Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ (3)

Ας πάμε τώρα σε μια άλλη «κατηγορία» αμαρτιών.

Θεληματικές αμαρτίες

Κοσμικές σκέψεις. Ποια είναι η κατάσταση της καρδιά σου σχετικά με τα πράγματα που σου ανήκουν; Τα θεωρείς ότι πράγματι είναι δικά σου και πως έχεις το δικαίωμα να τα διαθέσεις όπως εσύ θέλεις, σύμφωνα με το δικό σου θέλημα; Αν αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτεσαι, γράψ' το κι αυτό στο χαρτί σου. Αν σου αρέσει να έχεις πολλά στην ιδιοκτησία σου με σκοπό να ευχαριστήσεις τις ασελγείς επιθυμίες σου, τη φιλοδοξία σου, το κοσμικό σου πνεύμα ή ακόμα και την οικογένειά σου, έχεις ήδη αμαρτήσει. Πρέπει να μετανοήσεις.

ΕΝΑ ΔΙΚΑΙΟ ΜΕΤΡΟ ΚΡΙΣΗΣ

Ποιος είπε ποτέ ότι ο Θεός θα καταδικάσει ανθρώπους, γιατί απέρριψαν κάποιον για τον οποίο ποτέ δεν άκουσαν; Σε καμιά περίπτωση δεν είναι αυτή η διδασκαλία της Γραφής. 

Ο Θεός δεν καταδικάζει τον άνθρωπο που δεν άκουσε σαν να είχε ακούσει. Η Γραφή, όμως, πράγματι διδάσκει ότι κάθε άνθρωπος στέκεται καταδικασμένος μπροστά στον Θεό, και ότι κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτό δεν είναι δίκαιο (Ρωμ.γ:19).

Οι διδασκαλίες των αποστόλων

Ούτως είναι γεγραμμένον, και ούτως έπρεπε να πάθη ο Χριστός, και να αναστηθή εκ νεκρών τη τρίτη ημέρα  και να κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ.  Σείς δε είσθε μάρτυρες τούτων.  Και ιδού, εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν του Πατρός μου εφ' υμάς σεις δε καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ, εωσού ενδυθήτε δύναμιν εξ ύψους. (Λουκ.κδ:46-49).

Προς Ρωμαίους (010)

(1) Η κρίση του Θεού βασίζεται στην αλήθεια (εδ.2).

Ανθρώπινες δικαιολογίες, ανωφελείς φαντασιώσεις και αυταπάτες δεν θα καλύψουν κανένα από τη θεία οργή. Ο Θεός θα κρίνει σύμφωνα με την πραγματικότητα, την απόλυτη αλήθεια και την απόλυτη δικαιοσύνη.

(2) Η κρίση του Θεού θα είναι ανάλογα με τα έργα. 

Ρωμ.β:6 όστις θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού,

Ο Παύλος παίρνει αυτή την αρχή από τον Ψαλμ.ξβ:12 και Παρ.κδ:12. Ο Θεός θα ανταποδώσει στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του, όχι ανάλογα με τα χαρίσματά του. Θα κρίνει με βάση τη διαγωγή μάλλον, παρά τις προφορικές εξαγγελίες, από την εκτέλεση παρά από τη γνώση.

Προς Ρωμαίους (009)

Β. Η ενοχή των Εβραίων (β:1-γ:8)

Αφού παρουσίασε την ενοχή των Εθνικών, η επιστολή προς Ρωμαίους απευθύνεται σ’ αυτούς που συμφωνούν μ’ αυτή την ανάλυση. Το πρώτο μισό του δεύτερου κεφαλαίου, μιλάει γενικά για τον καθένα που πιστεύει ότι οι Εθνικοί είναι άξιοι καταδίκης, αλλά αρνείται να αναγνωρίσει τη δική του αμαρτία. Λειτουργώντας όμως έτσι, εδραιώνονται κάποιες πολύ σημαντικές αρχές, όσο αφορά στην κρίση του Θεού.

Το υπόλοιπο του δεύτερου κεφαλαίου, εφαρμόζει αυτά τα συμπεράσματα στους Εβραίους, για να δείξει ότι και οι Εβραίοι είναι το ίδιο αμαρτωλοί, όπως οι Εθνικοί. Η αρχή του τρίτου κεφαλαίου, προλαμβάνει και απαντάει με συντομία σε διάφορες αντιρρήσεις της αποδοχής μιας παγκόσμιας ενοχής και ιδιαίτερα αυτής των Εβραίων.  

Μια πληρέστερη αντιμετώπιση αυτών των ενστάσεων, αναβάλλεται για αργότερα, μετά την πλήρη ανάπτυξη όλων των λογικών συνεπειών της δικαίωσης.

«Ποιος είσαι εσύ που θα με κρίνεις»;

Ας δούμε το θέμα του τίτλου μας, μέσα από το λόγο του Θεού:

Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει κάποιον να το λέει αυτό, απευθυνόμενος σ’ εμάς ή σε κάποιον άλλο; Είναι εύκολο για τους περισσότερους από εμάς να προσβληθούμε όταν οι άλλοι αποδοκιμάζουν τις ενέργειές μας.

Από τη φύση μας, οι περισσότεροι δεν θέλουμε να μας ενοχλούν. Δυσανασχετούμε όταν ξένοι μπαίνουν απρόσκλητοι στην προσωπική μας ζωή.

Ο Θεός που κρίνει

Α’ Βας.κα:1-29

Ο Ιησούς είχε μια συζήτηση με κάποιον που Τον πλησίασε και Τον αποκάλεσε «Διδάσκαλο αγαθό». Απαντώντας είπε: «Τι με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ειμή εις, ο Θεός. Αλλ' εάν θέλης να εισέλθης εις την ζωήν, φύλαξον τας εντολάς» (Ματθ.ιθ:17).

Ο Θεός είναι αγαθός. Είναι γεμάτος καλοσύνη  και αγάπη για τα πλάσματά Του. Αυτή είναι μια από τις πρώτες αλήθειες που μαθαίνουμε. Ο Θεός είναι γεμάτος έλεος, έχει ατελείωτη χάρη, αγάπη και υπομονή για όλους. Δεν είναι δυνατόν να μετρηθεί η αγαθότητά Του, κάτι που αποτελεί μεγάλη παρηγοριά για μας!

Ναι, θα έφευγα.

Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι επειδή με ζορίζει το δάνειο. Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οι συμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν τελικά, μιας και αγάπη χωρίς σεβασμό δεν υπάρχει. Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, τα πάσης φύσεως λαμόγια. Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη, φοβάμαι, μάζα. Που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για ό τι κοινό. Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα – ούτε καν τους στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς – και δεν έχει και κανέναν σκοπό να τους τηρήσει ποτέ. Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον αόριστο τρίτο –να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: απ’ το να του βρει δουλειά μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.

Η κρίση των ημερών μας

Συμβαίνουν τόσα πολλά πράγματα στις μέρες μας, που οι άνθρωποι τα έχουν σχεδόν χαμένα. Πάντα συνέβαιναν, μα τώρα γίνονται με τέτοια ταχύτητα που δεν τα προλαβαίνεις. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό συμβαίνουν τόσα πολλά που δυστυχώς είναι κακά και δυσάρεστα. Πονάνε, προκαλούν φόβους και ανησυχίες καθώς τ’ ακούς ή τα βλέπεις.....

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.κ:12 Και είδον τους νεκρούς τους μικρούς και τους μεγάλους ισταμένους ενώπιον του Θεού και τα βιβλία ηνοιχθησαν και άλλο βιβλιον ηνοιχθη το οποίον είναι της ζωής και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών.

Εδώ βλέπουμε την κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου, πάνω στον οποίο κάθεται ο Ιησούς.
 

Και είδον τους νεκρούς
 
εννοεί τους νεκρούς που είχαν παραμείνει νεκροί στη γη μέχρι το τέλους της Χιλιετούς βασιλείας, διότι, υπήρξαν ορισμένοι νεκροί που είχαν αναστηθεί. Αυτοί είναι οι άγιοι της Αρπαγής, οι άγιοι της Μεγάλης θλίψης και άλλοι πολλοί που ήταν ζωντανοί. Στην κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου δεν πρόκειται να κριθούμε εμείς. Εμείς δεν θα είμαστε νεκροί τότε θα ζούμε αιώνια στην παρουσία του Θεού. Θα έχουμε αθάνατα άφθαρτα σώματα. Για μας ο θάνατος έχει καταποθεί από τη ζωή.
 

Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν είπε Μη κρίνετε;

Κάτι έγινε με κάποιο αδελφό, κάτι είπε ή κάτι έκανε και παίρνεις το θάρρος να εξασκήσεις το λόγο του Θεού (Γαλ.ς:1 Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος, προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής), διορθώνοντάς τον.

Αλλά φαίνεται ότι και ο αδελφός ξέρει καλά το λόγο του Θεού και σου απαντά:

Μη κρίνετε, διά να μη κριθήτε· (Ματθ.ζ:1)

Μπαμ!!!

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.κ:10  Και ο διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου, όπου είναι το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης και θέλουσι βασανίζεσθαι ημέραν και νύκτα, εις τους αιώνας των αιώνων.

και ο διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου

Ο διάβολος ο πλανών την οικουμένην όλην, τους εξαπάτησε. Και αναφέρεται στα έθνη που είδαμε στο προηγούμενο εδάφιο ότι εκστράτευσαν και πάλι εναντίον της Ιερουσαλήμ στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας. Ο διάβολος και πάλι λύνεται στο τέλος των καιρών και πλανά τα έθνη άλλη μια φορά. Όμως εδώ βλέπουμε ότι ερρίφθη στη λίμνη του πυρός και του θείου, όπου θα βασανίζεται στους αιώνες των αιώνων. 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.ιη:19 Και έβαλον χώμα επί τας κεφαλάς αυτών και έκραζον κλαίοντες και πενθούντες, λέγοντες· Ουαί, ουαί, η πόλις η μεγάλη, εν ή επλούτησαν εκ της αφθονίας αυτής πάντες οι έχοντες πλοία εν τη θαλάσση· διότι εν μιά ώρα ηρημώθη.

Το ότι έβαλαν χώμα στα κεφάλια τους είναι σημείο ότι πενθούν βαθύτατα γι’ αυτή τη μεγάλη καταστροφή. Στον Ιεζ.κζ:30,31 διαβάζουμε ότι θα κραυγάσουν, θα βοήσουν πικρά, θα ρίξουν χώμα στα κεφάλια τους και θα κατακυλισθούν εν σποδώ       

Στο Β’ Σαμ.ιγ:19 μας λέει για την Θάμαρ, την οποία ταπείνωσε ο Αμνών, ότι έβαλε στάχτη στο κεφάλι της και διέσχισε τα ρούχα της. Βέβαια αυτό ήταν ένα έθιμο της εποχής εκείνης, όμως όταν το μεταφέρουμε στις μέρες μας, είναι το ίδιο με το βαρύ πένθος.

ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ

 Δανιήλ ζ 1-14

Θα δούμε μερικές από τις προφητείες του Δανιήλ. Τα έξη αυτά εδάφια αναφέρονται σε γεγονότα μελλοντικά, τα οποία θα εκπληρωθούν στα τέλη των καιρών. Μι­λούν για δυο πράγματα, για Κρίση και για Εξουσία.

Κρίση (9-12). Το «ένδυμα... λευκόν ως χιών» (9) το οποίο κοσμεί το πρόσωπο του Θεού, υποδηλοί την άπειρη καθαρότητα και αγιότητά Του, ενώ η «φλόγα του πυρός» την οργή Του ενάντια σε ό,τι εί­ναι αμαρτωλό και ακάθαρτο. «Τα βιβλία» (10), αντι­προσωπεύουν τις ανθρώπινες σκέψεις, τα λόγια και τα έργα δια των οποίων θα κριθούμε. Τα δε «θηρία» (12), αναφέρονται στις δυνάμεις του κακού οι ο­ποίες κάποτε θα καταστραφούν για πάντα.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΤΑ ΦΙΑΛΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΤΑ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ

Οι επτά φιάλες ή πληγές και οι επτά σάλπιγγες αναφέρονται στο ίδιο γεγονός από διαφορετική όμως άποψη. 

Αναφέρονται στη έκχυση της κρίσης του Θεού πάνω στη γη όταν ανοίγεται η 7η σφραγίδα.
 
Στο κεφ.ε είδαμε ότι υπήρχε ένα βιβλίο με 7 σφραγίδες. Και είδαμε ότι το Αρνίο πλησίασε στο θρόνο και πήρε το βιβλίο. Ήταν ο μόνος άξιος να πάρει το βιβλίο και να ανοίξει τις 7 σφραγίδες του. Έχουμε λοιπόν επτά σφραγίδες. Η σειρά των γεγονότων είναι η εξής:

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.ιε:4 Τις δεν θέλει σε φοβηθή, Κύριε, και δοξάσει το όνομά σου; Διότι είσαι μόνος όσιος Διότι πάντα τα έθνη θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει ενώπιον σου Διότι αι κρίσεις σου εφανερώθησαν.
 

Οι άγιοι της θλίψης γνωρίζουν τον Άγιο και Όσιο και το όνομά Του.
 

Πολλοί που είχαν απορρίψει την αποκάλυψη της φύσης του Θεού, ότι ο Θεός είναι ΕΙΣ και ότι είναι ο μόνος αληθινός Θεός και δεν υπάρχει άλλος εκτός από Αυτόν, θα αντιληφθούν κατά τη Μεγ. Θλίψη ότι είναι πράγματι ΕΙΣ.
 

ΑΣΤΡΑΠΕΣ ΚΡΙΣΗΣ

Ιεζ.ις:35-52, 59-63
 
Με την έκφραση· «δια τούτο...», αρχίζει το σημερινό μας ανάγνωσμα. Κι ενώ τα πρώτα 34 εδάφια του κεφαλαίου, μας περιέγραψαν τη γέννηση και την πορεία πτώσης του λαού του Θεού, (απομάκρυνση από του Θεού τις εντολές και παγίδευση στις αφομοιωτικές δυνάμεις των γύρω εθνών), σήμερα το λόγο παίρνει ο Θεός.
 

ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΚΡΙΣΗ;

Ιεζ.θ:1 – ι:2
 
Στο παραπάνω ερώτημα, ένας θα βιαζόταν να απαντήσει: «βέβαια από κει που η αμαρτία έχει απελπιστικά πληθύνει». Τέτοια είναι η ανθρώπινη λογική και διαδικασία: Τιμωρείται ο πολύ φταίχτης, έπειτα ο λιγότερο και ούτω καθεξής. Όμως στο σημερινό μας ανάγνωσμα - και όχι μόνο σ’ αυτό - διδασκόμαστε ότι αντίστροφη είναι η διαδικασία του Θεού.
«Αρχίσατε από του αγιαστηρίου μου» (6).
 

Μήπως είσαι ψευτοχριστιανός της αίρεσης «Μη κρίνετε»;

Φυλάγεσθε,
 

Από αυτούς τους χριστιανούς που η πίστη τους βασίζεται στις ιδέες τους, στα συναισθήματά τους, σε ότι αυτοί πιστεύουν ότι είναι σωστό και όχι στο λόγο του Θεού.
 

Μήπως,
 

Είσαι «Χριστιανός», που ομολογείς τον Ιησού με τα χείλη σου, αλλά με τα έργα σου Τον αρνείσαι; Δεν είσαι Χριστιανός, ψεύτης είσαι!
 

Τον τελευταίο καιρό, έχω παρατηρήσει μια αυξανόμενη τάση που έχει γίνει πολύ δημοφιλής: την υπεράσπιση κακών και άδικων πρακτικών, με το πρόσχημα του «μη κρίνεις».  

Κρίση στην Εκκλησία.

Σε ορισμένες καταστάσεις, δίνεται στην εκκλησία η εξουσία να κρίνει μεμονωμένα άτομα. Γενικά, οι Χριστιανοί δεν είναι να κρίνουν κανέναν άνθρωπο, ή τις ενέργειές του, ή τις πεποιθήσεις του (Ματθ.ζ:1, Ρωμ.ιδ:10, Ιάκ.δ:12). Όμως, υπάρχει ευθύνη να κριθεί μια προφητεία και να διακρίνονται τα πνεύματα αν είναι από το Θεό (Α’ Κορ.ιδ:29, Α’ Ιωάν.δ:1). Όσο αφορά στην εκκλησία σαν σύνολο, και ο Ιησούς αλλά και ο Παύλος πρόβλεπαν την κρίση σε περίπτωση φιλονικίας μεταξύ των αγίων. Το αποτέλεσμα είναι ότι ένα άτομο απαγορεύεται να κρίνει σε προσωπική βάση, αλλά στην εκκλησία έχει δοθεί εξουσία να κρίνει μεταξύ των αγίων και να ελέγχει την αμετανόητη αμαρτία μέσα στην εκκλησία. Ο τρόπος και η μέθοδος κρίσης δόθηκε απ’ τον Ιησού σε γενικές γραμμές στο Ματθ.ιη:15-18.