας της τριάδας

Πολλοί που πιστεύουν στην Τριάδα εκπλήσσονται, ίσως σοκάρονται, όταν μάθουν ότι η ιδέα των τριών θείων όντων ή του θεού με τρία πρόσωπα, χρονολογείται πολύ πιο παλιά από τον Χριστιανισμό. Και όμως, όπως θα δούμε, τα αποδεικτικά στοιχεία είναι απολύτως τεκμηριωμένα.

Η Marie Sinclair, κοντέσα του Caithness, στο βιβλίο της «Παλιές αλήθειες υπό νέο φως» (1876), αναφέρει: «σε γενικές γραμμές, αν και λανθασμένα, υποτίθεται ότι το δόγμα της Τριάδας είναι χριστιανικής καταγωγής. Σχεδόν κάθε έθνος της αρχαιότητας είχε ένα παρόμοιο δόγμα.

Ο πρώιμος καθολικός θεολόγος St. Jerome μαρτυρεί απερίφραστα, «όλα τα αρχαία έθνη πίστευαν σε Τριάδες» (σελ. 382).

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο Υιός

Κολ.α:19 διότι εν αυτώ ηυδόκησεν ο Πατήρ να κατοικήση παν το πλήρωμα

Ιωάν.γ:35 Ο Πατήρ αγαπά τον Υιόν και πάντα έδωκεν εις την χείρα αυτού.

Φιλ.β:9-11 Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός.

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (06)

Πως όμως ένας αόρατος Θεός θα μπορούσε να μιλήσει, να επικοινωνήσει με τα πλάσματά Του; Η Αγία Γραφή μας δίνει την απάντηση. Ο Πατέρας που με το ρήμα Του, με τον λόγο της δύναμής Του έκανε τα πάντα, στις έσχατες μέρες μας μίλησε «εν υιώ». Ο Θεός μας μίλησε «μέσα από» και «δια του Υιού». Με τον ίδιο τρόπο που μίλησε στην Παλιά Διαθήκη «εν τοις προφήταις», μίλησε τις τελευταίες μέρες «εν υιώ».

Ο Γιάχβε πλήρωνε τον προφήτη Του με το πνεύμα Του κι αυτός μιλούσε. Ο άνθρωπος μιλούσε, αλλά ήταν το πνεύμα του Πατέρα Θεού που έδινε τα θεία ρήματα. Η διαφορά είναι ότι το πνεύμα του Θεού «έμεινεν επ’ αυτόν», κάτι που δεν συνέβαινε με τους προφήτες, αφού μέσα στο Χριστό κατοικεί «παν το πλήρωμα της θεότητος» (Κολ.β:9), χωρίς μέτρο (Ιωάν.γ:34).

Κ α λ η μ έ ρ α

Λύτρωση

Ησ.λη:17 Ιδού, αντί ειρήνης επήλθεν επ' εμέ μεγάλη πικρία· αλλά συ, δι' αγάπην της ψυχής μου, ελύτρωσας αυτήν από του λάκκου της φθοράς· διότι έρριψας οπίσω των νώτων σου πάσας τας αμαρτίας μου.

Α’ Ιωάν.δ:9-10 Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, διά να ζήσωμεν δι' αυτού. Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ' ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών.

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (05)

Για να δούμε τώρα πως έγιναν οι ουρανοί και όλη η δημιουργία! 

Ο λόγος του Θεού μας δίνει πάλι την απάντηση. Δεν ήταν κάποιο άλλο - δεύτερο ή τρίτο πρόσωπο - που ενέργησε, αλλά ο ίδιος ο Πατέρας, γιατί εκτός από Αυτόν δεν υπήρχε ούτε πρόκειται να υπάρξει άλλη θεότητα. Αυτή η θεότητα κατοικεί τώρα μέσα στον Κύριο Ιησού Χριστό!

Στον Ψαλμ.λγ:6-9 λέει: Με τον λόγον του Κυρίου (Γιάχβε) έγειναν οι ουρανοί, και διά της πνοής του στόματος αυτού πάσα η στρατιά αυτών. Συνήγαγεν ως σωρόν τα ύδατα της θαλάσσης· έβαλεν εις αποθήκας τας αβύσσους. Ας φοβηθή τον Κύριον πάσα η γή· ας τρομάξωσιν απ' αυτού πάντες οι κάτοικοι της οικουμένης. Διότι αυτός είπε, και έγεινεν· αυτός προσέταξε, και εστερεώθη.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (04)

Όταν ο Ιωάννης έγραφε το Ευαγγέλιό του, δεν ήταν καθόλου επηρεασμένος από τις θεωρίες των εθνικών φιλοσόφων. Το Πνεύμα του Θεού ήθελε να δώσει τη σωστή χριστολογία του λόγου - σε αντίθεση με τις φιλοσοφικές θέσεις της εποχής - και να μας φανερώσει ποιος είναι ο λόγος του Θεού.

Η Γραφή σε πολλά μέρη μας λέει ότι τα πάντα έγιναν διά του λόγου (Ιωάν.α:3, Εβρ.α:2, Α’ Κορ.η:6). Από αυτά τα εδάφια και ίσως από άλλα, έχει δημιουργηθεί η λάθος εντύπωση ότι ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε από το Θεό, τον Πατέρα, αλλά από το «θεό Υιό»! Λένε μάλιστα ότι ο Πατέρας τα σχεδίαζε και ο υιός εκτελούσε.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ποια είναι η πρώτη εντολή;

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΙΤΟ

Ο ΤΙΤΟΣ

Ο Τίτος πίστεψε απ’ τον Παύλο γιατί τον αναφέρει σαν «γνήσιον τέκνον κατά κοινήν ημών πίστιν» (α:4). Τον ονομάζει ακόμα έτσι για να τον ξεχωρίσει από τους ψευδοδιδάσκαλους και να τον συστήσει στους Κρητικούς.

Υπήρξε ένας απ’ τους έμπιστους και αφοσιωμένους συνεργάτες του Παύλου. Ήταν ένας εργάτης γεμάτος πίστη του Κυρίου, Έλληνας στην εθνικότητα (Γαλ.β:3) που είχε επιστρέψει στο Χριστό από την ειδωλολατρία. Ο Παύλος τον είχε αφήσει να χειριστεί μερικές σημαντικές περιπτώσεις στην εκκλησία της Κορίνθου και ο Τίτος τα κατάφερε καλά. Αργότερα ο Παύλος τον άφησε στην Κρήτη για να οργανώσει την εκκλησία εκεί.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ

Κάθε άνθρωπος πρέπει να εξασκήσει το ελεύθερο θέλω του. Χωρίς τον πειράζοντα και το Θεό να εργάζεται στη γη με απόλυτη εξουσία, δεν θα υπάρχει ερέθισμα για να αμαρτήσει κανείς. Ο άνθρωπος δεν θα είναι επιρρεπής στην αμαρτία, όταν όλα γύρω του θα είναι δικαιοσύνη.

Ωστόσο, στο τέλος της Χιλιετηρίδας, ο Θεός θα επιτρέψει στο διάβολο να αποφυλακιστεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Όλοι αυτοί που υπάκουσαν το Θεό  μόνο λόγω της απόλυτης εξουσίας που είχε πάνω στη γη, θα έχουν την ευκαιρία να επαναστατήσουν. Αν αυτό είναι μέσα στην καρδιά τους, να παρακούσουν το Θεό, τότε θα προσχωρήσουν στις τάξεις του εχθρού.

Προς Ρωμαίους (057)

Ρωμ.ι:14 Πως λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον, εις τον οποίον δεν επίστευσαν; και πως θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον, περί του οποίου δεν ήκουσαν; και πως θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων;

Τα εδάφια 14-17 εξηγούν πώς οι άνθρωποι μπορούν να έχουν πίστη, δείχνοντας προκαταρτικά ότι οι Εβραίοι είχαν κάθε ευκαιρία να πιστέψουν. Με μια σειρά από ρητορικές ερωτήσεις, τα εδάφια αυτά σε αντίστροφη σειρά παραθέτουν τα βήματα που απαιτούνται από αυτόν που θέλει να πιστέψει στο Χριστό και να Τον επικαλεστεί:

Κ α λ η μ έ ρ α

ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

Ο Ιησούς είναι ο μεγάλος και ισχυρός Ελευθερωτής. Σπάζει κάθε δεσμό και ελευθερώνει τα παιδιά Του.

Ιωάν.η:36 Εάν λοιπόν ο Υιός σας ελευθερώση, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη σκλαβιά από την δαιμονική κατάληψη. Τα δαιμόνια είναι πνευματικά όντα, σε έχθρα με τον Θεό, κι έχουν δύναμη να προσβάλλουν και να θλίψουν τον άνθρωπο. Δεν έχουν μόνο δύναμη να θλίψουν τον άνθρωπο με αρρώστιες, αλλά συχνά αναφέρονται σαν υπάρξεις «ακάθαρτες» με αποτέλεσμα να μπορούν να προσβάλλουν τον άνθρωπο με πνευματική μόλυνση. Τα δαιμόνια μπορούν  να κατέχουν και να καταδυναστεύουν τους ανθρώπους.

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (03)

Ένας λόγος είναι πάντοτε η έκφραση μιας σκέψης και ο Ιησούς είναι η τέλεια έκφραση της σκέψης του Θεού για τον άνθρωπο.

Γεγονός πάντως είναι ότι πουθενά μέσα στην Παλιά Διαθήκη ή στην αντίληψη του λαού, δεν υπήρχε η αίσθηση ότι ο λόγος του Θεού είναι μια δεύτερη προσωπικότητα ή μια δεύτερη θεότητα ξεχωριστή από τον Πατέρα.

Με το ξεκίνημα όμως της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης, μια τέτοια ιδέα άρχισε να αιωρείται. Ήταν ο Νεοπλατωνισμός που διακήρυττε τέτοιες θεωρίες που αργότερα διείσδυσαν μέσα στην εκκλησία.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΧΙΛΙΕΤΗΡΙΔΑΣ

Ο Θεός θα έρθει στην Ιερουσαλήμ για να κάνει διαθήκη με το λαό Του. Αυτή η διαθήκη θα περιλαμβάνει την πλήρωση με το Πνεύμα του Θεού που δεν θα φεύγει ποτέ απ’ αυτούς που θα το παίρνουν (Ης.νθ:20-21). Η δόξα του Θεού θ’ αναπαυτεί πάνω στην Ιερουσαλήμ (Ης.ξ:1-2). Οι Εθνικοί θα έρχονται απ’ όλα τα μέρη της γης, γιατί «η αφθονία της θαλάσσης θέλει στραφή προς σέ· αι δυνάμεις των εθνών θέλουσιν ελθεί προς σε» (Ης.ξ:5). Οι πύλες της Ιερουσαλήμ ποτέ δεν θα κλείνουν (Ης.ξ:11) ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να έρχονται οποιαδήποτε στιγμή.

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (02)

Η χρήση της λέξης «λόγος» στην Καινή Διαθήκη:

Ματθ.ε:37 - η κοινωνία μας με τους συνανθρώπους

Ματθ.ζ:26 - το λεγόμενο

Ματθ.ιβ:36- απολογία

Mάρκ.α:45- το γεγονός

Μάρκ.ια:29- ερώτηση

Λουκ.ε:15 - φήμη

Πράξ.α:1 - έκθεση

Πράξ.ια:22- τα νέα (οι ειδήσεις)

Πράξ.ιε:27- δια στόματος (προφορικά)

Πράξ.κ:7 - κήρυγμα

Ρωμ.θ:28 - λογαριασμός

Κολ.β:23 - φαινόμενο (σοφίας)

Ανακαλύφθηκαν 2 νέες μαύρες τρύπες στην "γειτονιά" μας

Βρετανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν την ύπαρξη δύο μαύρων οπών τεραστίων διαστάσεων, οι οποίες βρίσκονται στο κέντρο δύο σχετικά κοντινών γαλαξιών.

Παραμένουν πάντως σε απόσταση εκατομμυρίων φωτός και δεν θεωρούνται απειλή για τη Γη. Οι μαύρες τρύπες είχαν παραμείνει άγνωστες έως τώρα, επειδή είναι κρυμμένες πίσω από ένα προπέτασμα νεφών αερίων και σκόνης. 

Κ α λ η μ έ ρ α

ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ

Μέρος ΙΙ

Α. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΡΟΜΗΘΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟΝ ΦΟΡΟ.

Ματθ.ιζ:24-27

Τα γεγονότα.

Οι φοροεισπράκτορες πλησίασαν τον Πέτρο για να του ζητήσουν τα χρήματα για τα έξοδα του ναού. Αυτός ο φόρος ήταν ένα δίδραχμο. Πιθανότατα ο Πέτρος κατηγορήθηκε για αμέλεια των θρησκευτικών του καθηκόντων. Πολύ πιθανόν να τον κατηγόρησαν ότι ανήκει σε κάποια πολιτική παράταξη που αρνιέται να πληρώσει τον φόρο.

Αυτή η κατηγορία βάραινε επίσης και τον Ιησού. «Ο διδάσκαλός σας δεν πληρώνει τα δίδραχμα;»

Του Πέτρου δεν του άρεσε αυτή η κατηγορία που τους βάραινε, έτσι απάντησε «Ναι» χωρίς να συμβουλευθεί τον Ιησού.

Αυτός ο φόρος ήταν για τους Εβραίους από το Συνέδριο, και στην πραγματικότητα τοποθετούσε τον κάθε Εβραίο στην θέση ενός ξένου ή εθνικού. Ο Ιησούς ήταν αντίθετος στον φόρο, και Αυτός επέτρεψε να γίνει γνωστή αυτή η αντίθεση.

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (01)

Τώρα μπαίνουμε σ’ ένα θέμα, που απασχόλησε και απασχολεί καθένα που μελετά το λόγο του Θεού. Ένα θέμα βαθύ, θαυμαστό, πλούσιο αλλά και ευλογημένο γιατί μας εκφράζει τα βαθιά και τα απόκρυφα του Θεού Πατέρα, σχετικά με τη δημιουργία, τον άνθρωπο και τη σωτηρία του.

Το πρώτο κεφάλαιο στο ευαγγέλιο του Ιωάννη μας διδάσκει πολύ όμορφα την αλήθεια της φανέρωσης του Θεού εν σαρκί.

Κ α λ η μ έ ρ α

Καληνύχτα