Ρωμ.η:32 Επειδή όστις τον ίδιον εαυτού Υιόν δεν
εφείσθη, αλλά παρέδωκεν αυτόν υπέρ πάντων ημών, πως και μετ' αυτού δεν θέλει
χαρίσει εις ημάς τα πάντα;
Ο Θεός είναι ο προμηθεύων. Ο Θεός έδωσε ένα ανεκτίμητο δώρο
όταν έδωσε το Γιό Του να πεθάνει για μας. Ιωάν.ιε:13 Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλη τις την ψυχήν
αυτού υπέρ των φίλων αυτού. Αν ο Θεός ήταν πρόθυμος να πάρει μια ανθρώπινη
ζωή και να την θυσιάσει για μας, σίγουρα θα μας δώσει δωρεάν οτιδήποτε άλλο χρειαζόμαστε
για να αντέξουμε μέχρι το τέλος. Αν έχει ήδη πληρώσει το ύψιστο τίμημα,
μπορούμε να στηριχτούμε ήσυχοι ότι θα μας προμηθεύσει τη χάρη που χρειαζόμαστε για
τον υπόλοιπο δρόμο. Δεν μας έφερε από τόσο μακριά για να μας απογοητεύσει. Θα
προστατεύσει την τόσο δαπανηρή επένδυση που έκανε για μας.
Ρωμ.η:33 Τις θέλει εγκαλέσει τους εκλεκτούς του Θεού;
Θεός είναι ο δικαιών·
Θεός είναι ο δικαιών.
Ποιος μπορεί να μας καταδιώξει όταν ο Θεός μας διακηρύσσει δίκαιους; Αν ο Θεός,
ο ανώτατος κριτής, μας αθωώνει, κανείς δεν μπορεί να πει ότι είμαστε ένοχοι.
Ρωμ.η:34 τις θέλει είσθαι ο κατακρίνων; Χριστός ο
αποθανών, μάλλον δε και αναστάς, όστις και είναι εν τη δεξιά του Θεού, όστις
και μεσιτεύει υπέρ ημών.
Κανείς δεν μπορεί να μας καταδικάσει, επειδή συγχωρεθήκαμε
δια του θανάτου, της ανάστασης, και της μεσιτείας του Χριστού. Με το θάνατό Του
εξαγόρασε τη δικαίωσή μας και η ανάστασή Του έκανε αποτελεσματικό αυτό το
θάνατο (Ρωμ.δ:25). Η μεσιτεία αναφέρεται στη διαθεσιμότητα της θυσίας του
Χριστού να καλύπτει τις αμαρτίες μας. Ακόμα κι αν αμαρτήσουμε, μετά από την αρχική
δικαίωσή μας, μπορούμε να συγχωρεθούμε με την εξομολόγηση, γιατί ο Χριστός
λειτουργεί τώρα σαν παράκλητος για μας (Α’
Ιωάν.α:9; β:1). Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Χριστός τώρα προσεύχεται για μας ή ότι
προσφέρει θυσίες για λογαριασμό μας, γιατί πρόσφερε μία θυσία για τις αμαρτίες
για πάντα και το εξιλαστήριο έργο Του είναι πλήρες (Εβρ.ι:10-14). Αυτό που
σημαίνει είναι ότι η ισχύ της εξιλέωσής Του εξακολουθεί, γιατί η εξιλαστήρια
θυσία Του είναι πάντα ενώπιον του Θεού. Είναι ακόμα διαθέσιμη να την εφαρμόσουμε
στη ζωή μας και να πληρώσει για τις αμαρτίες μας.
Το εδ.34 λέει ότι ο Χριστός είναι εν τη δεξιά του Θεού. Αυτό δεν είναι μια φυσική τοποθέτηση δύο
θεών, γιατί υπάρχει ένας Θεός, ο οποίος είναι αόρατο Πνεύμα. Ο Χριστός είναι ο
Θεός που φανερώθηκε εν σαρκί, που σημαίνει ότι ο Θεός δεν έχει άλλο φυσικό σώμα
έξω από το Χριστό. Υπάρχει ένας θρόνος στον ουρανό, και επί του θρόνου ήτο ΤΙΣ καθήμενος — ο Ιησούς (Αποκ.δ:2, κβ:3-4).
Σε όλη την Αγία Γραφή το δεξί χέρι είναι σύμβολο δύναμης και υπεροχής (Έξοδ.ιε:6.
Ψαλμ.ρι:1, Ματθ.κς:64, Εφες.α:20-22, Α ' Πέτρ.γ:22). Κατά τους βιβλικούς χρόνους,
το δεξί χέρι αντιπροσώπευε τη δύναμη. Η πιο τιμημένη θέση σε μια γιορτή ήταν στα
δεξιά του οικοδεσπότη.
Με τη θυσία Του, λοιπόν, ο άνθρωπος Χριστός κέρδισε αυτή την
υπέρτατη θέση εξουσίας. Έχει τη δύναμη να μας σώσει. Με την εξιλέωσή Του έχουμε
άμεση πρόσβαση στην παρουσία του Θεού. Η Εβρ.ι:12 χρησιμοποιεί τον ίδιο
συμβολισμό για να υπογραμμίσει το αμετάκλητο του λυτρωτικού έργου του Χριστού: αλλ' αυτός αφού προσέφερε μίαν θυσίαν υπέρ αμαρτιών,
εκάθησε διαπαντός εν δεξιά του Θεού
Ρωμ.η:35 Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του
Χριστού; θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή πείνα ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα;
Τα τελευταία πέντε εδάφια καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι
καμία εξωτερική δύναμη δεν μπορεί να μας χωρίσει από τον Θεό (αν και μπορούμε
να περπατήσουμε μακριά από Αυτόν, όπως ακριβώς επιλέξαμε να έρθουμε σ’ Αυτόν).
Για να καταδείξει αυτό το γεγονός, η ενότητα αυτή παραθέτει σε λίστα όλα τα
πιθανά εμπόδια και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ακόμα κι αυτά δεν μπορούν να
μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού. Μπορούμε να τα κατατάξουμε σε έξι κατηγορίες:
(1) εχθρικές συνθήκες, συμπεριλαμβανομένων δοκιμασιών (θλίψεις),
αγωνίας (στεναχώριες), διωγμοί, λιμοί, γύμνια, κίνδυνος, και μάχαιρα (βίαιος
θάνατο). Όπως αποκαλύπτει η Β’ Κορ.ια:23-33, ο Παύλος μίλησε από προσωπική
εμπειρία για όλες αυτές τις περιοχές.
Ρωμ.η:36 Καθώς είναι γεγραμμένον, Ότι ένεκα σου
θανατούμεθα όλην την ημέραν. Ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής.
αναφέρεται στον Ψαλμό μδ:22 για να δείξει ότι ο λαός του
Θεού αντιμετωπίζει συχνά θλίψεις, ακόμα και θάνατο χάριν του Θεού.
Ρωμ.η:37 Αλλ' εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν διά του
αγαπήσαντος ημάς.
Ακόμη και κάτω από τέτοιες δύσκολες συνθήκες υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς.
Δεν θα νικήσουμε τον εχθρό την τελευταία στιγμή, λίγο πριν καταρρεύσουμε από
εξάντληση. Δεν θα μπούμε μετά βίας μέσα στον παράδεισο. Αντίθετα, είμαστε υπερνικητές.
Έχουμε κάτι περισσότερο από αρκετή δύναμη εν πνεύματι να νικήσουμε όλους τους
εχθρούς. Ο δε Θεός της ειρήνης ταχέως
θέλει συντρίψει τον Σατανάν υπό τους πόδας μας. (Ρωμ.ις:20).
Ρωμ.η:38 Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος
ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα
Ο Παύλος μίλησε σταθερά πεπεισμένος με βάση το λόγο του
Θεού, τη μαρτυρία του Πνεύματος, και τη δική του εμπειρία.
(2) Ζωή και θάνατος. Μερικοί φοβούνται τι μπορεί να φέρει η ζωή,
άλλοι φοβούνται το θάνατο. Αλλά, ούτε οι αντιξοότητες της ζωής, ούτε η άγνωστη
εμπειρία του θανάτου μπορούν να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού.
(3) Κάθε είδους δυνάμεις — άγγελοι (καλοί ή κακοί), αρχές
(ανθρώπων ή πνευματικές) οποιουδήποτε άλλου είδους δύναμη (φυσική ή υπερφυσική).
(4) Χρόνος — εκδηλώσεις το παρόντος και του μέλλοντος.
Ρωμ.η:39 ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε άλλη τις κτίσις
θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω
Κυρίω ημών.
(5) Χώρος – κάθε χώρος από τον υψηλότερο μέχρι τον
χαμηλότερο σε βάθος. Ο χώρος και ο χρόνος καλύπτουν όλες τις διαστάσεις της
πεπερασμένης σκέψης του ανθρώπου.
(6) οποιαδήποτε άλλη δημιουργία — οποιοδήποτε άλλο δημιούργημα,
οτιδήποτε άλλο πιθανό, που δεν καλύπτεται από τις προηγούμενες κατηγορίες.
Μετά από την εξαντλητική απαρίθμηση όλων των δυνατοτήτων, το
εδάφιο 39 επιβεβαιώνει ότι τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του
Θεού, που λάβαμε δια Ιησού Χριστού του Κυρίου μας. Έχουμε τη βεβαιότητα της σωτηρίας.
Κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο, πρέπει να επισημάνουμε τη
σημασία που δίνει στο Πνεύμα του Θεού. Το Πνεύμα μας δίνει τη δύναμη να ζήσουμε
δίκαια (εδ.4) και θα ζωοποιήσει τα θνητά σώματά μας (εδ.11). Το Πνεύμα μας
υιοθετεί στην οικογένεια του Θεού (εδ.15) και είναι ο πρώτος καρπός της
κληρονομιάς μας (εδ.23). Με λίγα λόγια, πρέπει να έχουμε το Πνεύμα του Θεού για
να είμαστε Χριστιανοί (εδ.9). Με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, έχουμε άφθονη,
νικηφόρα ζωή.
