Ρωμ.ι:14 Πως λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον, εις
τον οποίον δεν επίστευσαν; και πως θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον, περί του
οποίου δεν ήκουσαν; και πως θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων;
Τα εδάφια 14-17 εξηγούν πώς οι άνθρωποι μπορούν να έχουν
πίστη, δείχνοντας προκαταρτικά ότι οι Εβραίοι είχαν κάθε ευκαιρία να πιστέψουν.
Με μια σειρά από ρητορικές ερωτήσεις, τα εδάφια αυτά σε αντίστροφη σειρά
παραθέτουν τα βήματα που απαιτούνται από αυτόν που θέλει να πιστέψει στο Χριστό
και να Τον επικαλεστεί:
(1) στέλνοντας κήρυκες του Ευαγγελίου.
(2) κηρύττοντας το Ευαγγέλιο του Χριστού.
(3) ακούοντας το Ευαγγέλιο του Χριστού.
(4) πιστεύοντας στον Χριστό.
(5) επικαλούμενος τον Χριστό.
Σαφώς, ο Θεός δεν θεωρεί αθώους όσους δεν έχουν ακούσει ποτέ
το Ευαγγέλιο. Όπως διδάσκουν τα κεφάλαια α-γ, όλοι οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία
να γνωρίσουν τον Θεό μέσα από τη φύση και τη συνείδηση και όλοι είναι
καταδικασμένοι σαν αμαρτωλοί, είτε κρίνονται με το νόμο είτε με τη συνείδηση. Η
μόνη τους ελπίδα σωτηρίας είναι δια πίστεως στον Χριστό, αλλά χωρίς το κήρυγμα
του Ευαγγελίου δεν μπορούν να πιστέψουν σ ' Αυτόν.
Ρωμ.ι:15 Και πως θέλουσι κηρύξει, εάν δεν αποσταλώσι;
Καθώς είναι γεγραμμένον· Πόσον ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των
ευαγγελιζομένων τα αγαθά.
Το εδάφιο αυτό καταγράφει το πρώτο αναγκαίο βήμα — την
αποστολή ιεροκηρύκων. Η παραπομπή του επαίνου του κηρύγματος είναι από τον
Ησαΐα νβ:7. Στο Ναούμ α:15 λέει περίπου τα ίδια. Το εδάφιο υπογραμμίζει τη
σημασία της αποστολής κηρύκων σε όλο τον κόσμο. Η ελπίδα σωτηρίας του ανθρώπου
εξαρτάται από την αποστολή εργατών του Ευαγγελίου.
Ρωμ.ι:16 Αλλά δεν υπήκουσαν πάντες εις το ευαγγέλιον.
Διότι ο Ησαΐας λέγει· Κύριε, τις επίστευσεν εις το κήρυγμα ημών;
Δυστυχώς, δεν υπακούει ο καθένας που ακούει το Ευαγγέλιο. Όταν
ο Παύλος έγραφε αυτά τα λόγια, ίσως σκεφτόταν
ιδιαίτερα τους Εβραίους, που στο σύνολό τους δεν είχαν υπακούσει το Ευαγγέλιο.
Όπως λέει και ο Ησαΐας, οι άνθρωποι δεν πίστευαν στο μήνυμά του (νγ:1). Υπάρχει
μια σημαντική και ουσιαστική σύνδεση εδώ μεταξύ της πίστης και της υπακοής. Έλλειψη
υπακοής φανερώνει και είναι το ίδιο με την έλλειψη πίστης.
Ρωμ.ι:17 Άρα η πίστις είναι εξ ακοής, η δε ακοή διά
του λόγου του Θεού.
Για να συνοψίσουμε, η πίστη προέρχεται από την ακοή του μηνύματος
και το μήνυμα είναι ο λόγος του Χριστού. Στο κριτικό κείμενο, στο εδ.16 λέει «τίς ἐπίστευσεν τῇ ἀκοῇ ἡμῶν;» και στο
εδ.17 λέει «ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος Χριστοῦ». Η λέξη «λόγου» στη μετάφραση του Βάμβα, στο κριτικό κείμενο είναι «ρήματος» μια πιο εξειδικευμένη και
συγκεκριμένη λέξη (ρήμα) που εδώ σημαίνει «το λεγόμενο, απόφθεγμα, φράση, μήνυμα,
λόγος», που είναι το κήρυγμα του Χριστού. Οι άνθρωποι μπορούν να έχουν πίστη
στο Χριστό, μόνο αν έχουν ακούσει το κήρυγμα του Χριστού.
Ρωμ.ι:18 Λέγω όμως, Μη δεν ήκουσαν; Μάλιστα εις πάσαν
την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, Και εις τα πέρατα της οικουμένης οι λόγοι
αυτών.
Τα εδάφια 18-21 παρουσιάζουν το συμπέρασμα σχετικά με τους
Εβραίους, δείχνοντας ότι είχαν τη δυνατότητα να ξέρουν τον Χριστό, όπως ανέφεραν
σε γενικές γραμμές τα εδάφια 14-17. Δεν μπορούν να έχουν τη δικαιολογία της
άγνοιας.
Η προηγούμενη ανάλυση για το πώς έρχεται η πίστη, εξηγεί γιατί
οι Εβραίοι δεν πίστεψαν στο Χριστό; Συγκεκριμένα, δεν έχουν πιστέψει επειδή δεν
έχουν ακούσει το κήρυγμα του Χριστού; Όχι, έχουν ακούσει. Το Ευαγγέλιο έχει κηρυχτεί
στους Εβραίους σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά εκείνοι το απέρριψαν. Για
παράδειγμα, στα ιεραποστολικά ταξίδια του ο Παύλος, πάντα πήγαινε για πρώτη
φορά στην Εβραϊκή Συναγωγή για να διακηρύξει το Ευαγγέλιο. Όχι μόνο οι Εβραίοι
στην Παλαιστίνη, αλλά και οι Εβραίοι στις μεγάλες πόλεις των Εθνών είχαν
ακούσει το Ευαγγέλιο.
Αυτό μας θυμίζει τον Ψαλμό ιθ:4, που περιγράφει πώς το έργο της
δημιουργίας του Θεού, ιδιαίτερα οι ουρανοί, έχουν προανήγγειλε την αλήθεια της
ύπαρξής Του σε όλο τον κόσμο. Ο Παύλος δεν χρησιμοποίησε αυτό τον Ψαλμό σαν
άμεση προφητεία, αλλά μόνο για σύγκριση ή ένα λογοτεχνικό υπαινιγμό. Ακριβώς
όπως το μήνυμα των ουρανών έχει διακηρυχθεί παγκόσμια, έτσι και το Ευαγγέλιο
έχει διακηρυχθεί στους Εβραίους παντού.
