Ησ.λη:17 Ιδού, αντί ειρήνης επήλθεν επ' εμέ μεγάλη
πικρία· αλλά συ, δι' αγάπην της ψυχής μου, ελύτρωσας αυτήν από του λάκκου της
φθοράς· διότι έρριψας οπίσω των νώτων σου πάσας τας αμαρτίας μου.
Α’ Ιωάν.δ:9-10 Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς
ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, διά να
ζήσωμεν δι' αυτού. Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν,
αλλ' ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των
αμαρτιών ημών.
Μιχ.ζ:18,19 Τις Θεός όμοιός σου, συγχωρών ανομίαν και
παραβλέπων την παράβασιν του υπολοίπου της κληρονομίας αυτού; δεν φυλάττει την
οργήν αυτού διαπαντός, διότι αυτός αρέσκεται εις το έλεος. Θέλει επιστρέψει,
θέλει ευσπλαγχνισθή ημάς, θέλει καταστρέψει τας ανομίας ημών· και θέλεις ρίψει
πάσας τας αμαρτίας αυτών εις τα βάθη της θαλάσσης.
Ψαλμ.λ:2 Κύριε ο Θεός μου, εβόησα προς σε, και με
εθεράπευσας.
Ψαλμ.ιη:6 Εν τη στενοχωρία μου επεκαλέσθην τον Κύριον,
και προς τον Θεόν μου εβόησα. Ήκουσεν εκ του ναού αυτού της φωνής μου, και η
κραυγή μου ήλθεν ενώπιον αυτού εις τα ώτα αυτού.
Ψαλμ.μ:1,2 Περιέμεινα
εν υπομονή τον Κύριον, και έκλινε προς εμέ και ήκουσε της κραυγής μου· και με
ανεβίβασεν εκ λάκκου ταλαιπωρίας, εκ βορβορώδους πηλού, και έστησεν επί πέτραν
τους πόδας μου, εστερέωσε τα βήματά μου·
