ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΙΗΣΟΥΣ (30)

 

 Δ. Χριστολογία του λόγου (3)

Ο λόγος του Θεού αναμίχθηκε, η ζύμη μπήκε στο φύραμα κι έτσι όλο το φύραμα έγινε ένζυμο. Η ψευδοδιδασκαλία μπήκε μέσα στην εκκλησία και ας δούμε πώς αποδεικνύεται ιστορικά:

Από την εγκυκλοπαίδεια M^c Clintock & Strong, διαβάζουμε:

·     Πλάτων (τόμος 10^ος σελ.556)

«Οι τρεις αρχές του Πλάτωνα ήταν: α) Ο υπέρτατος Θεός που ο ίδιος τον ονομάζει «Πατέρα», β) Η θεία νόηση που την ονομάζει νου, λόγο, σωτήρα, σοφία, γ) Η ψυχή του κόσμου».

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΙΗΣΟΥΣ (28)

 

Δ. Χριστολογία του λόγου (1)

Κατά το 2^ο μ.Χ. αιώνα η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ήταν το κέντρο της μάθησης και της φιλοσοφίας. Αυτή την εποχή στην Αλεξάνδρεια, η μυστική Εβραϊκή φιλοσοφία του Φίλωνα, η Ελληνική φιλοσοφία του Πλάτωνα με το σχήμα του Νεοπλατωνισμού, η διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης του Μωυσή και των προφητών, ο σύγχρονος μ’ αυτά Γνωστικισμός, η Δυϊστική  θεωρία των Περσών και οι Ιουδαϊκές θεοσοφίες, αναμίχθηκαν φοβερά επικίνδυνα με το Χριστιανισμό και σχημάτισαν μια καινούρια άποψη του Θεού που ονομάστηκε Χριστολογία του λόγου.

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (03)

Ένας λόγος είναι πάντοτε η έκφραση μιας σκέψης και ο Ιησούς είναι η τέλεια έκφραση της σκέψης του Θεού για τον άνθρωπο.

Γεγονός πάντως είναι ότι πουθενά μέσα στην Παλιά Διαθήκη ή στην αντίληψη του λαού, δεν υπήρχε η αίσθηση ότι ο λόγος του Θεού είναι μια δεύτερη προσωπικότητα ή μια δεύτερη θεότητα ξεχωριστή από τον Πατέρα.

Με το ξεκίνημα όμως της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης, μια τέτοια ιδέα άρχισε να αιωρείται. Ήταν ο Νεοπλατωνισμός που διακήρυττε τέτοιες θεωρίες που αργότερα διείσδυσαν μέσα στην εκκλησία.