Από την ώρα που ανοίγουμε τα
μάτια μας το πρωί, έως το βράδυ που θα πάμε για ύπνο, κρίνουμε. Κοιτάμε έξω από
το παράθυρο και κρίνουμε τον καιρό. Κρίνουμε το πρόγευμά μας αν είναι νόστιμο,
κρίνουμε τους ανθρώπους γύρω μας, κρίνουμε τον εαυτό μας. Κρίνουμε τους άλλους
οδηγούς και πολύ αυστηρά τον τροχονόμο που τόλμησε να μας σταματήσει γιατί
οδηγούσαμε μιλώντας στο κινητό μας ή γιατί περάσαμε με κόκκινο επειδή αργήσαμε
στη δουλειά μας.
Κρίνουμε τους συναδέλφους μας.
Είναι καλοί στη δουλειά τους ή μήπως γκρινιάζουν όλη την ώρα και είναι
ανυπόφοροι! Ω! Τι υπέροχο να κρίνεις! Αρκεί να μην κρίνουν εμάς οι άλλοι!
Κρίση, κριτική! Ξέρουμε πως οι
άνθρωποι πολύ εύκολα κρίνουν τους άλλους, αλλά οι ίδιοι δε δέχονται κριτική.
Εμένα, προσωπικά δε μου αρέσει καθόλου. Ενστικτωδώς «επιστρέφω την κριτική». Κρίνω
χωρίς να σκεφτώ. Βγάζω συμπεράσματα (συχνά λάθος) βασισμένα στην κρίση μου πάνω
σε μια κατάσταση.
Κι εγώ επίσης θα ήθελα να είμαι
αποδεκτός απ’ όλους εκείνους που είναι «ΙΝ», ανόητα σκεπτόμενος πως αν με
αποδέχονται, κατά συνέπεια δε θα βρίσκομαι στο κέντρο της πολύ σκληρής τους
κριτικής. Κρίνουν πως είμαι καλός για την παρέα τους έως ότου που μ’ έχουν
κάνει σκόνη, μ’ έχουν δηλαδή ξετινάξει στο κουτσομπολιό. Κι όταν πια δεν έχουν
τίποτ’ άλλο να πουν για μένα, ψάχνουν για άλλο θύμα, κι έτσι εγώ πλέον
βρίσκομαι εκτός αυτής της όμορφης «ΙΝ» παρέας!
Βλέπετε τι κάνω; Τους κρίνω. Τι
απαίσια αρρώστια! Ω! γιατρέ! Έχω μπλέξει! Αχ, εγώ ο καημένος!
Για ν’ αλλάξει κάποιος τον τρόπο
σκέψης του πρέπει πρώτα να παραδεχτεί το λάθος του.
Επανάλαβε μετά από εμένα. «Είμαι
ένας επικριτικός άνθρωπος. Κρίνω τους άλλους, όχι σύμφωνα με τις διδασκαλίες του
Θεού, αλλά σύμφωνα με τη δική μου λαθεμένη αντίληψη. Δεν ακολουθώ τις
διδασκαλίες του Ιησού που είπε: «μη κρίνετε για να μην κριθείτε. Γιατί δε
βλέπεις το δοκάρι στο δικό σου μάτι αλλά βλέπεις το ξυλαράκι στο μάτι των
άλλων; Είσαι υποκριτής! Πρώτα φρόντισε το δοκάρι στο δικό σου μάτι και ύστερα
το σκουπιδάκι στο μάτι των άλλων» (Ματθ.ζ:1-5). Όσοι μένουν σε σπίτια με
τζαμαρίες δεν πρέπει να ρίχνουν πέτρες!
Για να ξεπεράσουμε την επικριτική
συμπεριφορά μας πρέπει ν’ ακολουθήσουμε βήμα - βήμα μια διαδικασία. Ωχ! Το
ξανάκανα! Είναι μια φράση που βγαίνει από το στόμα μας πολύ συχνά. (Δε θα σε
κρίνω, δε θα σε κρίνω. Μην κρίνετε για να μη κριθείτε). Είναι δύσκολο να μην
απορροφηθείς απ’ αυτό το παιχνίδι της κριτικής, ιδιαίτερα οι γυναίκες. Είναι
ένα σημαντικό μέρος του χαρακτήρα τους που έχει ζωτική σημασία!
Οι γυναίκες, συναγωνίζονται η μία
την άλλη σε θέματα μόδας. Ένας πραγματικός γκουρού της μόδας μπορεί να
εντοπίσει την αντιγραφή ενός σχεδίου από πολύ μακριά. «Συμφορά, κοίτα τι φοράει
αυτή!».
Πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε τις
εντολές του Θεού όσον αφορά την κρίση; Εγώ προσωπικά, όποτε βρίσκομαι σε
πειρασμό να κρίνω κάποιον, θυμάμαι κάτι απαίσιο που έχω κάνει και που ο Θεός
μου το συγχώρεσε. Αυτό με κρατάει ταπεινό. Καθημερινά αμαρτάνω και ο Θεός
συνεχίζει να με συγχωρεί. Πώς μπορώ, τότε να κρίνω τους άλλους; Τι πρέπει να
πω; «Κύριε, σε παρακαλώ μην κρίνεις τη συμπεριφορά μου, αλλά κοίταξε τι κάνουν
οι άλλοι!». Δε νομίζω!
Στην προσευχή του Κυρίου ο Ιησούς
μάς δίδαξε, «Και χάρισέ μας τα χρέη των αμαρτιών μας, όπως κι εμείς τα
χαρίζουμε στους δικούς μας οφειλέτες». Ζητάμε από το Θεό να μας συγχωρέσει και
όχι να μας κρίνει. Έτσι κι εμείς, πρέπει να συγχωρούμε και όχι να κρίνουμε.
Πρέπει να έχουμε το θάρρος να
ζούμε σε μια συνεχή γνώση των αμαρτιών μας, πριν εντοπίσουμε τις αμαρτίες των
άλλων. Και όταν γίνει αυτό, σας εγγυώμαι πως σιγά-σιγά θα σταματήσουμε να
κρίνουμε τους συνανθρώπους μας. Μπορεί στην αρχή η αλλαγή να είναι μικρή μπορεί
όμως να σώσει τη ζωή, το γόητρο και την αξιοπρέπεια του άλλου!
Δεν έχει σημασία αν κάποια κοπέλα
στη δουλειά μας φοράει το ίδιο ζευγάρι παπούτσια τακτικά! Δεν ξέρεις τις
συνθήκες κάτω από τις οποίες είναι υποχρεωμένη να ζει! Έτσι, αντί να κάνεις ένα
αρνητικό και σκληρό σχόλιο, κοίταξέ την μέσα στα μάτια και πες της, «τα μάτια
σου είναι πολύ όμορφα σήμερα!».
Ή, πες σε κάποιον άνδρα συνάδελφο
πως η δουλειά που έκανε ήταν πολύ καλή κι αν ακόμη δεν ήταν σύμφωνα με τις
δικές σου προδιαγραφές. Πες σ’ ένα αγαπημένο σου πρόσωπο πως εκτιμάς τις
προσπάθειές του κι αν ακόμη έχει κάνει την κουζίνα πεδίο μάχης. Ή, κάτι πολύ
πιο δύσκολο, πες στην πεθερά σου πως εκτιμάς τη γνώμη της όσον αφορά στο μεγάλωμα
των παιδιών σου! Σ’ ακούω να τρίζεις τα δόντια!
Η ανταμοιβή σου θα είναι χαρά. Η
αίσθηση ότι κατόρθωσες κάτι πολύ σημαντικό θα γεμίσει την καρδιά σου με δέος!
Και ίσως στην πορεία να είσαι τόσο ικανοποιημένη, γιατί κατόρθωσες να
υπερνικήσεις μια από τις πιο δύσκολες κακές συνήθειες του ανθρώπου, ώστε να
θέλεις να τους βλέπεις όλους μ’ ένα διαφορετικό μάτι –μ’ ένα καλό μάτι.
Καλείσαι να πάρεις μια σοβαρή απόφαση και με θάρρος δηλώνεις: «Κύριε Δικαστά!
Αθώος ο κατηγορούμενος!»
