Kαλημέρα

Μετάνοια

«ΙΣΩΣ ΠΡΟΣΕΞΩΣΙ»

Ιεζεκ.ιβ:1-20
Και στο σημερινό μας ανάγνωσμα, την ίδια εποπτική γλώσσα χρησιμοποιεί ο Θεός, για να μιλήσει σε κείνους, που «έχουν μάτια για να βλέπουν και δεν βλέπουν και αυτιά έχουν για ν’ ακούν και δεν ακούν» (2). Ίσως η «παράξενη» συμπεριφορά του προφήτη να τους έκανε να σκεφτούν. «Ίσως, προσέξωσι» (3).
 

Δείπνο του Κυρίου = Ενότητα

Το να φας μαζί με κάποιον ήταν πολύ σημαντικό. Σήμερα, το να φάμε μαζί δεν σημαίνει τίποτα. Πάμε σε ένα εστιατόριο και τρώμε μαζί με ένα σωρό ανθρώπους που δεν τους ξέρουμε ούτε τους είδαμε, και μπορεί και να μην τους ξαναδούμε ποτέ. Στο βιβλικό κόσμο όμως έτρωγες μόνο μαζί με την οικογένεια σου. 

Καλημέρα

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΟΙΧΕΙΑ

Ιεζεκιήλ ις:1-22
 
Τολμηρή η γλώσσα του προφήτη, στο σημερινό ανάγνωσμα. Ελεύθερος από κάθε σεμνότυφη συμβατικότητα, χρησιμοποιεί μια πολύ κοινή και πολύ ανθρώπινη ιστορία, για να περιγράφει κατά τρόπο πολύ ρεαλιστικό, τη συμπεριφορά του Ιουδαϊκού Έθνους.
 
Το παρομοιάζει μ’ ένα νεογέννητο έκθετο, που κανένας δεν το ’χει στην αγκαλιά του, καμιά φροντίδα δεν του προσφέρουν, ώσπου ο ίδιος ο Θεός σκύβει και το αγκαλιάζει. Τέτοιο δεν ήταν το ξεκίνημα του λαού του Θεού!..

Είναι σύνδρομο....

ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

«Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί;» (Πράξ.β:37)
 

«Κύριοι, τι πρέπει να κάμω δια να σωθώ;» (Πράξ.ις:30)

Κάθε άνθρωπος είναι αμαρτωλός κι έχει ανάγκη από σωτηρία. Δια μέσου των αιώνων, πολλοί άνθρωποι έχουν καταλάβει αυτό το γεγονός κι έχουν αναρωτηθεί «Πως μπορώ να σωθώ;». Ο χριστιανισμός διακηρύττει ότι ο Θεός έχει προμηθεύσει τη σωτηρία δια Ιησού Χριστού. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει:

«Πως εγώ μπορώ να λάβω τη σωτηρία που ο Ιησούς Χριστός προμηθεύει;».
 

Κ α λ η μ έ ρ α

ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟΥΣ «ΚΗΡΥΚΕΣ»

Ιεζεκιήλ ιγ:1-6

Αποτελεί ύστατη βαθμίδα συμφοράς για ένα έθνος, όταν οι πνευματικοί ηγέτες του, όχι μόνον δεν του προσφέρουν τίποτα θετικό, όχι μόνο γκρεμίζουν με το αρνητικό τους παράδειγμα, αλλά και - συνειδητά πολλές φορές - πλανούν κι εξαπατούν το λαό.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.ιδ:2 Και ηκουσα φώνήν εκ του ουρανού ως φωνήν υδάτων πολλών, και ως φωνήν βροντής μεγάλης και ήκουσα φωνήν κιθαρωδών, οίτινες εκιθάριζον με τας κιθάρας αυτών.

Με την πρώτη ματιά φαίνεται σαν να υπάρχουν πολλές φωνές στον ουρανό. Φωνή υδά­των πολλών, φωνή βροντής, φωνή κιθαρωδών. Όμως στην πραγματικότητα στο εδάφιο αυτό περιγράφεται μια φωνή. Ο Ιωάννης άκουσε μια Φωνή από τον ουρανό που την περιγράφει σαν φωνή υδάτων πολλών, και σαν φωνή βροντής, και ήταν σαν να κιθάριζαν κιθαρωδοί με τις κιθάρες τους.

Κ α λ η μ έ ρ α

365 φορές

Ο Πνευματικός Αγωνιστής

Κανείς δε μπορεί να ζει αληθινή πνευματική ζωή αν δεν είναι αγωνιστής στον πνευματικό αγώνα. Όμως «τον καλόν αγώνα της πίστεως» (Α’ Τιμ. ς:12), δεν τον διεξάγουν οι ερασιτέχνες, οι καιροσκόποι και οι ιδιοτελείς χαρακτήρες, αλλά οι αληθινοί αγωνιστές.

Μόνο εκείνοι που πιστεύουν στις αξίες και αρετές, έλκονται από τον πνευματικό αγωνιστικό στίβο και στο στάδιο των πνευματικών αγώνων υπάρχουν μόνο αγωνιστές. Δε θα συναντήσεις ανθρώπους που πήγαν εκεί για να βρουν ανταλλαγή φιλοφρονήσεων, την επιδοκιμασία των ανθρώπων ή τα καλά τους λόγια ούτε ανθρώπους που πήγαν εκεί για να τα έχουν καλά με όλους. Αυτά όλα είναι ενάντια στον ανιδιοτελή και γενναίο μαχητή.

ΑΣΤΡΑΠΕΣ ΚΡΙΣΗΣ

Ιεζ.ις:35-52, 59-63
 
Με την έκφραση· «δια τούτο...», αρχίζει το σημερινό μας ανάγνωσμα. Κι ενώ τα πρώτα 34 εδάφια του κεφαλαίου, μας περιέγραψαν τη γέννηση και την πορεία πτώσης του λαού του Θεού, (απομάκρυνση από του Θεού τις εντολές και παγίδευση στις αφομοιωτικές δυνάμεις των γύρω εθνών), σήμερα το λόγο παίρνει ο Θεός.
 

Κ α λ η μ έ ρ α

5 άτομα, που δεν χρειάζεται να προσπαθείς να τα ευχαριστήσεις πια.

Έχω προσπαθήσει, στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, να είμαι ευχάριστος στους ανθρώπους που είναι γύρω μου. Νομίζω ότι σαν παιδί, είχα την τάση να θέλω να υπακούω αυτούς που ήταν ανώτεροι μου (γονείς, δάσκαλοι). Όταν μεγάλωσα, κατάφερα να προσθέσω σ’ αυτή τη στάση, την τάση να αποφεύγω οποιαδήποτε διόρθωση ή σύγκρουση. Η μόνη εναλλακτική λύση είναι να κάνω χαρούμενους όλους γύρω μου ενώ εγώ καταπιέζω τα συναισθήματά μου, τις απογοητεύσεις μου και διαφωνίες μου. Και ό, τι κατακρατάμε μέσα μας... τελικά διαρρέει, ή εκρήγνυται, και αισθάνομαι τόσο ένοχος.

Θρίαμβος πίστης

Δαν.γ:1-30

«Ο βασιλεύς προεβίβασε τους τρεις νέους» (εδ.30). 
Προβιβασμός λοιπόν, κατόπιν εξετάσεων δια πυράς. Πρωτότυπη διαδικασία, θα πεις. Όχι και τόσο, γιατί τα καμίνια της η ζωή, εύκολα και συχνά τα στήνει μπροστά μας. Κι εμείς ή τα αποφεύγουμε και τα προσπερνάμε ή δεχόμαστε την πρόκληση και δεν τ’ αρνούμαστε, βέβαιοι ότι «και εν κοιλάδι σκιάς θανάτου... ο Κύριος θα 'ναι μεθ’ ημών» (Ψαλμ.κγ:4).
 

Το αιώνιο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία

Το Ρωμ.η:28-30 περιγράφει πέντε βήματα όσο αφορά στο αιώνιο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία της πεσμένης ανθρωπότητας:

 

  (1) Πρόγνωση. Ο Θεός προγνώριζε ότι ο άνθρωπος θα αμαρτήσει και θα χρειαζόταν σωτηρία. Επίσης προγνώριζε ότι τη σωτηρία που θα προμήθευε, κάποιοι θα την αποδεχόταν.

  

Κ α λ η μ έ ρ α

Φεμινισμός: Η μεταστροφή των Βιβλικών αρχών.

Ο Σατανάς νιώθει μεγάλη ευχαρίστηση και το απολαμβάνει, όταν σπέρνει όλεθρο και καταστροφή μέσα στην εκκλησία. Μεταστρέφει την αλήθεια σε κάθε θέμα, δημιουργώντας έτσι δογματική σύγχυση, όπου μπορεί.

Αυτό το έχει καταφέρει ιδιαίτερα, στη στρέβλωση των ρόλων που ο Θεός έχει σχεδιάσει για τους άνδρες και τις γυναίκες. Όλα αυτά τα χρόνια, το πολιτιστικό ιδεώδες της ισότητας των φύλων έχει ενσταλαχτεί σε πολλές εκκλησίες — και οι χριστιανοί πέσανε σ’ αυτή την παγίδα. Σε πολλές συναθροίσεις, οι άντρες κάθονται πίσω και χαλαρώνουν ενώ οι γυναίκες κηρύττουν το λόγο και οδηγούν την εκκλησία. Στην πραγματικότητα, είναι ανησυχητικό να βλέπει κανείς πόσο άνετα αισθάνονται οι χριστιανοί με την υιοθέτηση των προτύπων του κόσμου.

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΒΟΛΗΣ

Ιεζεκ.ε:1-17
Η Ιερουσαλήμ και πιο συγκεκριμένα ο λαός του Θεού, αμάρτησαν και απομακρύνθηκαν από το Θεό. Αυτό ήταν βέβαια, ολέθριο. Υπάρχει όμως και ένα ακόμη σκαλοπάτι, πιο κάτω κι από τη λάσπη του πυθμένα. Κάτι, που λες - «μα, γιατί;». Κάτι, που προκαλεί την πλήρη αποδοκιμασία του Θεού. Τονίζεται στο εδ.7. Ας το προσέξουμε.
 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αποκ.ιδ:1 Και είδον και ιδού Αρνίον ιστάμενον επί το όρος Σιών, και μετ' αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες έχουσαι το όνομα του Πατρός αυτού γεγοαμμένο επί των μετώπων αυτών.

Και είδον, και ιδού Αρνίον ιστάμενον επί το όρος Σιών

Ο Ιωάννης βλέπει όλο το βιβλίο της Αποκάλυψης να αποκαλύπτεται μπροστά του σε όραση. Εδώ βλέπει πάλι σε όραση το μοναδικό Αρνίο του Θεού, το οποίο εί­δε στο κεφ.ε:6 και τώρα το βλέπει να στέκεται στο όρος Σιών.

Το ερώτημα όμως είναι αν αυτό το όρος Σιών είναι η επίγεια ή η επουράνια Σιών, αν ο Ιωάννης βλέπει το Χριστό με τους 144.000 στην Ιερουσαλήμ στη Δεύτερη Έλευση, ή τους βλέπει στον ουρανό. Η απάντηση είναι ότι πρόκειται για την επουράνιο Σιών, την παρουσία του Θεού, και όχι για το επίγειο όρος Σιών, για πέντε κυρίως λόγους:

Καλημέρα

Η μεγάλη ευθύνη

Ιεζεκ.γ:12-27
 
Ο Ιάκωβος στην επιστολή του μας πληροφορεί ότι «εκείνος που ξέρει να κάνει το καλό και δεν το κάνει, εις αυτόν είναι αμαρτία» (δ:17). Είναι η αμαρτία, όχι της παράβασης, αλλά της παράλειψης. Τούτη η ιδιαίτερη μορφή αμαρτίας, μπορεί να σημειωθεί σε πολλούς τομείς: την αγαθοεργία, το κοινωνικό παρόν κλπ. Στο ανάγνωσμά μας όμως, αναφέρεται σε σχέση με τον Εργάτη του Θεού.
 

Οι τέσσερεις πτυχές της σωτηρίας - (4) Αγιασμός

Αγιασμός κυριολεκτικά σημαίνει ξεχώρισμα. Στο θέμα μας, σημαίνει αποχωρισμός από την αμαρτία και αφιέρωση στο Θεό. Αγιασμός είναι η διαδικασία να γίνει κανείς δίκαιος – ουσιαστικά σαν το Χριστό.
 

Κατά την αναγέννηση ο Θεός μας αγιάζει (Α΄Κορ.ς:11), αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή της όλης διαδικασίας. Ο Θεός συνεχίζει να εργάζεται στη ζωή μας για να μας τελειοποιήσει και να μας κάνει άγιους. Η Γραφή διδάσκει ότι μπορούμε να πετύχουμε την ωριμότητα σ’ αυτή τη ζωή (Β΄Κορ.γ:18, ζ:1,  Εφες.δ:11-15, Β΄πέτρ.γ:18). Αυτό δεν σημαίνει απόλυτη αναμάρτητη τελειότητα όπως το παράδειγμα του Ιησού, αλλά μια σχετική τελειότητα, εφόσον η αμαρτωλή φύση και η πιθανότητα να αμαρτήσει κανείς παραμένουν μέσα στον άνθρωπο.
 

Κ α λ η μ έ ρ α

Επιλογές

Η δυνατότητα να επιλέγουμε

Καμιά φορά σκέφτομαι τη δυνατότητα που ο Θεός έβαλε μέσα μας να μπορούμε να αποφασίζουμε. Ή με άλλα λόγια να μπορούμε να επιλέγουμε. Ολόκληρη η ζωή μας, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, αποτελείται από αποφάσεις που παίρνουμε και επιλογές που κάνουμε. Αυτό που καταλαβαίνω και που είναι πολύ σημαντικό, είναι πως ο Θεός δεν αποφασίζει για μας, εμείς αποφασίζουμε. Ο ίδιος ο Θεός έβαλε  αυτή τη δυνατότητα μέσα μας, αυτή την ελεύθερη βούληση να μπορούμε να εκλέγουμε και  να αποφασίζουμε.

Όλη η ωριμότητα και το μεγάλωμα μας με το Θεό,  εξαρτάται από το πώς χρησιμοποιούμε αυτή τη δυνατότητα που έχουμε, δεν είμαστε μηχανήματα ή ρομπότ αλλά έχουμε σαν άνθρωποι, ελεύθερη βούληση. Αυτό είναι που μας διαφοροποιεί από όλη τη φύση γύρω μας και είναι ένα πολύ θαυμαστό πράγμα.

Κ α λ η μ έ ρ α

«ΕΨΩΜΙΣΕ ΤΟΝ ΓΟΜΟ»

Ιεζ.β:1-γ:11

Δύσκολο το έργο στο οποίο ο Θεός απέστειλε τον Ιεζεκιήλ, γι’ αυτό και η πνευματική προετοιμασία θα έπρεπε να είναι κατάλληλη. Ας την παρακολουθήσουμε και... ας τη μιμηθούμε:

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.ιγ:16 Και έκαμνε πάντας τους μικρούς και τους μεγάλους, τους πλουσίους και τους πτωχούς, τους ελευθέρους και τους δούλους, να λάβωσι το χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς, ή επί των μετώπων αυτών.

Αυτή η ενέργεια του θηρίου να λάβουν το χάραγμα είναι μέρος του ότι έδωσε πνεύ­μα και ζωή στην εικόνα του θηρίου. Και κάνει όλους τους ανθρώπους να λάβουν το χάραγμα είτε στο χέρι τους, είτε στο μέτωπο τους.

Μπορεί να πρόκειται για πραγματικό χάραγμα. Όμως θα δούμε άλλες γραφές, όπου το χάραγμα αυτό ήταν ένα πνευματικό σημείο και όχι πραγματικό.

Αποκ.γ:12 Εδώ είναι σαν σύμβολο ότι ανήκει στον Ιησού, είναι δικός Του.

Αποκ.ιδ:1 Και πάλι αυτό δείχνει ότι ανήκαν στον Ιησού Χριστό, ήταν δικοί Του. Ο νους τους ήταν γεμάτος με την αλήθεια του Θεού. Τον γνωρίζουν και Τον ακολουθούν. Βλέπουμε λοιπόν ότι πρόκειται για κάποιο πνευματικό σημείο.

Κ α λ η μ έ ρ α

Βίαιες αποφάσεις

Δαν.β:1-24

«Διά τι η βιαία αυτή απόφασις;» (εδ.15). Να υπήρχε ένας Δανιήλ μπροστά μας, όσες φορές κάποια βίαιη απόφαση εκτροχιάζει τη σκέψη μας, λερώνει τα χείλη μας, κηλιδώνει την οικογενειακή ή κοινωνική μας υπόληψη και σκορπίζει γύρω τόσο και τέτοιο κακό, που τίποτα - ούτε και η μετέπειτα μεταμέλειά μας - να μη μπορεί αργότερα να επανορθώσει!..
 

Οι τέσσερεις πτυχές της σωτηρίας - (3) Υιοθεσία

Υιοθεσία είναι η πράξη της εκλογής και της τοποθέτησης ενός παιδιού σε σπίτι. Η αναγέννηση δηλώνει ότι είμαστε παιδιά του Θεού εξαιτίας μιας νέας, πνευματικής γέννας. Η υιοθεσία σημαίνει ότι ενηλικιωνό­μαστε σαν παιδιά του Θεού και γινόμαστε κληρονόμοι μετά από συνει­δητή εκλογή Του. Η υιοθεσία λοιπόν, αναφέρεται στη θέση μας σαν παιδιά του Θεού με όλα τα δικαιώματα που απορρέουν απ’ αυτή τη θέση.

Κ α λ η μ έ ρ α

Αταλάντευτοι στόχοι

Δαν.α:1-21

«Ο Δανιήλ έβαλεν εν τη καρδία αυτού να μη μιανθή» (εδ. 8). Μέσα βαθιά στην καρδία του ο άνθρωπος, δίνει τις πιο μεγάλες και κρίσιμες μάχες στη ζωή του. Εκεί, παίρνονται οι κρίσιμες αποφάσεις. Και από κει «οι εκβάσεις της ζωής» (Παρ.δ:23).
 
Τούτο φαίνεται καλά να το ’ξερε ο Δανιήλ, όπως και οι τρεις σύντροφοί του.
 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Aποκ.ιγ:12 Και ενήργει όλην την εξουσίαν του πρώτου θηρίου ενώπιον αυτού και έκαμε την γήν και τους κατοικούντας εν αυτή να προσκυνήσωσι το θηρίον το πρώτον του οποίου εθεραπεύθη η θανατηωόρος πληγή.

Ασκεί, όλη την εξουσία του πρώτου θηρίου, του Α/Χ. Βλέπουμε πόσο δεμένα είναι αυτά τα δύο θηρία που το ένα στηρίζει το άλλο. Και αυτό είναι μια παλιά τακτική του Σατανά να χρησιμοποιεί την πολιτική εξουσία για να στερεώσει τη θρησκευτική εξουσία, και με τη θρησκευτική εξουσία να στερεώνει την πολιτική εξουσία.

Κ α λ η μ έ ρ α

Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει

Αυτό που λέμε είναι ότι έχουμε τη βεβαιότητα ότι Τον γνωρίζουμε, όχι επειδή μία φορά μετανοήσαμε, αλλά επειδή συνεχίζουμε να μετανοούμε και σήμερα. Δεν είναι επειδή μία φορά βαδίσαμε μ' Εκείνον. Συνεχίζουμε να βαδίζουμε μ' Εκείνον σήμερα, επειδή Εκείνος που άρχισε ένα καλό έργο, θα το τελειώσει.

Β' Κορ.ιγ:5 Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε. Η δεν γνωρίζετε εαυτούς ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εν υμίν; εκτός εάν ήσθε αδόκιμοι κατά τι.

Ο Παύλος είχε έρθει σε μία εκκλησία όπου όλοι επαγγέλλονταν τον Ιησού, αλλά πολλοί απ' αυτούς βάδιζαν σαρκικά. Δεν τους λέει: «Να σας ρωτήσω κάτι; Πότε ήταν η πρώτη φορά που ζητήσατε τον Ιησού Χριστό να έρθει στην καρδιά σας;» Μιλάει για τον παρόντα χρόνο και τους λέει τα λόγια του παραπάνω εδαφίου.