ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ
ΦΤΕΡΩΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φτερωτοί
μετανάστες.... ιπτάμενα κοσμήματα
«Εμβλέψατε εις τα πετεινά του
ουρανού...» (Ματθ.ς:26)
Ποιος αμφιβάλλει, ότι ο άνθρωπος για να πετάξει πήρε την ιδέα
απ’ τα πουλιά; Πρώτος ο Ίκαρος χρησιμοποίησε φτερά κατ’ απομίμηση πουλιών. Και
τώρα, έπειτα από 70 χρόνια ζωής της αεροπορίας, φαίνεται πώς ξεπεράσαμε ό,τι
καταφέρνουν τα πουλιά. Πραγματικά τα ξεπεράσαμε σε ταχύτητα, σε ικανότητα, στη
μεταφορά μεγάλων βαρών και στον...εκκωφαντικό θόρυβο! Ποια απ’ τις συσκευές,
που επινόησε ο άνθρωπος, μπορεί να ξεπεράσει τον χαραδριό, που πετάει πάνω από
3.000 χλμ. χωρίς να σταματήσει, καταναλίσκοντας μόνο ένα λεπτό στρώμα λίπους
για καύσιμο; Οι πύραυλοί μας βέβαια πηγαίνουν πολύ πιο μακριά, αλλά
καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες καυσίμων.
«Κάθε φορά
που καλωσορίζουμε ή αποχαιρετούμε πουλιά, που έρχονται ή φεύγουν από την
πατρίδα μας, γινόμαστε μάρτυρες μπροστά σ’ ένα θαύμα. Μπροστά σε κάτι, που
βρίσκεται πέρα απ’ την ανθρώπινη γνώση».
Αυτά τα λόγια τα είπαν ειδικοί επιστήμονες που ασχολήθηκαν
χρόνια και χρόνια, με το μυστήριο της αποδημίας των πουλιών. Ένα κολύβριο, ένα χελιδόνι, προβληματίζει τους σοφούς. Πόσες φορές ο άνθρωπος δεν
ξιπάζεται με την ιδέα ότι τα ξέρει όλα!
Η πλήρης εξήγηση για το πώς τ’ αποδημητικά πουλιά
πραγματοποιούν τα ταξίδια τους, παραμένει ακόμα άγνωστη. Η αποδημία των
πουλιών! Ένα μυστήριο της δημιουργίας, που δεν έχει ακόμα ερμηνευτεί! Απλά
γνωρίζουμε μερικές συναρπαστικές αλήθειες γι’ αυτούς τους καταπληκτικούς ταξιδιώτες:
· Για καύσιμα αποθηκεύουν περισσότερο
λίπος στο σώμα τους, προτού ξεκινήσουν.
· Η ταχύτητα με την οποία πετούν
κυμαίνεται από 32 έως 60 χιλιόμετρα την ώρα.
· Το ύψος στ’ αποδημητικά τους ταξίδια
ποικίλει. Πετούν σχεδόν ξυστά πάνω από τα κύματα της θάλασσας και φθάνουν μέχρι
το ρεκόρ ύψους των 9.000 μ. Και να φανταστεί κανείς ότι τα σημερινά
αεριωθούμενα, που ταξιδεύουν σε ύψος 7.500 - 12.000 μ., έχουν θαλάμους που διατηρούν
σταθερή την ατμοσφαιρική πίεση για την ασφάλεια και άνεση των επιβατών.
Διαφορετικά παθαίνουν δύσπνοια κι εξάντληση στα 4.300 μέτρα και μπορεί να
πεθάνουν όταν ξεπεράσουν τα 8.000 μέτρα.
Ο μικρός φυλλόσκοπος της
Νέας Αγγλίας πετάει 3.700 χλμ. χωρίς καμία διακοπή, για να περάσει το χειμώνα
στη Νότια Αμερική. Το ρεκόρ όμως το έχει η Αρκτική
δρεπανίδα, που ταξιδεύει 17.700 χλμ. κάθε διαδρομή, χωρίς σταθμό, από
τον τόπο αναπαραγωγής στην Αρκτική μέχρι τη χειμερινή κατοικία της στην
Ανταρκτική. Δηλαδή σχεδόν το μισό της αποστάσεως του γύρου της γης. Ενώ το
κοκκινολαίμικο κολύβριο, που ζυγίζει περίπου δέκα γραμμάρια, πετάει 800
χιλιόμετρα κατά μήκος του κόλπου του Μεξικού χωρίς σταθμό, κουνώντας τα φτερά
του 50 φορές το δευτερόλεπτο σε 25 ώρες. Πόσον υπέροχα όργανα πρέπει να έχουν
αυτά το όντα!
Επίσης στις αποδημίες των πουλιών συναντούμε πρωτοφανή προγραμματισμό
και τάξη. Πως συγκεντρώνονται τόσα πουλιά, πως μπαίνουν στη σειρά, πως
σχηματίζουν το υπέροχο Λ, πως κατευθύνονται στον προορισμό τους! Αναφέρονται
αποδημητικά σμήνη από ψαρόνια, που ανέρχονταν στο ένα εκατομμύριο, από σπίνους
με αριθμό μελών σε πολλά εκατομμύρια και από θαλασσοπούλια-τους αυστραλιανούς θαλασσοβάτες-
με δεκάδες εκατομμύρια! Είναι χάρμα οφθαλμών, εξαίσια γοητεία να αντικρίζει
κανείς μια τέτοια μεγαλειώδη ευταξία. Ποιος τους έδωσε τη φοβερή δυνατότητα και
αντοχή, την καταπληκτική ικανότητα να αεροπλοούν;
