Η ιστορική εξέλιξη του Δόγματος της "Αγίας Τριάδας" - 6

Εκτός από την τοπική καλλιέργεια της ειδωλολατρικής τριάδας (και την εισαγόμενη Ινδουιστική τριαδική λατρεία), η Αλεξάνδρεια φιλοξένησε το Νεοπλατωνισμό (ο οποίος επίσης υιοθετούσε την τριαδική έννοια, καθώς ήρθε από τον Πυθαγόρα, τον Πλάτωνα στο δυτικό κόσμο). Από την εποχή του Ιησού μέχρι περίπου το 150 μ.Χ. οι χριστιανικές διδασκαλίες έχουν περάσει σε αρκετά καθαρή μορφή. Όπως το αξιοσέβαστο (και ιδιαίτερα τριαδικό) χριστιανικό ιστορικό κείμενο Christianity Through the Centuries, ορίζει:

«…τα γραπτά της Καινής Διαθήκης ολοκληρώθηκαν λίγο πριν από το τέλος του πρώτου αιώνα μετά Χριστό. Άνθρωποι που γνώρισαν τους αποστόλους και την αποστολική διδασκαλία...συνέχισαν το έργο της συγγραφής χριστιανικής λογοτεχνίας. Τα περισσότερα λογοτεχνικά έργα αυτών των ανδρών γράφτηκαν μεταξύ του 95 και του 150 μ.Χ. Στα γραπτά τους εμφανίζονται συγκεκριμένα και σαφώς καθορισμένα χαρακτηριστικά. Οι εκφράσεις τους είναι άτυπες απλές δηλώσεις ειλικρινούς πίστης και ευλάβειας και δεν μαρτυρούν φιλοσοφική κατάρτιση στην παγανιστική φιλοσοφία, κάτι που κανείς παρατηρεί στα γραπτά του Ωριγένη (στην Αλεξάνδρεια) και του Κλήμη της Αλεξάνδρειας και στους περισσότερους που ακολούθησαν». 

Το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της Αλεξάνδρειας ήταν το μόνιμο πάθος του συγκρητισμού. Ο συγκρητισμός (όπως ο εκλεκτισμός) είναι μια λέξη που περιγράφει τον τρόπο που ένα μέρος της αρχαίας εκκλησίας μετά το 150 μΧ επέλεξε διάφορες ιδέες και δόγματα από ειδωλολατρικές θρησκείες και φιλοσοφίες και τα ενσωμάτωσε στη «χριστιανική» εκκλησία. Το πιο σημαντικό κέντρο γι’ αυτή την πρακτική του δανεισμού των παγανιστικών ιδεών και την ένωσή τους με το Χριστιανισμό ήταν η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Έγινε γνωστή σαν η Αλεξανδρινή Σχολή και η θρησκευτική «χριστιανική» φιλοσοφία που αναπτύχθηκε είναι γνωστή σαν η Αλεξανδρινή Φιλοσοφία.

Λίγο μετά τα μέσα του 2ου αιώνα άνοιξε στην Αλεξάνδρεια ένα κατηχητικό σχολείο, για να προσελκύσει ειδωλολάτρες στο χριστιανισμό...Οι άνδρες της Αλεξανδρινής Σχολής ανυπομονούσαν να αναπτύξουν ένα σύστημα θεολογίας που με τη χρήση της φιλοσοφίας, θα παρουσίαζε συστηματικά το Χριστιανισμό. Είχαν εκπαιδευτεί στην κλασική (ειδωλολατρική) λογοτεχνία και φιλοσοφία του παρελθόντος και νόμιζαν ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στη διαμόρφωση της χριστιανικής θεολογίας ....

Ανέπτυξαν ένα αλληγορικό σύστημα ερμηνείας που έχει μολύνει τον Χριστιανισμό από την εποχή εκείνη.... Αυτή η μέθοδος ερμηνείας των Γραφών, έχει κάνει πολύ κακό στην υπόθεση της ορθής ερμηνείας και έχει οδηγήσει σε παράλογες και συχνά, αντιγραφικές θεολογικές ιδέες . " - Christianity Through the Centuries, E. E. Cairns, Ph.D., Zondervan Publishing House, 1977 printing, pp. 119-120.

Οι επιρροές που ήταν αναμειγμένες στην Αλεξανδρινή Σχολή, η εκλεπτυσμένη λογική, η φαντασία των Ελλήνων, η πρακτικότητα και η θετική σκέψη των Ρωμαίων, ο οραματισμός, ο ιδεαλισμός των Εβραίων και ο μυστικισμός των  Ινδουιστών, χρησιμοποιήθηκαν για να υποστηρίξουν και να εισαγάγουν την ειδωλολατρική φιλοσοφία στις διδασκαλίες του Χριστιανισμού. 

Το συνεπακόλουθο αυτού του κινήματος ήταν ο Νεοπλατωνισμός, ένα όνομα που μερικές φορές δίδεται στην Αλεξανδρινή φιλοσοφία στο σύνολό της ... Το κύριο χαρακτηριστικό του Νεοπλατωνισμού ήταν η προσπάθεια να συμφιλιώσει την ελληνική φιλοσοφία (συμπεριλαμβανομένης φυσικά της διδασκαλίας του Πυθαγόρα), με τις διδασκαλίες του Χριστιανισμού. Με άλλα λόγια, η Αλεξανδρινή φιλοσοφία μπορεί να περιγραφεί σαν χριστιανική αλήθεια ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗ από τη φιλοσοφική σκέψη. - New Standard Encyclopedia, v. 1, 1952, "Alexandrian School."

(Αλλά τι γίνεται στην πραγματικότητα, όταν η χριστιανική αλήθεια «ΤΡΟΠΟΠΟΙΕΙΤΑΙ»;)

Ας δούμε τι λέει η «Encyclopedia Americana»:

Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου...έγινε η πρώτη σοβαρή προσπάθεια  από τους Χριστιανούς (;) για να ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΟΥΝ τα γεγονότα και τις αλήθειες του Ευαγγελίου καθώς και τις σχέσεις της χριστιανικής διδασκαλίας με τη λογική και τη φιλοσοφία. Ο Τερτυλλιανός, ...ο πρώτος (από το χριστιανικό κόσμο) που εφάρμοσε τη λέξη «Τριάδα» για την κατανόηση...του θεού τριαδικά και ο Ωριγένης... είναι οι σημαντικοί χαρακτήρες της περιόδου. - 1944, τ. 6, σ. 609.

Για άλλη μια φορά, τι γίνεται στην πραγματικότητα όταν κάποιος προσπαθεί να «ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΕΙ τα γεγονότα»;

Να θυμάστε ότι η επιρροή μιας φιλοσοφίας έγινε τόσο μεγάλη στην Αλεξάνδρεια κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, που η Αλεξανδρινή φιλοσοφία κατέληξε στο σύνολο της να είναι γνωστή σαν Νεοπλατωνισμός. Ας εξετάσουμε εν συντομία αυτή την εξαιρετικά μεγάλη επιρροή της ειδωλολατρικής φιλοσοφίας / μυστηριακής θρησκείας.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ