Βιβλικός Χριστιανισμός και ορθολογιστικός σκεπτικισμός (4)

3. Εκπληκτική αγνωσία της αρχαιολογίας

Οι σύγχρονοι διαφωτιστές κριτικοί του Χριστιανισμού μεταξύ άλλων, έχουν εκπληκτική και επιδεικτική άγνοια των νεώτερων αρχαιολογικών ευρημάτων που άμεσα ή έμμεσα επικυρώνουν την ιστορική αξιοπιστία της Βίβλου και διαφωτίζουν τον περίγυρό της. Εξακολουθούν λόγου χάριν, να ισχυρίζονται ότι ο Αβραάμ είναι μυθική φιγούρα, ότι δεν υπήρχε λαός Ισραήλ στη γη Χαναάν επί εποχής Ιησού του Ναυή, (παρά την μνεία του λαού Ισραήλ στη στήλη του Αιγυπτίου Φαραώ Μερνεφθά του 13ου αι. π.X., όπου ο Ισραήλ φαίνεται εγκατεστημένος στην Παλαιστίνη),
ότι Σολομών και Δαβίδ δεν υπήρξαν, είναι μυθικά πρόσωπα, ή έστω ασήμαντοι φύλαρχοι, και φυσικά, και Ναζαρέτ, δεν υπήρχε στα χρόνια του Ιησού, αλλά είναι προϊόν μυθοπλασίας των συγγραφέων των Ευαγγελίων που τα έγραψαν τον 2^ο ή 3^ο αι. μ.Χ.! Γι’ αυτούς τα βιβλικά πρόσωπα είναι μυθικά, ανύπαρκτα, φαντασιοκοπίες! Ατυχώς, μεταξύ αυτών, υπάρχουν και μερικοί βιβλικοί λόγιοι Εβραίοι «μινιμαλιστές» που πιστεύουν ότι η εβραϊκή Βίβλος δεν απεικονίζει την ιστορική πραγματικότητα κι άρχισε να γράφεται τον 8^ο ή 6^ο ή 3^ο αιώνα π.Χ. Όλοι αυτοί πλανώνται πλάνην οικτράν όπως φαίνεται από αδιάψευστα αρχαιολογικά τεκμήρια.

[Στις παρατιθέμενες φωτογραφίες, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να δει τον πλούτο των αρχαιολογικών ευρημάτων και πώς αυτά υποστηρίζουν την αυθεντικότητα της Βίβλου και την υπεροχή της και την ακρίβειά της, όταν διαφωνούν μ’ αυτήν θύραθεν συγγραφείς—ακόμη και σε λεπτομέρειες!]

Ο κώδικας του Χαμουραμπί (1750 π.Χ.) που φυλάσσεται στο μουσείου του Λούβρου. Ανακαλύφτηκε το 1901 μ.Χ. από τον Gustave Jéquier, μέλος της ομάδας του Jacques de Morgan. Περιέχει 282 νόμους, ποικίλου περιεχομένου, μερικοί από τους οποίους μοιάζουν με τη μωσαϊκή νομοθεσία, αλλά οι περισσότεροι διαφέρουν σε ουσιώδη σημεία. Το ανάγλυφο δείχνει ότι ο Χαμουραμπί παίρνει όχι τη νομοθεσία, όπως συνήθως ερμηνεύεται, αλλά την εξουσία του από το θεό ήλιο Shamash. Επικυρώνει τη Βίβλο, διότι δείχνει ότι ένας νομικός κώδικας μπορούσε να γραφτεί ακόμη και σε λίθο (πρβλ. Δευτ. 27:8, 31:9· Ιη. Ναυή 8:31) και άρα, μπορούσε και ο Μωυσής να καταγράψει νόμους (15^ος αι. π.Χ.), και διαψεύδει τους αρνητικούς κριτικούς (J. Wellhausen) που ισχυρίζονταν ότι δεν είχε ανακαλυφτεί η γραφή στην εποχή του Μωυσή, ούτε και η νομοθεσία της Πεντατεύχου μπορούσε να καταγραφεί. (Βλ. Δ. Τσινικόπουλος, Ο κώδικας του Χαμουραμπί για τις λεγόμενες ομοιότητες με τη μωσαϊκή νομοθεσία. Πρβλ. D. Winton Thomas, Documents from the Old Testament times).

Μίνι ντοκιμαντέρ περί του κώδικα. (Smarthistory, Art History at Khan Academy).

Τοιχογραφία του Μπένι Χασάν γύρω στο 2000 π.Χ. Απεικονίζει Βεδουίνους Σημίτες (σαν τον Αβραάμ) να εισέρχονται στην Αίγυπτο. Επαληθεύει τη Βίβλο και διαψεύδει το Διόδωρο το Σικελιώτη που έλεγε ότι προ του 6ου π.Χ. αιώνα απαγορευόταν η είσοδος ξένων στην Αίγυπτο.

Το κρασί και η άμπελος υπήρχαν στην Αίγυπτο. Τούτο, επαληθεύει τη Βίβλο (Γεν κεφ. 40) και διαψεύδει τον Ηρόδοτο (Ευτέρπη § 77) που ισχυρίζεται ότι δεν καλλιεργούσαν αμπέλια στην Αίγυπτο.

Καλλιέργεια αμπελιών στην Αίγυπτο. Απεικόνιση σε τάφο της Userhêt.

Το «βιβλίο των Νεκρών» της αρχαίας Αιγύπτου, παρουσιάζει ενδιαφέρον διότι, μεταξύ άλλων, περιέχει αρνητικές ομολογίες νεκρών στην κρίση (π.χ., «δεν σκότωσα», «δεν έκλεψα», «δεν ψευδομαρτύρησα», κ.λπ.) που σχετίζονται με τις τελευταίες εντολές του Δεκαλόγου. Επικυρώνει την αρχαιότητα των Δέκα Εντολών, αλλά ταυτόχρονα μαρτυρεί και την υπεροχή του μωσαϊκού Δεκαλόγου που θέτει εντολή για τον πλησίον και μοναδικές εντολές (τέσσερις πρώτες) σχετικά με τον Θεό.

Η εβραϊκή λέξη חָנִיךְ η οποία στους Ο΄ αποδίδεται ως «οἰκογενεῖς» είναι μοναδική και απαντά μόνο στο Γεν. 14:14. Σε εξωβιβλικά κείμενα, η ίδια λέξη έχει βρεθεί στα αιγυπτιακά Κείμενα Καταρών του 19ου π.Χ. αιώνα (προσδιορίζοντας ακόλουθους οπλαρχηγών) και στις πινακίδες της Taanach του 15ου π.Χ. αιώνα. Ταυτόχρονα, η αναφορά σε 318 άντρες είναι δείγμα ακρίβειας, καθώς οι επιστολές της Tel el Amarna μας πληροφορούν ότι αυτό περίπου, ήταν το μέγεθος μιας επιδρομικής εκστρατείας. Και αυτά τα στοιχεία καταδεικνύουν την αρχαιότητα του υλικού του βιβλίου της Γένεσης (βλ. W. F. Albright, The archaeology of Palestine, σελ. 237 και Robert Dick Wilson, Μια επιστημονική έρευνα της Παλαιάς Διαθήκης, σελ. 3, 4).

 

Η στήλη του Αιγυπτίου Φαραώ Μερνεφθά από το αιγυπτιακό μουσείο στο Κάιρο. Σ’ αυτήν μνημονεύεται με μια δόση κομπασμού, ότι ο «Ισραήλ στη Χαναάν κατεστράφη». Οι Χούρου (Χορραίοι της Βίβλου) έγιναν «χήρα» για την Αίγυπτο. Ένα άλλο δείγμα της ακρίβειας της Βίβλου, διότι οι Χορραίοι ως λαός δεν μνημονεύονται από αρχαίους ιστορικούς!

Τώρα, αν έκαναν τον κόπο να ενημερωθούν από σύγχρονα εγχειρίδια βιβλικής αρχαιολογίας, θα μάθαιναν ότι, εδώ και χρόνια οι αρχαιολόγοι έχουν φέρει σε φως τα ευρήματα της Μαρί και της Νουζί της Μεσοποταμίας, και της Έμπλα της Συρίας, τα οποία ρίχνουν φως στο πολιτιστικό υπόβαθρο των πατριαρχών και μαρτυρούν ότι, κάτοικοι των περιοχών αυτών στη 2η χιλιετία π.Χ., είχαν τα ίδια ονόματα (Αβραάμ, Ιακώβ κ.λπ.), ότι ο τάφος του Αβραάμ στο σπήλαιο Μαχπελάχ σώζεται μέχρι σήμερα, ότι το όνομα του Αβραάμ (μαζί με πολλές γνωστές βιβλικές πόλεις Μεγιδδώ, Γαβαών κ.λπ.), μνημονεύεται στον «αγρό του Αβραάμ», στο ανάγλυφο νίκης του Φαραώ Σισάκ (γ. 1000 π.Χ.), στο ναό του Καρνάκ (βλ. J. Finegan, Light from the Ancient Past, σελ. 91, 126).

 

Πήλινη πινακίδα που ανακαλύφτηκε στην Έμπλα από τον Ιταλό αρχαιολόγο Giovanni Pettinato κ.α. Οι πινακίδες της Έμπλα χρονολογούνται στις αρχές της 2^ης χιλιετίας π.Χ. Ρίχνουν έμμεσο φως στην πατριαρχική εποχή. Αποκαλύπτουν ονόματα που ομοιάζουν με τα βιβλικά (π.χ., Η-σα-ούμ [Ησαύ], Ισμα-ιλούμ [Ισμαήλ] κ.α.).

Πινακίδα από την πόλη-κράτος Μαρί (Tell Hariri) της Μεσοποταμίας. Ο Γάλλος αρχαιολόγος André Parrot το 1933 ανακάλυψε στα ανάκτορα της πόλης 20.000 πήλινες πινακίδες, σε σφηνοειδή γραφή. Χρονολογούνται από τις αρχές της 2^ης χιλιετίας π.Χ. Στις πινακίδες μνημονεύονται ονόματα πόλεων όπως Φαλέγ, Σερούχ, Ναχώρ, Θάρα και Αρράν, ονόματα που υπήρχαν και στη Γένεση ως ονόματα συγγενών του Αβραάμ (11:7-26). Ο John Bright και άλλοι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι επικυρώνουν έμμεσα τις πατριαρχικές αφηγήσεις.

Η επιγραφή του Φαραώ Σισάκ (Sheshonk I) στο Καρνάκ. Περιέχει λίστα με πόλεις που κατέκτησε στις στρατιωτικές εκστρατείες του, μεταξύ των οποίων μνημονεύει και τον «αγρό του Αβραάμ» (πρβλ. 1 Βασ. 14:25, 26).

Καταπακτή μέσα στο τέμενος στη Χεβρών, η οποία οδηγεί στο χαμηλότερο επίπεδο της σπηλιάς Μαχπελάχ όπου ετάφη ο Αβραάμ και η Σάρρα.

Επιστολή της Tell el-Amarna υπ’ αριθμόν 161. Επιστολή του Aziru, ηγέτη της Amurru προς τον Φαραώ. Οι 382 επιστολές της Tell el-Amarna (περ. 1400 π.Χ.) μαρτυρούν ότι στην Παλαιστίνη δεν υπήρχε κεντρική εξουσία, αλλά πόλεις-κράτη-φρούρια αυτόνομα (ορισμένα φόρου υποτελή στην Αίγυπτο), που αντιμάχονταν μεταξύ τους—όπως παρουσιάζουν την εικόνα τα βιβλία Ιησούς του Ναυή και Κριτές. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η επιστολή υπ’ αριθμόν 286, 287 του ηγέτη Abdi-Heba από την Urušalim, δηλαδή την Ιερουσαλήμ (που οι Εβραίοι κατέλαβαν αργότερα με τον Δαυίδ), όπου καλεί σε βοήθεια τον Φαραώ λόγω της εισβολής των ‘Apiru ή Habiru (=μετακινούμενων φυλών, Εβραίων) (πρβλ. Αριθ. 13: 27, 28, Δευτ. 1:28 και James B. Pritchard, ANET, σελ. 487-489). Σημειωτέον, ότι η Ιερουσαλήμ ή Σαλήμ, ήταν γνωστή και σπουδαία πόλη από την εποχή του Αβραάμ, επί βασιλείας-ιερατείας του Μελχι-σεδέκ [Γεν. 14:18-20. Πρβλ. και το όνομα Αδωνί-σεδέκ βασιλιά Ιερουσαλήμ (Ιη. Ναυή 10:1)].

Η αρχαιότερη επιγραφή που βρέθηκε στην Ιερουσαλήμ. Ανάγεται στον 14ο π.Χ. αιώνα και καταδεικνύει την σημαντική θέση που κατείχε η πόλη, πριν από την κατάληψή της από τον Δαβίδ.

Ότι νεώτερα ευρήματα, εκτός από την επιγραφή Τελ-Δαν του 9ου π.Χ. αι., που μιλάει για τον «οίκο του Δαβίδ», και τη στήλη του Μεσά (8ος αι. π.Χ.), έχουν αποκαλύψει έργα οχύρωσης του Δαβίδ και του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ και αλλού, όπως στην Κιρμπέτ Κεγιάφα (βλ. φώτο και τα εκεί σχόλια).

Όσο για την Ναζαρέτ, εκτός που εμφανίζεται το όνομά της σε πινακίδα του 3^ου αι. π.Χ. που ανακαλύφτηκε στην Καισάρεια το 1962, πρόσφατες ανασκαφές (2010-12), έφεραν στο φως ευρήματα από την Ναζαρέτ, σπίτια και τάφους, όχι μόνο του 1^ου αι. μ.Χ., αλλά και παλαιότερα! [βλ. Karen Farrington, Ιστορικός Άτλας των Αγίων Τόπων, (2005) σ. 76, και Joseph M. Holden, Norman Geisler, The Popular Handbook of Archaeology and the Bible: Discoveries That Confirm the Reliability of Scripture (2013), σελ. 314-322)].

Η επιγραφή Τελ-Δαν. Μνημονεύει, μεταξύ άλλων, τον «οίκο του Δαυίδ». Μετά από αυτή την ανακάλυψη ο γνωστός μινιμαλιστής αρχαιολόγος Israel Finkelstein αναγνώρισε ότι «οι θεωρίες των μηδενιστών για την Αγία Γραφή κατέρρευσαν μέσα σε μια νύχτα».

Ανασκαφές στην Κιρμπέτ Κεγιάφα κατέδειξαν δραστηριότητα μιας πολυσύνθετης ιουδαϊκής κοινωνίας του 10ου π.Χ. αιώνα. Αυτό αντικρούει τους ισχυρισμούς των «μινιμαλιστών» αρχαιολόγων ότι ο Δαυίδ ήταν ένας απλός φύλαρχος.

Αριστερά απεικονίζεται η περιοχή που βρισκόταν η πόλη του Δαυίδ. Ο ναός ήταν χτισμένος στην επίπεδη έκταση στο βάθος. Στα δεξιά είναι η ηλεκτρονική απεικόνιση της αρχαίας πόλης του Δαυίδ και του ναού του Σολομώντα.

Η στήλη του Μεσά ή Μωαβιτική Λίθος. Αναφέρεται στο βασίλειο του Αμρί και στον «οίκο του Δαβίδ». Σ’ ορισμένα σημεία είναι ευδιάκριτο το ιερό τετραγράμματο ΓΧΒΧ.

Ρόδι από το ναό του Σολομώντα (8^ος αι. π.Χ.) (ανακατασκευή). Ανακαλύφτηκε το 1979 από τον André Lemaire. Έχει ύψος 4,3 cm. Στα δεξιά φαίνεται η εβραϊκή επιγραφή που φέρει: «Ανήκει στον οίκο του ΓΧΒΧ (βλ. Έξ. 28:34· πρβλ. Δευτ. 8:8).

Στα 64 όστρακα της Σαμάρειας (8^ος π.Χ. αι.) που ανακαλύφτηκαν το 1910 μ.Χ., μεταξύ άλλων σώζονται 7 από τα ονόματα των φυλετικών ομάδων που αναφέρονται στους Αριθμούς 27:1-7. Παρέχουν έναν εξωβιβλικό σύνδεσμο ανάμεσα στις φυλετικές ομάδες του Μανασσή και στη γη όπου η Γραφή δηλώνει ότι εγκαταστάθηκαν (βλ. NIV Archaeological Study Bible, σελ. 550).

Πρίσμα του Εσαρχαδδών. Φυλάσσεται στο Βρετανικό μουσείο. Ένα από τα χρονικά του Εσαρχαδδών, επαληθεύει τη Βίβλο που λέει ότι ο Σενναχειρείμ δολοφονήθηκε από τους δύο γιους του Αδραμέλεχ και Σαρασάρ (2 Βασ. 19:37· Ησ. 37: 37, 38) και διαψεύδει τον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβονίδη (6^ος αι. π.Χ.) και τον ιστορικό Βηρωσσό (3^ος αι. π.Χ.) που λένε ότι δολοφονήθηκε μόνο από ένα γιο!

Κατοικία της εποχής του Ιησού ανακαλύπτεται στην καρδιά της Ναζαρέτ (21/12/2009). Η Ναζαρέτ, όπως έδειξαν οι ανασκαφές, υπήρχε από την εποχή του χαλκού! Μνημονεύεται και σε μια επιγραφή της Καισάρειας που ανακαλύφτηκε το 1962. Μια επιγραφή, επίσης, στη λατινική που ανακαλύφτηκε το 1932 στη Ναζαρέτ, χρονολογείται στους χρόνους του Κλαυδίου (βλ. Nazareth Inscription).

Τάφος του 1^ου αι. μ.Χ. στη Ναζαρέτ. Κατά τους αρχαιολόγους, βρίσκεται στην αυλή σπιτιού που πιθανολογείται ότι μεγάλωσε ο Ιησούς. Τέτοιου είδους τάφοι υπήρχαν μόνο τον 1ο αι. μ.Χ. Παρόμοιος ήταν ο λίθος που κάλυπτε την είσοδο του τάφου του Ιησού και μετακινήθηκε στην ανάσταση (Μρκ. 16:3· Ματθ. 28:2· Λουκ. 24:2· Ιωάν. 20:1). (Βλ. BAR, March-April 2015, σελ. 54-63, Has Jesus’ Nazareth House Been Found?).

Συγγραφέας: Τσινικόπουλος, Δημήτρης