Βιβλικός Χριστιανισμός και ορθολογιστικός σκεπτικισμός (5)

4. Ο Ιησούς ως προφήτης: Απέτυχε;

Κάποιοι απ’ αυτούς τους κριτικούς, με τη φλυαρία τους και το αντιχριστιανικό μένος τους, προσπαθούν μέσα στις ιστοσελίδες τους, να αποδείξουν ότι ο Ιησούς Χριστός έκανε λάθος στις προρρήσεις του για την Ιερουσαλήμ και το τέλος του κόσμου! Έτσι, φυσικά, δεν μπορούσε να είναι αλάνθαστος Υιός Θεού, μεσσίας και προφήτης, όπως τον πιστεύουν και τον αποδέχονται οι Χριστιανοί ανά τους αιώνες.

Βιβλικός Χριστιανισμός και ορθολογιστικός σκεπτικισμός (4)

3. Εκπληκτική αγνωσία της αρχαιολογίας

Οι σύγχρονοι διαφωτιστές κριτικοί του Χριστιανισμού μεταξύ άλλων, έχουν εκπληκτική και επιδεικτική άγνοια των νεώτερων αρχαιολογικών ευρημάτων που άμεσα ή έμμεσα επικυρώνουν την ιστορική αξιοπιστία της Βίβλου και διαφωτίζουν τον περίγυρό της. Εξακολουθούν λόγου χάριν, να ισχυρίζονται ότι ο Αβραάμ είναι μυθική φιγούρα, ότι δεν υπήρχε λαός Ισραήλ στη γη Χαναάν επί εποχής Ιησού του Ναυή, (παρά την μνεία του λαού Ισραήλ στη στήλη του Αιγυπτίου Φαραώ Μερνεφθά του 13ου αι. π.X., όπου ο Ισραήλ φαίνεται εγκατεστημένος στην Παλαιστίνη),

Βίβλος και Αρχαιολογία

Το να μιλούμε για τη σχέση ενός θρησκευτικού βιβλίου, της Βίβλου, με μια επιστήμη, την Αρχαιολογία, δεν είναι αυτονόητο. Κατά την κοινή αντίληψη μια θρησκεία ασχολείται με δόγματα καθολικής ισχύος, ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου, που αποτελούν αντικείμενο πίστεως και δεν υπόκεινται σε διαδικασίες επαλήθευσης ή διάψευσης. Η επιστήμη αντίθετα είναι ο χώρος των αισθήσεων και του ορθού λόγου. Ωστόσο η Βίβλος χωρίς να είναι ένα επιστημονικό βιβλίο, "μπαίνει στα χωράφια" αρκετών επιστημών, στη συγκεκριμένη περίπτωση ιστορικών, και προβαίνει σε αναφορές δεδομένων, που ορίζονται σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο.

Πολυθεϊσμός ή Μονοθεϊσμός;

Ποιος Προηγήθηκε;

Ο γενικός όρος “Εξέλιξη” θεωρείται από το μέσο άνθρωπο ότι περιγράφει την πρόοδο του σύμπαντος και του ανθρώπου. Συχνά, ωστόσο, δεν συνειδητοποιείται ότι ο όρος αυτός καλύπτει αρκετές διαφορετικές θεωρίες, οι οποίες κυμαίνονται από εκείνη που υποστηρίζει ότι η Εξέλιξη είναι ένας παράγοντας που ενεργεί από μόνος του (τυφλά, και χωρίς συνειδητό σκοπό, επιφέροντας αλλαγές και καταλήγοντας στον κόσμο με τη μορφή που τον γνωρίζουμε) μέχρις εκείνη που τη θεωρεί μέθοδο την οποία ο Θεός χρησιμοποίησε για τη Δημιουργία.

Δύο πράγματα, ωστόσο, φαίνονται να είναι κοινά σ’ αυτές τις διαδικασίες. Πρώτον, όλα λειτουργούν λίγο ή πολύ αυτόματα, και δεύτερον, όλα θεωρούνται πως οδηγούν σε τελική βελτίωση. Μία εφαρμογή αυτών των απόψεων είναι το ότι θα πρέπει επίσης να προεκτείνονται στη θρησκεία. Αν ο κόσμος βαθμιαία “βελτιώθηκε” μέχρις ότου έγινε ικανός να υποστηρίξει τη ζωή, και ο άνθρωπος “βελτιώθηκε” μέχρις ότου έφτασε στην παρούσα κατάστασή του, τότε και η θρησκεία επίσης θα πρέπει να έχει προοδεύσει από πρωτόγονες και ποταπές μορφές στις υψηλότερες λατρείες που τώρα υπάρχουν.