Πώς μπορεί ο Θεός να τονίζει τόσο πολύ ότι είναι ΕΙΣ σε
αντίθεση με τις παγανιστικές θεότητες, και την ίδια στιγμή να υπάρχει σαν
τριάδα προσώπων; Γιατί οι Εβραίοι απορρίπτουν την τριαδική έννοια του Θεού, και
επιμένουν στον απόλυτο μονοθεϊσμό; Ήταν λάθος ο Μωυσής, που είδε τον Θεό
πρόσωπο προς πρόσωπο, να πιστεύει σε έναν μονοπρόσωπο Θεό, σε αντίθεση με τη θεολογία των προσώπων;
Παρόλο που ο Μωυσής διέτριψε με τον Γιάχβε, στο Εβρ.ια:26 μας λέει ότι ο Θεός
ήταν ο Ιησούς.
Η θεωρία της τριάδας διδάσκει ότι το Α’ Κορ.η:6 (αλλ' εις ημάς είναι εις Θεός ο Πατήρ, εξ ου τα πάντα και ημείς εις αυτόν, και εις Κύριος Ιησούς Χριστός, δι' ου τα πάντα και ημείς δι' αυτού) αναφέρεται
σε δύο πρόσωπα, αλλά γιατί όχι σε τρία; Γιατί δεν υπάρχει καμία αναφορά του
Αγίου Πνεύματος; Έτσι, ακόμη και αν αυτό το εδάφιο ερμηνεύεται σαν να διδάσκει διαχωρισμό
προσώπων, που δεν το κάνει, δεν θα δίδασκε τριθεϊσμό, αλλά διθεϊσμό.
Αν η λέξη «και» διαχωρίζει πρόσωπα, τότε θα πρέπει να υπάρχουν
τουλάχιστον τέσσερα πρόσωπα στη θεότητα. «Αυτός
δε ο Θεός και Πατήρ ημών και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός
είθε να κατευθύνη την οδόν ημών προς εσάς», συν το Άγιο Πνεύμα, κάνει τέσσερα
πρόσωπα (Α’ Θεσ.γ:11).
Στην πραγματικότητα, ο απόστολος Παύλος τονίζει τους δύο
ρόλους του Θεού και το πόσο σημαντική είναι η αποδοχή αυτών των δύο ρόλων. Δεν πρέπει
να βλέπουμε τον Θεό μόνο σαν τον Δημιουργό και Πατέρα μας, αλλά πρέπει επίσης
να Τον αποδεχτούμε στη φανέρωσή Του εν σαρκί στο πρόσωπο του ανθρώπου Ιησού
Χριστού. Γι’ αυτό αν γνωρίζεις τον Ιησού, γνωρίζεις τον Πατέρα, αν δεις τον
Ιησού, βλέπεις τον Πατέρα, αν μισείς τον
Ιησού, μισείς τον Πατέρα.
Η Β’ Ιωάν.9, λέει:
«ο μένων εν τη διδαχή του Χριστού, ούτος
έχει και τον Πατέρα και τον Υιόν».
Είναι επίσης αλήθεια ότι, «Πας ο αρνούμενος τον Υιόν δεν έχει ουδέ τον Πατέρα. Όστις ομολογεί τον
Υιόν έχει και τον Πατέρα» (Α’ Ιωάν.β:23).
Γιατί; Απλά επειδή ο Πατέρας φανερώθηκε εν Υιώ.
