Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (03)

Ένας λόγος είναι πάντοτε η έκφραση μιας σκέψης και ο Ιησούς είναι η τέλεια έκφραση της σκέψης του Θεού για τον άνθρωπο.

Γεγονός πάντως είναι ότι πουθενά μέσα στην Παλιά Διαθήκη ή στην αντίληψη του λαού, δεν υπήρχε η αίσθηση ότι ο λόγος του Θεού είναι μια δεύτερη προσωπικότητα ή μια δεύτερη θεότητα ξεχωριστή από τον Πατέρα.

Με το ξεκίνημα όμως της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης, μια τέτοια ιδέα άρχισε να αιωρείται. Ήταν ο Νεοπλατωνισμός που διακήρυττε τέτοιες θεωρίες που αργότερα διείσδυσαν μέσα στην εκκλησία.

Η ιστορική εξέλιξη του Δόγματος της "Αγίας Τριάδας" - 7

Οπως έχουμε ήδη δει - το κύριο χαρακτηριστικό του Νεοπλατωνισμού ήταν η ακραία προσπάθεια ανάμιξης της «ελληνικής φιλοσοφίας με τις διδασκαλίες του Χριστιανισμού». Ας δούμε τι περιλάμβανε το προζύμι της φιλοσοφίας του Νεοπλατωνισμού.

Ο Νεοπλατωνισμός ξεκίνησε σαν μια σύνθεση (ανάμειξη) των ιδεών του Πυθαγόρα, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, και τω Στωικών, προσαρμοσμένων με Εβραϊκά και ανατολίτικα (συμπεριλαμβανομένων των Ινδουιστικών) θρησκευτικά στοιχεία, τα οποία παρεισέφρησαν, αν και ήταν ομολογουμένως ειδωλολατρικά, στη χριστιανική "πατερική" θεολογία... η πιο δραστική φάση του σαν η κύρια φιλοσοφία του κλασικού παγανισμού ήταν από το 200 - 550 μ.Χ. . - Encyclopedia Americana, v. 20, pp. 97-98, 1982.

Η ιστορική εξέλιξη του Δόγματος της "Αγίας Τριάδας" - 6

Εκτός από την τοπική καλλιέργεια της ειδωλολατρικής τριάδας (και την εισαγόμενη Ινδουιστική τριαδική λατρεία), η Αλεξάνδρεια φιλοξένησε το Νεοπλατωνισμό (ο οποίος επίσης υιοθετούσε την τριαδική έννοια, καθώς ήρθε από τον Πυθαγόρα, τον Πλάτωνα στο δυτικό κόσμο). Από την εποχή του Ιησού μέχρι περίπου το 150 μ.Χ. οι χριστιανικές διδασκαλίες έχουν περάσει σε αρκετά καθαρή μορφή. Όπως το αξιοσέβαστο (και ιδιαίτερα τριαδικό) χριστιανικό ιστορικό κείμενο Christianity Through the Centuries, ορίζει: