Αν επισκεπτόσουν την Ιερουσαλήμ, γύρω στο 520 π.Χ., θα εύρισκες την πόλη να ζει έναν πρωτόγνωρο οικοδομικό οργασμό. Χιλιάδες εξόριστοι επέστρεψαν και αφού αναζήτησαν τις περιουσίες τους, τα σπίτια τους άρχισαν να τα επιδιορθώνουν, να τα επισκευάζουν, ακόμη και να τα ξαναχτίζουν.
Υπήρχε όμως μία παραφωνία μέσα σ' αυτή την εικόνα της ανοικοδόμησης. Ενώ παντού μπορούσες να ακούσεις το θόρυβο από τα καρφώματα και από τις φωνές των οικοδόμων, υπήρχε ένα μέρος που ήταν απολύτως σιωπηλό και ήσυχο. Ενώ παντού μπορούσες να δεις τεχνίτες να τρέχουν πέρα δώθε, κτίστες να ανεβαίνουν πάνω κάτω, υπήρχε ένα μέρος που δεν έβλεπες φύλλο να κουνιέται, ψυχή να κινείται.
