Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΧΙΛΙΕΤΗΡΙΔΑΣ

Ο Θεός θα έρθει στην Ιερουσαλήμ για να κάνει διαθήκη με το λαό Του. Αυτή η διαθήκη θα περιλαμβάνει την πλήρωση με το Πνεύμα του Θεού που δεν θα φεύγει ποτέ απ’ αυτούς που θα το παίρνουν (Ης.νθ:20-21). Η δόξα του Θεού θ’ αναπαυτεί πάνω στην Ιερουσαλήμ (Ης.ξ:1-2). Οι Εθνικοί θα έρχονται απ’ όλα τα μέρη της γης, γιατί «η αφθονία της θαλάσσης θέλει στραφή προς σέ· αι δυνάμεις των εθνών θέλουσιν ελθεί προς σε» (Ης.ξ:5). Οι πύλες της Ιερουσαλήμ ποτέ δεν θα κλείνουν (Ης.ξ:11) ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να έρχονται οποιαδήποτε στιγμή.

Η Ιερουσαλήμ θα πάρει τα καλλίτερα από τα αποκτήματα των Εθνικών και γνώση ώστε οι αρχηγοί της να εκτελούν τα καθήκοντά τους με ειρήνη και δικαιοσύνη (Ης.ξ:16-17). Δεν θα ακουστεί ξανά βία στη χώρα ούτε θα ερημωθούν τα χωράφια (Ης.ξ:18). Θα είναι όλοι δίκαιοι (Ης.ξ:21).

Α. Η απουσία του Σατανά

Ένας απ’ τους λόγους που θα βασιλεύει τέτοια θεοσέβεια, είναι ότι ο Σατανάς θα είναι δεμένος για χίλια χρόνια (Αποκ.κ:1-2). Εφόσον είναι η πηγή κάθε βιαιότητας και αναταραχής, δεν θα υπάρχει η αιτία για τέτοια πράγματα. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα κόσμο χωρίς πειρασμούς και καταστροφές, αλλά είναι γεγονός ότι αυτή η χρονική περίοδος θα είναι τελείως ελεύθερη από κάθε είδους μόλυνση και κακό.

Όταν θέλουμε να κάνουμε το καλό, το κακό είναι εκεί, δίπλα μας. Όμως, την περίοδο της Χιλιετούς Βασιλείας, θα υπάρχει τέλεια ελευθερία από τέτοιου είδους περισπασμούς. Σήμερα, μπορεί να λατρεύουμε το Θεό με τα χείλη μας, χωρίς η καρδιά μας να είναι εκεί. Τότε όμως οι άνθρωποι θα λατρεύουν ελεύθερα εννοώντας αυτό που κάνουν.

Είναι αμφίβολο αν καταλαβαίνουμε πόση επιρροή έχει ο διάβολος στη ζωή μας. Ακόμα κι όταν προσευχόμαστε κι είμαστε πιστοί στο Θεό, αυτός ασταμάτητα προσπαθεί να μας επηρεάσει με πράγματα αυτού του κόσμου. Μπορεί να μας προτείνει πράγματα κι εμείς να τα δεχτούμε στο μυαλό μας, χωρίς να καταλαβαίνουμε την πηγή αυτών των σκέψεων. Πόσες φορές δεν μένουμε σιωπηλοί την ώρα των ύμνων, πόσες φορές δεν σκεφτόμαστε τα προβλήματά μας την ώρα που οι αδελφοί προσεύχονται στην εκκλησία. Οι δοκιμασίες μας αποσπούν την προσοχή την ώρα που ακούμε το κήρυγμα. Μήπως όλα αυτά δεν είναι παρά εισηγήσεις του πονηρού; Πολύ πιθανόν, αλλά ένα είναι σίγουρο: τότε, δεν θα υπάρχει αυτή η δύναμη που θα εμποδίζει την πλήρη παραχώρηση στο Θεό.

Β. Η ευημερία της γης

Ο Θεός θα ξηράνει τη γλώσσα της Αιγυπτιακής θάλασσας ώστε οι άνθρωποι να τη διαβαίνουν με τα παπούτσια τους! Θα είναι σαν τότε που οι Ισραηλίτες έφυγαν από την Αίγυπτο (Ης.ια:15-16). Ο λαός του Θεού θα κατοικεί με ασφάλεια στην Ιερουσαλήμ, κι Αυτός θα δημιουργήσει πάλι το στύλο της νεφέλης και της φωτιάς όπως τότε, τα σαράντα χρόνια στην έρημο (Ης.δ:2-6). Αυτή η νεφέλη κάλυπτε και προστάτευε τους Ισραηλίτες την ημέρα (Ψαλμ.ρε:39) και τη νύχτα η φωτιά φώτιζε το δρόμο τους (Νεεμ.θ:19). Προφανώς θα κάνει το ίδιο πάνω από την Ιερουσαλήμ, την ημέρα θα λειτουργεί σαν σκίαστρο για τη ζέστη, και κάλυμμα για τη βροχή και τις καταιγίδες.   

Ο θάνατος θα καταπωθεί εν νίκη (Ης.κε:6-8) και τα δάκρυα θα σκουπιστούν από τα μάτια. Ο 100 χρονών δίκαιος που θα πεθαίνει θα θεωρείται παιδί, αλλά ο αμαρτωλός που θα ζει και θα φτάνει τα 100 θα είναι επικατάρατος (Ης.ξε:20).

«θέλω κάμει έτι να κατοικηθώσιν αι πόλεις, και θέλουσιν οικοδομηθή αι ερημώσεις….. Η γη αύτη, ήτις ήτο ηφανισμένη, κατεστάθη ως ο παράδεισος της Εδέμ, και αι πόλεις αι ηρημωμέναι και ηφανισμέναι και κατηδαφισμέναι ωχυρώθησαν, κατωκίσθησαν» (Ιεζ.λς:24-38). Η αφθονία των σταφυλιών τις μέρες της ειρήνης, περιγράφονται από τον Ιωήλ με τα λόγια: «Και εν τη ημέρα εκείνη τα όρη θέλουσι σταλάξει γλεύκος…» (Ιωήλ.γ:16-21). Ο Αμώς έγραψε ότι ο ζευγολάτης θα προφταίνει το θεριστή (Αμώς θ:13). Ο καθένας θα κάθεται κάτω από τη συκιά του χωρίς να ανησυχεί για την παραγωγή (Μιχ.δ:1-8). Η καρποφόρος γη θα είναι σαν δάσος (Ης.λβ:15-18). Η έρημος θα ανθίσει σαν τριαντάφυλλο (Ης.λε:1) και στην έρημο θα υπάρχουν πηγές (Ης.λε:6).  

Ης.μ:4  μα:18-20  ξς:22-23  Ιεζ.λδ:24-31  λς:24-38  Ης.κε:6-7.

Γ. Τα ζώα θα συνυπάρχουν ειρηνικά

Όταν ο Θεός έδιωξε τον Αδάμ και την Εύα από τον κήπο της Εδέμ, καταράστηκε τη γη εξαιτίας του ανθρώπου. Από τότε ο άνθρωπος βγάζει το ψωμί του με τον ιδρώτα του προσώπου του. Δια μέσου των αιώνων, ο άνθρωπος προσπάθησε να υπερνικήσει αυτή την κατάρα του Θεού. Προσπάθησε να μικρύνει την εβδομάδα εργασίας του και να κερδίσει αρκετά ώστε να βγει γρήγορα στη σύνταξη. Όμως, τα προβλήματα που εμφανίζονται σ’ αυτούς που δεν εργάζονται είναι περισσότερα.

Κατά τη διάρκεια της Χιλιετηρίδας, η κατάρα της γης θα αφαιρεθεί κι έτσι η γη θα προσφέρει και πάλι τους καρπούς της εν αφθονία. Αντί για αγκάθια που φυτρώνουν τόσο απλόχερα ενώ τα λαχανικά θέλουν κόπο πολύ, η σοδειά δεν θα χρειάζεται μεγάλη φροντίδα, γαϊδουράγκαθα, ζιζάνια και αγριόχορτα δύσκολα θα βρίσκονται. Τότε, η δουλειά σε μια τέτοια ατμόσφαιρα και με τέτοια αποτελέσματα θα είναι χαρά, δεν θα είναι αγγαρεία.

Ένα άλλο πρόβλημα που έχει να κάνει με την κατάρα που ο Θεός έδωσε στη γη, είναι η συμπεριφορά των ζώων προς τους ανθρώπους. Αρχικά, ο άνθρωπος είχε εξουσία πάνω στα ζώα της γης, αλλά ο κόσμος των ζώων άλλαξε και ο άνθρωπος έχασε αυτή την εξουσία.

Ωστόσο, κατά τη Χιλιετηρίδα, ο Θεός θα κάνει διαθήκη με το ζωικό βασίλειο (Ωσηέ β:18-23). Θα ξαπλώνουν το ένα κοντά στο άλλο με ασφάλεια. Δεν θα είναι πλέον σαρκοφάγα. Ο λύκος και το πρόβατο θα συγκατοικούν ειρηνικά. Θα βλέπει κανείς λεοπαρδάλεις και κατσίκες να τρώνε μαζί. Νεογέννητες αγελάδες με νεαρά λιονταράκια θα παίζουν μαζί στα λιβάδια. Το μοσχάρι και η αρκούδα θα τρώνε μαζί και το λιοντάρι θα τρώει άχυρο όπως το βόδι. Ένα παιδάκι θα μπορεί να παίζει μ’ ένα φίδι χωρίς φόβο για φαρμακερό δάγκωμα (Ης.ια:6-8).

Ακόμα, θα μπορεί κάποιος να μπει μέσα σ’ ένα δάσος χωρίς να φοβάται. Στην πραγματικότητα, ο Ιεζεκιήλ λέει ότι όταν ο Θεός κάνει διαθήκη με τα θηρία, ο άνθρωπος θα μπορεί να κοιμάται στο δάσος (λδ:24-31). Οι άνθρωποι και τα θηρία θα είναι ασφαλή σε όλη τη γη.

Ουσιαστικά αυτό σκιαγραφούσαν οι Ισραηλίτες με τη γιορτή της σκηνοπηγίας. Το φθινόπωρο που ο καιρός ήταν γλυκός και η σοδειές είχαν ωριμάσει, φτιάχνανε παραπήγματα από κλαδιά και κοιμόταν έξω για μια βδομάδα. Ο Ζαχαρίας αναφέρεται στη γιορτή της σκηνοπηγίας  και λέει ότι θα γιορτάζεται την περίοδο της Χιλιετηρίδας (Ζαχ.ιδ:16).

Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, οι άνθρωποι θα σκέπτονται μ’ ένα αρμονικό τρόπο αφού ο Θεός θα αποκαταστήσει στους λαούς καθαρή γλώσσα (Σοφον.γ:9) και θα βλέπουν οφθαλμόν προς οφθαλμόν (Ης.νβ:8). Η επικοινωνία θα αποκατασταθεί κι έτσι δεν θα υπάρχουν παρεξηγήσεις μεταξύ των ανθρώπων.

Από τις μέρες του πύργου της Βαβέλ ισχύει η κατάρα των διαφόρων γλωσσών στον κόσμο. Η ημέρα της Πεντηκοστής μας έδειξε πως ο Θεός μπορεί να αποκαταστήσει την αρμονία και να αφαιρέσει τη σύγχυση. Αλλά ο κόσμος προσβλέπει στην ώρα που άνθρωποι και ζώα θα καταλαβαίνονται μεταξύ τους και θα συνεργάζονται αρμονικά. Θα είναι μια θαυμάσια εποχή, τότε που οι προσευχές δεν θα εμποδίζονται. Δεν θα υπάρχει πάλη την ώρα της προσευχής. Πριν ο άνθρωπος ζητήσει το Θεό, Αυτός θα έχει ήδη απαντήσει (Ης.ξε:17-25). Σήμερα, όταν προσευχόμαστε αρχίζουμε μια πνευματική μάχη με «τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου· εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (Εφες.ς:12).

Τότε, οι άνθρωποι ακόμα θα δουλεύουν, αλλά θα απολαμβάνουν τους κόπους της δουλειάς τους. Σήμερα η δουλειά είναι κοπιαστική, βαρετή, και η σύνταξη αργεί να έρθει. Παίρνει πολύ χρόνο και πολλές προσπάθειες για να καταφέρουμε κάτι, και τελικά απολαμβάνουμε ελάχιστα από τη δουλειά μας. Ακόμα και σε περιπτώσεις επιτυχίας υπάρχουν και πικρά σημεία μαζί με τα γλυκά.  Τότε όμως, οι άνθρωποι θα καταβάλουν πολύ λιγότερες προσπάθειες και θα απολαμβάνουν περισσότερους καρπούς από τις δουλειές τους (Ης.ξε:17-25).

Δ. Φωνή αγαλλίασης και δοξολογίας

Οι φτωχοί θα χαρούν γιατί τότε θα έχουν αρκετά (Ης.κθ:18-20). Θα υπάρξει αφθονία δοξολογίας, χαράς και αλαλαγμού (Ης.λε:1-2). Τα αδύνατα χέρια θα δυναμώσουν και τα ατονισμένα γόνατα θα στερεωθούν. Όσοι φοβούνται, θα ενθαρρυνθούν ώστε να γίνουν δυνατοί και άφοβοι (Ης.λε:3-4). Αυτοί που θα πηγαίνουν στην Ιερουσαλήμ, θα μπαίνουν μέσα στην πόλη «εν αλαλαγμώ …. και ευφροσύνη αιώνιος θέλει είσθαι επί της κεφαλής αυτών· αγαλλίασιν και ευφροσύνην θέλουσιν απολαύσει· η λύπη δε και ο στεναγμός θέλουσι φύγει» (Ης.λε:10).

Αν και υπάρχουν πολλές απογοητεύσεις και αποθαρρύνσεις εξαιτίας των οποίων αναστενάζουμε τώρα, στη Χιλιετηρίδα δεν θα υπάρχουν λόγοι για αναστεναγμούς.