Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ (1)

“Διότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς” (Κολ. β:9).

 

Η αλήθεια ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός είναι τόσο σταθερά θεμελιωμένη μέσα στη Γραφή όσο και η αλήθεια ότι ο Θεός είναι Ένας.

Η Γραφή διδάσκει ότι ο Ιησούς είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Σ’ αυτό το κεφάλαιο θ’ ασχοληθούμε με το πρώτο θέμα, ενώ στο επόμενο με το δεύτερο.

 

Η Παλαιά Διαθήκη βεβαιώνει ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός

 

1.   Στον Ησαΐα θ:6 έχουμε μία από τις ισχυρότερες αποδείξεις ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός:

«Διότι παιδίον εγγενήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς, και η εξουσία θέλει είσθαι επί τόν ώμον αυτού και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης».

Οι όροι “παιδίον” και “υιός” αναφέρονται στη φανέρωση του “ισχυρού Θεού” και του “αιώνιου Πατέρα”.

2.   Ο Ησαΐας προφήτευσε ότι ο Μεσσίας θα ονομαζόταν Εμμανουήλ, δηλαδή, ο Θεός μαζί μας (Ησ.ζ:14, Ματθ.α:22-23).

3.   Ο Ησαΐας χαρακτηρίζει το Μεσσία σαν κλάδο απ’ τον Ιεσσαί (πατέρας του Δαβίδ) και ρίζα του Ιεσσαί (Ησ.ια:1, 10, δες επίσης Αποκάλυψη κα:16). Ο Ιησούς, το κατά σάρκα ήταν απόγονος (κλάδος) του Ιεσσαί και του Δαβίδ, αλλά κατά τη θεϊκή Του φύση ήταν ο Δημιουργός τους και η πηγή της ζωής (ρίζα). Ο Ιησούς χρησιμοποίησε αυτή την έννοια για ν’ αντικρούσει τους Φαρισαίους όταν ανέφερε τον Ψαλμό ρι:1 και ρώτησε, στην ουσία: “Πως λοιπόν ο Δαβίδ ονομάζει τον Μεσσία Κύριο αφού ο Μεσσίας έπρεπε να είναι γιος (απόγονος) του Δαβίδ;” (Ματθ.κβ:41-46).

4.   Το Ησ.λε:4-6 φανερώνει ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός: “Ιδού, ο Θεός σας... αυτός θέλει ελθεί και θέλει σας σώσει.”

Παρακάτω σ’ αυτό το κεφάλαιο αναφέρεται ότι όταν έρθει ο Θεός τα μάτια των τυφλών θα ανοιχτούν, τα αυτιά των κουφών θα ακούσουν, ο χωλός θα πηδά και η γλώσσα του μουγκού θα ψάλλει.

Ο Ιησούς συνέδεσε αυτό το εδάφιο της Γραφής με τον εαυτό Του (Λουκ.ζ:22) και φυσικά, η διακονία Του είχε ως αποτέλεσμα όλα τα παραπάνω.

5.   Στο Ησ.μ:3 διαβάζουμε ότι κάποιος θα έκραζε στην έρημο, “Ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, ευθείας κάμετε εν τη ερήμω τας τρίβους του Θεού ημών.”

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής εκπλήρωσε αυτή τη προφητεία όταν ετοίμασε την οδό για τον Ιησού (Ματθ.γ:3), έτσι ο Ιησούς είναι ο ΚΥΡΙΟΣ (Γιάχβε) και ο Θεός μας.

6.   Το Μιχ.ε:2 αποδεικνύει ότι ο Μεσσίας είναι ο Θεός. “Και συ, Βηθλεέμ Εφραθά...εκ σου θέλει εξέλθει εις εμέ ανήρ δια να είναι ηγούμενος εν τω Ισραήλ, του οποίου αι έξοδοι είναι απ’ αρχής, από ημερών αιώνος.”

Βλέπουμε λοιπόν ότι η Π. Διαθήκη διδάσκει καθαρά ότι ο Μεσσίας και ο Σωτήρας που θα ερχόταν θα ήταν ο ίδιος ο Θεός.

 

Η Καινή Διαθήκη διακηρύττει ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός

 

1.   Ο Θωμάς ομολόγησε τον Ιησού σαν τον Κύριό του και τον Θεό του (Ιωάν.κ:28)

2.   Σύμφωνα με το Πρ.κ:28, η εκκλησία αγοράστηκε με το αίμα του Θεού, δηλαδή το αίμα του Ιησού.

3.   Ο Παύλος χαρακτήρισε τον Ιησού σαν “μεγάλο Θεό και Σωτήρα ημών Ιησού Χριστό” (Τιτ.β:13).

4.   Ο Πέτρος μιλώντας για Αυτόν είπε, “Θεού ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού” (Β’Πέτρ.α:1).

5.   Τα σώματά μας είναι ναοί του Θεού (Α’ Κορ.γ:16-17) και ξέρουμε ότι ο Χριστός είναι Αυτός που κατοικεί στις καρδιές μας (Εφεσ.γ:17).

6.   Η επιστολή προς Κολοσσαείς δίνει έμφαση στη θεότητα του Χριστού. “Διότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς” (Κολ.β:9, δες επίσης α:19).

Σύμφωνα με αυτά τα εδάφια, ο Ιησούς δεν είναι απλά ένα μέρος του Θεού, αλλά το πλήρωμα της θεότητας (όλος ο Θεός) κατοικεί μέσα Του. Αν υπήρχαν διάφορα πρόσωπα μέσα στη θεότητα, σύμφωνα με το Κολ.β:9 θα κατοικούσαν όλα στη σωματική μορφή του Ιησού. Είμαστε πλήρεις μέσα σ’ Αυτόν (Κολ.β:10). Όλα όσα χρειαζόμαστε από το Θεό μπορούμε να τα βρούμε μόνο μέσα στον Ιησού Χριστό. (Για περισσότερη ανάλυση του Κολ.β:9 κι άλλες αποδείξεις για την θεότητα του Χριστού στην ίδια επιστολή, δες κεφ.9).

Καταλήγουμε, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι η Κ. Διαθήκη βεβαιώνει την τέλεια θεότητα του Ιησού Χριστού.

 

Ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί στο πρόσωπο του Ιησού

 

Η δήλωση ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός αναγκαστικά συνεπάγεται ότι ο Θεός ανέλαβε (πήρε) ανθρώπινη σάρκα. Αυτό, στην πραγματικότητα, είναι ό,τι μας λέει η Γραφή.

1.   “Ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη” (Α’ Τιμ.γ:16, δες το εδάφιο 15 για επιβεβαίωση ότι το θέμα του εδ.16 είναι ο Θεός).

Ο Θεός φανερώθηκε (έγινε ορατός) εν σαρκί, ο Θεός δικαιώθηκε (φάνηκε ότι είναι δίκαιος) εν Πνεύματι, ο Θεός έγινε ορατός από αγγέλους, ο Θεός πιστεύθηκε στον κόσμο και ο Θεός ανελήφθει εν δόξη. Πώς και πότε έγιναν όλα αυτά; Στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

2.   “Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος...Και ο Λόγος έγεινε σαρξ...” (Ιωάν.α:1,14). Κυριολεκτικά, ο Λόγος (Θεός) κατοίκησε ή σκήνωσε εν σαρκί. Πότε ο Θεός κατοίκησε ή ενδύθηκε σάρκα; Στον άνθρωπο Ιησού Χριστό. Αυτά τα εδάφια της Γραφής αποδεικνύουν ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός - ότι είναι ο Θεός που φανερώθηκε (αποκαλύφθηκε, έγινε γνωστός, έγινε φανερός, παρουσιάστηκε, έδειξε τον εαυτό Του) εν σαρκί.

     Ο Θεός είναι Πνεύμα - χωρίς σάρκα και αίμα, μη ορατός από τον άνθρωπο. Για να γίνει ορατός και για να χύσει αθώο αίμα για τις αμαρτίες μας, έπρεπε να ενδυθεί σάρκα. (περισσότερα σχετικά με τις προθέσεις του Υιού δες κεφ.5). Ο Ιησούς δεν είναι ένας άλλος Θεός ή ένα μέρος του Θεού, αλλά είναι ο Θεός της Π. Διαθήκης που φανερώθηκε εν σαρκί. Είναι ο Πατέρας, είναι ο Γιάχβε που ήρθε εν σαρκί να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, το οποίο είχε δημιουργήσει η αμαρτία του ανθρώπου. Ντύθηκε σάρκα όπως ένας άνθρωπος φοράει πάνω του ένα παλτό.

     Πολλά εδάφια της Γραφής διακηρύττουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός της Π. Διαθήκης ενδεδυμένος σάρκα, με σκοπό ν’ αποκαλύψει τον εαυτό Του και να συμφιλιωθεί με τον άνθρωπο.

3.   “Δηλονότι ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ, διαλλάσσων τον κόσμον προς εαυτόν” (Β’ Κορ.ε:19).

4.   “Ουδείς είδέ ποτέ τον Θεόν, ο Μονογενής Υιός, ο ων εις τον κόλπον του Πατρός εκείνος εφανέρωσεν {μίλησε, αποκάλυψε} αυτόν” (Ιωάν.α:18).

5.   “Ο Θεός αφού ελάλησε το πάλαι προς τους πατέρας ημών δια των προφητών πολλάκις και πολυτρόπως, εν ταις εσχάταις ημέραις ελάλησε προς ημάς δια του Υιού...όστις, ων απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού...” (Εβρ.α:1-3).

6.   Ο Ιησούς είναι “η εικών του Θεού του αοράτου” (Κολ.α:15, Β’ Κορ.δ:4).

7.   Αυτός είναι ο Θεός που φανερώθηκε σε σάρκα (Εβρ.ι:20). Όπως προφήτευσε ο Αβραάμ, χωρίς, μάλλον να καταλαβαίνει ακριβώς το νόημα των λόγων του, “ο Θεός θέλει προβλέψει εις εαυτόν το πρόβατον” (Γεν.κβ:8). Ο Θεός πραγματικά προμήθευσε ένα σώμα για τον εαυτό Του: “Θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας, αλλ’ ητοίμασας εις εμέ σώμα” (Εβρ.ι:5).

8.   Ο Ιησούς ήταν ο κατασκευαστής του οίκου (ο Θεός Πατέρας και Δημιουργός) και επίσης ο υιός “επί τον οίκον αυτού” (Εβρ.γ:3-6).

9.   Ήρθε στα πλάσματά Του και στον εκλεκτό λαό Του αλλά αυτοί δεν Τον αναγνώρισαν ούτε Τον δέχτηκαν (Ιωάν.α:10-11).

 

Ο Λόγος

 

Το πρώτο κεφάλαιο στο ευαγγέλιο του Ιωάννη μας διδάσκει πολύ όμορφα την αλήθεια της φανέρωσης του Θεού εν σαρκί.

Στην αρχή ήταν ο Λόγος. Ο Λόγος δεν ήταν ένα ξεχωριστό πρόσωπο ή ένας ξεχωριστός Θεός όπως ο λόγος ενός ανθρώπου δεν είναι ένα πρόσωπο ξεχωριστό απ’ αυτόν. Θα λέγαμε ότι ο Λόγος ήταν η σκέψη, το σχέδιο ή ο νους του Θεού.

Ο Λόγος ήταν προς το Θεό απ’ την αρχή και στη πραγματικότητα ήταν ο ίδιος ο Θεός (Ιωάν.α:1). Ήταν μέσα στην πρόθεση του Θεού να φανερωθεί εν σαρκί, πριν να υπάρξει ο κόσμος. Στο νου του Θεού ο Αμνός ήταν σφαγμένος προ καταβολής κόσμου (Α’ Πέτρ.α:19-20, Αποκ.ιγ:8).

Η λέξη “λόγος” σημαίνει την έκφραση ή το σχέδιο το οποίο υπάρχει μέσα στο νου αυτού που μιλάει - όπως ένα θεατρικό έργο υπάρχει μέσα στο νου του συγγραφέα. Μπορεί ακόμα να σημαίνει τη σκέψη που προφέρεται ή εκφράζεται με οποιοδήποτε τρόπο, καθώς ένα θεατρικό έργο διαδραματίζεται πάνω στη σκηνή.

Όταν έφθασε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έβαλε σε ενέργεια αυτό το σχέδιο. Έδωσε σάρκα και οστά στο σχέδιό Του με τη μορφή του ανθρώπου Ιησού Χριστού. Ο Λόγος είναι η έκφραση του Θεού. Ο Λόγος είναι «ο Θεός που εκφράζει τον εαυτό Του».

Ο Λόγος ήταν «το μέσο της αποκάλυψης του Θεού». Αυτή η σκέψη αναπτύσσεται περισσότερο στο εδάφιο 14, όπου λέει ότι ο Λόγος που έγινε σάρκα είχε τη δόξα «ως μονογενούς παρά του Πατρός» και στο εδάφιο 18, που λέει ότι ο Υιός φανέρωσε τον Πατέρα.

Στην ελληνική φιλοσοφία, ο Λόγος κατέληξε να σημαίνει τη λογική ή τη σοφία σαν η αρχή που ελέγχει το σύμπαν. Στην εποχή του Ιωάννη, κάποιοι Έλληνες φιλόσοφοι και Εβραίοι θεολόγοι επηρεασμένοι από την ελληνική σκέψη (και ιδιαίτερα από τον Φίλωνα της Αλεξάνδρειας, ο οποίος ήταν Εβραίος στοχαστής) θεώρησαν το Λόγο σαν μια κατώτερη, δευτερεύουσα θεότητα ή σαν κάτι που απορρέει από το Θεό σε μια δεδομένη στιγμή.

Κάποιες χριστιανικές αιρέσεις, συμπεριλαμβανομένης και μιας μορφής του γνωστικισμού που έκανε την εμφάνισή της, ενσωμάτωσαν αυτές τις θεωρίες στα δόγματά τους και έτσι υποβίβασαν τον Ιησού σε μια κατώτερη θέση. Ο Ιωάννης σκόπιμα χρησιμοποίησε την ορολογία τους για να αντικρούσει αυτές τις διδασκαλίες και να κηρύξει την αλήθεια. Ο Λόγος δεν ήταν κατώτερος από το Θεό, ήταν ο Θεός (Ιωάν.α:1). Ο Λόγος δεν προήλθε από το Θεό μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, ήταν με το Θεό από την αρχή (Ιωάν.α:1-2). Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, δεν ήταν άλλος από το Λόγο ή το Θεό, ο οποίος φανερώθηκε εν σαρκί.

Σημειώστε επίσης ότι η λέξη προς (κριτικό κείμενο) που μεταφράζεται “παρά”, δηλαδή “μαζί με” στο εδάφιο 1, είναι η ίδια λέξη που χρησιμοποιείται στο Εβρ.β:17 και ε:1 (κριτικό κείμενο) “τα προς τον Θεόν” και μεταφράζεται “σ’ αυτά που αφορούν τον Θεό” ή “σ’ αυτά που σχετίζονται με τον Θεό”. Το Ιωάν.α:1 λοιπόν μπορεί να ερμηνευτεί “Ο Λόγος σχετίζεται, αφορά, ανήκει στο Θεό και ο Λόγος ήταν Θεός”, ή “Ο Λόγος ανήκε στο Θεό και ήταν Θεός.”

 

Ο Ιησούς ήταν Θεός απ’ την αρχή της ζωής Του

 

Ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί μέσω του Ιησού Χριστού, αλλά ποια στιγμή στη ζωή Του ο Θεός κατοίκησε μέσα στον Υιό;

Η Γραφή διδάσκει κατηγορηματικά ότι το πλήρωμα του Θεού κατοικούσε μέσα στον Ιησού από τη στιγμή που γεννήθηκε.

1.   Ματθ.α:23 “Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει, και θέλει γεννήσει υιόν, και θέλουσι καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι, Μεθ’ ημών ο Θεός.”

Ήταν “ο Θεός μαζί μας” από τη στιγμή που γεννήθηκε.

2.   Οι άγγελοι Τον προσκύνησαν στη γέννησή Του (Εβρ.α:6), ο Συμεών αναγνώρισε στο βρέφος «τον Χριστόν του Κυρίου» (Λουκ.β:26), η Άννα είδε στο μωρό τον Λυτρωτή του Ισραήλ (Λουκ.β:38) και οι μάγοι πρόσφεραν λατρεία στο παιδί (Ματθ.β:21).

3.   Στο Μιχ.ε:2 αποδίδεται θεότητα στο Μεσσία, από τη στιγμή της γέννησής Του στη Βηθλεέμ κι όχι αφού έζησε στη Ναζαρέτ ή αφού βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη:

Και συ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρά ώστε να ήσαι μεταξύ των χιλιάδων του Ιούδα, εκ σου θέλει εξέλθει εις εμέ ανήρ διά να ήναι ηγούμενος εν τω Ισραήλ· του οποίου αι έξοδοι είναι απ' αρχής, από ημερών αιώνος.

4.   Το Λουκ.α:35 εξηγεί γιατί ο Ιησούς ήταν ο Θεός από την αρχή της ζωής Του. Ο άγγελος είπε στην Μαριάμ, “Πνεύμα Άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει, δια τούτο και το γενόμμενον εκ σου άγιον, θέλει ονομασθή Υιός Θεού.”

Ο Ιησούς γεννήθηκε από παρθένο και συνελήφθη εκ Πνεύματος Αγίου. Γι’ αυτό (“δια τούτο”), ήταν ο Υιός του Θεού. Με άλλα λόγια ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού γιατί ήταν ο Θεός και όχι ένας άνθρωπος που προκάλεσε τη σύλληψη Του.

Ο Θεός ήταν κυριολεκτικά ο πατέρας Του. “Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκεν τον Υιόν αυτού τον μονογενή... “ (Ιωάν.γ:16). Γεννώ σημαίνει, είμαι πατέρας, τεκνοποιώ ή γίνομαι αίτιος, προκαλώ. Ο Ιησούς γεννήθηκε από τον Θεό στη μήτρα της παρθένου Μαρίας.

Το Ησ.ζ:14 επίσης συνδέει τη σύλληψη από παρθένο με την αναγνώριση ότι ο Υιός που γεννήθηκε μ’ αυτό τον τρόπο, θα ήταν ο Θεός. Αυτό σημαίνει ότι τη στιγμή της σύλληψης ο Θεός έθεσε την θεία φύση Του στο σπέρμα της γυναίκας:

Διά τούτο ο Κύριος αυτός θέλει σας δώσει σημείον ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και γεννήσει υιόν, και θέλει καλεσθή το όνομα αυτού Εμμανουήλ.

Το παιδί που θα γεννιόταν πήρε τη ζωή και τα χαρακτηριστικά από τη πλευρά του πατέρα του από τον Θεό, εκείνη τη στιγμή. Από τη πλευρά της μητέρας του πήρε την ανθρώπινη φύση της Μαριάμ, από την πλευρά του πατέρα (του Θεού, όχι του Ιωσήφ), πήρε τη φύση του Θεού. Ο Ιησούς απέκτησε τη θεία Του φύση μέσω του τρόπου σύλληψης και δεν έλαβε θεία φύση από κάποια μεταγενέστερη ενέργεια του Θεού. Η παρθενική γέννηση του Ιησού στηρίζει τη θεότητά Του.

Μερικοί πιστεύουν ότι ο Ιησούς έλαβε το πλήρωμα της θεότητας σε κάποια μεταγενέστερη στιγμή της ζωής Του, τέτοια όπως στη βάπτισή Του.

Ωστόσο, υπό το φως της παρθενικής γέννησης και του Λουκ.α:35 αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει. Ο Ιησούς έλαβε τη θεία φύση Του όπως και την ανθρώπινη, κατά τη σύλληψη.

Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος σαν περιστερά στη βάπτιση του Ιησού δεν ήταν το βάπτισμα με το Άγιο Πνεύμα, γιατί ο Ιησούς ήδη κατείχε όλο το πλήρωμα της θεότητας (Κολ.β:9).

Μάλλον η βάπτισή Του ήταν μεταξύ άλλων, το συμβολικό χρίσμα για την έναρξη της επίγειας διακονίας Του και η επιβεβαίωση της θεότητάς Του για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή (Ιωάν.α:32-34). (Για περισσότερα σχετικά με την βάπτιση του Ιησού δες κεφ.13).

 

Το μυστήριο της ευσέβειας

 

Το γεγονός ότι ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί είναι ένα από τα πιο θαυμαστά και συγχρόνως πιο ακατανόητα πράγματα σχετικά με το Θεό.

“Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα: ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί...” (Α’ Τιμ.γ:16).

Ο Ιησούς δεν μοιάζει με κανένα άλλον άνθρωπο που υπήρξε ή θα υπάρξει. Έχει δύο φύσεις, είναι ο Θεός και τέλειος άνθρωπος (δες κεφ.5).

Τα περισσότερα προβλήματα που δημιουργούνται μέσα στο νου των ανθρώπων σχετικά με τη θεότητα πηγάζουν απ’ αυτό το μεγάλο μυστήριο. Δεν μπορούν να κατανοήσουν τη διπλή φύση του Χριστού και να διαχωρίσουν σωστά τους δύο Του ρόλους. Δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς ο Θεός ανέλαβε τη μορφή ενός μωρού και έζησε ανάμεσα στους ανθρώπους.

Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως πώς συνέβη η θαυμαστή σύλληψη - η ένωση του Θεού με τον άνθρωπο - μέσα στη μήτρα της Μαρίας, αλλά μπορούμε να το δεχτούμε δια πίστεως. Στην πραγματικότητα, αν δεν πιστεύουμε ότι ο Ιησούς ήρθε εν σαρκί έχουμε το πνεύμα του αντίχριστου (Β’ Ιωάν.7), αλλά εφόσον δεχόμαστε αυτή τη διδασκαλία για το Χριστό έχουμε και τον Πατέρα και τον Υιό (Β’ Ιωάν.9). Ο Πατέρας και ο Υιός φανερώνονται εν Χριστώ (Ιωάν.ι:30, ιδ:6-11).

Το μυστήριο του Θεού εν σαρκί ήταν ένας μεγάλος λίθος προσκόμματος για τους Εβραίους. Δεν μπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν πώς ο Ιησούς που ήταν ένας άνθρωπος, μπορούσε να είναι και ο Θεός (Ιωάν.ι:33). Επειδή ισχυριζόταν ότι ήταν Θεός Τον απέρριψαν και ζητούσαν να Τον σκοτώσουν (Ιωάν.ε:18, ι:33).

Ακόμα και σήμερα, πολλοί Εβραίοι δεν μπορούν να δεχτούν τον Ιησού γι’ αυτό το λόγο. Σε μια συζήτηση, ένας ορθόδοξος Εβραίος ραβίνος είπε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να δεχτεί τον Ιησού σαν το Θεό. Ένιωθε ότι, εφόσον ο Θεός είναι Πνεύμα πανταχού παρόν και αόρατο δεν μπορούσε κανείς να τον δει και να γίνει ορατός εν σαρκί. Τα επιχειρήματά του μας θυμίζουν τους Εβραίους την εποχή του Ιησού. Όπως αυτός ο ραβίνος, προσπαθούσαν να βάλουν όρια στο πώς θα δρούσε ο Θεός, εξαιτίας των δικών τους προκατειλημμένων ιδεών. Ακόμα δεν είχαν πλήρη γνώση των Γραφών της Π. Διαθήκης, οι οποίες διακηρύττουν τη θεότητα του Μεσσία.

Παρόλο που ανθρώπινα είναι δύσκολο να αντιληφθούμε πώς ο άπειρος Θεός μπορούσε να κατοικήσει σε σάρκα, ωστόσο οι Γραφές δηλώνουν ότι αυτό συνέβη. Θυμίσαμε στο ραβίνο την εμφάνιση του Θεού στον Αβραάμ με τη μορφή ενός ανθρώπου, στο Γεν.ιη. Παραδέχθηκε ότι αυτό τον προβλημάτιζε, αλλά προσπαθούσε να το εξηγήσει σαν ανθρωπομορφισμό ή μεταφορικό λόγο. Μετά αναφερθήκαμε σε άλλα εδάφια της Γραφής, όπως στο Ησ.ζ:14, θ:6, στο Ιερ.κγ:6 και Μιχ.ε:2 για να του δείξουμε ότι ο Μεσσίας θα ήταν ο Γιάχβε Θεός. Ο ραβίνος δεν είχε άλλη απάντηση εκτός από το ότι οι μεταφράσεις αυτών των εδαφίων που είχαμε πιθανότατα δεν ήταν οι σωστές. Υποσχέθηκε όμως να τα μελετήσει περισσότερο.

Δεν υπήρξε ποτέ μυστήριο “προσώπων” στη θεότητα. Η Γραφή ομολογεί με σαφήνεια ότι υπάρχει ένας μόνο Θεός και αυτό είναι εύκολο να το καταλάβουν όλοι. Το μόνο μυστήριο σχετικά με τη θεότητα είναι πως ο Θεός ήρθε εν σαρκί, πως ο Ιησούς ήταν και Θεός και άνθρωπος. Η αλήθεια για αυτό το μυστήριο έχει αποκαλυφθεί σε αυτούς που θα πιστέψουν.

Το μυστήριο του Ιησού Χριστού κρατήθηκε μυστικό από τη δημιουργία του κόσμου, αλλά αποκαλύφθηκε την περίοδο της Καινής Διαθήκης (Ρωμ.ις:25-26, Κολ.α:25-27). Μυστήριο στη Καινή Διαθήκη είναι απλά ένα σχέδιο του Θεού, το οποίο δεν ήταν κατανοητό στην Παλαιά αλλά έγινε γνωστό σ’ εμάς.

Εμείς πρέπει “να νοήσουμε... το μυστήριο του Χριστού... το οποίον εν άλλαις γενεαίς δεν εγνωστοποιήθη εις τους υιούς των ανθρώπων, καθώς τώρα απεκαλύφθη δια Πνεύματος εις τους αγίους αυτού αποστόλους και προφήτας” (Εφεσ.γ:4-5).

Μπορούμε να γνωρίσουμε το μυστήριο του Θεού και Πατέρα, ο οποίος είναι ο Ιησούς Χριστός (Κολ.β:2). Πράγματι, ο Παύλος εξήγησε αυτό το μυστήριο λέγοντας ότι στον Ιησού Χριστό κατοικεί όλη η σοφία, η γνώση και το πλήρωμα του Θεού (Κολ.β:3,9). Το μυστήριο του Θεού έχει αποκαλυφθεί σ’ εμάς από το Πνεύμα του Θεού (Α’ Κορ.β:7-10). Το φως του Χριστού, ο οποίος είναι η εικόνα του Θεού, έχει λάμψει στις καρδιές μας (Β’ Κορ.δ:3-4).

Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα μυστήριο μέσα στην Γραφή σχετικά με τη θεότητα και σχετικά με τον αριθμό των προσώπων της θεότητας. Το μόνο μυστήριο είναι ο Χριστός και Αυτός έχει αποκαλυφθεί σε εμάς! Το μυστήριο του Θεού και το μυστήριο του Χριστού συγκλίνουν στη φανέρωση του Θεού εν Χριστώ. Είναι απλό, ο ένας Θεός του Ισραήλ ήρθε στη γη εν σαρκί. Το μυστήριο αυτό έχει αποκαλυφθεί και ο λόγος του Θεού κηρύττει ότι έχει γίνει γνωστό σε μας σήμερα.

 

Ο Ιησούς είναι ο Πατέρας

 

Εάν υπάρχει μόνο ένας Θεός και αυτός ο Θεός είναι ο Πατέρας (Μαλάχ.β:10) και αν ο Ιησούς είναι ο Θεός, τότε το λογικό συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι ο Ιησούς είναι ο Πατέρας.

Σε όσους πιστεύουν, κατά κάποιο τρόπο, ότι ο Ιησούς μπορεί να είναι Θεός αλλά όχι ο Πατέρας, θα δώσουμε περισσότερες Βιβλικές αποδείξεις ότι ο Ιησούς είναι ο Πατέρας, πράγμα που θα εδραιώσει το γεγονός ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός. Αληθινά, δύο εδάφια της Γραφής αρκούν για να το αποδείξουν.

1.   Στο Ησ.θ:6 ο Υιός αποκαλείται ο αιώνιος Πατέρας. Ο Ιησούς είναι ο Υιός που αναφέρεται στις προφητείες και υπάρχει ένας μόνο Πατέρας (Μαλαχ.β:10, Εφεσ.δ:6), έτσι ο Ιησούς πρέπει να είναι ο Θεός Πατέρας.

2.   Το Κολ.β:9 διακηρύττει ότι όλο το πλήρωμα της θεότητας κατοικεί μέσα στον Ιησού. Η θεότητα περιλαμβάνει το ρόλο του Πατέρα, έτσι ο Πατέρας πρέπει να κατοικεί μέσα στον Ιησού. Εκτός από αυτά τα δύο εδάφια, ο Ίδιος ο Ιησούς δίδαξε ότι ήταν ο Πατέρας.

Κάποτε, όταν μιλούσε για τον Πατέρα, οι Φαρισαίοι ρώτησαν, “Που είναι ο Πατήρ σου; Απεκρίθη ο Ιησούς, Ούτε εμέ εξεύρετε, ούτε τον Πατέρα μου. Εάν ηξεύρετε εμέ, ηθέλετε εξεύρει και τον Πατέρα μου” (Ιωάν.η:19).

Ο Ιησούς συνέχισε, “Σας είπον λοιπόν ...αν δεν πιστεύσητε ότι εγώ είμαι, θέλετε αποθάνει εν ταις αμαρτίαις υμών” (Ιωάν.η:24).

Ο Ιησούς πραγματικά ταύτιζε τον Εαυτό Του με το “ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ” της Εξόδου γ:14.

Οι Εβραίοι που δεν καταλάβαιναν τι ήθελε να πει, ρώτησαν, “Συ τις είσαι;” Ο Ιησούς τους απάντησε, “Ο,τι σας λέγω απ’ αρχής” (Ιωάν.η:25). Ωστόσο, “δεν ενόησαν ότι έλεγε προς αυτούς περί του Πατρός” (Ιωάν.η:27).

Με άλλα λόγια, ο Ιησούς προσπαθούσε να τους πει ότι Αυτός ήταν ο Πατέρας και ο ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ και ότι αν δεν Τον δέχονταν σαν Θεό θα πέθαιναν με τις αμαρτίες τους.

3.   Σε κάποιο άλλο σημείο ο Ιησούς είπε, “Εγώ και ο Πατήρ εν είμεθα” (Ιωάν.ι:30). Μερικοί προσπαθούν να πουν ότι ήταν ένα με τον Πατέρα, όπως ένας άνδρας και μια γυναίκα είναι ένα ή όπως δύο άνθρωποι μπορεί να είναι ένα όταν βρίσκονται σε συμφωνία. Αυτή η ερμηνεία επιχειρεί να αποδυναμώσει την ένταση του ισχυρισμού του Ιησού. Παρόλα αυτά υπάρχουν και άλλα εδάφια που στηρίζουν πλήρως το ότι ο Ιησούς δεν ήταν μόνο ο Υιός σαν άνθρωπος αλλά και ο Πατέρας σαν Θεός.

4.   Για παράδειγμα, ο Ιησούς δήλωσε στο Ιωάν.ιβ:45, “Και ο θεωρών εμέ, θεωρεί τον πέμψαντά με”. Με άλλα λόγια, αν κάποιος δει τον Ιησού σαν Θεό, βλέπει τον Πατέρα.

5.   Στο Ιωάν.ιδ:7 ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του, “Εάν εγνωρίζετε εμέ, και τον Πατέρα μου ηθέλετε γνωρίσει και από του νυν γνωρίζετε αυτόν, και είδετε αυτόν.” 

Ακούγοντας αυτή τη δήλωση, ο Φίλιππος ζήτησε, “Κύριε, δείξον εις ημάς τον Πατέρα, και αρκεί εις ημάς” (Ιωάν.ιδ:8). Δηλαδή, ζήτησε από τον Ιησού να τους δείξει τον Πατέρα και τότε θα ήταν ικανοποιημένοι.

Η απάντηση του Ιησού ήταν, “Τόσον καιρόν είμαι μεθ’ υμών, και δεν με εγνώρισας, Φίλιππε; όστις είδεν εμέ, είδε τον Πατέρα, και πως συ λέγεις, Δείξον εις ημάς τον Πατέρα; Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί, και ο Πατήρ είναι εν εμοί; τους λόγους τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ’ εμαυτού δεν λαλώ, αλλ’ ο Πατήρ ο μένων εν εμοί, αυτός εκτελεί τα έργα. Πιστεύετέ μοι ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί, και ο Πατήρ είναι εν εμοί, ει δε μοι, δια τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι” (Ιωάν.ιδ:9-11).

Αυτή η διακήρυξη είναι κάτι περισσότερο από μια απλή σχέση συμφωνίας, αλλά πρέπει να την δούμε σαν την ομολογία του Χριστού ότι είναι ο Πατέρας που φανερώθηκε εν σαρκί. Όπως πολλοί άνθρωποι σήμερα, ο Φίλιππος δεν είχε κατανοήσει ότι ο Πατέρας είναι ένα Πνεύμα αόρατο και ότι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να γίνει ορατός ήταν μέσω του προσώπου του Ιησού Χριστού.

6.   Ο Ιησούς είπε, “Ο Πατήρ είναι εν εμοί, και εγώ εν αυτώ” (Ιωάν.ι:38).

7.   Ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα είναι ο Πατέρας όλων αυτών που θα νικήσουν (Αποκ.κα:6-7).

8.   Στο Ιωάν.ιδ:18 ο Ιησούς είπε, “Δεν θέλω σας αφήσει ορφανούς, έρχομαι προς εσάς.” Η λέξη “ορφανός” ερμηνεύετε από το Strong’s Exhaustive Concordance σαν “στερημένος (ορφανά), π.χ. χωρίς γονείς”. Ο Ιησούς, μιλώντας σαν ο Πατέρας, υποσχέθηκε ότι δεν θα άφηνε τους μαθητές Του χωρίς Πατέρα.

Παρακάτω ακολουθούν κάποιες συγκρίσεις, σαν επιπλέον αποδείξεις ότι ο Ιησούς είναι ο Πατέρας.

1.   Ο Ιησούς προφήτευσε ότι θα ανάσταινε το ίδιο Του το σώμα από τους νεκρούς σε τρεις ημέρες (Ιωάν.β:19-21) και ο Πέτρος κήρυξε ότι ο Θεός ανάστησε τον Ιησού από τους νεκρούς (Πρ.β:24).

2.   Ο Ιησούς είπε ότι θα έστελνε τον Παράκλητο σε εμάς (Ιωάν.ις:7), αλλά είπε ακόμα ότι ο Πατέρας θα έστελνε τον Παράκλητο (Ιωάν.ιδ:26).

3.   Μόνο ο Πατέρας μπορεί να ελκύσει τους ανθρώπους στο Θεό (Ιωάν.ς:44), ωστόσο ο Ιησούς είπε ότι Αυτός θα ελκύσει τους πάντες (Ιωάν.ιβ:32).

4.   Ο Ιησούς θα αναστήσει όλους τους πιστούς την εσχάτη ημέρα (Ιωάν.ς:40), αλλά ο Θεός Πατέρας ζωοποιεί (δίνει ζωή) τους νεκρούς και θα τους αναστήσει (Ρωμ.δ:17, Α’ Κορ.ς:14).

5.   Ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα απαντάει στις προσευχές των πιστών (Ιωάν.ιδ:14) αλλά είπε ακόμα ότι ο Πατέρας θα απαντάει στις προσευχές (Ιωάν.ις:23).

6.   Ο Χριστός μας αγιάζει (Εφεσ.ε:26) και ο Πατέρας μας αγιάζει (Ιούδ.α).

7.   Στην Α’ Ιωάν.γ:1 αναφέρεται ότι ο Πατέρας μας αγάπησε και φανερώθηκε για να μας καθαρίσει από την αμαρτία, αλλά εμείς ξέρουμε ότι ήταν ο Χριστός που φανερώθηκε στον κόσμο για να εξαλείψει την αμαρτία (Ιωάν.α:29-31).

Μπορούμε εύκολα να τα καταλάβουμε αυτά αν κατανοήσουμε ότι ο Ιησούς έχει διπλή φύση. Είναι συγχρόνως Πνεύμα και σάρκα, Θεός και άνθρωπος, Πατέρας και Υιός. Από την ανθρώπινη πλευρά είναι ο Υιός του ανθρώπου, ενώ από τη θεϊκή πλευρά είναι ο Υιός του Θεού και ο Πατέρας που κατοικεί εν σαρκί. (Δες κεφ.5 για περισσότερα σχετικά με τον Υιό και κεφ.6 για περισσότερα σχετικά με τον Πατέρα, Υιό και Πνεύμα).