Η επίσκεψή μας σήμερα θα 'ναι στο σπίτι του Λευί, όπου
μεγάλα πράγματα συνέβησαν. Όπως...
1.
Η μεγάλη πρόσκληση
Ο Λευί ήταν μια ψυχή που δεν έτρεξε σαν τον συνάδελφό του
το Ζακχαίο, να συναντήσει το Χριστό, «Καθήμενον επί το τελώνιον», μας τον παρουσιάζουν
κι οι τρεις συνοπτικοί (Ματθ.θ:9, Μάρκ.β:14, Λουκ.ε:27) και στο Χριστό ανήκει η
πρωτοβουλία της συνάντησης.
«Καθήμενος», όπως τόσοι και τόσοι. Στο «τελώνιον», στο οποίο
ζουν την ημέρα, ονειρεύονται το βράδυ, τριγυρνάει στο μυαλό τους ακόμη και την
ώρα του κηρύγματος. Θεός τους η δουλειά τους, το σπίτι τους, τα λεφτά τους, οι
ανέσεις τους. Ούτε θα τον έβλεπε το Χριστό ο Λευί, αν Εκείνος δεν του μιλούσε.
«Ακολούθει μοι». Άφησε όλα τούτα, πριν αυτά σε αφήσουν, και «ανάστα εκ των νεκρών»
(Εφες.ε:14). Μεγάλη η πρόσκληση και προσωπική, που σήμερα απευθύνεται και σε
σένα.
2.
Η μεγάλη απόφαση
Στη ζωή κάθε τόσο, σοβαρές και μεγάλες αποφάσεις παίρνονται,
μόρφωση, επάγγελμα, γάμος, συνεργασία, ένταξη. Η πιο μεγάλη είναι... πού θα
δώσεις την καρδιά σου. Πού θ' ακουμπήσεις την αγάπη σου. Ο Λευί δέχτηκε την
αγάπη του Χριστού «ακολούθει μοι», κάνοντας τρία συγκεκριμένα πράγματα:
«καταλιπών... αναστάς... ηκολούθησεν» (Λουκ.ε:28). Γιατί, δεν μπορείς ν’
ακολουθήσεις το Χριστό, αν δεν εγκαταλείψεις τα πάντα - αν δεν «θεωρήσεις τα
πάντα σκύβαλα» (Φιλιπ.γ:8) - κι αν δεν «εγερθείς» από το όποιο τελώνιο, στο
οποίο κάθεσαι παγιδευμένος. Το «ηκολούθησε», έρχεται μετά το «καταλιπών» και «αναστάς»,
στο δε «καταλιπών» δίπλα απαραίτητο το «πάντα».
3.
Η μεγάλη σωτηρία
Για κείνους που εξαντλούν τη σωτηρία του Χριστού σε μια
άφεση αμαρτιών, η περίπτωση του Λευί δίνει μια απάντηση. Ότι σωτηρία Χριστού
σημαίνει ένα πλούσιο ξεχείλισμα, μια ζωή που όντως «το ποτήρι της ξεχειλίζει» (Ψαλμ.κγ:5).
Δες τον Λευί: Άλλαξε ζωή και γι’ αυτό άλλαξε και όνομα - Ματθαίος, δηλ. Θεόδωρος.
Γίνηκε ένας από τους Δώδεκα. Έγραψε το πρώτο Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης,
αποδεικνύοντας στους πατριώτες του ότι ο Ιησούς ήταν ο αναμενόμενος Μεσσίας. Μη
τον ζηλεύεις, όμως. Ίδιες και πλούσιες ευλογίες έχει και για σένα, Αυτός που σε
καλεί «ακολούθει μοι».
4.
Το μεγάλο συμπόσιο
Ο Ματθαίος γνωρίζοντας το Χριστό, δεν είπε - «αντίο, οικογενειακή
ζωή». Δεν ξεριζώθηκε από τη γλάστρα της οικογενειακής συμβίωσης. Δεν διάλεξε,
κάποια μορφή μοναχισμού. Αντίθετα - κάλεσε το Χριστό στο σπίτι του («δοχήν
μεγάλην αυτώ εν τη οικία αυτού») και σύστησε το Χριστό στους φίλους του («όχλος
τελωνών κατακείμενοι»). Ποια, ιεραρχημένη ευλογία! Το Χριστό στο σπίτι, το
σπίτι εκκλησία. Και μόνο αν καθένας μας έτσι εργαστεί πνευματικά, υπάρχει η
ελπίδα του ευαγγελισμού της πατρίδας μας. Συνεπίκουρος ο δημόσιος άμβωνας, του
οικογενειακού. Της «κατ’ οίκον εκκλησίας».
5.
Το μεγάλο παρατσούκλι
Στη μοντέρνα ορολογία μας, μιλούμε για πυραμίδες (πολιτικές,
κομματικές, οικονομικές, εκκλησιαστικές κι άλλες), ασχολούμενοι πότε με τη βάση
κι άλλοτε με την κορυφή. Συνεννοήσεις κορυφών, συναίνεση λαϊκής βάσης κλπ.
Η κορυφή λοιπόν του τότε θρησκευτικού κατεστημένου, φοβερά
ενοχλήθηκε όταν ένας Ραββί, αφήνοντας τη θέση του κάπου στην κορυφή, κατέβαινε
κι «έτρωγε κι έπινε μαζί με τους τελώνες και τους αμαρτωλούς» (Λουκ.ε:30).
Διαμαρτυρήθηκαν μια, δυο, ώσπου - τέτοιος που επέμενε να 'ναι - του κόλλησαν το
παρατσούκλι- «φίλος αμαρτωλών και τελωνών» (Ματθ.ια:19). Τους... ευχαριστούμε.
Τέτοιον που είδαν τον Ιησού, Τον βλέπουμε κι εμείς. Φίλο των αμαρτωλών, δηλ.
δικό μας φίλο. Μας δέχεται, μας καταδέχεται. Μπαίνει στις καρδιές μας και στα
σπίτια μας.
6.
Η μεγάλη Διακήρυξη
Βέβαια, ποτέ δεν θα κάναμε δόγμα μας λόγια μίσους, έστω κι
αν άθελά τους διατύπωσαν μια τρανή αλήθεια. Γιατί εξάλλου έχουμε την ένδοξη
συμπερασματική διακήρυξη του ίδιου του Χριστού: «Δεν ήλθα για τους δίκαιους,
γι’ αυτούς που λένε ότι είναι καλά... «Ήλθα να καλέσω αμαρτωλούς σέ μετάνοια» (Λουκ.ε:32).
Ήλθα, για τους πεσμένους. Τους πληγωμένους. Τους τσακισμένους. Αυτούς που
διψάνε λύτρωση. Που αναζητούν Σωτήρα. Που οι αμαρτίες τους, τους γίνηκαν
αβάσταχτο φορτίο. Γι' αυτούς. Για σένα.
Συμπέρασμα:
•
άκουσε την πρόσκληση,
•
δέχτηκε τον Χριστό στην καρδιά του,
•
κάλεσε τον Χριστό στο σπίτι του,
•
σύστησε το Χριστό στους φίλους του,
•
γίνηκε υπόδειγμα και προτροπή για σένα.
