ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 07 - Νόμος και χάρις

Αυτή είναι άλλη μια θαυμαστή αλήθεια που όμως έχει παρεξηγηθεί, διαστρεβλωθεί και διδαχτεί λάθος από αμόρφωτους «δασκάλους». Μια απ’ τις πιο θαυμαστές κι ευλογημένες αλήθειες της Γραφής, είναι αυτή, ότι ο άνθρωπος σώζεται με τη χάρη του Θεού (κάτι που δεν άξιζε) δια πίστεως, ξέχωρα απ’ το Νόμο κι ακόμα άσχετα απ’ τα καλά έργα που μπορεί να έχει κάνει. Η χάρις είναι ένα δώρο του Θεού. Δεν σώζεται ο άνθρωπος από έργα καλά για να μην καυχηθεί (Εφεσ.β:8-9).

Για να εκτιμήσουμε πλήρως τη χάρη του Θεού, πρέπει να καταλάβουμε τη φοβερή τραγωδία που συνέβη όταν ο Αδάμ πούλησε ολόκληρη την ανθρωπότητα στην αμαρτία και κατ’ επέκταση στο διάβολο. Η μεγαλύτερη τραγωδία που αναφέρεται στην ιστορία του κόσμου, είναι όταν το ανθρώπινο γένος βυθίστηκε στην αμαρτία εξαιτίας της παράβασης του πρώτου Αδάμ. (Αν ο κήπος της Εδέμ είναι μύθος όπως διδάσκουν, τότε δεν υπήρξε αμαρτία άρα δεν υπάρχει λόγος μετάνοιας). 

O μύθος της 25ης Μαρτίου 1821 και της Αγίας Λαύρας

Ο θρύλος της Αγίας Λαύρας

Το οθωνικό διάταγμα με το οποίο ορίστηκε αυθαίρετα η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του Εικοσιένα στις 25 Μαρτίου, αργότερα, μετά από χρόνια, το συμπλήρωσαν τόσο η κληρική παράδοση, όσο και η λόγια παράδοση των προκρίτων και ολοκλήρωσαν έτσι την πλαστογράφηση του Εικοσιένα. Αυτές τοποθέτησαν την επανάσταση στη μονή της Αγίας Λαύρας των Καλαβρύτων και επέλεξαν τον επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό να υψώνει τη σημαία της Επανάστασης στη μονή αυτή, στις 25 Μαρτίου. Αυτό είναι ένα ιστορικό ψέμα, που έγινε θρύλος. 

Γιατί είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι η Επανάσταση άρχισε πριν τις 25 Μαρτίου και ότι ο Π. Π. Γερμανός δε σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στη μονή της Αγίας Λαύρας στις 25 Μαρτίου, γιατί την ημέρα αυτή δε βρισκόταν στην Αγία Λαύρα, αλλά στα Νεζερά (Αίγιο) της Αχαΐας, όπως ο ίδιος γράφει στα απομνημονεύματά του. Αλλά και τα τεκμήρια που υπάρχουν διαψεύδουν το θρύλο αυτό, καθώς και οι ιστορικοί της εποχής εκείνης Σ. Τρικούπης, Ι. Φιλήμων, G. Finlay στους οποίους θα αναφερθούμε παρακάτω.

Καλημέρα

Επίθεση σε εκδήλωση ετερoδόξων

Ξεκίνησαν οι επιθέσεις παρακρατικών σε βάρος θρησκευτικών μειονοτήτων.

Την περασμένη Τρίτη το βράδυ σε εκδήλωση που πραγματοποιούσε θρησκευτική κοινότητα στη Ν. Ιωνία, εισέβαλλαν μέλη της Χρυσής Αυγής, τα οποία επιτέθηκαν στους παρευρισκομένους. Σύμφωνα με πληροφορίες αυτοπτών μαρτύρων δεν δίστασαν να χτυπήσουν ακόμα και στο κεφάλι άτομα που βρίσκονταν στην εκδήλωση. 

Η επίθεση θυμίζει τον τρόπο δράσης βουλγαρικών φασιστικών ομάδων εις βάρος χριστιανικών μειονοτήτων και μουσουλμάνων τα 3 τελευταία χρόνια.

(η είδηση απο zougla.gr)

«Εκζητήσατέ με και θέλετε ζήσει»

Μια από τις κατηγορίες της γραμματικής όταν μελετάμε τους Προφήτες, είναι ο λεγόμενος «προφητικός αόριστος», όπου λέγονται μελλοντικά πράγματα σε αόριστο χρόνο, σαν να έχουν ήδη γίνει. Πράγματα που είναι τόσο βέβαιο ότι θα γίνουν, ώστε αναφέρονται σαν να είναι "δεδομένα". Έτσι εξηγείται κατά κάποιον τρόπο και η φράση του Χριστού όταν έλεγε «ήγγικεν η Βασιλεία των Ουρανών».

Μελετώντας το 5ο κεφάλαιο από το βιβλίο του προφήτη Αμώς τον βλέπουμε να μιλάει με παρόμοιο τρόπο. Στα προηγούμενα τέσσερα κεφάλαια απαγγέλει την επικείμενη κρίση ως μελλοντικό γεγονός: «Έρχεται η κρίση, έρχεται η ώρα του θανάτου, έρχεται η ώρα της κηδείας, έρχεται η ώρα του θρήνου». Επειδή όμως είναι τόσο βέβαιο ότι θα γίνουν όσα λέει, στη συνέχεια αλλάζει χρόνο για να πει στο εδάφιο 1 του επόμενου κεφαλαίου: «Ακούσατε τον λόγον τούτον, τον θρήνον τον οποίον εγώ αναλαμβάνω εναντίον σας, οίκος Ισραήλ». Ακούστε αυτό τον θρήνο που αρχίζω για εσάς. «Έπεσε· δεν θέλει σηκωθή πλέον η παρθένος του Ισραήλ· είναι ερριμμένη επί της γης αυτής· δεν υπάρχει ο ανιστών αυτήν» [Όλα σε χρόνο παρελθόντα]. 

καλημέρα

Ποιος ανέβηκε και ποιος κατέβηκε από τον ουρανό;

Έχουν γίνει πάρα πολλές συζητήσεις για την «αινιγματική» δήλωση ότι οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου (Ιωάν.γ:13).

Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια του Ιησού; Η Βίβλος μιλάει καθαρά για την ανάληψη του Ενώχ και του Ηλία!

Κάθε φορά που συναντάμε ένα δύσκολο εδάφιο, θα πρέπει να εξετάζουμε πιο προσεχτικά το ευρύτερο πλαίσιο μέσα στο όποιο βρίσκεται.

Δύσκολο θεωρείται ένα εδάφιο, που φαίνεται ότι έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές διδασκαλίες του λόγου του Θεού. Τέτοια εδάφια, χρησιμοποιούνται απ’ αυτούς που θέλουν να βρίσκουν αντιφάσεις στη Βίβλο.

Ξέρουμε από την Αγία Γραφή ότι ο Ενώχ και ο Ηλίας αρπάχτηκαν στον ουρανό χωρίς να γευτούν θάνατο.

Το ευρώ τελειώνει – Το Bitcoin έρχεται

Δημοσιεύτηκε από Constantinos

Το παρόν άρθρο, δημιουργήθηκε με σκοπό την μετάδοση μιας είδησης που είναι ανατρεπτική, καθώς πρόκειται για μια κίνηση, η οποία παρακάμπτει το κάθε νόμισμα του πλανήτη και στρέφεται σε ανοιχτές λυσεις που προσφέρει η ψηφιακή τεχνολογία.
 

Θεωρήσαμε ωστόσο καλό, να αναπτύξουμε αυτό το θέμα, καθώς δεν είμαστε όλοι ειδικοί, δεν έχουμε διαβάσει όλοι τα ίδια, ώστε να καταλάβουν πλήρως αυτή την κίνηση, την εξέλιξη που μπορεί να φέρει και τέλος πάντων, το γιατί γίνονται όλα αυτά.
 

Αν δεν σας ενδιαφέρει, για τους δικούς σας λογούς η (μεγάλη) επεξηγηματική εισαγωγή, προχωρήστε στο δεύτερο μέρος του άρθρου που έχει τίτλο: Hallo BitCoin, FU € – $ – ¥.

Δεν πενθήσατε

Κύριο χαρακτηριστικό του πιστού ανθρώπου που ξέπεσε, της εκκλησίας που πήρε τον κατήφορο, είναι η απώλεια της πνευματικής ευαισθησίας.

Έχει χαρά και ικανοποίηση για πράγματα, που καμιά αξία δεν έχουν. Αντίθετα, μένει απαθής και αδιάφορη εκεί που έπρεπε να πέσει σε μεγάλη θλίψη και πένθος μπροστά στον Κύριο, με «σάκο και σποδό». Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστικό στοιχείο, που να φανερώνει την κατάσταση.

Πίστευε, κι όταν οι πύργοι σου πέσουν

Πολλοί άνθρωποι, από κείνους που γνωρίζουν την ιστορία του Ιώβ - μια ιστορία που γνήσια εξιστορείται μέσα στην Αγ. Γραφή - δε θα μπορούσαν ούτε να το φανταστούν πως άνθρωπος, τον οποίο τόσα δεινά βρήκαν, θα τα κατάφερνε να τα υπομείνει χωρίς ν' απιστήσει στο Θεό. Ούτε και πως θα υπήρχε περίπτωση ν' απολάμβαναν όσα ο Ιώβ πριν απ' τα δεινά του, ούτε και ν' απολαύσουν όσα απήλαυσε ο Ιώβ μετά απ' αυτά.

Ο λόγος του Θεού, στο βιβλίο του Ιώβ, α:1, μας λέει γι' αυτόν: "ο άνθρωπος ούτος ήτο άμεμπτος και ευθύς και φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού". Στη συνέχεια μάλιστα μας λέει πως είχε μια μεγάλη οικογένεια, -εφτά γιους και τρεις θυγατέρες-, και πως ήταν υγιής και πλούσιος. Ποιος δεν θα επιθυμούσε να τα 'χει όλα αυτά; Αν και λίγοι θα μπορούσαν να τα 'χουν...

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - Το δεύτερο έτος της διακονίας Του

Α. ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ

Αναφέρουμε πιο κάτω μερικά σημαντικά περιστατικά κατά το δεύτερο χρόνο της διακονίας του Ιησού. Η περίοδος αυτή αρχίζει από το δεύτερο Πάσχα και τελειώνει το τρίτο Πάσχα.  Ο Ιησούς ήταν τότε περίπου 31 ετών.

Το έτος αυτό ονομάζεται και «έτος της Δημοτικότητας».

Πηγαίνει από την Καπερναούμ στην Ιερουσαλήμ για το Πάσχα.	Ιωάν.ε:1
Θεραπεύει τον παράλυτο στη λίμνη της Βηθεσδά.	Ιωάν.β:2-9
Επιστρέφει από την Ιερουσαλήμ στην Καπερναούμ	Ιωάν.ς:1
Θεραπεύει άνθρωπο με κατεστραμμένο χέρι το Σάββατο.	Λουκ.ς:6-11
Πηγαίνει από την Καπερναούμ στο όρος των Μακαρισμών	Μάρκος γ:13
Οι δώδεκα απόστολοι	Μάρκος γ:13-19
Η επί του όρους ομιλία.	Ματθαίος ε-ς-ζ
Επιστρέφει στην Καπερναούμ	Ματθαίος η:5
Έγερση του γιου της χήρας στη Ναίν	Λουκάς ζ:12 -15
Αμαρτωλή γυναίκα αλείφει τα πόδια του Ιησού.	Λουκάς ζ:36-47
Ο Ιησούς επισκέπτεται τη Γαλιλαία	Λουκάς η:1
Επισκέπτεται πάλι τη Ναζαρέτ και διώχνεται.	Μάρκος ς:1-6
Δίνει οδηγίες στους Δώδεκα και τους στέλνει	Ματθ.ι:1  5-42
Ταΐζει 5.000 ανθρώπους με 5 ψωμιά και 2 ψάρια	Ιωάννης ς:1-4
Περπατάει πάνω στη θάλασσα.	Ιωάν.ς:15-21

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - 12. Υπάρχουν εξαιρέσεις;

«πώς ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα νά λαλήται διά τού Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό τών ακουσάντων, καί ο Θεός συνεπεμαρτύρει μέ σημεία καί τέρατα καί μέ διάφορα θαύματα καί μέ διανομάς τού  Αγίου Πνεύματος κατά τήν θέλησιν αυτού» (Εβρ.β:3-4).

Μπορεί να υπάρξει εξαίρεση στο σχέδιο σωτηρίας της Καινής Διαθήκης που ξέρουμε μέσα από το λόγο του Θεού; Θα αναλύσουμε τώρα, στο φως των Γραφών, κάποιες προτεινόμενες εξαιρέσεις.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Η μεταστροφή του Σαούλ

Πραξ.θ:1-31 & κβ:1-21

Α. Ο ΣΑΟΥΛ ΑΠ’ ΤΗΝ ΤΑΡΣΟ

Ο Σαούλ καταγόταν απ’ την Ταρσό της Μικράς Ασίας. Η Ταρσός ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Κιλικίας, απείχε 16 χλμ. απ’ τη θάλασσα και ήταν μια επαρχιακή πρωτεύουσα την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η περιοχή της Κιλικίας ήταν διάσημη για τα ρούχα από τρίχα γίδας.

Αν κι ο Σαούλ ήταν Ελληνοεβραίος, ήταν ένας πολύ σκληρός Φαρισαίος. Ο πατέρας του ήταν Ρωμαίος πολίτης, έτσι κι ο Σαούλ γεννήθηκε σαν Ρωμαίος πολίτης. Χωρίς αμφιβολία είχε παρακολουθήσει την Εβραϊκή συναγωγή και τα τοπικά σχολεία. Η Ταρσός ήταν γνωστή για τα σχολεία της, έτσι ο Σαούλ πήρε πάρα πολύ καλή μόρφωση. Αφού διδάχτηκε ό,τι μπορούσε να διδαχτεί στην Ταρσό, πήγε στην Ιερουσαλήμ για να συνεχίσει με τους Ραβίνους. Σπούδασε κάτω απ’ τον Γαμαλιήλ που ήταν Φαρισαίος και σπουδαίος νομοδιδάσκαλος.

Όπως ο βασιλιάς Σαούλ «από των ώμων αυτού και επάνω εξείχεν υπέρ παντός του λαού»  φυσικά, το ίδιο κι ο Σαούλ απ’ την Ταρσό εξείχεν υπέρ παντός του λαού ηθικά, διανοητικά και θρησκευτικά. Μπορούσε να καυχάται ότι διετέλεσε άμεμπτος «κατά την δικαιοσύνην την δια του νόμου», αλλά αυτό δεν τον έσωσε.

Στις Πραξ.ιγ:9 βλέπουμε να ονομάζεται Παύλος που σημαίνει «μικρός».

Στην Ιερουσαλήμ εναντιώθηκε σκληρά στην εκκλησία κι έγινε ένας απ’ τους αρχηγούς στους διωγμούς εναντίον των χριστιανών.

Αποκαλ. 4: 10-11

Ένα σώμα

«Του δε πλήθους των πιστευσάντων η καρδία και η ψυχή ήτο μία, και ουδέ εις έλεγεν ότι είναι εαυτού τι εκ των υπαρχόντων αυτού αλλ' είχον τα πάντα κοινά» (Πράξ.δ:32).

Δεν υπάρχει νομίζω καλύτερο, υψηλότερο, πολυτιμότερο αγαθό για τη ζωή και την πορεία μιας εκκλησίας.

«...Να γίνουμε πολλοί... να γεμίσουν τα καθίσματα... να βγούμε έξω να μιλήσουμε στον κόσμο... να σωθούν κι άλλοι... να φωνάξουμε δυνατούς ομιλητές...»

Όλα αυτά, όσο σωστά και ωραία και αν φαίνονται, δεν είναι το πρώτο, δεν είναι το βασικό, δεν είναι το σημαντικότερο. Αυτό που χρειάζεται στις μέρες μας η εκκλησία είναι «Του δε πλήθους των πιστευσάντων η καρδία και η ψυχή» ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ!

Να φωνάξουμε τον..... να συνδεθούμε δορυφορικά με... να γεμίσουμε με κόσμο ένα στάδιο... να πλημμυρίσουμε την Ελλάδα φυλλάδια, Ευαγγέλια. ..

Πάνε για ευθανασία το σκυλί που γάβγισε στην τρόικα!

Ο Ρούμπι, το σκυλάκι που «συνέλαβαν» στο Σύνταγμα επειδή γάβγισε τους εκπροσώπους της τρόικας, κρίθηκε… επιθετικό και μεταφέρθηκε στα Μέγαρα, όπου «κρατείται» στην Αστική Πανίδα στο καταφύγιο των Μεγάρων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στον Ρούμπι πρόκειται να κάνουν ευθανασία, επειδή ο αντιδήμαρχος της περιοχής κατάγγειλε ότι τον δάγκωσε, ενώ το σκυλί επιτέθηκε επειδή το κλώτσησαν…
Σημειώνουμε ότι οι άνθρωποι που φροντίζουν τον Ρούμπι, τονίζουν ότι είναι ιδιαίτερα φιλικό, κοινωνικοποιημένο και καθόλου επιθετικό..και κάνουν έκκληση για την σωτηρία του. 

Απο cretablog.gr

ΕΞΟΔΟΣ - ιδ (3)

ιδ:15

Φαίνεται ότι ο Μωυσής δεν ήξερε τι να κάνει κι έκραξε, αλλά η απάντηση του Θεού ήταν:

«ειπέ προς τους υιούς Ισραήλ να κινήσωσι».

Ο Θεός έχει πάντοτε οδό διαφυγής. Δεν ήταν ώρα για προσευχή, αλλά για δράση (Ι.Ναυή ζ:6,7  10-13). Είναι ανώφελο να βοά κανείς προς το Θεό, όταν οφείλει να ενεργεί, όπως είναι ανώφελο να ενεργεί όταν οφείλει να περιμένει.

Αυτός που έχει εξουσία πάνω στα στοιχεία της φύσης είναι ο Πατέρας μας και πρέπει να μάθουμε να εμπιστευόμαστε το Θεό μας. Τα νερά που μπορεί να είναι για μας θάνατος, ο Θεός μπορεί να τα σχίσει στα δύο για να περάσουμε.

«να κινήσωσι»

Δεν έρχεται σε αντίθεση με το «σταθήτε» του εδαφίου 13, γιατί δεν μπορείς να κινήσεις με πίστη μπροστά, αν δεν σταθείς πρώτα για να δεις τη νίκη δια πίστεως. Μόνο όταν έχουμε μάθει να μένωμεν ήσυχοι, μπορούμε να προχωράμε αποτελεσματικά. Στην πραγματικότητα μπορούμε να «στεκόμαστε» και να «προχωράμε» συγχρόνως. Η σάρκα στέκεται με υπομονή στον Κύριο, ενώ το πνεύμα μας προχωράει μπροστά. Πρέπει να σταματήσουμε από τα έργα μας για να εργαστεί στη ζωή μας το Πνεύμα του Θεού.

Οι Ισραηλίτες θα μπορούσαν να αναρωτηθούν: Που να πάμε; Μπροστά τους απλωνόταν η θάλασσα που εμπόδισε κάθε κίνηση. Ο Θεός ποτέ δεν δίνει μια εντολή, χωρίς να μεταδώσει ταυτόχρονα και τη δύναμη της υπακοής. Η πραγματική κατάσταση της καρδιάς δοκιμάζεται με τις εντολές του Θεού, αλλά ο άνθρωπος που με τη χάρη του Θεού είναι διατεθειμένος να υπακούει, παίρνει και τη δύναμη να κάνει αυτό που ο Θεός διατάζει. Ο άνθρωπος που διέταξε ο Χριστός να εκτείνει το ξερό χέρι του, θα μπορούσε φυσικότατα να ρωτήσει: Πώς να εκτείνω ένα νεκρό χέρι; Δεν ρώτησε όμως, γιατί με την εντολή, από την ίδια πηγή, ήρθε και η δύναμη προς υπακοή.

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - 10. Η μαρτυρία της εκκλησιαστικής ιστορίας: Βάπτισμα

«Λοιπόν καί ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, άς απορρίψωμεν πάν βάρος καί τήν ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, καί άς τρέχωμεν μεθ' υπομονής τόν προκείμενον εις ημάς αγώνα» Εβρ.ιβ:1

Εφόσον όλα τα δόγματα πρέπει να βασίζονται μόνο στις Γραφές και όχι στις ανθρώπινες παραδώσεις, σε θρησκείες ή φιλοσοφίες (Γαλ.α:8-9  Κολ.β:8  Β' Τιμ.γ:16-17), κι εμείς στηρίξαμε όλα τα συμπεράσματα αυτής της μελέτης στην Αγία Γραφή. 

ψαλμ. 33:2

Μην κρίνεις!!!

Πόσες φορές δεν ακούσαμε κάποιους να λένε: Αυτός κρίνει! Γιατί κρίνεις; Μη κρίνεις, είναι αμαρτία! και άλλα παρόμοια. Άραγε εκείνοι που λένε αυτές τις παρατηρήσεις, έχουν δίκιο η μήπως χωρίς να το καταλαβαίνουν, την ίδια στιγμή, είναι οι ίδιοι που κάνουν κρίση και μάλιστα από το είδος εκείνο που δεν επιτρέπεται;

Μια φαινομενικά αταίριαστη ομάδα εδαφίων που συναντάμε λοιπόν, είναι εκείνα που έχουν σχέση με την ΚΡΙΣΗ. Όχι βέβαια την κρίση του Θεού, επειδή «ο Κύριος είναι Θεός κρίσεως» (Ησ.λ:18), αλλά με την κρίση που μπορούμε ή δε μπορούμε, που επιτρέπεται ή δεν επιτρέπεται να ασκούμε εμείς οι άνθρωποι και μάλιστα οι πιστοί.

Γιατί ο Θεός διάλεξε τις γλώσσες;

Εισαγωγή

Εκατομμύρια ανθρώπων έχουν την εμπειρία της βάπτισης του Αγίου Πνεύματος. Οπουδήποτε κηρύττεται αυτό το μήνυμα, η ερώτηση που υποβάλλεται είναι «γιατί ο Θεός επέλεξε την ομιλία σε γλώσσες σαν το αρχικό, σημείο του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος;»

Μπορούν να δοθούν πολλές απαντήσεις σ’ αυτή την ερώτηση, και ίσως δεν τις ξέρουμε όλες. Εντούτοις, διάφορα βασικά σημεία είναι προφανή.

Η κυριαρχία του Θεού

Πρώτα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο Θεός δεν είναι υποχρεωμένος να μας δώσει λόγο για ότι κάνει. Ο Ησαΐας αναρωτήθηκε: «Τις εστάθμισε το πνεύμα του Κυρίου ή έγεινε σύμβουλος αυτού και, εδίδαξεν αυτόν; Μετά τίνος συνεβουλεύθη, και τις εσυνέτισεν αυτόν και εδίδαξεν αυτόν την οδόν της κρίσεως και παρέδωκεν εις αυτόν επιστήμην και έδειξεν εις αυτόν την οδόν της συνέσεως;» (Ης.μ:13-14).

Δεν έχουμε το δικαίωμα να εξετάζουμε τους τρόπους του Θεού ή να αμφισβητούμε τις ενέργειές Του. Οι σκοποί Του είναι υψηλότατοι, οι υποσχέσεις Του σίγουρες, οι ενέργειές Του υγιείς και λογικές. Τα παρακάτω εδάφια της Αγίας Γραφής, όταν μελετηθούν με προσευχή, πεινασμένη καρδιά και ανοιχτό μυαλό, δείχνουν ότι υπάρχει σαφής σχέση μεταξύ γλωσσολαλιάς και βάπτισης του Αγίου Πνεύματος Ης.κη:11-12, Μάρκ.ις:17, Πράξ.β:4, ι:44-46, ιθ:6, Ρωμ.η:15-16, Γαλ.δ:6

Στρατόπεδο Άουσβιτς

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς δημιουργήθηκε αρχικά το 1940 στην Πολωνία για να επεκταθεί το 1942 στο λεγόμενο στρατόπεδο Άουσβιτς – Μπίρκεναου που περιλάμβανε 45 μικρότερα στρατόπεδα-δορυφόρους. Το Άουσβιτς λειτούργησε έως το 1944 και στο διάστημα 1942-1944 λειτούργησε αποκλειστικά σαν στρατόπεδο εξόντωσης.

Στο Άουσβιτς άφησαν τη ζωή τους περίπου 3 εκατομμύρια άνθρωποι. Ανάμεσά τους Εβραίοι, Πολωνοί, Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου, Αθίγγανοι και μάρτυρες του Ιεχωβά. Το Άουσβιτς είναι το στρατόπεδο όπου η ναζιστική βιομηχανία θανάτου γνώρισε τον απόγειό της. Με εξαιρετική ακρίβεια και προσοχή, “φορτία” ανθρώπων κατέφθαναν από τα γύρω στρατόπεδα αλλά και το σιδηρόδρομο στις κεντρικές εγκαταστάσεις. 

Παλιά Αθήνα

Η πλατεία Συντάγματος  στα τέλη του 19ου αιώνα. Από  αυτήν την φωτογραφία μπορούμε να κατανοήσουμε και τα μέσα συγκοινωνίας της εποχής. Διακρίνουμε τα πρώτα ιππήλατα τραμ που κινούντο πάνω σε σταθερές ράγες  για να  μην μεταφέρονται οι κραδασμοί στην καμπίνα και  για να μειωθεί η τριβή των τροχών αυξάνοντας την έλξη των ίππων. Μπορεί  η Αθήνα να μην είχε νέφος τότε αλλά πνιγόταν στην σκόνη που σήκωναν οι άμαξες και τα κάρα. Διακρίνουμε και ένα μόνιππο (λαντώ).Τα μόνιππα, που ήταν κάτι σαν τα σημερινά ταξί, έκαναν πιάτσα σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας.   

Οι πολλοί ευκατάστατοι Αθηναίοι είχαν δικά τους λαντώ σαν τα σημερινά.Ι.Χ                                                                                         

Φωτογραφία  του  συλλόγου  <<παλιά γραφική Πλάκα>.

Η απάθεια

Αν επισκεπτόσουν την Ιερουσαλήμ, γύρω στο 520 π.Χ., θα εύρισκες την πόλη να ζει έναν πρωτόγνωρο οικοδομικό οργασμό. Χιλιάδες εξόριστοι επέστρεψαν και αφού αναζήτησαν τις περιουσίες τους, τα σπίτια τους άρχισαν να τα επιδιορθώνουν, να τα επισκευάζουν, ακόμη και να τα ξαναχτίζουν.

Υπήρχε όμως μία παραφωνία μέσα σ' αυτή την εικόνα της ανοικοδόμησης. Ενώ παντού μπορούσες να ακούσεις το θόρυβο από τα καρφώματα και από τις φωνές των οικοδόμων, υπήρχε ένα μέρος που ήταν απολύτως σιωπηλό και ήσυχο. Ενώ παντού μπορούσες να δεις τεχνίτες να τρέχουν πέρα δώθε, κτίστες να ανεβαίνουν πάνω κάτω, υπήρχε ένα μέρος που δεν έβλεπες φύλλο να κουνιέται, ψυχή να κινείται.

Ειρήνη στην εκκλησία

Κάποιοι έχουν την άποψη ότι οι συγκρούσεις ανάμεσα γενικά στους ανθρώπους και ειδικά ανάμεσα στους χριστιανούς είναι αναπόφευκτες κι από μια άποψη και χρήσιμες, γιατί όταν στο τέλος επέλθει η συμφιλίωση- κάτι που γίνεται σχεδόν πάντα μ’ ελάχιστες εξαιρέσεις- οι σχέσεις ανάμεσα στα συγκρουόμενα άτομα ή ανάμεσα στις συγκρουόμενες ομάδες βελτιώνονται και γίνονται πιο σταθερές, κι ίσως και πιο ειλικρινείς. Μια άποψη που θυμίζει το «πόλεμος πατήρ πάντων» του αρχαίου φιλοσόφου Ηράκλειτου. Όσο και αν από κάποιες τυχαίες συγκυρίες μπορεί πότε – πότε να συμβαίνουν και μερικές ευτυχείς καταλήξεις, μου είναι αδύνατον να συμφωνήσω με μια τέτοιου είδους λογική. Ένας πόλεμος αφήνει πίσω του πάντα ερείπια και πληγές, κι αν καμιά φορά τα ερείπια κτίζονται πιο όμορφα από πριν, οι πληγές όμως μένουν, με ολέθρια αποτελέσματα, μόνιμα τις πιο πολλές φορές. Άλλωστε ο απόστολος Παύλος δε μας προτρέπει άδικα να ειρηνεύουμε «μετά πάντων ανθρώπων», κάτι που τονίζει με μεγαλύτερη ακόμη έμφαση ο ίδιος ο Χριστός: «μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται».

περί τοπωνυμίων

Γκιουλμουτζίνα απεκάλεσε την πόλη της Κομοτηνής ο νέος μητροπολίτης Μαρωνείας της κρατικής εκκλησίας Παντελεήμονας, κατά την τελετή ενθρόνισης του. Η φράση προκάλεσε αντιδράσεις γιατί έτσι (Gümülcine) ονομάζουν την πόλη οι Τούρκοι. Μάλιστα πριν λίγο καιρό δεν επετράπη στον υπουργό υγείας της Τουρκίας να εισέλθει στη χώρα μας επειδή στο διαβατήριο του ανέφερε την (γενέτειρα του) Κομοτηνή με το όνομα Gümülcine.
Πολλοί απέδωσαν το υποτιθέμενο "ατόπημα" του νέου μητροπολίτη σαν "άνοιγμα" στη μουσουλμανική κοινότητα.

Εκείνο που αγνοεί το "άναυδο" "χριστεπώνυμο" πλήθος των εθνικών παρατρεχάμενων ακροατηρίων είναι ότι η Νέα Ρώμη ("Βυζάντιο") - επί αιώνες εργοδότης της ανατολικής εκκλησίας-, έδωσε την ονομασία Κουμουτζηνά στην πόλη. Από εκεί προήλθε το Κομοτηνά ή Κομοτηναί και μετέπειτα Κομοτηνή. Οι Οθωμανοί δεν έκαναν τίποτα παραπάνω από το να αποδώσουν την ονομασία αυτή στην γλώσσα τους.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί κατάργησαν την αναλογική τηλεόραση;

Διαβάστε και θα καταλάβετε ...

Πολλοί από εσάς αναρωτιέστε γιατί καταργήθηκε το αναλογικό σήμα εκπομπής τηλεοπτικού σήματος.

Στις επόμενες γραμμές θα μάθετε γιατί και ποια είναι τα απώτερα σχέδια των εξουσιαστών μας.

Για να μάθουμε έλεγε ο Κικέρων ποιος διέπραξε το έγκλημα πρέπει να ρωτήσουμε μια απλή ερώτηση: Qui Bono?

Ποιος ωφελήθηκε από αυτό;

Πραξ. 2:38

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Β' Κορινθίους (1)

Α.  ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Η επιστολή αυτή γράφτηκε απ’ τον απόστολο Παύλο στους Φιλίππους της Μακεδονίας, όχι πολλούς μήνες μετά την Α’ προς Κορινθίους επιστολή.

Ο Παύλος είχε περάσει σχεδόν τρία χρόνια στην Έφεσο.  Δήλωσε, ότι θα παρέμενε στην Έφεσο μέχρι την Πεντηκοστή, η οποία θα ήταν τον Ιούνιο του 57 μ.Χ.  Απ’ εκεί σχεδίαζε να πάει στην Κόρινθο μέσω Μακεδονίας.  Είχε στείλει τον Τιμόθεο σε μια ιεραποστολή στην Μακεδονία και Κόρινθο. Ο Τιμόθεος επέστρεψε στην Έφεσο και ήταν πλέον έτοιμος να συνοδεύσει τον Παύλο. Ο Τίτος, ο οποίος επίσης είχε σταλεί στην Κόρινθο, θα τους συναντούσε στην Τρωάδα. Όμως, ο Παύλος και ο Τιμόθεος συνέχισαν απ’ την Τρωάδα προς τους Φιλίππους για να συναντήσουν τον Τίτο.  Προφανώς, αγωνιούσαν να μάθουν απ’ τον Τίτο τα ζητήματα που υπήρχαν μεταξύ των αγίων της Κορίνθου.

Τι ενώνει την εκκλησία!

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που καλούν σήμερα τους χριστιανούς και τις χριστιανικές εκκλησίες σε μια ενότητα θρησκευτική. Έκφραση και άξονας αυτής της ενότητας είναι η ένωση των εκκλησιών σε μία εκκλησία ή τουλάχιστον η μείωση του αριθμού τους ή η δημιουργία συνδέσμων αποτελουμένων από διάφορες εκκλησίες που αποδέχονται κάποιες κοινές βιβλικές αρχές.

Όταν, όμως, ο Ιησούς προσευχήθηκε και ζήτησε από τον Πατέρα «Να είναι όλοι (οι μαθητές) ένα ... όπως εμείς είμαστε ένα», τι άραγε εννοούσε; (Iωάν.ιζ:21, 22-23). Τι περιέκλειε μέσα της η λέξη «ένα»;

H ενότητα του Χριστού με τον Πατέρα, με βάση το παραπάνω εδάφιο, δεν αφορούσε μια ενότητα συμφωνίας αρχών. O Χριστός ήταν ένα με τον Πατέρα, γιατί είχε τον ίδιο με Αυτόν άγιο χαρακτήρα. Πάνω λοιπόν σ' αυτή, την AΓIAΣTIKH BAΣH, προσευχήθηκε ο Χριστός για την εκκλησία Του.

 

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - 8. Το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος (3)

Οι μαθητές του Ιωάννη στην Έφεσο

Όταν ο Παύλος συνάντησε περίπου 12 μαθητές του Ιωάννη του Βαπτιστή στην Έφεσο, τους ρώτησε: «Ελάβετε Πνεύμα Άγιον αφού επιστεύσατε;» (Πράξ.ιθ:2) κι αυτοί απάντησαν «Αλλ' ουδέ αν υπάρχη Πνεύμα Άγιον ηκούσαμεν».

Πιθανώς, αυτοί οι μαθητές να μην είχαν ακούσει ποτέ τον Ιωάννη να κηρύττει για το βάπτισμα του Πνεύματος, ή το πιο πιθανό, να μην ήξεραν ότι η ώρα της εκπλήρωσης της υπόσχεσης έχει ήδη έρθει. Η επόμενη ερώτηση του Παύλου ήταν: «Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε;» (ιθ:3).

Όταν κατάλαβε ότι είχαν βαπτιστεί μόνο στο βάπτισμα του Ιωάννη, τους βάπτισε στο όνομα του Ιησού. Μετά επίθεσε τα χέρια του πάνω τους, προσευχήθηκε γι’ αυτούς, και βαπτίστηκαν με Άγιο Πνεύμα, άρχισαν να μιλάνε γλώσσες και να προφητεύουν (Πράξ.ιθ:6).

Είναι διαφωτιστικό, να προσέξουμε την προσέγγιση του Παύλου σ’ αυτούς τους «πιστους». Δεν ήταν ικανοποιημένος μέχρι να τους κάνει δύο σημαντικές ερωτήσεις (1) «Ελάβετε Πνεύμα Άγιον αφού επιστεύσατε;» και (2) «Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε;» Τους δίδαξε και έμεινε μαζί τους μέχρι που βαπτίστηκαν στο όνομα του Ιησού και να λάβουν το Άγιο Πνεύμα με το σημείο της γλωσσολαλιάς. 

συγκοινωνούντα δοχεία..

Δεν είναι σπάνιο κάποιοι καθεστωτικοί να επιβεβαιώνουν με τις επιλογές τους την πνευματική συγγένεια ανάμεσα στους σούφι και στους ορθόδοξους ησυχαστές..

" Ένας μητροπολίτης στους Δερβίσηδες

Το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής προσέφερε στις αρχές Μαρτίου άλλη μία πολιτιστική εκδήλωση που δυστυχώς έτυχε θερμής υποδοχής από προσωπικότητες του νομού. 

Όπως διαβάσαμε στην τουρκική εφημερίδα «Μπιρλίκ» στο Μέγαρο Μουσικής Κομοτηνής πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με τους στροβιλιζόμενους Δερβίσηδες Μεβλεβί, εκδήλωση που -σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα- «κατέκτησε τις καρδιές των Κομοτηναίων, που θαύμασαν την επίδειξη sema με τη ζωντανή μουσική των σούφι»!

Ο λόγος για την ομάδα «Galata Mevlevi Music & Sema Enseble» που ήρθε στην Ελλάδα για 4 παραστάσεις σε 3 πόλεις.

Ανάμεσα στους θεατές, στην πρώτη θέση και ο μητροπολίτης Διδυμοτείχου-Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός. 

Τώρα βλέπουμε στον πάπα;

Δεν μπορώ να καταλάβω την αφέλεια (;) ορισμένων. Έτρεξαν όλοι να το δημοσιεύσουν, να το μεταφράσουν, να το κοινοποιήσουν, να το επικροτήσουν, να το συγκρίνουν:

·         

   Η εκλογή του νέου πάπα είναι προφητικό ράπισμα στο πρόσωπο για την εγωκεντρική μας υπερβολή.

·        

    Γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι τόσο δημοφιλής; Αυτό είναι εύκολο να το καταλάβουμε. Είναι ταπεινός. Μαγειρεύει ο ίδιος για τον εαυτό του. Επέλεξε να ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Μπουένος Άιρες αντί του παλατιού του αρχιεπισκόπου. Όταν ήταν ηγέτης των Καθολικών της Αργεντινής, έπαιρνε το el micro (το αστικό λεωφορείο) για να κυκλοφορεί. Πήρε το λεωφορείο και πάλι μετά την εκλογή του την περασμένη εβδομάδα στη Ρώμη.