ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ;
Η ίδια εμπειρία περιγράφεται με
3 τρόπους: εδ.3,5,8 προσθέτει πληροφορίες κι έτσι κάθε περιγραφή είναι και λίγο
διαφορετική.
Είναι η πνευματική δημιουργία
που συγκρίνεται με τη φυσική εδ.6 γι’ αυτό είναι μια γέννα από το Θεό Ιωάν.α:13
ΓΕΝΝΑΩ - έχει πολλές έννοιες
1. Την
έννοια της γενεαλογίας, όπως ο άνδρας γεννά το γιο του Ματθ.α:2-16
2. Με
την έννοια ότι η γυναίκα γεννά Λουκ.α:13,57 & κγ:29
3. Σύλληψη
(των γυναικών) Ματθ.α:20
4. Αλληγορική
γέννηση Γαλ.δ:24
5. Απλή
δημιουργία Β’ Πέτρ.β:12
6. Πνευματική
αναδημιουργία Ιωάν.γ:5
Επειδή ο ρόλος που υποδύεται ο
Θεός είναι του άντρα, η ιδέα που εκφράζεται εδώ είναι της απλής γέννησης από
τον Πατέρα Θεό που έχει σαν αποτέλεσμα τη ΝΕΑ ΚΤΙΣΗ Β’ Κορ.ε:17, Εφεσ.β:10, Κολ.γ:10
Ορισμένοι θέλουν να
παραποιήσουν το «γεννηθεί», ώστε να σημαίνει μόνο σύλληψη, δηλαδή ότι δεν ερχόμαστε
πραγματικά στη ζωή, παρά μόνο αφού φτάσουμε στον ουρανό. Αυτό όμως είναι λάθος.
Αναφέρεται καθαρότατα στην πράξη της γέννας, ότι κάποιος γεννιέται.
Άλλα εδάφια φανερώνουν
καθαρότατα ότι είναι μια πνευματική κοινωνία με το Θεό που μας κάνει υιούς του
Θεού τώρα. Ιωάν.α:13 Α’ Κορ.δ:15 Α’Ιωάν.γ:9
δ:7 ε:1,4,5,18 γ:1,2
Ιωάν.γ:4 Ο Νικόδημος εννοούσε μόνο τη φυσική γέννηση.
γ:5 Η απάντηση του Χριστού
δείχνει καθαρά ότι είναι πνευματική δημιουργία, και όχι κάτι που θα γεννηθεί σε
κάποιο άλλο χρόνο, αργότερα. Αλλά το
εξελίσσει σε μια δίπλευρη κατανόηση.
γ:6 Είναι μια γέννηση σ’ ένα
πνευματικό βασίλειο.
Ιωάν.ιη:36 Ρωμ.η:7 Δεν είναι εκ του κόσμου. Σαρκικός νους = έχθρα με το Θεό. Ουδεμία σαρξ
είναι αγαθή. Ρωμ.ζ:17,18 Δεν υπάρχει αγαθό μέσα της δηλαδή. Γέν.η:21
Ψαλμ.ιδ:2,3 να:5
γ:7 μη θαυμάζεις - απαιτεί πίστη (ο Θεός θα το αποκαλύψει στην
καρδιά που πιστεύει) Θα έπρεπε να το αντιλαμβανόταν εύκολα ο Νικόδημος. Είναι
κάτι που γίνεται εδώ στη γη - χειροπιαστό.
γ:8 Άνεμος - αόρατος -
ισχυρός, μπορείς να τον αισθανθείς και να τον χρησιμοποιήσεις δεν μπορείς όμως
να τον δεις. Μόνο αυτός που λαμβάνει γνωρίζει. Ρωμ.η:16 Α’ Ιωάν.ε:10 Και το
Πνεύμα είναι σαν τον άνεμο-όπως θέλει πνέει.
ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΕΞ ΥΔΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Γιατί αυτή η διπλή άποψη της
ΜΙΑΣ γέννησης;
Ας σημειώσουμε τη σχέση τους:
ΝΕΡΟ
|
ΠΝΕΥΜΑ
|
πεπερασμένο
|
άπειρο
|
αγγίζει το σώμα
|
αγγίζει την ψυχή & το πνεύμα
|
η βάση της ζωής εδώ στη γη
|
η βάση της ζωής στον ουρανό
|
κάτω
|
άνωθεν
|
(προοδεύοντας από τα κάτω προς
τα άνω)
ΟΣΤΙΣ ΠΙΣΤΕΥΣΕΙ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΘΕΙ
Αυτά τα δύο πάνε μαζί και γίνονται μία σχέση σωτηρίας (Μάρκ.ις:16).
Πράξ.β:38 Δύο πράγματα
διατάσσονται, το τρίτο είναι υπόσχεση (Π.Α)
Το βάπτισμα ακολουθεί σαν εξωτερική
πράξη που εκδηλώνει την εσωτερική πίστη.
Πράξ.η:12.13 Κηρύχθηκε σαν
αναπόσπαστο με την σωτηρία κι όχι ξέχωρο από αυτήν (Πράξ.ι:47 ιθ:4,5).
Πράξ.κβ:16 Το βάπτισμα ξεπλένει
από την αμαρτία (αν γίνεται με πίστη ι:43)
Ρωμ.ς:1-6 νερό & πνεύμα - αναφέρεται
σε μια σχέση - κοινωνία που αντιπροσωπεύεται στο βάπτισμα - θάνατος &
ανάσταση. Αναφέρεται σε μια ζωή τέλειας παράδοσης και αφιέρωσης εδ.7-11.
Κολ.β:12 συνετάφημεν με το Χριστό στο βάπτισμα
Γαλ.γ:2 Α’ Πέτρ.γ:21 «το βάπτισμα σώζει και ημάς την σήμερον»
με την επικύρωση της Διαθήκης μέσα μας. Σκέτο το βάπτισμα σαν πράξη δεν σώζει.
Αλλά η υπακοή, η πίστη και η παράδοσή μας στο Θεό.
«επερώτημα» (κείμενο) = απάντηση, αίτηση ή ερώτηση μέσα από αγαθή
συνείδηση προς το Θεό, ότι θα εκπληρώσει την υπόσχεσή Του δηλαδή να μας
αναστήσει στη Νέα ζωή.
ΒΑΠΤΙΣΜΑ = είναι για τον πιστό
- αυτόν που είναι έτοιμος να ταυτίσει τη ζωή του με το Χριστό.
Δεν είναι δυνατόν κάποιος να
πεθάνει με το Χριστό αν δεν είναι πιστός.
Είναι λοιπόν αναγκαίο πριν το
βάπτισμα ο άνθρωπος να πιστέψει για να αποκτήσει την αγαθή συνείδηση.
Ο προσήλυτος είναι κατάσταση
διαφορετική από τη σωτηρία. Ο προσήλυτος είναι η στροφή, η αρχή.
Η σωτηρία όμως είναι όταν ο
άνθρωπος σώζεται από την αμαρτία και την αιώνια κρίση κατά συνέπεια κάποιος δεν
είναι σωσμένος αν πρώτα δεν γλιτώσει από
την κρίση και μπει στον ουρανό.
Η σωτηρία είναι κατά νόμο εδώ
στη γη (κατά το λόγο του Θεού με πίστη) η εμπειρική όμως σωτηρία, η τελική της
πραγμάτωση είναι όταν πάμε στον ουρανό.
Η σωτηρία πρέπει να διατηρηθεί
με έργα Φιλιπ.β:12
H σωτηρία είναι το τέλος της
πίστης μας Α’ Πέτρ.α:9
Αυξανόμαστε δι’ αυτής Α’
Πέτρ.β:2 (για να συνεχίσουμε να μετέχουμε στη σωτηρία).
Πρόκειται να έλθει Ρωμ.ιγ:11
Αποκ.ιβ:10 Α’ Πέτρ.α:5
Τα έργα τελειοποιούν την πίστη
μας. Πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή. Ιακ.β:20-22 π.χ. στην Παλαιά Διαθήκη αφού
μετανοούσαν, μετά έπρεπε να προσφέρουν θυσία αρνίου ή όπως όταν υπογράφουμε
κάποιο ασφαλιστικό συμβόλαιο με δική μας πρωτοβουλία, και μετά θα πρέπει να
πληρώνουμε πιστά τις δώσεις.
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι το
βάπτισμα είναι ζωτικό για τη σωτηρία. Πρέπει να ενώνεται με την επιστροφή του ανθρώπου
στον Κύριο.
Ο Θεός μπορεί να παραβλέπει την
άγνοιά μας, αλλά απαιτεί να βαδίζουμε μέσα στο φως που έχουμε λάβει.
