ΕΡΩΤΗΣΗ:
Είμαι τόσο αποθαρρημένος και
συγχυσμένος. Είμαι ένας νέος πιστός, λίγο παραπάνω από ένα χρόνο, και αυτός που
με οδήγησε στον Χριστό αποστάτησε. Ήταν τόσο ζηλωτής και ευτυχισμένος με τον
Κύριο, και ξαφνικά άλλαξε 180 μοίρες. Μου είπε ότι δεν ενδιαφερόταν πια να
υπηρετήσει τον Κύριο. Υπάρχει κάποιος τρόπος που μπορείτε να βοηθήσετε να
καταλάβω; Ξέρω ότι είμαι στο σωστό δρόμο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Χαίρομαι για το τελευταίο που
είπες. Αν έχεις λάβει το Άγιο Πνεύμα, αυτό είναι η πιο υπέροχη και πραγματική
εμπειρία σε όλο τον κόσμο. Μην αφήσεις τον διάβολο να σου κλέψει αυτή τη
βεβαιότητα, ή την πίστη σου στον Θεό.
Ξέρω ότι είσαι βαθιά πληγωμένος
και συγχυσμένος. Αλλά κάθε Χριστιανός πρέπει να μάθει, και όσο πιο γρήγορα τόσο
καλύτερα, να μην βλέπει σε ανθρώπους, αλλά να βλέπει στον Κύριο. Αυτό είναι ένα
σημαντικό μάθημα, που ο Κύριος προσπαθεί να σε διδάξει.
Ο Δαβίδ πέρασε μια στεναχώρια
όπως τη δική σου, αναμφισβήτητα πιο επώδυνη, όταν ο σύμβουλος Αχιτόφελ
συνωμότησε εναντίον του με τον Αβεσσαλώμ.
Έγραψε στον Ψαλμ.νε:12-14: «Επειδή δεν με ωνείδισεν εχθρός, το οποίον
ήθελον υποφέρει· δεν ηγέρθη επ' εμέ ο μισών με· τότε ήθελον κρυφθή απ' αυτού·
Αλλά συ, άνθρωπε ομόψυχε, οδηγέ μου και γνωστέ μου· οίτινες συνωμιλούμεν μετά
γλυκύτητος, συνεπορευόμεθα εις τον οίκον του Θεού».
Η αγωνία του Ιησού όταν προδόθηκε
με ένα φιλί από τον μαθητή που ο Ίδιος είχε διαλέξει, τον Ιούδα, εντάθηκε
εξαιτίας της πολύ οικείας σχέσης τους.
Γράφει ο ψαλμωδός: «Και αυτός ο άνθρωπος, μετά του οποίου έζων
ειρηνικώς, επί τον οποίον ήλπισα, όστις έτρωγε τον άρτον μου, εσήκωσεν επ' εμέ
πτέρναν» (Ψαλμ.μα: 9). (Δες επίσης: Ιωάν.ιγ:18.) Γι’ αυτό, ο Ιησούς
γνωρίζει και κατανοεί τη στενοχώρια σου.
Συχνά, οι νέοι πιστοί που
έρχονται στην εκκλησία, πιστεύουν ότι όλοι οι παλιοί πιστοί είναι άγγελοι.
Είναι θλιβερή απογοήτευση γι’ αυτούς, όταν καταλάβουν ότι είναι σάρκα και αίμα
με ανθρώπινες αδυναμίες. Μερικές φορές κάποιοι από αυτούς αποτυγχάνουν να
συνεχίσουν και οι νέοι πιστοί, μη γνωρίζοντας τίποτα καλύτερο, σκοντάφτουν
εξαιτίας τους.
Πρέπει όλοι να καταλάβουμε, ότι
αυτός που φαίνεται να είναι πολύ δυνατός μεταξύ μας μπορεί να πέσει, αν
σταματήσει να περπατά κατά το Πνεύμα. Ένα πνεύμα υπερβολικής εμπιστοσύνης ή
αυτοπεποίθησης, μερικές φορές μπορεί να προλάβει τον πιστό. Ο Παύλος
προειδοποίησε στην Α’ Κορ.ι:12, «Ώστε ο
νομίζων ότι ίσταται ας βλέπη μη πέση».
Ακόμα, είναι σημαντικό να ξέρουμε
ότι κανείς δεν αποστατεί ξαφνικά. Είναι το τελικό αποτέλεσμα μιας διαδικασίας
που συνεχίστηκε στη ζωή του ατόμου, για κάποιο χρονικό διάστημα. Έλλειψη
προσευχής, αδιαφορία, αμέλεια, αδυναμία να βαδίσει ήσυχα, αδυναμία υπακοής, και
ούτω καθεξής όλα προηγούνται της ορατής αποστασίας. Ω, ναι, το άτομο μπορεί να
προβάλει μια εικόνα για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά ο κρυφός καρκίνος μέσα
του τελικά κατατρώει την επιφανειακή εικόνα, έτσι ώστε να μην μπορεί να κρυφτεί
πια. Ο φίλος σου λοιπόν δεν αποστάτησε ξαφνικά, άρχισε πριν από αρκετό καιρό,
και αν είναι ειλικρινής θα το αναγνωρίσει.
Πρέπει να ακουμπάμε στον Ιησού,
όχι σε ανθρώπους, για να μας ενισχύσουν και να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε
δύσκολες καταστάσεις.
Ο προφήτης Ησαΐας περιέγραψε
εύγλωττα το χάλι εκείνων που εμπιστεύονται ανθρώπους και όχι τον Κύριο: «Ουαί εις τους καταβαίνοντας εις Αίγυπτον διά
βοήθειαν και επιστηριζομένους επί ίππους και θαρρούντας επί αμάξας, διότι είναι
πολυάριθμοι· και επί ιππείς, διότι είναι πολύ δυνατοί· και δεν αποβλέπουσιν εις
τον Άγιον του Ισραήλ και τον Κύριον δεν εκζητούσι.. . . Οι δε Αιγύπτιοι είναι
άνθρωποι και ουχί Θεός· και οι ίπποι αυτών σάρκες και ουχί πνεύμα. Όταν ο
Κύριος εκτείνη την χείρα αυτού, και ο βοηθών θέλει προσκόψει και ο βοηθούμενος
θέλει πέσει και πάντες ομού θέλουσιν απολεσθή» (Ησαΐας λα:1, 3).
Πρέπει να αποβλέπουμε στον Ιησού,
όταν ζητάμε δύναμη και καθοδήγηση. Αυτό που ωριμάζει τον άνθρωπο είναι να μάθει
πώς να ακουμπά σ’ Αυτόν. Θα παραμείνεις βρέφος, παιδαριώδης και πνευματικά
αδύναμος, για όσο διάστημα εξαρτάσαι από τους άλλους για την πνευματική σου
ζωή. Αγάπα όλους τους ανθρώπους, αλλά η εμπιστοσύνη σου εξ ολοκλήρου, μόνο στον
Κύριο.
Υπάρχει μια προσωπική πορεία με
τον Θεό που πρέπει να μάθεις. Βούτηξε «με τα μούτρα» σε μια βαθιά, προσωπική
σχέση με τον Ιησού. Ξόδεψε πολύ χρόνο στην προσευχή μόνο μαζί Του. Άφησέ Τον να
σου δώσει όραση. Βρες τη χαρά του να περπατάς με τον Θεό.
Κλείνοντας, να πω ότι είμαι
σίγουρος ότι η απώλεια του φίλου σου είναι ένα σοβαρό πλήγμα, αλλά μέσα από όλα
αυτά, αν μπορείς να μάθεις πώς να κρατάς τα μάτια σου επικεντρωμένα στον Ιησού,
θα έχεις μάθει ένα πολύτιμο μάθημα. Είναι ο μόνος αναμάρτητος και το μοναδικό
μοντέλο για τη ζωή σου. Δεν θα απογοητευτείς ξανά, όταν μάθεις το όμορφο μάθημα
να μην παίρνεις τα μάτια σου από Αυτόν.
